Ljóðormur - 01.07.1988, Qupperneq 45

Eysteinn Þorvaldsson: 43
Hin hringhenda þula dægranna, hvísluð af vindum
við næm eyru lindarinnar, spegillinn sem brotnar
og er aftur heill
Eins og gulnuð lauf svífa dapurleg orð
og leita athvarfs í lindinni
sem fleytir þeim og vaggar þeim í svefn
meðan tröf þeirra mettast skilningi vatnsins
uns þau sökkva í diúpið
(bls.41)'
Þetta er fyrsta ljóðið af átta í bálki þar sem flest ljóðin tjá
maigt um skáldvitund þess sem yrkir þótt mörg orðanna búi
vissulega yfir fjölstrendum sannleika. Það eru ljóðabálkar
Imbrudaga sem hér verða til. „Ég var lind og spegill og
beið eftir að verða snortinn orðum sem ég var reiðubúinn að
metta skilningi að innstu trefjum" segir skáldið.2
Nákvæmara til skilnings væri að telja spegil lindarinnar
tákna hug skáldsins, skáldvitundina, sem bíður þess
óþreyjufull að miðla viðfangsefnunum í formi ljóðs.
Næsta ljóðið í þessum fyrsta bálki Imbrudaga er einkar
myndrænt og þar er haldið áfram hugleiðingum um örlög
skáldskaparins. Ljóðið gæti fullvel sýnt hringrás lífs með
myndkeðju sinni frá frjói tíl fallandi laufa. En það kann
engu að síður vera hrein myndhverfing og tákna hugmyndir
um nýja ljóðlist sem vex upp úr hinni gömlu, deyjandi list
og „leitar sér forms að hæfi“, þroskast og hnígur eins og allt
annað í fyllingu tímans. „Oskilgetín hugsun“, sem frjóinu er
líkt við, er harla góð túlkun á kveikju hugmynda í skáld-
skaparferlinu eins og Hannes lýsir því:
Undir moldum vex frjóið líkt og óskilgetín hugsun
hugleiðing myrkurs um grænt ljós, við stef sólarinnar
dregur lífræna ályktun af rotnuðum gróðri, leiðir
svefnsins
og leitar sér forms að hæfi
verður laufgaður stafur pflagrímsins
hin laufprúða eik sumarsins
1 Allir ljóöatextar í greininni em samkvæmt Ljóðasafni, Iöunn
1982, heildarútgáfunni á ljóóum Hannesar Sigfússonar.
Blaðsíöutal er tilgreint 1 sviga.
1985, bls. 58.
2