Tíminn - 29.03.1961, Blaðsíða 6

JSII NN, mlðvfkndaginn 29. mkra^flÉL
MINNING:
Karl Kristjánsson
v ' /
húsvörður Menntaskólans í Reykjavík
Um 1920 er ég var barn að aldri
norður I Húnavatnssýslu heyrði ég
fyrst talað um Karl Kristjánsson,
ungan námsmann við Lýðskólann á
Hvammstanga. Hann skar sig nokk-
uð úr hópnum, bæði flestum félög-
unum dekkri á brún og brá, skarp-
ur námsmaður og glæsimenni bæði
í sjón og framgöngu allri. Nokkru
síðar þá er Karl var orðinn bóndj á
Urriðaá í Miðfirði, var ég þar tví-
vegis um tíma og varð þar okkar
fyrsta persónukynning. Þótt ég
væri þar á öðru búi, vorum við oft
í starfi saman og kom Karl mér
þá einnig nokkuð sérstæður fyrir
sjónjr. Þótt sá væri munur okkar,
að ég mætti heita barn, en hann
fulltíða maður, lét hann mig aldrei
finna til þess. Fyrir þetta í fyrsta
lagi fann ég fljótt með mér meiri
hlýhug til Karls en margra ann-
arra, enda varð ég ekki var kala til
hans frá neinum mannj. Aldrei
slitnaði kynning okkar til lengdar
þó nokkuð væri langt milli dvalar-
staða okkar á tíma, og síðar er við
urðum sambýlismenn urðu kynni
okkar miklu nánari og vinskapur
jnnilegri.
Karl var fæddur að Breiðabólstað
á Fellsströnd 2. jan. 18§8, einn af
tíu börnum þeirra hjóna: Sigur-
bjargar Jónsdóttur og Kristjáns
Þórðarsonar, bónda þar.
Svo hefur mér verið sagt frá upp-
vexti Karls i foreldrahúsum, að
snemma hefði hann sýnt góða
greind og námfýsi og dugnað að
hverju sem hann gekk, en verið
nokkuð gjarnt til aö láta stjórn-
ast af örleika skapsins ef svo bar
undjr, en slíkt þekktum við ekki
er þekktum hann á fullorðinsárum.
Eg vissi aldrei til að hann missti
af algjörðu herravaldi yfir skapi
sinu. Þessi mikla sjálfstamning mun
oft hafa komið honum vel, bæðj í
atvinnu- og einkalífi sínu. Það mun
ekki sízt hafa valdið því, að hann
•valdist til þess vandastarfs, að vera
eftirjitsmaður Vörubílastöðvarinnar
Þróttar, sem mér skilst að hafi verið
mest í því fólgjð að finna meðal-
veginn milli andstæðra hagsmuna-
sjónarmiða og halda báðum aðilj-
um sáttum. Til slíks þurfti sterkan
persónuleika og festu. Það lukk-
aðist þó svo vel, að frá báðum hlið-
um eignaðist hann góða kunningja
sem kunnu vel að meta starfs-
dyggðina þrátt fyrjr það þó til all-
mikilja átaka hlyti oft að koma.
Slíkum manni var líka vel trúandi
til svo bindandi ábyrgðarstarfs, sem
húsvarðarstaða Menntaskólans er,
enda gegndi hann því af mikilli trú-
mennsku tU síðustu stundar.
Eg hef heyrt að móðjr hans hafi
haft afburða fagra söngrödd og
mikið verið sungið á heimilinu og
Karl því frá fyrstu bernsku drukkið
í sig ást á þeirri fögru íþrótt, enda
einhver sá mesti söngunnandi sem
ég hef þekkt og söng líka jafnan
í kórum eftjr að ég þekkti til bæði
norður í Miðfirði og hér i Reykja-
vík, en lengst í kirkjukór Laugar-
nesskirkju og var á leið þangað til
messusöngs er það kall kom, sem
við verðum öll að hlýða.
Dóttur hans, Huldu, er mikill
missir að svo ástrikum föður og
okkur öllum samferðafélögum hans
að góðum vini og félaga.
Af mínum kynnum ætla ég að
hver ejnasti maður sem Karli kynnt
ist, hafi borið til hans hlýtt hugar-
þel og taki þvi undir alúðar samúð
til allra syrgjenda við hans ó-
væntu burtköllun þann 23. marz.
Góði vinur. Sá guð sem þú hefur
svo oft af innilegrj hjartahlýju
sungið lof og dýrð, leiði þína söngva
sál á landi Ijóss og friðar til himn-
eskra hljóma við eUífan kærleik.
<
Ingþór Sigurbjs.
j Þegar svo óvænt kallið kemur
krjúpum við hljóð á bænarstund.
