Tíminn - 23.04.1960, Page 6

6
TÍMINN, laugardaginn 23. aprfl. 1960.
Sextugur i dag:
Helgi Benonýson, útgerðarmaour
í Vestmannaeyjum
Hann er fæddur 23. apríl í
Skorradal í Borgarfjarðar-
sýslu. Foreldrar hans voru
Benóný Helgason og Guðný
Magnúsúdóttir, sem bjuggu á
Háafelli í Skorradal rúm 40 ár,
og er Guðný enn á lífi rúmlega
85 ára og dvelur hjá dóttur-
syni sínum á Háafelli.
Helgi hefur því alizt upp i
einhverri fegurstu sveit á ís-
landi, þar sem fjallavatnið er
fagurblátt og skógurinn
grænn en uppi yfir fjalls-
brúnunum teygja sig hvít-
klæddir tindar jöklanna, sem
umlykja Borgarfjörðinn í
austri og vestri. Það var því
eigi undarlegt, þótt hugur
Helga beindist snemma að því
að.klæða landið og beita sér
fyrir umbótum i sveit sinni í
þá átt, enda ungmennafélags-
hreyfingin að ná sterkum tök-
um á hugum unga fólksins í
Borgarfirði á þeim tíma með
sínum háleitu hugsjónum og
markmiðum, og bak við þá
hreyfingu stóðu mennta-
stofnanir Borgfirðinga, sem
voru skólarnir að Hvítárbakka
og Hvanneyri.
Hann gekk eftir fermingu í
Hvítárbakkaskólann og var
þar 2 vetur, þá í búnaðarskól-
ann á Hólum i Hjaltadal og
útskrifaðist þaðan eftir einn
vetur, fór síðan til Danmerkur
til framhaldsnáms í landbún-
aði og tók þar sérstaklega
landmælingar, sem hann
hafði mjög mikinn áhuga
fyrir, enda hlaut hann viður-
kenningu kennara sinna fyrir
afburða reikningshæfileika.
Jafnhliða stundaði hann
íþróttir, var fimleika- og
glímumaður góður.
Eftir að hann hætti námi,
vann hann sem verkstjóri hjá
Búnaðarsambandi Borgfirð-
inga og hreppabúnaðarfélög-
um þar til búnaðarmála-
stjóri, Sigurður Sigurðsson,
bað hann fara til Vestmanna-
eyja og beita sér fyrir jarð-
rækt .þar, sem búnaðarmála-
stjóri taldi svo brýna nauð-
syn vegna mjólkurskorts þar,
en fólksflutningar til Eyjanna
örir í þá daga.
Þegar Helgi hóf jarðræktar-
starfsemi 1 Vestmannaeyjum,
var aðeins ræktað í kringum
kaupstaðinn, enda voru ekki
vegir út um Heimaey, eins og
nú er orðið, ræktunaraðferð
var nær eingöngu þaksléttun,
sem var bæði dýr og seinvirk.
Hann breytti um aðferð við
jarðrækt, útvegáði sér drátt-
arvél með tilheyrandi áhöld-
um og byrjaði sáðsléttun, og
fram að seiryii heimsstyrjöld
eða 11 ára timabil, mun hann
hafa ræktað að meira eða
minna leyti um 800 dagsláttur
og auk þess farið yfir nokkuð
af gömlu túnunum með valta
og fleiri jarðyrkjutæki. Auk
þess kom hann upp stóru kúa-
búi, fékk 'mjaltavél, þá fyrstu,
sem kom til Vestmannaeyja,
breytti um aðferð við dreif-
ingu mjólkur með því að inn-
lelða glerflöskur.
Fyrir rúmum 20 árum skipti
Helgi um atvinnurekstur og
hóf útgerð, sem hann hefur
rekið síðan, annað hvort í fé-
lagi við aðra eða einn, bæði á
litlum og stórum bátum.
Hann hefur verið áhuga-
maður um málefni þau, sem
til umbóta horfa, bæði í lands-
málum og innan héraðs.
Hann var formaður Ung-
mennafélagsins Dagrenning í
4 ár og sýndi þar mikinn
áhuga um starfsemi félagsins,
sem þá stóð í blóma.
