Tíminn - 04.03.1961, Blaðsíða 11

■ '
lV.‘:■;•:■•• :• ••■:•:

ÉM'•£’"**"
" • . . ■
■ ■
1H

■.
! Sjákk
' •.':.■>•■•..
■ ■ ;••.■■ -.

• .■•'■••': •'*.*. ."■. .•'"•. '■.
. •

.. . • s .............
4. mm 1961.
f nýútkomnu blaði The Sat-
urday Evening Post — það
er svo nytt að það er dag-
sett 11. marz — er grein um
ísland eftir Evan Hill, sem
dvaldi hér/þrjá daga á s.l.
sumri. Greinin er mjög
skemmtileg, og hér á eftir
fara glefsur úr henni, laus-
lega þýddar.
„Það var furðuleg uppá-
stunga í glugga flugfélagsskrif-
stofU á Piceadilly í London. Þar
stóð: FRÍDAGAR Á ÍSLANDI.
Ég gekk fram hjá, en .fjar-
lendingar myndu spilla því. Og
skrifstofustjórinn bætti orði inn
í: — Það er annað með Amer-
íkumenn. Þeim þykir alltaf gam-
an að koma í nýtt land, sérstak-
lega þegar það kostar ekkert.
Það kostar minna að ferðast yfir
Atlantshafið með íslenzkum flug-
vélum en oðrum, og það sem þú
sparar þannig getur haldið þér
uppi í tvo til þrjá daga á íslandi.
Rauðsksogjaður víkingur
Og þrem dögum síðar stóð ég
á Lögbeigi í þjóðgarðinum á
Þingvöllum. Við hlið mér stóð
leiðsögumaður minn, rauðskeggj
aður 20 aldar víkingur, Þór

