Tíminn - 20.04.1961, Blaðsíða 16

☆
Hér- á síðunni er dálítil mynda-
saga af kríu í. verkstæði strætis-
• vagnarena. Hér til hliðar sést hún að
imorgunverði. Síðan ber Jóhann
SJ-lelgason hana á spjaldl í baðið.
Hun gefur góðar gætur að öllu —
og síðan dembir hún sér í vatnið
og> buslar ákaft, rétt eins og krakki.
AS lokmi baðinu stígur hún aftur
á spjaldið, og þá er hún borin i
sólbað áíhlera úti undir vegg.
☆
Um miðjan septembermán-
uð í fyrra húkti ung krfa í
flæðarmálinu á Kirkjusandi,
ósköp báglega á sig komin.
Hún var varia fleyg, og í fiðr-
i8 hafði hún fengið einhvern
skollann, sem olli því, aS hún
varð gegndrepa, ef hún kom í
vatn eða sjó, svo notalegt sem
það var nú fyrir fugl, sem
veiðir síli með því að stinga
sér eftir þeim. Og þá kemur
auðvitað ekki á óvart, að
þetta var vannærður fugl og
fótaveikur — þjáðist líklega
af beinkröm. Nú voru allar
heilbrigðar kríur flognar úr
landi — lagðar af stað í ferð-
ina miklu til nýrra sumarlanda
langt suður í heimi. Sjúka
krían á Kirkjusandi kúrði ein
í flæðarmálinu og gegnblotn-
aði í hverri skúr. Framundan
var haust og vetur og dauði.
Svo vildi þannig til, að unglings
piltur var þama á gangi og sá
kríuna sjúku. Honum rann til
rifja eymd hennar, tók hana upp
og skoðaði hana. í Reykjavík er
engin sjúkrastofa né hressingar-
hæli fyrir fugla, og pilturínn vissi
ekki vel, hvað hann átti til bragðs
að taka. Hann svipaðist um, og
rak augun í viðgerðaverkstæði
strætisvagnanna, sem var þarna
rétt fyrir ofan„ Hann bar grind-
horaðan fuglinn þangað og sagði
við menn, sem hann hitti þar:
„Hvað á ég að gera við þetta?“
Hjartahlýir verkstæðismenn
Mennirnir í viðgerðarverkstæð-
inu höfðu ekki nein ráð tiltæk,
nema sfna eigin hjartahlýju. Og
hún nægði til þess, að þeir tóku
fuglinn að sér. Einn þeirra, Pétur
Jónsson, fór með hann heim til
sín fyrst í stað, en þar eð hann
gat ekki haft hann þar til lengdar,
varð að ráði að búa honum vist í
einhverju skoti í skemmum strætis
vagnanna. Þar hefur þessi fugl
verið í allan vetur. Leitazt hefur
verið við að hlynna sem bezt að
honum, enda hefur hjúkrunin tek
izt svo vel, að hann er nú að verða
býsna hress og bragðlegur.
Austurlenzkur hefðarbragur
Krían lærði fljótt borðsiðina í
viðgerðaverkstæðinu. Það kom í
Ijós, að henni gazt afbragðsvel að
síld og nýjum fiski. Einkum þóttu
henni góð þunnildi, enda er það
i dómur margra sælkera, að þau
| séu bezti hluti fisksins. Lifur hef-
: ur hún aftur á móti ekki kært sig
I um nema í mesta hófi.
Fljótlega gerðist hún mjög spök
! og mannelsk. Hún virtist fegin
I komu verkstæðismannanna á
! morgnana og tók að garga og
! skrækja, þegar hún varð þeirra
| vör. Aftur á móti er henni mein-
lega við, að á henni sé tekið. Ef
til vill þykir henni það óþægilegt,
og ef til vill stafar þetta líka af
því, að verkstæðismennirnir eru
oftast með olíubrák og smumings
klístur á höndum, en það er hinn
versti óþverri í fiður fugla.
Þess vegna var það ráð tekið,
að láta hana ganga á spjald og
bera hana á því, þegar hún var
færg eitthvað til. Þessu hefur
strætisvagnakrían kunnað ágæt-
lega. Hún veit hvað til stendur,
þegar komið er með spjaldið, og
stígur óðar á það. Þetta minnir á
austurlenzka stórhöfðingja, sem
ekki fóru neitt nema í burðarstól.
Kría í baði
Fyrst eftir að krían kom í verk-
stæðið, flögraði hún nokkuð um,
en smám saman hætti hún því.
Það var eins og fiðrið visnaði, og
hún hætti að hirða um að beita
vængjunum. f vatn gat hún ekki
farið, því að þá gegnblotnaði hún.
En með vaxandi birtu og ná-
lægð vorsins . hefur hún gerzt
bragðlegri en áður. Henni er fyrir
nokkru farig að vaxa nýtt fiður,
(Framhald é 2. síðu. >
tslenzk listakona
sýnir 1
París
Fyrir svo sem liálfu öðru ári fór skrifstofustúlka úr Reykja-
vík, Eyborg Jónsdóttir, til Parísar og hóf þar málaranám. Því
mun hún að vísu áður hafa sinnt um alllangt skcið í tómstund-
um sínum hér heima. Nú á útmánuðunum tók Eyborg þátt í
samsýningu nokkurra málara í París, og hér birtum við mynd
af því málverki hennar, sem varð fyrir valinu í sýningarskrána.
Ljósmyndari Tímans, Guðjón Einarsson, tók þessar myndir í vérk-
stæði strætisvagnanna í Laugarneshverfi. Við þóttumst ekki geta
fengið betri myndir til þess að prýða með 16. síðuna á sumardaginn
fyrsta. GLEÐILEGT SUMAR — mönnum og fuglum og öllu, sem
lífsanda dregur.