Tíminn - 07.10.1960, Blaðsíða 14

14
TÍMINN, föstudaginn 7. október 19«®.
horfði áhugasamur á hana.
— Kannt þú að búa til
mat? Þarna sjáið þið, hvort
ég hef ekki verið heppinn.
Elisabet sló ertnislega til
hans með hendinni. Svo sett
ust þau öll upp í bifreiðina og
óku upp veginn að húsinu.
6. kafli.
María horfði rannsakandi
á Elísabet. Það var glampi í
Nætur
gezt vel að glæsilegum mönn
um, en ....
Elísabet kinkaði kolli.
María bandaði frá sér.
— En, hvað gerV hann?
Hver er atvinna hans? Hvað-
an fær hann alla peningana?
— Eg .... ég veit það ekki,
sagði Elísabet.
— En hvers vegna spyrðu
hann ekki?
Elísabet horfði andartak á
hana, svo sagði hún:
— Hvernig fellur John við
hann?
— John? Púh, það eru allir
Algeirsborg
Eftir George Alexander

Svo leit hann upp.
— Hefur verið rannsakað
hvort um stj órnmálalegar á-
stæður hefur verið að ræða
— hefndgirnd, á ég við? Það
var háttvirtur stjórnmála-
maður með, var það ekki.
— Jú, Sir Mai Lingardel.
John yppti öxlum.
— Það er að vísu möguleiki.
En ég held að hann hafi ekki
verið talinn hættulegur. Hann
var orðinn gamall og átti að
hætta á þessu ári vegna ald-
urs. Tja — og hann yppti
aftur öxlum — við verðnm
að láta aðra um rannsókn á
þeirri hlið málsins. Eg hafði
bara áhuga á því, sem að
flugmanninum sneri.
— Nú? sagði Davíð.
— Já, ég þekkti Bill Seaton
vel. Hann kenndi mér að
fljúga og mér hefur verið
hlýtt til hans síðan. En hann
hefur ekkert getað. Vélin hef
ur bókstaflega tætzt sundur.
— Var það svo svakalegt?
John kinkaði kolli.
— Hver sem gerði það hefur
að minnsta kosti kunnað vel
til verka.
— Pundu þeir .... engin
lik, sagði Elísabet lágt.
— Það voru allir óþekkjan
legir, svaraði John alvarlegur.
— Ó, þetta er voðalegt,
skelfilegt, hrópaði María. —
Eg vildi að ég næði í glæpa-
manninn.
— Hvernig heldurðu að
mér sé þá innanbrjósts, Mar-
ía, sagði John dimmur á
svip.
— Bill var einn bezti vinur
minn.
— Eg skil hvernig þér líð-
ur, sagði Davíð. — Við verðum
bara að vona, að allt hafi
gerst svo snögglega, að þau
hafi ekki þjáðzt.
— Já, vonandi hefur það
verið þannig, samsinnti John.
— Jæja, inn í bílinn með
ykkur, svo keyrum við heim
að húsinu og fáum okkur eitt
hvað að drekka. Og satt bezt
að segja, elsku litla eigin-
konan mín, þá er ég ban-
hungraður.
— Karlmenn hugsa aldrei
um annað en mat, sagði Elísa
bet vandlætingarfull.
— Mæría kann ekki einu
sinni að sjóða egg, sagði John
og brosti til konu sinnar.
— Þá skal ég reyna, sagði
Elísabet. — Og ég skal ábyrgj
ast, að þið hafið aldrei feng-
ið betri máltíð.
— Jæja, sagði Davíð, og
augum hennar.
— Svo að þú ætlar að glft-
ast Davíð Oarrington, Elísa-
bet?
— Hef ég sagt það?
— Nei, en ég sé hvemig
þú horfir á hann, vina mín.
Elísabet brosti.
— Finnst þér hann ekki
indæll?
