Tíminn - 13.03.1962, Page 9

TITUPRJONAR

Það vita kannske ekki allir,
að flest efni útvarpsins er flutt
af segulbandi, en samt er það
svo. Þégar hlustendum er
sagt: Hér er hjá okkur í út-
varpssal Guðmundur Guð-
mundsson og ætlar að syngja
fyrir okkur nokkur lög, er
Guðmundur áreiðanlega með-
al hlustenda og steinþegir,
meðan rödd hans berst um
Ijósvakann.
Samt er ekki verið að skrökva
að neinum, því þegar atriðið var
fest á segulband, var Guðmundur
Guðmundsson raunverulega í út-
varpssal. Það var því satt, sem
Gestur Þorgrkosson sagði í útvarp
inu í fyrrakvöld: Hér er spurninga
keppni skólanema í útvarpssal. Á-
horfendur eru fleiri en ég get tal-
ið . . . . o.s.frv.
Og þó voru þessir áhorfendur
komnir út um allar trissur, þegar
orð Gests gullu um byggð lands-
ins. Hann sagði þau
nefnilega á laugardag-
inn, og gat þá vart sannari orð
talað. Þá var hinn síðasti þessara
misvinsælu þátta tekinn upp á
segulband að viðstöddum nokkrum
tugum gesta, þar á meðal blaða-
manni og Ijósmyndara Tímans. —
Þar leiddu saman hesta sína
stærsti og minnsti skólinn, sem
þátt tóku í keppninni, Menntaskól
inn í Reykjavík og Samvinnuskól-
inn að Bifröst, og stjórnendur
þáttarins voru sem fyrr, Guðni
Guðmundsson og Gestur Þorgríms
son.
Þegar ég segi þessara misvin-
sælu þátta, er ég ekki að sneiða
að einum eða neinum eða gefa
annað í skyn en orðið segir. Þátt-
ur þessi hefur fengið mjög mis-
jafna dóma. Margir telja hann
minna virði en svo, að það taki
því að hlusta á hann, aðrir telja
hann ágætan, engir afburða góð-
an. Mér fann-st hann alltaf skemmti
legur og setti mig ekki úr færi
til þess að heyra hann. Við skul
um þar með hætta að tala um
vinsældirnar og bregða okkur nið
ið í útvarpssal og um leið fjóra
daga aftur í tímann.
Við komum nokkuin veginn á
tilsettum tíma, en nokkuð er enn
í land með að þátturinn geti haf-
izt. Það er eitt og annað að undir-
búa, en smám saman fyllist salur
inn og gamanið hefst. Að þessu
sinni eru bæði liðin spurð sömu
spurninga, til þess að fá enn jafn
hvorir eigi að byrja. Upp kemur
hlutur Samvinnuskólans og
Menntaskólinn marsérar út. Það er
ekki ástæða til þess að rekja spurn
ingamar né svörin, þau eru kunn
úr sunnudagsútvarpinu. Keppend
ur snúa bökum við áhorfendum,
til þess að fyrirbyggja að þeir geti
lesið svörin af vörum ákafra fél-
aga sinna, því þótt í liðin hafi val-
izt fróðir menn, getur alltaf hent
sig, að þeir sem i salnum eru viti
rétt svör einstakra spurninga þótt
„snillingarnir“, eins og Gestur Þor
grímsson segir, komi lausnunum
ekki fyrir sig.
í salnum eru skólasystkin kepp-
enda og nokkrir útskrifaðir nem-
endur keppnisskólanna. Spenna
liggur í loftinu, enda talsvert í
húfi. Eðlilegt væri ,að Menntaskól
inn ynni, þar sem hann hefur úr
stærri hópi nemenda keppendur
að velja, hefur auk þess víðtækara
Hér er hugsaS af miklum krafti. Keppendur sneru sér frá áhorfendum,
og þessi mynd er tekin frá þeim. (Ljósmynd: Runólfur).
anum og Verzlunarskólanum. Það