stæðan í auglýsingunni sneri
mér við. Inni fann ég vingjarn-
lega, dökkhærða stúlku. Ég sagði:
— Eg sá auglýsinguna ykkar.
Af hverju á ég að eyða frídög-
unum minum á íslandi?
Hún oroíti: — Af því það er
skemmtilegt. Það er friðsælt.
Og það er fallegt.
— Ert þú íslendingur?
Hún kinkaði kolli.
FRÍDAGAR í ISLAKDI
Hagalín. Þór talar dönsku og
ensku reiprennandi auk móður-
máls síns. Hann er sex fet og
tvær tommur, grannur, bláeyg-
ur og Ijósbærður, sonur þekkts
rithöfundar í heimalandi sínu.
Og á leiðinni til Þingvalla,
skröltandi í jeppa gerðum í Rúss
landi, sagði Þór mér frá því, er
„við trúnni var tekið af lýði“.
Það er furðulegt, hvað íslend-
Fyrir þann tíma, sem margir ís-
lendingar kalla ennþá „innrás
Breta“ vissi umheimurinn litlu
meira um ísland en hið horfna
Atlantis. fsland var klessa í At-
lantshafi með kuldalegu nafni og
því ruglað saman við snjó og ei-
lífan kulda. Hinir öifáu ferða-
menn, sem komu með skipum til
íslands, áttu von á því að á móti
þeim yrði tekið af eskimóum.
Þór Hagalín hló að eskimóa-
spurningunni: — Þeir hafa aldrei
verið hér, sagðj hann. — Einu
eskimóarnir, sem íslendingar
hafa séð, eru þeir sem hafa
komið hér við á leið milli Græn-
lands og Danmerkur.
Hlýrra en í Chicago
Nafn fslands er jafn rangt og
álitið á því. Það er fremur hlýtt
og milt veðurlag á íslandi. Meðal
hiti í janúar er meiri á íslandi
en í Chicago. Sagt er, að fyrstu
landnemarnir hafi gefið landinu
þetta nafn vegna þess, að þeim
Þrír dagar ékeypis
á íslandi
Umheimurinn ?ann
ísiantl 1940
Heldur fáir eskimóar
á kreiki hér
Jafnve! ferðaskrifstof-
ur segja satt
Lítið fyrir aó bukka
sig og beygja
Þjóðdrykkur íslendinga
er brennivín
frammistöðustúlkna né vika-
drengja. — Við fáum okkar kaup,
þurfum ekkj mútur, sagði einn
íslendingurinn. Annar sagði: —
okkur langar ekkert að verða
þjóð kráareigönda. Ferðamenn
eru vellcomnir, og við viljum að
þeir komi. En þeir verða að
taka hlutum eins og þeir eru.
íslendingdr eiu lítið fyrir að
bukka sig og beygja.
Tveir næturklúbbar
í Reykjavík eru tveir svokall-
aðir næturklúbbar, Lídó og Röð-
ull, mað skemmtiatriðum frá
Evrópu og Bandaríkjunum, en
þeir loka kl. 11,30 fjögur kvöld
í viku. Sterkir drykkir frá Evr-
ópu eru fáanlegir, en þeir eru
dýrir. íslendingar vilja helzt
brennivín, þjóðdrykk, sem er
svipaður skandinavíska ákavít-
inu, og Bandaiíkjamenn á Kefla-
víkurflugvelli kalla „svarta
dauða.“
Morðinginn Eiríkur rauði
Það er athyglisvert, að saga
íslands byggist á ofbeldi. Fyrsfi
landnámsmaðurinn, Ingólfur Arn
Sigríður.. dóttir Björns
— íslandingar hafa alltaf tíma
til að drekka kaffi, sagði hann
og vísaði mér inn í borðstofuna,
þar sem eigandinn, Sigríður
Björnsdó.’tir, bar okkur gómsæt-
ar kökur' Nafnið Sigríður Bjöms
dóttir pýðir: Sigríður, dóttir
Björns. Þannig hafa íslendingar
það. Ef ég væri íslendingur, væri
nafn mitt Evan Louisson, því
skírnarnafn föður míns var
Louis. Systur mínar myndu heita
Ruth og Grace Louisdælur, jafn-
vel þótt þær séu nú giftar. Kon-
an mín hét frú Priscilla Roys-
dóttir, því skírnarnafn föður
hennar var Roy, og börnin mín
hétu Lucinda Evansdóttir og
Peter Evansson. Á fslandi hittir
þú fjölskyldu, sem ber jafn mörg
eftirnöfn og einstaklingarnir eru
margir. Auðvitað eru undantekn
ingar, t.d. Þór Hagalín og Halldór
Laxness, en það gerir málið bara
enn flóknara.“
Eldgos og jökulhlaup
Evan Hill kemur enn víða við
í grein sirni. Ræðir m. a. um
hraunmyndun landsins og eld-
Foringi úr liði Bandaríkjamanna á (slandi, Donald Brady, á sfefnumót viS
„miss Auslag Karlsdóttir" í Þjóðminjasafnlnu. Samkvæmt myndatexta í
The Saturday Evenlng Post hefur Mr. Brady komizt yflr óþægindin af ein-
kennisbúningnum í samsklptum við íslenzkar stúlkur.