— Indæll og indæll, sagði
María og hló glaðlega. — Ó,
hvað þú ert saklaus og ein-1
föld. KarJmenn eru aldrei
indælir. Eg var ekki nema 17 j
ára þegar ég komst að raun ■
um það.
María hikaði.
— Menn eru svo eigingjarn
ir— allir upp til hópa.
— Þú virðist vita þetta,
svaraði Elísabet. — En hvað
veiztu um Davíð?
— Hívemlg get ég vitað
nokkuð um hann, sagði María.
— Hann talar aldrei um sjálf
an sig. Hann er almennilegur,
en ....
—En hvað?
— Þegar karlmaður talar
aldrei um sjálfan sig verð ég
tortryggin. María, segi ég þá
við sjálfa mig, þetta er vara-
samur maður og Davíð Carr-
ington, hún hrissti höfuðið,
— er áreiðanlega varasamur,
Hann er mjög myndarlegur,
hávaxinn og glæsilegur. Mér
7.
karlmenn eins. Honum líkar
vel við Davíð. En karlmenn
eru flón. Eg bað hann um að
segja mér hvað Davíð gerði
og hann sagði mér að slettta
mér ekki fram i það, sem mér
kæmi ekki við.
Elísabet hló. Hún gekk út
að stóra franska glugganum
og horfði út á hafið. Mðfam-
ir görguðu og flugu fram og
aftur yfir fjörunni. Hún var
að hugsa um Gambiaflugvél-
ina.
— Hvenær koma þeir frá
r éttarrannsókninni ?
— Þeir geta komið á hverri
stundu.
María kom til hennar.
— Eg er alltaf að hugsa um
hver getur hafa sett sprengj
”na í vélina.
— Eg segi sama, sagði El-
Isabet.
— Hver? Hver getur hafa
gert það? endurtók María.
— Þú talar aðra stundina
um Davíð og hina um vélina.
Maður skyldi halda að þú ..
byrjaði Elísabet en María
greip fram í fyrir henni.
—Láttu ekki svona, Elísa-
bet.
— Allir liggja undir grun,
sagði Elísabet hægt.
—Ef til vill. En fyrst er að
finna ástæðuna fyrir ódæðis
verkinu.
— Davíð brá jafn mikið og
okkur, sagði Elísabet.
— Auðvitað. Aauðvitað. Eg
sagði ekki, að Davíð væri sá
seki. Eg sagði það alis ekki.
María andaði ótt og títt.
— Elísabet, hvers vegna fór
uð þið Davíð alla leið út að
Rock Point um daginn, áður
en flugvélin hélt áfram? Hann
sagðist ætla að sýna þér borg
ina.
— Já, en það liðu tveir
klukkutímar áður en flugvél
in lagði upp aftur.
— En maður sér lítið af
borginni úti hjá Rock Point..
Elisabet sneri sér að henni.
— María, hvað áttu eigin
lega við?
— Og svo bilaði billinn, svo
að þú náðir ekki vélinni, var
það ekki?
— Jú, en ....
— Og þegar þið voruð úti
hiá Rock Point, sagðist Davíð
þá elska þig?
— Heyrðu mig nú María,
við erum góðar vinkonur, en
mér finnst ekki rétt af þér að
tala svona, þegar Davíð er
ekki viðstaddur ....
— Þú heldur að þú elskir
! hann, er það ekki? greip Mar-
ía fram í.
— Það kemur ekki þessu
máli við.
— Jæja, sléppum því. Ann-
ars förum við líklega að slást.
En ég vona að ekkert hafi
komið fyrir þá. Eg hélt þeir
1 kæmu fljótlega. Já, bíddu við
hvernig var það þegar þið fór
uð í ökuferðina til Rock Point.
Bilaði bíllinn?
— Já, sagði Elísabet þurr-
lega.
— Hvað var að?
— Hvernig á ég að vita það,
ég lét karlmennina um það.
— Heldurðu .... heldurðu
í rauninni að bíllinn hafi bil
að ....?
— Auðvitað ....