er því ómögulegt að segja hvernig
fer. Skáhallt fyrir framan mig sit-
ari mælikvarða á almenna þekk-
ingu ,og fer það liðið, sem ekki
á að svara, út á meðan.
Varpað er hlutkesti um það,
Lið Samvinnuskólans að Bifröst
námsefni og meira, en fram að
þessu hafa keppendur minnsta
skólans staðið sig með ágætum og
unnið frægan sigur á Kennaraskól
LIS Menntaskólans i Reykjavfk
ur menntaskólanemi, stór maður
vexti, gleraugum prýddur. Hann
tekur mikinn þátt í því, sem fram
fer, veit svör við mörgu sem um
er spurt og tautar þau fyrir
munni sér, þó aðeins meðan
Menntaskólinn er spurður. Svari
félagar hans engu eða röngu,
þeim spurningum sem hann veit
svör við, færist hann í aukana, tek
ur bakföll og slær sér á lær. Allt
er þó í fullri vinsemd, fylgjendur
beggja klappa fyrir báðum og
fagna því sem vel er gert, hlæja
að mistökunum, hvor skólinn sem
gerir þau.
Bráðlega tekur að halla á lið
Samvinnuskólans. Lið Menntaskól-
ans svarar einum spurningaflokkn
um svo að segja viðstöðulaust og
rétt, þar er í flokki lágur piltur
og ekki mikill að líkamsburðum
að sjá, en hann svarar viðstöðu-
laust fimm spurningum réttum í
röð, þar sem Samvinnuskólamenn
geta ekki svarað nema einni. Úrslit
in eru auðsæ. Það tekur að færast
kattar'kæti yfir suma útskrifaða
Samvinnuskólamenn, allt í góðu
gamni þó. Guðni leggur eina spurn
inguna enn fyrir liðin: Blökku-
mannaforinginn Púla Púla gengur
á fund Verwoerds í Jóhannesar-
borg og leggur fyrir hann skjal,
undirritað 750 þús. blökkumönn-
um, þar sem farið er fram á jafn-
rétti hvítr’a manna og svartra. —
Hvers vegna getur þessi frétt ekki
verið rétt? Útskrifaður Samvinnu
skólamaður heyrist tauta fyrir
munni sér: Það eru ekki til svo
margir skrifandi blökkumenn. Og
enn spyr Guðni: — Til hvaða dýra
fylkingar teljast sænálar'? Liðin
hugsa, en útskrifaður Samvinnu-
skólamaður hvíslar: — Til títu-
prjóna, auðvitað!
Og loks verða úrslitin kunn. Það
virðist að vísu orka tvímælis, hvort
Samvinnuskólinn hefur svarað 10
eða 11 spurningum rétt, en það
skiptir tæpast máli, Menntaskól-
inn hefur svarað 14 rétt og er þvr
öruggur sigurvegari. Og útvarps-
stjóri ávarpar samkomuna og al-
þjóð, boðar framhald slikra þátta
í öðru sniði, þakkar þátttakendum
og veitir skólunum, sem til úrslita
kepptu, hljómplötur í verðlaun.
Fleira hefur verið gert í þess-
um spurningaþáttum en spyrja og
svara. Skólarnir, sem þátt tóku í
keppninni, sáu einnig um skemmti
atriði. Mest bar þar á söng og
hljóðfæraleik, en að þessu sinni
fluttu tveir nemendur Samvinnu-
skólans mjög skemmtilegan og
góðan frumsaminn gamanþátt, er
þeir nefndu listamannahjal, og fór
hjalið fram á veitingahúsinu Lauga
vegi hálf ellefu.
Og þegar við héldum burt úr út-
varpssal eftir góða skemmtistund
heyrðum við starfsmann ríkisút-
varpsins segja, að þótt Samvinnu-
skólinn hefði tapað spurningr-
keppninni, hefði hann unnið í
þeirri keppni, sem meðfram var
háð, keppninni um skemmtiatrið-
in. Sig Hr.

T, þriðjudagur 13. marz 1962
s