— En ég er Ameríkumaður.
Mér er sagt, að íslendingar vilji
ekki Ameríkumenn.
— Það er ekki satt. Við vilj-
um ekki hermenn. Hver vill her-
menn?
Út í enda skrifstofunnar stóð
skrifstofustjórinn og sagði: —
Það er slæmt, að Ameríkumenn
skuli hafa þessa flugu í hausnum.
Við viljum þá ekkert síður en
Skandínavi.
Eins og a8 bjóða
mér heim
0| stúlkan sýndi mér myndir
frá Islandi, landi jökla, hvera og
eldfjalla, landi byggðu hrein-
ræktuðum afkomendum víking-
anna fornu Og hún sagði mér
frá landinu sínu, eiþs og hún
væri hálft um hálft að bjóða
mér heim, stolt af fegurð heima-
lands síns en hrædd um að út-
ingra tala um atburði liðinna
alda eins og það sem gerðist í
gær. Ameríkumaður í Reykja-
vík sagði mér sögu af íslenzkri
stúlku, sem hann hitti í þjóð-
minjasafninu. Hún fór að segja
honum af frænku sinni sem bjó
í dal nokkrum á íslandi og sagði
honum sögu af einum forföður
hennar. .Að sögunni lokinni
spurði Ameríkumaðurinn: —
Hvenær var þetta? Hún rétt
hugsaði sig um og sagði svo: —
1305.
ísland „fundið" 1940
Ef til vill eru íslendingar
svona fróðir um liðinn tíma
vegna einangrunar landsins. Það
má með sanni segja, að heimur-
inn hafi ekki uppgötvað ísland
fyrr en orezkt herlið gekk á land
þar árið 1940 til þess að vernda
landið íyrir hersveitum nazista.
Sigríður Björnsdóttir
— dóttir Björns
gazt svo vel að landinu að þeir
vildu búa einir að þessu. Af gagn
stæðri ástæðu gaf íslendingur-
inn Eiríkur rauði ísfjallinu Giæn
landi það nafn árið 982, af því
að hann vildi fá fólk til að fylgja
sér eftir þangað.
Vegirnir „mjög slæmir"
Með dugum ferðamannsins
séð era töfrar landsins ekki síður
í fólkinu, sem byggir það, en
stórfenglegu og stundum hrika-
legu (landslaginu. Fyrir íslend
ingnum er staðreynd staðreynd
jafnvel þótt hún sé lítt geðfelld
Meira að segja ferðaskrifstofurn
ar segja sannleikann, það er til
finnanlegur skoitur á gistihús-
um, íslenzk veitingahús heldur
léleg, veðrið óútreiknanlegt, veg-
irnir „mjög slæmir." Það er ekki
síður skýrt frá því sem miður
er en hinu
Við fáum kaup
fslendingar þekkja ekki þjór-
fé. Hvork’ til leigubílstjóra,
„Reykajvik, höfuðborg fslands, hefur 70.000 íbúa, tvo næturklúbba og um-
ferSaröngþvelti elns og hver önnur borg.
arson, flýði þangað sem útlagi
frá Noregi árið 874, og þeir sem
fylgdu honum voru víkingar og
sjóræningjar, skandínavar, sem
í meira en öld höfðu farið ráns-
ferðir cil Vestur-Evrópu. Fræg-
astur forníslendinga er Eiríkur
rauði, norskur morðingi, sem
bjargaði sér til íslands, hélt
morðum áfram þar og flýði loks
vestur á bóginn. Hann fann Græn
land og settist þar að, og sonur
hans Leifur uppgötvaði Ameríku
árið 1000, þegar hann tók land
einhvers siaðar við meginland
Norður-Ameríku.
Það er ráð fyrir ferðamann-
inn að vita eitthvað um menn-
ingu íslands og sögu, því þá
getur hann frekar séð landið
með augum íbúans, eins og ég
gerði, þegar Þór ók mér til þorps
ins Hveragerði, sem er 30 mílur
austur af Reykjavík. Þar stanz-
aði hann fyrir framan hótel.
gos, jökulhlaup, gróðurhúsarækt
í Hveragerði og goshver á sama
stað, ýmiss konar mót á íslandi
á s. 1. sumri, dáist að því, hve
ódýrt ferðamaður getur lifað í
landinu og fleira og fleira. Grein
ina prýði myndir, sem Claude
Jacoby hefur tekið. Tvær þeirra
mynda er að finna á þessari
síðu. •
Góð auglýsing
Það er ekki aldeilis ónýtt fyrir
okkur að fá svona góða auglýs-
ingu fyrir okkur sem ferðamanna
land í víðlesnu blaði, því þessi
grein er mjög góð auglýsing. Víð-
ast hvar er farið hárrétt með
nöfn og frásagnir, þótt örlítið
slái út í fvrir honum hér og þar,
eins og t.d. með tilkomu nafnsins
ísland. — Hvað um það, það er
ekki höfuðs-ök.
(Ath: Millifyrirsagnir blaðs-
ins.)
I