Tíminn - 09.06.1961, Blaðsíða 9

Brynjólfur Sveinsson minntist
þess ræðu, að Jakob Frímanns-
son hefði undirritað efnahags-
reikninga Kaupfélags Eyfirðinga
1938 í fyrsta sinn og ætíð síðan.
Mai'gt hefði breytzt á þessum
tíma. KEA hefði aukið starfsemi
sína gífurlega og væri nú fjölþætt-
asta fyrirtæki landsins. Einsdæmi
taldi hann, að jafn mikið og fjöl-
þætt framkvæmdastarf hvíldi á
eins manns herðum, eins og hér
væri. Þakkaði hann störf Jakobs
Frímann&sonar sérstaklega, svo og
öðru staffsfólki Kaupfélags Eyfirð
inga fyrir góð störf á liðnu ári.
Heilla skeyti bárust frá ííSrarni
Eldjárn, framkvæmdastjórn SÍS
og Sigurði Kristinssyni og frú.
Spurningar og svör
Miklar hmræður urðu um
skýrslu framkvæmdastjóra og al-
menn félagsmá! KEA. Skiptust á
spumingar og svör. Fulltrúarnir
lögðu fram spurningar. Fram-
kvæmdastjórinn svaraði þeim öll-
u»i og verða þær og svörin, ekki
rakin hér.
Form. félagsstjórnar minntist
þess, að 40 ár eru liðin síðan Bern
harð Stefánsson var kosinn í
stjórn kaupfélagsins. Sagðist hann
engan mann þekkja sann-íslenzk-
ari. Bernharð þakkaði vinsemd í
sinn garð.
FramtíÖarverkefni
Til viðbótar þeirri framkvæmda-
átætlun, sem að framan getur,j
ræddi framkvæmdastjórinn um'
fleiri verkefni, er úrlausnar biðu.
Meðal þeirra byggingu nýrrar
mjólkurstöðvar, flutning Pylsu-
Fulltrúar hlýða á mál fundarstjórans á aðalfundinum.
gerðarinnar í húsnæði það er Val-
björk hafði á leigu á Oddeyri.
Minnismerki H. Kr.
Áskell Snorrason flutti tillögu
um að nefnd yrði jtosin til að
hefja söfnun fyrir minnismerki
Hallgríms Kristinssonar. Nokkrir
ræðumenn bentu þá á, að aðal-
fundur hefði áður falið stjórn fé-
lagsins framkvæmdina. Dró flutn-
ingsmaður þá tillögu sína til baka
en hún var að því leyti þörf, að
hún kom af stað umræðum um
mál, sem lítið miðar áleiðis, en
margir hafa þó mikinn áhuga á að
komist til framkvæmda.
Vinnudeilan
Jón Melstað rakti minningar frá
aðalfundum 1910—1912 og kom
víða við. Eiður Guðmundsson
flutti tillögu þess efnis að óskaj
þess að stjórn KEA ynni að lausnj
vinnudeilunnar og gera allt, sem
í hennar valdi stæði til að svo
mætti verða. Meðflutningsmaður
var Guðmundur Snorrason. Tillag-
an var samþylýkt samhijóða.
SkemmtiatriÖi
Fulltrúar á aðalfundinum (
snæddu að Hótel KEA í boði fé- )
lagsins. Þeir hlýddu á Karlakór /
fr’á Dalvík, er söng að kveldi fyrri )
fundarins undir stjórn Gests Hjör- )
leifssonar og sáu „Bláu kápuna“ )
í meðferð Leikfélags Akureyrar )
síðari daginn. )
Kosningar
)
Sigurður O. Björnsson var kos-
inn í stjórn KEA í stað Eiðs Guð- )
mundssonar. Varamaður er Krist- )
inn Sigmundsson. Jón Jóns- )
son, sem ásamt Eiði átti
að ganga úr stjórn, var endur- )
kjörinn. Kosið er til þriggja ára. )
Guðmundur Skaftason var endur- )
kjörinn endurskoðandi til 2ja ára,
varaendurskoðendur í stað Garð- )
ars heitins Halldórssonar var Guð- )
mundur Eiðsson og Steingrímur )
Bemharðsson endurkosinn til )
'Framhald á 13 síðu.i
STJÓRN Kaupfélags Eyfirðinga skipa: Brynjólfur Sveins-
son, formaður, Jón Jónsson, varfaformaður, Bemharð Stefáns-
son, Björn Jóhannsson og Sigurður O. Bjömsson.