; Lífsstraumur aldrei staðar nemur
j stefnt var þér því á Guðs þíns fund.
Með bænasöng í hug og hjarta
hleypt var þér inn á landið bjarta.
I Vjð blessum mæta minning þína,
mér allt frá bernsku varstu kær.
Svo hlýjar minnis myndir skina
minn og þinn oft var sami bær.
Svo tengdi æskan okkar böndin,
öllu þvi stjórnar Föðurhöndin.
Vor Faðir okkar býr það bezta,
bezt okkar þekkir vandamál.
Á Hans stjóm traustið allt má festa
í hans vald fela líf og sál.
Þvi rór þú varst er réðist stundin
róleg og mjld sem fyrr var lundin.
Söngvinur hver með sorg þig kveður
söngurinn var þitt hjartans mál.
Andann hann laugar, alla gleður,
opnar hið góða í hverri sál.
Eitt er hans máUð allra landa
opnandi dyr til beggja handa.
Þú Drottni hefur dýrð oft sungið
dagur á meðan entist þér,
þvi aftur mun þér unaðsþrungið
englanna Drottjns syngja her.
Orðstir þinn lifir og þinn hróður
orðstirinn bezti: drengur-góður.
Ingþór Sigurbjs.
SumarHði Sveinsnon
fastelgnasali,
lézt að heimill sínu í Long Beach, Californíu, mánud. 27. þ.m.
Systkini hins látna.
Útför mannsins míns
Þórðar Þorsteinssonar,
Reykjum, Skeiðum,
fer fram laugardaginn 1. apríl og hefst með húskveðju að heimili
hins látna kl. 1 e.h.
Jarðsett verður að Ólafsvöllum.
Bilferð verður frá Bifreiðastöð íslands kl. 9 f.h.
Blóm vinsamlegast afþökkuð.
Guðrún Jónsdóttlr.
■ V
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og hluttekningu víð
fráfall og jarðarför elginkonu, móður, tengdamóður og ömmu okkar,
Arnfríðar Einarsdóttur Long
Sjötugur í dag:
Jón Ólafsson
á Gemlufalli
Kveðja
HafnarfirCi, 28. marz 1961.
Valdlmar Long,
Elnar Long — Ásgeir Long,
Guðbjörg Gunnarsdóttir og barnabörn.
frá Huldu dóttur hans.
Harmur nú hjarta mitt særir
hugur minn grætur.
Lít ég að æskunnar leiðum
þar ljúft er að dreyma.
Barst þú mig bam þér á armi
og brosjn mín glæddir.
Pabbi, nú grátandi geng ég
frá gröfinni þinni.
Margt er að muna og þakka
mér varstu góður,
bentir á björtustu ljósin,
Minningageislarnjr glaðir
hið bezta mér veittir.
glitskreyta tárin.
Fel ég þig alkærleiks örmum
Guðs eilífa sonar.
G. G. frá Melgerðl
Við hugsum okkur að við séum
að taka Í höndina á þér, þegar þú
ert að flytja burt, og mfnnumst þá
góðs nágranna — um langa tið, —
nágranna sem alltaf var gott að
koma tU, — sem alltaf sýndi bróð-
urhug í orði og verki. Það var
ejnnig gott að koma til þín I Reykja
vík. — Gott að koma til þin sjúk-
lingur, þar sem öll fjölskyldan bar
mann á höndum sér. Það er ógleym-
anlegt.
Og nú kemur í hugann ljóðlinan:
.Fögnum sól og sumri með söng.’
Einskis er hægt að óska þér
betra en söngs. Þú varst söngsins
barn. Þú varst góður drengur. —
Hafðu þökk fyrir allt.
Farðu vel — frændi og vinur.
Soffía og Gunnlaugur
Málflutningsskrifstofa
Málflutningsstörf innheimta.
fasteignasala skipasala
Jón Skaptason hrl
Jón Grétar Sigurðsson löar t
Laugavdíi 105 (2 hæð)
Sími 11380
Jón Ólafsson á Gemlufalli er sjö-
tugur í dag. Hann er fæddur og
uppalinn í Hólum í Þingeyrarhreppi,
en þar bjuggu foreldrar hans, Krjst-
ín Jónsdóttir yfirsetukona og maður
hennar, Ólafur Guðmundsson bóndi.
Voru þau hjón komin af traustum
og kunnum ættstofnum I Dýra- og
Önundarfirði.
Kristín var mikil gáfukona og
skáldmælt vel, og gaf hún út ljóða-
bók á efri árum sínum. Ólafur var
prúðmenni hið mesta, vandaðúr og
vænn maður. Þau önduðust bæði á
Gemlufallj hjá syni sínum og tengda
dóttur.
