Tíminn - 30.05.1961, Qupperneq 14

T1MIN N, þrigjudaginn 30. maí 1961.
T4
ið'til greina Styttan sést mjög
greinílega á myndinni. Og þá
fékk ég þá hugmynd að
myndin hefði veríð tekin áð-
ur — meðan styttan var enn
á sínum stað .... og ef það
reyndist rétt hafði Hastings
enga fjarvistarsönnun.
— Svo komst ég að því hjá
ungfrú Firth að þennan dag,
sem Bróðir Villi átti að hafa
komið og hrætt ungfrú Brent
— var hann sjúkur og rúm-
liggjandi. Óg gamli maður-
inn hafði komið með athuga
semdir um að hann hefði
verið „opinberun“. Mér datt
í hug að kannski væri það
ekki svo fáránlega sagt hjá
honum eftir allt saman ....
og mig fór að gruna að ein-
hver annar hefði komið fram
sem Bróðir Villi, svo að Hast
ings gæti aflað sér fjarvistar
sönnunar — þessa mynd. Líf
hans var undir því komið og
það heppnaðist.
Og hér kemur garðyrkju-
maðurinn Mathews til sög-
unnar.
— Ætlið þér að segja að
hann hafi verið í vitorði með
honum? spurði Garvin þrumu
lostinn.
Nei, ekki vitandi vits. Hast
ings hafði lagt sig eftir að
kynnast garðyrkjumanninum,
þegar hann kom hingað. Mat
hevs hafði mikinn áhuga á
leiklist og leikhúsum, og það
er vissulega skiljanlegt þar
eð hann starfaði hér fyrir
leikara og meðal þeirra og
hann hafði einstöku sinnum
farið með smáhlutverk þegar
leikflokkur þorpsins færði
upp leikrit. Hann trúði Hast
ings fyrir þessu. Hastings kom
með þá uppástungu að hann
skyldi búa sig sem Bróður
Villa og hræða Antoniu, en
Hastings ætlaði að fylgjast
með ofan ii.r þakgarðinum,
svo að hann gæti dæmt um
hvort Matthews hefði hæfi-
leika. Ef hann stæði sig vel
hafði Hastings lofað að út-
vega honum hlutverk í Lon-
don.
Drake sneri sér að Anton-
iu: — Vissi Hastings að þér
mynduð æfa hlutverk yðar
niðri í Skógargöngunum þenn
an eftirmiðdag ?
Hún varð hissa á svip.
— Já, svaraði hún hugs-
andi. — Eg geri ráð fyrir því.
Mér þótti gott að æfa mig
þar .... ég hafði gert það
nokkrár helgar á undan ....
svo að hann vissi að hann
gat reiknað með því ....
Drake kinkaði kolli.
— Mathevs hafði lofað að
minnast ekki á þetta við
neinn. Og Hastings var hrædd
ur um að hann myndi gruna
hina réttu ástæðu fyrir þessu.
Auk þess hafði Matthews oft
hitt Bróður Villa og heyrt
hann prédika, svo að það
reyndist honum auðvelt að
herma eftir honum. Og nú
er ykkur vséntanlega Ijóst
að verurnar á myndinni eru
ekki Lofa Marsh og Roy Fav
ersham, heldur Antonia og
garðyrkj umaðurinn.
— XJngfrú Brent áttaði sig
að nokkru í gærmorgun þeg
ar hún sá myndina stækkaða
og þekkti aftur trefilinn
sinn ..... Um svipað leyti
talaði ég aftur við Mathews,
ég talaði einnig við hann í
— Já, skaut Clive inn í og
sneri sér að Antoniu. Þegar
þér stóðuð upp, veitti ég því
eftirtekt að þér horfðuð svo
undarlega á hann og ég fór
að hugsa um hvað væri að.
Rétt eftir að þér fóruð, reis
hann líka upp og fór á eftir
yður.
— Eg hljóp upp á herbergið
mitt og sótti trefilinn. Eg var
í allt of miklu uppnámi til að
reyna að leyna nokkru. Hann
hlýtur að hafa séð mig með
trefilinn í hendinni þegar ég
gekk niður Skógargöngin.
