Ljóðormur - 01.07.1988, Blaðsíða 10

8 ísak Haröarson
Loks á tröppunum heyri ég
nafn mitt hvíslað aftur einsog þyt í vindi
en þegar ég ætla að svara
get ég engan veginn séð hvor þeirra það er
sem stendur þar og bíður mín:
þolinmóður alheimurinn með stjömubjart hárið
og vaxandi tungl á vör
eða íbygginn rósótmr köttur
í draumi lítillar manneskju
sem vaknar innan skamms og kallar
á heiðskíra pabba
Tunglsjúkir fískar
Varið ykkur á tunglinu!
Það er dinglandi öngull
í hyldýpi geimsins
- silfurlitt agn
til freistingar forvimum augum.
Bítið ekki á!
Við getum ekki lifað nema á jörðinni.
Varið ykkur á geimnum!
Hann er gegnsætt net
riðið af ljósinu
sem bíður okkar reiðubúið
til gómunar auðtrúa hugum.
Syndið ekki upp!
Við getum ekki lifað nema á jörðinni.
Varið ykkur á ljósinu!
Það er spegilfægð panna
á eldi andans
með sjóðheitum opinberunum
til matreiðslu ugglausum mönnum.
Hoifið í myrkrið!
Við getum ekki lifað.