Birtingur - 01.06.1962, Page 65

sig uppí að gera við það. Hann hefur alltaf reynt
að fela það með því að leggja hinn fótinn yfir
hnéð um leið og hann setzt. í þetta sinn hefur
það ekki dugað. Þeir eru fjandanum naskari
þessir karlar. Sá feiti endurtékur spurninguna.
Þegar hann fær ekkert svar fer hann að byrsta
sig: Þér megið vita að það getur verið hættulegt
fyrir yður að ganga í götóttum buxum. Sjáið Jaér
bara til, fyrir nú utan að vera freklegt brot gegn
öllu velsæmi, ]já getur falizt í þessu bein móðg-
un við þjóðskipulagið. Allir, sem ganga illa til
i’ara eru grunaðir um óleyfilega hluti, Jjér skiljið.
Lubbaskapur og óhirða á almannafæri er til-
valin gróðrarstía fyrir byltingarsinnuð öfl. Þess-
vegna höfum við sett okkur Jsað mark að upp-
ræta allan sóðaskap og lágkúruhátt fyrir næstu
kosningar. Fyrsta verk okkar í þessa átt er að
fjarlægja sóðana, Allir sem staðnir verða að sóða-
skap og kæruleysi á almannafæri verða kallaðir
fyrir og settir inn el’ þörf krefur. Síðar 'kemur
röðin að heimilum og vinnustöðum. Allt verður
rannsakað. Við erum tilneyddir að gera allt, sem
í okkar valdi stendur lil að vernda æskulýðinn.
Þér vitið að æskan er sérlcga viðkvæm og fljót
að tilcinka sér ýmsa miður holla siðu. Þér verðið
að skilja að við hljótum að telja skyldu okkar að
vernda æskuna. Hennar er framtíðin, ekki satt?
Auk Jdcss eruð þér grunaður um að vera skáld.
Það er Jjjóðhættulegt nú á tímum. Þessir lista-
menn eru að verða eitur í þjóðarlíkamanum. Af
hverju getið þið ekki ort eitthvað fallegt, eitt-
hvað hugljúft og þægilegt? Þið eigið að ríma.
Sjáið þér til, við megum ekki glata okkar þjóð-
legu verðmætum. Okkur er nauðsynlegt að leggja
rækt við íslendingseðlið. Snorri Sturluson þóttist
ekki of góður til að nota rím og Rembrant, sá
var nú ekki að sletta litunum bara einhvern
veginn, einsog Jjið gerið núna og kallið list.
Sá feiti dæsir ánægjulega. Honum finnst sér hafa
tekizt verulega vel upp. Hann kveikir sér í stór-
um vindli og brosir. Brosið er flírulegt og and-
litið leggst allt í fellingar. Þeir horfast í augu.
Svo rýfur geslurinn Jrögnina hikandi: Mér dettur
í hug með Jjessa, sem eru illa til fara, hvort ekki
væri heppilegra að gefa Jaeim bara ný föt. Ekki
hefur hann fyrr lokið setningunni en hann dauð-
sér eftir að hafa látið þetta útúr sér. Sá feiti tek-
ur viðbragð svo snöggt að hann lyftist í stólnum.
Ný föt, hvæsti hann. Haklið þér að við séum ein-
hverjir auðkýfingar? Haldið þér að við höfum
ekki annað við peningana okkar að gera en að
kasta þeim í aumingja og niðurrifsmenn? Hann
hendir frá sér doðrantinum og hringir lítilli
bjöllu. Dyrnar opnast og inn koma tveir brún-
klæddir menn. Niður, hvæsir sá feiti, í pynding-
arstöðina strax. Þeir ganga niður mjóan stiga og
koma niður í víðáttumikinn sal, mjög lágan
undir loft. Rétt þeir gela staðið uppréttir. í þess-
um sal er ekkert húsgagn, en lítið barn, á að
gizka Jniggja ára gamalt hleypur á móti þeim.
Mamma, kallar barnið, mamma ég þarf að pissa.
Það nemur staðar og horfir á þá stórum augum.
Þeir brúnklæddu láta sem þeir viti ekki af J)ví.
Annar þeirra opnar dyr til vinstri. Gjörið þér
BIRTINGUR
63