Það fór hrollur um Mark,
og hann leit ásakandi á lög-
r egluf oringj ann:
— Hann hefði getað skotið
hana áður en henni hefði
inni að vistarveru garðyrkju-
mannsins og hann hefur ótt-
ast að Mathews myndi ljóstra
einhverju upp þegar hann
heyrði að frú Charles væri
dáin .... Og ég hélt að það
sem gerðist liggi ljóst fyrir.
Það var ekki Sonja, sem frú
Charles ásakaði um að hafa
myrt tengdason sinn og dótt-
ur, heldur ásakaði hún Hast-
ings.
Við höfum ekki fundið
morðvopnið enn, hann hefur
sjálfsagt falið það einhvers
staðar á lóðinni. En það hlýt
ur að hafa verið þungur hlut
ur.
Antonia greip andann á
lofti.
— Eg man eftir slíkum staf
KATE WADE:
LEYNDARDÓMUR
50 ítaiska hússins
gærkvöldi, en hann vildi ekki
játa neitt. En í dag lagði ég
spilin á borðið og þá meðgekk
hann að hann hefði leikiö
Bróðutr Villa þennan eftir-
miðdag og það hefði verið
Hasting/, sem taldi hann á að
gera það .... Eftir að Fav-
ersham var skotinn, hafði
Hastings tekið hann rækilega
til bæna, svo að hann þegði.
j Og Mathews hafði sýnilega
i ekki minnsta grun um að
dauði Faversham stæði í sam
bandi við sitt atriði sunnu-
daginn áður. Og hann taldi
sig hafa gert skyldu sína þeg
ar hann sagði frá styttunni.
En að sjálfsögðu er öllum
Ijóst að fyrst styttan var á
myndinni sem tekin hafði
verið helgina áður varð að
setja hana aftur á stöpulinn,
svo að myndin yrði tekin gild
sem merkilegt sönnunar-
gagn.
— Þegar ég hafði fengið
játningu Mathews hafði ég
sönnunargagn til að hand-
taka Hastings, en ég var of
seinn. Eg geri ráð fyrir að
framkoma ungfrú Brent við
hádegisverðarborðið hafi gef
ið Hastings til kynna að hana
væri farið að gruna ýmislegt.
tekist að segja mér frá
nokkru. Vissuð þér að hann
var vopnaður?
Drake hristi höfuðið. — Eg
var næstum sannfærður um
að hann væri það ekki, fyrst
hann beitti hvorki byssu á
yður eða frú Charles. Hann
hlýtur að hafa geymt hana
sem síðustu leiðina. Við höf-
um komist að þvl að það var
byssa Faversham sem hann
var með — þekktum hana aft
ur á rispunni — enn ein sönn
un þess að það var Hastings
sem skaut hann. Við fundum
einnig myndaalbúmið í tösk
unni hans.
— Það var þá ekki Sonja,
sem myrti frænku mína,
spurði Garvin hásum rómi.
Allt sem hann sagði í gær
hefur sem sagt verið lygi?
— Ekki alveg allt, svaraði
Drake rólega. Hann hélt sig
eins nálægt sannleikan-
um; og honum var unnt og
það gerði sögu hans senni-
legri. En það var eitt atriði í
sögunni, sem hann útskýrði
ekki og það var að þér herra
Clare voruð sleginn niður.
Eg undrað’ist að þið höfðuð
hreinlega gleymt því. Hann
hefur ugglaust séð yður á leið
j sagði hún. — Tom notaði
| hann stundum á leiksviði ..
| Lögregluforinginn samsinnti
j uppástungunni.
— Og það var einnig ann-
ar veikur hlekkur í sögunni,
sem hann sagði í gær og það
var um slaginn milli Sonju
og frú Charles. Hann sagði
að hún hefði dottið og rekið
höfuðið í hellumar, en lækn
irinn sagði einmitt að fallið
hefði ekki getað skilið eftir
slíkt sár. Eg vissi þá að hann
sagði ósatt.
