Tíminn - 27.05.1961, Blaðsíða 8

8
T|j^WJtNJ»í> Jaitgajpflaginn 27. malá19(H.
Hann heitir Saito. FuHu
rtafni, með titlum og öllu til-
heyrandi heitir hann prófess-
or dr. med. Shozo Saito. Hann
er Japani, formaður japanska
baðlækninga og heilsubaSa-
samfaandsins. Sjáifur á hann
heima í Bad Noboribetsu,
Hokkaido, Japan, en um þess-
ar mundir er hann gestur há-
skólans í Giessen, Þýzkalandi,
og þess vegna var honum
komið í fylgd með okkur ís-
lendingunum, sem fórum utan
fyrst f maf til þess að kynnast
baðlækningum og heilsuböð-
um f Þýzkalandi. Og við get-
um ekki nógsamlega þakkað
það, að hafa fengið að njóta
samfylgdar Saitos.
Saito er maður lágur vexti á
okkar mælikvarða, en líklega með
hærri mönnum í sínu heimalandi.
Hann er eKki áberandi gulur, og
augun éldd sérstaklega skástæð.
Samt er hann greinilega japani.
Hann er kominn hátt á sextugs-
aldur, en limaburður og lipurð í
hreyfingum mjög til fyrirmyndar
þeim, sem yngri eru. Hann er al-
variegur, þegar það á við, en hef-
nr rikari og græskulausari kímni-
gáfu en almennt gerist. Hann;
hann okkur tii’þxess að Mjóða af
liiátri. í>6 var háhn aiítaf Kuíteis,
jnfiivel iþótt hánn væri að herma
eftir hinu Mægilega í fari okkar
sjálfra, þyi hgnn gerði það á svo
dæmaíáust hlyíegan hátt.
Skildi — og skildi ekki
Saito 'kann ekki mikið í þýzíku.
Rétt nóg til þess að skilja aðra og,,
gera sig skiljanlegan um nauð- i
synlegustu hluti. En sæi hann
fram á það í viðræðum við ein-
hvern, að nú myndi þurfa langt
mál til þess að svara, skildi hann
ekki nokkurn skapaðan hlut. Enda
mun erfitt fyrir Japani að tala er-
Iendar tungur, því hljóð eins og
f, þ, og v eru ekki til í þeirra
máli. Þess vegna var ekki alltaf
gott að skilja hann, þegar hann
þurfti á þessum hljóðum að halda.
F-ið kom út um nefið á honum,
þ-ið breyttist í h-hljóð, og ég fékk
aldrei skilið, hvar v-ið kom. Þjóð-
verjunum gekk ákaflega illa að
skilja hann, en einhvern veginn
tókst okkuir það betur. Honum
gekk líka betur að skilja okkur en .........
þá, þótt við 'töluðum við hann á
hlendingi íslenzku, þýzku og jafn- , ....
Próf. Weber
vel ensku. Sjálfur gaf hann þá
skýringu, að það væri vegna þess, |
að^hann væri frá éylandi eins og Dieter H.entschél lækni, stóð á
Það getur lika vel verið. brautarpallinum í Bad Nauheim í
við.
,Alveg undrandil'
morgunsárinu. En útúrdúrinn er
ekki svo mikill, því í Bad Nau-
En þótt Saito gengi ekki sem heim bættist próf. dr. med Shozo
Heimsókn tiS heiisulinda
Saito, Bad Nauhei
320 milljún ára
2. grein.
þurfti ekki annað en að sýna sig
til að koma okkur í gott skap, og
ekiki annað en segja eitt einasta
orð til þess að láta okkur hlæja.