Jón ólst upp við algenga vinnu
bæði tU sjós og lands og var há-
seti á þilskipum fram á búskaparár
sín.
Auk venjulegs barnaskólanáms,
stundaði hann nám í ungmenna-
skóla sr Sigtryggs Guðlaugssonar á
Núpi og notfærði sér námsdvölina
þar vel, enda voru námsgáfumar
miklar, skjlningurinn í bezta lagi
og íhygUn meðfædd. Sérstaklega
mun hin ágæta stærðfræðikennsla
sr. Sigtryggs hafa fallið þar í frjó-
an jarðveg, þvi Jón er góður og
gjörhugull stærðfræðingur.
Jón Ólafsson lærði slátrarastörf
og kjötverkun hjá Sláturfélagi Suð-
urlands á árunum 1914 og 15. Kom
það sér vel síðar, þegar Kaupfélag
Dýrfirðinga var stofnað og hóf sauð
fjárslátrun. Kenndi Jón þar rétt
vinnubrögð og var lengj síðan kjöt-
og ullarmatsmaður.
Árið 1916 kvæntist Jón Ágústu
Guðmundsdóttur frá Brekku í Þing-
eyrarhreppi, keyptu þau, og hófu
sama ár búskap á jörðinni Minna-
Garði I Mýrahreppi og fylgdu for-
eldrar Jóns þeim þangað og dvööldu
hjá þeim upp frá þvL Dótturdóttir
þejrra Ólafs og Kristínar: Ragn-
heiður St. Jónsdóttir, fylgdi afa og:
ömmu, og ólst hún upp á heimili |
Jóns og Ágústu til fuUorðinsára.
Vorið 1920 flytja þau búferlum j
að Gemlufalli í sömu sveit og hafa
búið þar síðan, þar tU fyrjr tveim ‘
árum, er fóstursonur þeirra: Skúli!
Sigurðsson tók við búi, enda heilsa
Jóns þá þrotin.
Jörð sína, Minna-Garð, leigði Jón,
en tók hana síðan tjl eigin afnota,
er hún féU úr ábúð. Þar eru rækt-
unarmöguleikar miklu meiri en á
GemlufalU og gott vegasamband
grir not jarðarinnar auðvelda þaðan.
Gemlufall er landlítil jörð en nota
sæl, og hafði verið lengi í eigu ætt-
menna Ágústu konu Jóns. Þar var
tvíbýlj, og tók Jón við þrem fjórðu
hlutum jarðarinnar.
Sú kvöð fylgdi Gemlufalli,\ að þar
var ferjuskylda vestur yfir Dýra-
fjörð. Ferjugjaldið mun þá hafa
verið kr. 1,25 fyrir manninn. Fyrst
var flutt á árabát, en fljótlega fékk
Jón sér lítinn trUlubát tU flutning-
anna, enda lagðjst flutningaskylda
Þingeyrarbóndans, sem var kaup-
maður, niður, og var þá oftast sím-
að yfir fjörðinn eftir ferju, en sím-
stöð kom að Gemlufalli 1925 og litlu
síðar bréfhirðing og sinnti Jón báð-
um þeim stöörfum, sem voru anna-
söm og jlla launuð, lengi vel. Póst-
(Framhald á 13. síötj. >
70 ára:
Frú Þuríður Magnúsdóttir,
frá Hofakri í Hvammssveit
24. febrúar síðastliðinn átti
frú Þuríður Magnúsdóttir frá
Hofakri Hvammssveit, Dala-
sýslu, 70 ára afmæli. Frú
Þuríður er dóttir hins þjóð-
kunna manns, Magnúsar
Friðrikssonar frá Staðarfelli
og konu hans Soffíu Gests-
dóttur. Um leið og ég óska
henni til hamingju á þessum
tímamótum, langar mig að
minnast örfáum orðum á okk
ar fyrstu kynni og samstarfs
ár.
Við frú Þuríður urðum á-
samt fleiri konum til að
stofna kvenfélagið „Guðrúpu
Ósvífursdóttir" og gafst mér
þá tækifæri að hafa af henni
mjög náin kynni. Frú Guð-
ríður var mjög áhugasöm og
fórnfús I starfi, tillögugóð og
næm að finna hvar helzt var
þörf hjálpar. Stefnuskrá fé-
lagsins var aðallega líknar-
störf og það að hlynna að
kirkjunum. Við höfðum lítið
úr að spila peningalega og
þröngsýni þeirra sem hjá
sátu í ríkum mæli og þannig
vill það oft verða þar sem
(Framhald á 13. síöu.;