Fulltrúi er Ingimundur Árnason. Endurskoðendur: Guð’-
mundur Skaftason og Ármann Helgason.
Kaupféiag Eyfirðinga hefur verzlanir og ýmsar starfsgrein-
ar, lóðir og húseignir á 63 stöðum á Akureyri. Utan Akureyrar
hefur félagið útibú á Dalvík, Hrísey, Grímsey, Grenivík og
Hauganesi.
Félagsmenn voru 177 árið 1906 en eru nú 5309.
Fastráðið starfsfólk hefur aukizt úr 2 árið 1906, í 422 nú.
Launagreiðtelur Kaupfélagsins á Akureyri voru um 28.2
milljónir árið 1960, auk þess á Dalvík og í Hrísey 6,4 millj. Allar
launagreiðslur fastráðins fólks og annars var samanlagt 34,6
milljónir eða sem svarar til 670 verkamannalauna með kaup-
taxta þeim er gilti þegar aðalfundurinn var haldinn.
KEA greiddi í arð og uppbætur til félagsmanna sinna árið
1960 af innlendum vörum, og í arð af ágóðaskyldum vörum 19,3
milljónir króna.
Stofnsjóður féiagsins er 16,8 milljónir og stofnsjóður Mjólk-
ursamlagsins er 6,9 milljónir króna.
í innlánsdeildinni era 34 milljónir króna.
Lífeyrissjóður starfsmanna var stofnaður 1938 með 2500.00
króna stofngjöf Vilhjálms Þór. Sjóðurinn er nú 11,3 millj.
EndurskoÖun
Guðmundur Skaftason, aðalend-
urskoðanid KEA, rakti á fundin-
um ýmsa þætti reikninganna út
frá sjónarmiði endurskoðanda.
Taldi hann eignir félagsins og
vörubir'gðir varlega metnar og úti-
standandi skuldir sæmilega tryggð
ar. Reksturinn taldi hann vel við-
unandi, miðað við önnur kaupfé-
iög. Reikningamir voru samþykkt-
ir samhljóða.
Á eins manns herÖum
f l<fk ræðu sinnar og hinum
1 tölulegu upplýsingum um hag og
rekstur hinna einstöku deilda, vék
■framkvæmdastjórinn að ýmsum
öðrum málum, svo sem að þeim
ráðstöfunum r'íkisstjórnarinnar j
sem mjög þrengja hag kaupfélaga
í landinu. Hann þakkaði fulltrú-
um samstarfið, svo og stjórn kaup-
félagsins og starfsfólki öllu fyrir
ósérplægni og góða samvinnu.
Húsfreyjan fær ekki laun, get-
ur ekki unnið sig upp í betri
stöðu, eiginmanninum finnst sjálf
sagt að hún sinni starfinu (og
hann sér sjaldnast neitt af þeim
störfum, sem hún leysir af hendi)
og hann metur hana ekki eftir
störfum hennar, heldur eftir allt
öðrum eiginleikum.
Auðvitað á þetta ekki við þær
konur, sem eru svo vel efnum
búnar, að þær geti átt falleg hús,
glæsilega garða og orðið öfundar
efni allra sinna nágranna, en þær
konur eru tiltölulega fáar. Fjöld-
anum tekst ekki að gera heimilis
störf jafn fullnægjandi og önnur
störf verða karlmönnum og þeim
konum, sem hafa sjálfstæða at-
vinnu.
En jafnvel það eitt að drepa
tímann og hafa framalöngun í sam
bandi við starfið nægir til þess,
að sá, sem vinnur þrautleiðinlegt
starf verður að jafnaði hatningju-
samari en sá, sem 'ekkert vinnur.
Tvennt gerir starf ánægjulegt:
að neyta hæfileika sinna og sjá
árangur starfs síns.
Allir, sem einhverja hæfileika
hafa, njóta þess að beita þeim
þar til starfið verður vani, eða
leikni hans eykst ekki lengur.