María horfði leyndardóms-
fullu augnaráði út á hafið.
— Veiztu að Davíð borgaði
Ali fyrir að láta bílinn bila?
— Hver sagði þér það?
— O, lítill fugl hvíslaði því
að mér, sagði María og yppti
öxlum. — Davíð borgaði Ali
fimm hundruð franka til þess
að.láta eins og bíllinn bilaði.
— Hver sagði þér þetta?
sagði Elísabet kuldalega.
— Ali
— Hvernig dirfist þú að
njósna um Davíð?
María bandaði frá sér með
hendinni
— Og svo vilt þú ekki viðrr
kenna að þú elskir hann,
sagði hún og hló.
Elísabet var orðin náföl af
reiði,
— Þú ert andstyggð, María
Að þú skulir get.a talað svona.
Davíð elskar mig, og þess
vegna vildi hann ekki að ég
færi. Hann vildi hafa mig hjá
sér, og þess vegna hefur hann
komið því þannig fyrir að ég
kæmi of seint út á flugvöll..
— Jæja, María brosti ekki.
Hún greip um handlegg Elísa
betar. Augu hennar skútu
aneistum og hún sagði lág-
róma.
— Nú skalt þú hlusta á
mig .Það getur verið að Davlð
sé myndarlegur maður, Elísa-
bet. Þín vegna vona ég að
hann sé góður maður. En það
fóru bara fj.órir af vélinni 1
Aigiereborg og þessar fjórar
verur eru öll grunuð.
— Eg held að þú gerðir
réttast 1 að hætta að hugsa
um þetta, sagði Elísabet ró-
lega.
— Það er alveg eins senni-
legt að John hafi komið
sprengjunni fyrir, sagði María
—Eg veit bara ekki, hvers
vegna hann hefði átt að gera
það. Og sprengjan getur haf.a
verið sett í vélina áður en við
fórum frá London, þótt hún
spryngi ekki fyrr en eftir að
Föstudagur 7. október:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
13,15 Lesin dagskrá næstu vtku.
13.25 Tónleikar: „Garnlir og nýir
kunningja'r".
15,00 Miðdegisútvarp.
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tilkynningar.
20,00 Préttir.
20.30 Erindi: Herúlakenning Barða
Guðmundssonar (Skúli Þórðar-
son magister).
20,55 íslenzk tónlist: íslenzkir kór-
ar og hljómsveitir fl'ytja al-
þýðulög.
21.30 Útvarpssagan: „Barral>as“ eft-
ir Par Lagerkvist; VHI. (Ólöf
Nordal).
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22,10 Kvöldsagan: „Trúnaðarmaður í
Havana" eftiir Grdham Greene
(Sveinn Skorri Höskuldsson).
22.30 Djassþáttur í umsjá Jóns Múla
Ámasonar.
2B,10 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLI
og
FÓRN
SVÍÞJÓÐS
34
Pum-Pum bendir yfir að hæðun
um á meginlandinu, sem koma í
ljós fram undan þokunni í mána-
skininu. Þar er Eirfkur víðförli
fangi og Svíþjóður bíður þass
óþolinmóður að menn hans komi
aftur, er þeir hafa falið skipið
niðri í víkinni. Loks koma her-
mennirnir og fer Jörgen fyrir
þeim.
— Pum-Pum og ég róum nú
yfir til meginlandsins, segir Sví
þjóður lá;gt. Ef ekki er við of niikið
ofurefli að etja, ráðumst við allir
á þá. Annars geri ég nýja áætlun,
en ef við erum ekki komnir aftur
innan þr’Lggja daga, skuluð þið ná
í liðsauka til hallar Eiríks. Síðan
setja þeir litla bátinn á flot og
róa í land. Það eru engin ský á
himninum og um tíma óttast Sví-
þjóður að þeir muni uppgötvast
í tunglskinsbjartri nóttunni. En
ekkert gerist, og brátt eru þeir
konmir yfir. Eftirförin getur haf-
izt.