— En hann gat ekki vitað
að hún var dáin, greip Mark
fram í. — Eg sá andlit hans
.... þegar hann uppgötvaði
að hún var látin. Hann virt-
ist algerlega níðurbrotinn ..
Drake hló kuldalega. —
Hann var góður leikari. Þér
megið ekki gleyma því að
hann hafði séð einhvern í
glugganum alveg eins og þér
sáuð líka, þess vegna sýndi
hann á sannfærandi hátt við
brögð saklauss manns .......
hann gekk svo langt að vekja
upp húsið .... Hann vissi
ekki að sá sem var í glugg-
anum og horfði á hann, var
eiginkona hans.
Mark rétti sig upp. —
Sonja?
Lögregluforinginn kinkaði
kolli. — Já, það var Sonja.
Það var þess vegna sem hún
minntist ekkert á að hafa séð
yður og ungfrú Marsh um
nóttina. Hún sat og beið þess
að maður hennar kæmi aft-
ur. Hann hafði farið út eftir
að þið komuð aftur frá
kránni Þegar hún heyrði radd
ir úti fyrlr hljóp hún inn í
baðherbergið, sem snýr út að
garðinum og leit út. Hún sá
Hastings slá frú Charles nið
ur og hlaupa brott, en hún
var of skelfd til að fara nið-
ur og athuga hvort hún væri
enn lifandi. Hún stóð við
gluggann þar til Hastings
kom aftur og hringdi bjöll-
unni ....
— En hvernig vitið þér allt
þetta? spurði Clive hraðmælt
ur. Hafið þér náð í Sonju?
Drake kinkað’i kolli og var
hreykinn á svip. — Þau gáfu
sig fram í dag þegar þau,
höfðu lesið blöðin og heyrt
í útvarpinu um dauða Hast-
ings .... hún var óskaplega
hrædd við hann og hafði flú-
ið til að bjarga lífi sínu. Þau
höfðu falizt í sumarhúsi við
Sevenoaks. Þau óku þangað
í bifreið og voru að mestu inn
an dyra. Hastings virtist hafa
hótað henni því að ef hún
UTVARPIÐ
Þriðjudagur 30. maí:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15,00 Miðdegisútvarp.
18.30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýmsum
löndum.
18.55 Tilkynningar.
19,20 Veðurfregnir.
19.30 Fróttir.
20,00 Erindi: Ólafur Noregskonung-
ur og ætt lians (Thorolf Smith
fréttamaður).
20,25 Frá tónlistarhátíðinni í Búda-
pest 1960 (Filharmoníusveit
borgarinnar leikur; János Fer-
encsik stjómar).
a) Hátíðarforleikur eftir Fer-
enc Erkel.
b) „Tasso", sinfónískt Ijóð eft
ir Franz Liszt.
21,00 „Stebbi frá Seli": Þættir úr
ævi Klettafjallaslkáldsins tekn-
ir saman og tengdir af Gils
Guömundssyni rithöfundi. Aðr
ir flytjendur: Dr. Broddi Jó-
hannesson, dr. Kristján Eld-
jám og Óskar 'Halldórsson
cand. mag. — Síðari hluti.
21,45 Tónleikar: Kór þýzka útvarps-
ins syngur; Helmu’t Koch stj.
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22,10 Lög unga fólksins (Guðrún
Ásmundsdóttir).
23,00 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLI
Hvíti
hrafninn
99
Með mestu varkárni laumaðist
Eiríkur upp hringstigann, sem
hann vissi að hlaut að liggja upp
í herbergi Elínar. Þegar hann
kom upp í síðasta þrepið, sá hann
gömlu kerlinguna loka dyrum
Elínar. — Bryan, Bryan er allt
sem ég heyri endilangan daginn,
tautaði hún. Þegar hún var horfin,
kom Eiríkur alveg upp, en sem
hann ætlaði að draga slána frá
dyrunum, heyrði hann fótatak
nálgast. Hann náði vart að fela
sig, áður en hann heyrði einn her
mannanna segja: — Hann hlýtur
að vera hér, því ég sá hann hverfa
inn um dyrnar. Eiríkur tróð sér
eins langt inn í myrkrið og hann
gat, og þorði varla að draga and-
ann.