Dagblaðið Vísir - DV - 04.06.2008, Blaðsíða 34

34 MIÐVIKUDAGUR4.JÚNI 2008
NOREHHtLAND >V
Þorsteinn Már Aðalsteinsson er einn af frumkvöðlum Fiskidagsins mikla á Dalvík. Hann segir að vonlaust sé
að áætla hve margir heimsæki staðinn og best sé að búast við tugum þúsunda. Þorsteinn rekur fiskvinnslu á Dal-
vík, harðfiskvinnslu á Blönduósi og leðurvinnslu á Sauðárkróki þar sem fiskroð er sútað fyrir Nike og Ecco.
SÚTA ROD
FYRIRNIKE
„Ég, eins og fíeiri, er vitanlega
öskuilluryfir öllum þeim físki sem
fíuttur er óunninn úr landi."
Dalvík Tugir þúsunda heimsaekja Dalvík á Fiskidaginn mikla helgina eftir verslunarmannahelgi.„Þá leggjast allir á eitt," segir Þorsteinn.
manns. „Synir mínir og tengdasonur
stjórna relcstrinum núorðið, en ég er
aldrei fjarri góðu gamni," segir Þor-
steinn Már.
Súta roð fyrir Nike
í seinni tíð hefur Þorsteirm ein-
beitt sér að því að taka þátt í nýsköp-
unarverkefnum sem tengjast sjávar-
útvegi. „f fyrra keyptum við íyrirtæki
á Blönduósi þar sem við framleiðum
fyrst og fremst harðfisk til útflutnings.
Auðvitað fer hluti á heimamarkað en
við seljum til Noregs. Þar er markað-
ur fyrir harðfisk." Fyrirtækið heitir Sæ-
mót. Þar starfa tólf manns.
Fjölskyldan keypti einnig fjórð-
ungs hlut í Sjávarleðri á Sauðárkróki,
þar sem fiskroð er sútað til útflum-
ings. „Þar hafa verið talsverðir erfið-
leikar í rekstrinum framan af. Þetta
hefur hins vegar snúist við á síðustu
árum og er núna komið á réttan kjöl.
Núna eru pantanir að fara til fram-
leiðenda á borð við Ecco og Nike. Aðr-
ir stórir framleiðendur hafa keypt af
okkur sýnishorn og eru með efnið til
athugunar." Allt hiýraroð sem fellur
til í vinnslunni á Daivík fer á Sauðár-
krók og er unnið þar. Talsvert er einnig
unnið aflaxaroði.
Rangt markaðsverð
Kvótaskerðing síðasta árs hefur
haft óbein áhrif á Norðurströnd á Dal-
vík, jafnvel þótt félagið eigi ekki kvóta.
„Vikuna eftir að kvótinn var skertur í
fýrra var afnumin regla um að ti'u pró-
sent afla skyldu unnin í landi," seg-
ir Þorsteinn. „Ég, eins og fleiri, er vit-
anlega öskuillur yfir öllum þeim fiski
sem fluttur er óunninn úr landi."
Hann bendir á að vegna þess að
stærstur hluti íslensks afla sé flutt-
ur óunninn úr landi sé takmark-
að framboð á fiski á mörkuðum hér
heima. Þetta valdi því að menn þurfi
að spenna sig upp í verði til þess að
tryggja að nægilegt hráefni sé tii þess
að vinna. „Þetta skekkir myndina mik-
ið," segirhann.
Þrátt fýrir þetta segir hann að rekst-
urinn á Dalvík gangi þokkalega. „Þetta
fýrirtæki gengur ekkert ævintýralega
en við höfum staðið ágætlega og ver-
ið réttum megin við núllið í gegnum
ti'ðina. Það er ekkert sjálfgefið að þetta
gangi."
sigtryggur@dv.is
sem koma, ég veit það ekld." Dalvík-
ingar hafa meðal annars komið sér
upp feiknarlegu gasgrilli með tut-
tugu brennurum þar sem fiskborgar-
amir rúlla á færibandi yfir eldinum.
„Svo þarf fulla flutningabifreið af gos-
drykkjum. Það em bara fýrirtækin og
við hér á staðnum sem stöndum að
þessu."
Þjóðarrétturinn brandade
Sjálfur er Þorsteinn stofnandi og
aðaleigandi fiskverkunarinnar Norð-
urstrandar á Dalvík. „Það sem er sér-
stakt við reksturinn hjá okkur er að við
kaupum allan okkar fisk á markaði og
stöndum ekki í útgerð" segir harm.
Þorsteinn segir þetta rekstrarform
hafa gengið vel og fýrirtækið gangi vel.
„Við emm góð í því að verka fisk. Svo
em aðrir sem kunna sitt fag í útgerð."
Á Dalvík rekur Þorsteinn einnig
saltfiskverkunina Hafmá. Þar er salt-
fiskurinn sérstaklega unninn eftir
þörfum fransks markaðar. „Við emm
sennilega þau einu í heiminum sem
vinnum fisldnn með þessum hætti.
Frakkamir nota hann í þjóðarrétt sem
þeir kafla brandade. Við emm svo til
einráð í þeirri framleiðslu."
Hjá fyrirtækjum Þorsteins á Dal-
vík starfa á bilinu þrjátíu til fjömtíu
Fiskidagurinn mikli á Dalvík vakti
strax athygli. Þangað streyma nú gest-
ir í þúsundum helgina eftir verslunar-
mannahelgi ár hvert til þess að þiggja
sjávarrétti í boði Dalvfldnga og fýr-
irtækja á staðnum. „Þetta er hobbí-
ið okkar héma," segir Þorsteinn Már
Aðalsteinsson, einn af frumkvöðlum
fiskidagsins.
„Þetta er orðið svo umfangsmikið
að við erum eiginlega hætt að henda
reiður á því," heldur Þorsteinn áffam.
„Kannski em þetta 25 þúsund marrns
í Norðurströnd I þeim fyrirtækjum sem
Þorsteinn kemur nálægt starfa alls um
fimmtíu manns. Þar af eru á bilinu þrjátíu
til fjörutíu á Dalvík.
K H
n «