Með örlitlum látbragðsleik kom
Prófessor Shozo Saito
bezt að tileinka sér þýska tungu,
var hann furðu næmuná íslenzk-
una. Hann var óþreytandi að
spyrja hvað þetta og hitt væri á
íslenziku, og við leiðarlok átti
hann orðið furðu mikinn orða-
forða á fslenzku. Hann var ekki
búinn að vera með okkur nema
rúman sólarhring, þegar hann
kom okkur á óvart með því að
segja svo skírt, að vel skildist: —
Alveg undrandi, helvíti! Og morg-
uninn eftir kom hann_til móts við
okkur og sagði hnökralaust: —
Góðan daginn!
„Bandai" og „^kaul'
En þegar eitthvað vakti óskipta
athygli hans, greip hann til þýsk-
unnar og sagði gjarnan: — In-
tressant, sehr intressant! (At-
hyglisvert, mjög athyglisvert!) T.
d. ’þótti honum það „sehr intress-
ant,“ að við skildum hafa sérstak-
an staf til þess að tákna það hljóð,
j sem þýzkan táknar með tvíhljóð-
anum au = á. Fyrst í stað gekk
honum tr'eglega að fá réttan fram-
j burð á orðið „skál“, en þegar við
! skrifuðuim fyrir hann „skaul“,
rann upp fyrir honum ljós, og
eftir það skálaði hann á við hyern
íslending. Sjálfir segja Japanir
„bandai“, þegar þeir skála, og það
þýðir: Lifðu í tíu þúsund ár. Það
þótti okkur falleg kveðja. Eins
þótti honum tíðindum sæta fram-
burður og uppruni tvíhljóðans æ,
og þegar búið var að skýra fyrir
honum, hvernig þar hefðu runnið
saman tveir stafir í einn, sat hann
lengi með blaðið fyrir framan sig
»11 tautaði: — Intressant, sebr
ntressant!
Þetta verður kannske álitinn út-
úrdúr', því síðustu grein lauk þar
sem íslenzka sendinefndin ásamt
fararstjórunum sínum tveimur,
Gísla Sigurbjörnssyni forstjóra og
Saito í hópinn, og átti svo ríkan
þátt í því að gera ferðina skemmti
lega, að ekki verður hjá því kom
izt að gera honum einhver skil.
þegar sagt skal frá ferðinni.
Snemma í rúmin, árla
á fætur
Klukkan var 7, þegar við kom-
um til Bad Nauheim. Við íslend-
ingarnir, og þá ekki sízt blaða-
mennirnir, sem að öðru jöfnu er-
um ekki vanir að ifsa svo snemma
úr rekkju, vorum hálf stífir eftir
nóttina, og varla hvarflaði það að
okkur, að almenningur væri kom-
inn á fætur svona snemma. Ég
segi fyrir mig, að ég átti ekki von
á að sjá aðra á fótum en starfs-
menn járnbrautarstöðvarinnar,
nokkra leigubílstjóra og ef til vill
nokkra slitlega vei'kamenn á leið
til vinnu sinnar. En það var öðru
nær. Þegar við komum út af braut
arstöðinni, gátum við ekki betur
séð, en allir íbúar bæjarins væru
glaðvaknaðir og komnir út á göt-
urnar. Síðar vöndumst við þessu
sj&öir, og þyrfti sjÖfsagt étki
mikinn sjálfsaga til þess að venja
sig að þeim sið þýsku þjóðarinnar
að fara snemma í háttinn og
snemma á fætur.
Ég mun í þessum skrifum ekki
lýsa því að neinu marki, sem við
sáum á sviði baðlækninga, heldur
fara fljótt yfir sögu og lýsa ferð-
inni í stórum dráttum. Síðar
munu lækningarnar verða teknar
fyrir og leitazt við að gera þeim
einhver skil.