Þetta kemur í ljós strax í æsku.
Drengur, sem getur staðið á
höfði vill síður standa á fótunum.
Margs konar störf veita sams
konar ánægju og leikir. Starf
stjórnmálamanns eða lögfræðings
hlýtur að veita að verulegu leyti
sams konar ánægju og bridgespil.
Þar er ekki aðeins um að ræða
eigin leikni, heldur líka fögnuð-
inn yfir að sigra andstæðing. *
Jafnvel þó samkeppnin komi
ekki til greina, þá er alltaf
skemmtun að því að leysa af
hendi erfitt starf.
Fiugmaður, sem getur leikið
listir í.flugvél hefur af því svo
mikla skemmtun, afi hann er al-
búinn að leggja lí? "tt í hættu.
Mér þykir líklegt, : ‘ v- skurð
læknir hafi veru!: ,gjii af
starfi sínu, þrátt fyrir ömurlegt
tilefni. Svipaða gleði má hafa af
ýmsum minniháttar störfum. Eg
hef meira að segja heyrt sagt af
rörlagningamönnum, sem höfðu
ánægju af starfi sínu, þó að ég
hafi ekki verið svo lánssamur að
kynnast þeim.
Sem betur fer kalla mörg störf
á aukna leikni við nýjar aðstæð-
ur og mönnum getur haldið á-
fram að fara fram í leikni, a.m.k.
frarn á miðjan aldur.
f sumum störfum, sem krefj-
ast leikni ,svo sem í stjórnmál-
um, virðast menn upp á sitt bezta
milli sextugs og sjötugs, því í
þeim störfum er mannþekking
svo mikilvæg. Þess vegna eru
sjötugir stjórnmálamenn ham-
ingjusamastir manna á þeim aldri.
Forstjórar stórfyrirtækja eru þeir
einu, sem eru jafn ánægðir um
sjötugt.
í hinum ágætustu störfum er
i þó enn meiri fögnuður af að sjá
árangur verka sinna.
Naumast mun til fullkomnari
starfsgleði en að byggja upp stór
framkvæmdafyrirtæki, en því
miður þarf helzt afburðamenn til
þeirra hluta. Ekkert getur svift
mann ánægjuna að vel unnu starfi
annað en það, að í Ijós komi að
starf hans hafi orðið til ills.
Mörg störf geta veitt þessa
hamingju. Maður, sem stendur
fyrir áveitu, sem breytir örreyti
í aldingarð nýtur næstum áþreyf-
anlegrar gleði. Skipulagning fyrir
tækis getur verið stórmerkt
starf.
Miklir lista- og vísindamenn
vinna störf, sem í sjálfum sér
eru dásamleg. Meðan þeir inna
starf sitt af hendi hljóta þeir að-
dáun og virðingu allra, sem bezt
vita og þar fá þeir hið djúpstæð-
asta áhrifavald — valdið yfir hug
um manna og tilfinningum.
Slík aðstaða ætti að vera trygg
ing fyrir hamingju. En_ ekki er
það svo.
Michaelangelo var ógæfumaður
og hélt því fram (en ég trúi hon
um ekki) að hann hefði ekki lagt
á sig að vinna listaverk, ef hann
hefði ekki orðið að greiða skuld-
ir ráðlausra ættmenna.
Snilligáfa er oft, en ekki alltaf,
samfara lánlausu skaplyndi á svo
háu stigi, að ef listamaðurinn
nyti ekki sköpunargleðinnar,
fremdi hann sjálfsmorð.
Við getum því ekki fullyrt að
hin beztu verk veiti manninum
hamingju, en þau hljóta að deyfa
vansæld hans.
Vísindamenn eru sjaldnar van-
sælir í skapi en listamenn og alla
jafnan eru þeir, sem langt ná í
vísindastörfum, hamingjusamir af
verkum sínum.
Fögnuður yfir árangursríkum
störfum gefst mörgum. Að keppa
sífellt að ákveðnu marki starfs-
lega veitir ekki lífshamingju eitt
út af fyrir sig, en það er næstum
ómissandi þáttur í lífshamingj-
una. Vinnan ein skapar markið,
sem alltaf er hægt að keppa að.
_ar