Eftir að hann kom til Vest-
mannaeyja stofnaði hann
Bifreiðastöð Vestmannaeyja
og var formaður hennar 8 ár.
Formaður Fiskifélagsdeildar
Vestmannaeyja, trúnaðar-
maður Fiskifélags íslands og
fulltrúi Vestmannaeyja á
Fiskiþingi undanfarandi 7—8
ár hefur Helgi verið. Verk-
stjórn hefur hann haft hjá ís-
fisksamlagi Vestmannaeyja,
sem var umfangsmesta fyrir-
tæki Eyjanna á stríðsárunum,
og síðar hjá Vinnslustöð Vest-
mannaeyja. Hann hefur verið
ið úrræðagóður. Þess vegna
hefur oft verið leitað til hans
af félögum og einstaklingum,
þegar vandamál steðjuðu að,
þar sem hann hefur verið boð-
inn og búinn til að leysa hvers
manns vanda.
Helgi giftist 1928 Nönnu
Magnúsdóttur, útvegsbónda í
Vesturhúsum, mestu myndar-
og dugnaðarkonu. Hefur
heimili þeirra verið annálað
fyrir gestrisni og góða fyrir-
greiðslu þeirra, sem þangað
hafa leitað, enda stendur hús-
freyjan með manni sínum í
hans umfangsmikla starfi í
hvívetna. Þau eiga fimm
mannvænleg börn, sem öll eru
uppkomin en þau eru: — Jór-
unn, gift Gunnari Haralds-
syni vélstjóra; Magnús skip-
stjóri, giftur Herdísi Eggerts-
dóttur; Jóhannes yfirfiski-
matsmaður í Vestmannaeyj-
um; Rósa, gift Einari Ragn-
arssyni vélstjóra og Hannes
vélstjóri.
Helgi Benónýsson er flestum
bjartsýnni og reifari og or-
ustuglaðari en nútíma fslend-
ingum er títt. Hverju því, er
hann tekur sér fyrir hendur,
fylgir hann fram æðrulaust,
og þeim mun fastar sem
meiri liðs er þörf. Erfiðleikar
eða „ljón á veginum eru
Helga enn í dag svo til óþekkt
hugtök, — og hefur þó oft
steytt á steini.
Lífstrú hans er björt or
hefur verið honum sigursæ!;
fært honum gleði starfsins,
sem hann hefur notið fremur
arðsins og hefur hann þess
vegna enn óbilað þrek og kjark
til mikilla starfa.
Hugheilar afmælisðskir eru
Helga hér með færðar í tilefni
sextugs afmælisins og kærar
kveðjur til þeirra hjónanna
að Vesturhúsum. R. S.
KARLMENN
ÓSKAST
til starfa í heildsöluafgreiðslu vorri. — Upplýs-
ingar i skrifstofunni.
SLÁTURFÉLAG SUÐURLANDS
Skúlagctu 20, Reykjavík
MINNING:
Jórlaug Guðrún Guðnadóttir,
Lómatjörn, Grýtubakkahreppi
Dáin — horfin, og lögð til
hinztu hvíidar í dag, — burtu
kippt á bezta aldri frá ástkærum
eiginmanni og 3 ungum dætrum.
Hörmuleg staðreynd. En „— eng-
inn dauðanum vék“ — segir séra
Hallgrímur. og er sannleikur, þótt
siundum takist að þoka honum
Tómar flöskur
Framvegis kaupum vér tómar flöskur, sem merkt-
ar eru einkennisstöfum vorum Á.V.R. í glerið. —
Flöskurnar skulu vera hreinar og óskemmdar.
Móttaka i Nýborg alla virka daga frá kl. 9—12
og 13—18, laugardaga frá kl. 9—12. Fyrir hverja
flösku verða greiddar kr. 2,00.
20. apríl 1960.
Áfengisverzlun ríkisins
Tilboð óskasf
í nokkrar fólksbifreiðir, strætisvagna, vörubif-
reiðir og pick up bifreiðir er verða til sýnis í
Rauðarárporti þviðjudag 26 þ.m. kl. 1—3 síðd.
Tilboðin verða opnuð í skrifstofu vorri kl. 5
sama dag.