Byggja nýtt hús
Bad Nauheim fjallar aðallega
um hjartasjúkdóma og gigt. Þar
vinna ýmsir þekktustu menn
þeirra fræða* eins og t.d. prófessor
dr. A. Weber, sem nú er orðinn
háaldraður. Hann var fyrsti yfir’-,
maður ríkisbaðsins, þegar það var
stofnað í Bad Nauheim 1917.1
Hann hefur nú vikið sæti fyrir
hinum svissneska próf. dr. Victor
R. Ott, sem nú er eitthvert þekkt-
asta nafnið í heimi baðlækning-
anna. Það má segja, að Bad Nau-
heim hafi „keypt“ próf. dr. Ott,
og er nú að byggja stórt og vand-
að hús handa honum tli þess að
Þeim batnaði gigtin
Bad Nauheim stendur á milli
Taunus-fjallanna, sem breiða sig
yfir mikið flæmi um vestanvert
V.-Þýzkaland, norðan við Bingen
við Rín, og Fuglafjallsins — des
Vogelberges — sem eru nokkurn
veginn um miðbik Iandsins, ekki
langt þar frá, sem járntjaldið nær
lengst til vesturs. Sagan um það,
hvernig þessi staður varð að
heilsustað, er næsta skemmtileg.
Rómverjar höfðu þama skammt
frá bækistöðvar miklar til þess að
vinna salt úr vatni, en smám sam-
an fundu þeir inn á það, að með
því að baða sig í vatninu, batn-
aði þeim ýmiss konar slæmska,
þar á meðal gigt. Og eftir því, sem
aldir liðu, breyttist viðhorfið
unz þar kom, að ríkið stofnaði
þar „Staatsbad", þ. e. heilsuhæli
með baðlækningum.
Lifnuðu viS eftir 320
milljón ára dvala
Meðan verið er að tala um Bad
Nauheim, má ekki gleyma því, að
þar fengum við að sjá það, sem
aðeins örfáir af öÚum íbúum
heimsins hafa augum litið, og
Frá Bad Nauheim.
vinna í að lækningum og rann-
sóknum. Og má af því einu sjá,:
þótt ekki kæmi annað til, hversn
sérfróðum mönnum í þessum efn-
um þykir aldrei of miklu til kost-
að. Báðir þessir menn, próf. Web-
er og próf. Ott, eru menn sem;
tekið er mark á í þeirra fræðum.
Próf. Ott hefui’ dvalið hér á landi,
og rannsakað möguleika á að
koma upp heilsuhælum fyrir bað-:
lækningar hér á landi. Hélt hann
fyrir okkur fróðlegan og skemmti-
legan fyririestur um það efni og
skýrði hann með myndum, og
mun þess verða getið í sérstakri
grein.
fæstir vissu að til væri. Það voru
320 milljón ára gamlar lífverur.
Vísindamaður einn af pólskum
ættum, dr. Dombrowski, hefur
unnið að rannsóknum á jarðlög-
unum kringum Bad Naubeim, en
í þeim finnst mikið af salti, eins
og áður er sagt. Við þessar rann-
sóknir hefur hann komizt að því,
að í saltinu í iðrum jarðar eru
bakteríur, sem hafa legið þar frá
því fyrir 320 milljónum ára, eða
frá því að landið reis úr sæ, því
reiknað er með, að þarna hafi áð-
ur verið sjór eða stöðuvatn. Nú
skyldi maður ætla, að bakteríur
þessar hefðu löngu verið stein-
dauðar og steingerðar, en það var
öðru riær. Þegar hann setti saltið,
sem þær voru í, í vatnsupplausn,
lifnuðu þær óðara við og tóku að
skipta sér í ákafa, eins og þær
hefðu aldrei gert annað. Ekki er
vitað til, að nokkur hafi uppgötv-
að jafngamlar líf verur í heimin-
um fyrr. EXr. Dombrowski mun
koma hingað til lands í sumar og
rannsaka bakteríulíf hér á landi.
Það væri fróðlegt að vita, hvoit
hann finnur eitthvað svona gamalt
hér!
— í næstu grein verður leitazt
við að lýsa því, hvemig „kurort“
koma ferðamanninum fyrir sjónir,
án tillits til þess starfs, sem þar
pr unnið í lækningrmálum.

Gosbrunnur i Bad Nauheim
Sig. Hr. Hreiðarsson.