Ljóðormur - 01.07.1988, Síða 9

ísak Haröarson 7
ísak Harðarson
Fimm svartahafsljóð
Hvíslarinn
Ég heyri nafn mitt hvíslað
rís á fætur hægt og hljóðlega
til að vekja þau ekki sem sofa svo vært;
konuna með sitt síða hár flætt yfir koddann
og opinmynnt bamið að dreyma
rósóttan feldinn á kisu
Ég klæði mig hratt
vef mig mjúkri skikkju myrkurs
geng út smelli varlega í lás
og enginn veit nema síðskeggjaður lykillinn
sem starir undrandi á eftir mér
ofan af sflspikuðum bókaskápnum
Ég er aleinn ég held
beint af augum
yfir veggi bognar bárujámsgirðingar
auðar víðátmr bflastæða baðaðar skini ryðljósa
gegnum undirgöng þröng húsasund
og dimma bakgarða vaxna þykku úfnu lífi
- ég er á leiðinni
Ég er staddur í nótt
loðinna spriklandi stjama
og er ekki lengur einn; ljúf einsemdin
leiðir mig við hlið sér upp fáfarinn stíg
- það er Vetrarbrautin - og við endann
blasir við alheimurinn rúmlega tilbúinn
undir tréverk með Ijós í öllum gluggum
klið og hlátur
- ég er að koma!