Eyðublöð fyrir tilboð verða afhent á útboðsstað.
Sölunefnd varnarliðseigna
til hliðar um stund. Og nú hefur
> liann lostið sigð sinni í hjarta
Iiinnar elskuðu eiginkonu og móð-
ur og hrifið hana úr faðmi ást-
vína hennar J
Ekki þýðir að mögla, því að —
„allrar veraldar vegur, víkur að
sama punkt —“. Hitt skyldum vér
jafnan hafa hugfast, að allt er að
láni fengið og að áfram er haldið
til hæstu hæða. En skilninginn
brestur oss og því skyldum vér
biðja um viturt hjarta og það
hugarfar, er getur í lotningu sagt
á hinum byngstu stundum: verði
þinn vilji.
Frú Jóriaug Guðnadóttir var
fædd 9. mai 1910. Hún ólst upp í
Evík og varð snemma kunn þar
í starfsliði verzlunarmanna. Hún
þótti þar skara fram úr á ýmsa
iund, var dáð og virt fyrir dug og
drengilega framkomu, — var tal-
in frábær aígreiðslumæi, glaðleg
og viðfelldin, réttsýn og traust.
„Hún var afnragðs vel gefin og
gerð og mikil mannkosta kona —“,
segir skrumlaus stallsystir henn-
ar, sem þekkti hana vel, og undir
það munu þeir taka, sem kynnt-
ust frú Jorlaugu að, einhverju
ráð:
Árið 1947 giftist frú Jórlaug
bóndasyninum á Lómatjörn í
Höfðahverfi, Sverri Guðmunds-
syni, er þá hafði nýlega tekið við
búi foreldrs sinna, hinum mesfa
efnismanni og ágætum dreng. Og
frá góðum ástæðum í höfuðstaðn-
um tekur hún sig upp, hin reyk-
víska mær, flytur norður að Lóma
tjörn og tekur þar við húsfreyju-
srörfum á allstóru og stækkandi
l úi. Mætti þó ætla að slíkt væri
kaupstaðakonunni úrhendis og
erfitt. En hér fór á annan veg.
Hún reyndist því margþætta verki
vaxin svo að af bar. Hennar
siyrka hönd og ljúfa lund, greind
hennar og göfugt lífsviðhorf sigr-
aði hvern vanda, sem á vegirium
varð. Húsfreyjustarfið lék í hönd-
um hennar og öllum þótti gott að
ita stjórn hennar og sfarfa með
lienni. Og tengdamóðir hennar,
gamla og merka húsfreyjan á
T.ómatjörn. dáði frammistöðu
1 f nnar og mannkosti. Henni reynd
:st hún líka sem bezta dóttir. Og
nágrenminu varð hún kær, góð-
viljuð, skilningsrík og alúðleg í
ailri viðkynnir.gu.
Búið óx, byggt var og ræktað
og framtíðin virtist lofa miklu, —
hjónabandið ástúðlegt og dæturn-
ar þrjár yndisleg börn og efnileg.
— En — þá dregur upp skýja-
bakka á hmn heiða himin, —
heilsubrest húsbóndans, er hann
befur þó borið karlmannlega, og
r.ú hið mikla áfall, er hin glæsi-
lega húsfreyja hnígur í valinn á
bezta aldri
Fiú Jórlaug er harmdauði, eigi
aðeins nánustu vandamönnum og
vinum, he'dur og öllum er til
hennar þekktu. Og nú drúpir býlið
hennar fagra og sveitin öll við
fráfall hennar. Þangað flutti hún
r.ieð fögnuð í hjarta. fögnuð lífs-
ins og gróandans. Þangað steig
hún til starfs og þjónustu. Þar
fann hún urað og ástarsælu og
undi glöð við sitt. — Þar skilur
hún nú eftlr ávexti lífs síns, litlu
dæturnar sínar.
Þegar angan vorsins er í nánd
er hún héðan kvödd og borin til
grafar og hinztu hvíldai í faðm
hinnar fögru sveitar er hún dáði
og unni.
En — þótt þú um stund
fáir banablund, — það bætist
með nýju vori.“ (M. Joch.)
_______ Snorri Sigfússen_^