Tíminn - 13.03.1962, Blaðsíða 16

7

......

.
RMK

,
I
I
■ I
■ a f j

TVEIMUR VOPNUÐUM
VARDSKIPUM FÆRRA
Fyrir nokkru voru byssurn-
ar teknar af tveimur fleytum
varðskipaflotans, þeim Sæ-
björgu og Gapt. Vopnuðum
varðskipum íslenzka ríkisins
hefur þannig verið fækkað um
tvö. Tíminn hafði í gær tal af
Pétri Sigurðssyni, yfirmanni
Kastaði é febrúar
Höfu, Hornafirði 7/3 1962.
Það bar við á bænum Hraun-
koti í Lóni þann 27. febrúar s.l.
að hryssa, eign Guðlaugar Bene-
diktsdótlur, átti folald. Var það
jarpur hestur. Það mun vera
mjög fátítt að hryssur eignist
folöld á þessum tíma árs, en hér
ber ekki á öðru en að allt sé
með eðlilegum hætti, því að
bæði móður og afkvæmi heils-
ast ágætlega, og ástæða er til að
ætla að hér sé gæðingsefni á
ferðinni, þar sem hryssan er
út af hinu fræga Árnaneskyni
hér í Hornafirði. AA
landhelgisgæzlunnar, og spurði
hví byssurnar hefðu verið
teknar af þessum skipum.
Pétur svaraði því, að þessi skip
\'æru eingöngu notuð til þess að
aðstoða fiskiskipaflotann, og væru
svo langt fyrir innan fiskveiðitak-
mörkin og þau svæði, sem helzt
væri von á landhelgisbrjótum, að
ekki væri þörf á að hafa þau
vopnuð.
Aðeins aðstoðarskip
Síðan íiskveiðitakmörkin voru
færð út í 12 mílur, hefur diagnóta-
veiði á svæði minni fiskibáta alveg
fallið úr sögunni, og þar með ólög-
legar veiðar svo innarlega. Einu
ólöglegu veiðarnar, sem varðskipin
Þcssf.4i>yn<t vae tekin af Sæbjörgu í gær. Byssan-jei^horfin^jíjagjfeilfarF
verða nú að fást við, eru veiðar
togara utar á friðaða svæðinu. Það
er því að dómi landhelgisgæzlunn-
ar ónauðsynlegt með öllu að vopna
þau varðskip, sem einungis veita
fiskibátum landsmanna aðstoð.
Varla fallbyssur
Einnig sagði hann, að byssur
þessar væru svo litlar að hlægilegt
væri að kalla þær fallbyssui', og
auk þess orðnar afgamlar. Þær em
báðar 37 millimetra, en þær byss-
ur, sem eru á hinum varðskipun-
um, eru 47 og 57 millimetra. Ný-
tízku 37 millimetra byssur eru að
vísu öflug og mikil vopn, en sú
gerð, sem var á Sæbjörgu og Gaut,
er löngu úr sögunni og skot í hana
eru ekki lengur fáanleg. Þó er
hægt að nota þau skot, sem enn
eru til í þessa gerð, til æfinga fyrir
stærri byssur landhelgisgæzlunnar,
ef sett er innan í hlaup þeirra.
Að verða úreltar
Stærri byssurnar, eins og þær
sem eru á hinum varðskipunum,
eru mun yngri en þessar 37 mm
byssur, en gamlar þó, og sagði
Pétur, að ekki myndi líðd á löngu,
áður en nauðsynlegt væri að skipta
um og fá nýjar gerðir fyrir allan
flotann.
ELDUR LAUS k
GELDINGALÆK
Um 5 leytið í gærmorgun
kom upp eldur í kjallara húss-
ins á Geldingalæk í Rangár-
vallahreppi. 1 Töluverðar
skemmdir urðu á húsinu af
völdum reyks.
Húsið að Geldingalæk er tveggja
hæða steinhús með kjallara, og er
það nýlega byggt. í kjaliara húss-
ins er komið fyrir miðstöðvajkatli,
fFramhald á 15. siðu).
sjúkur
í land
Um kl. 14.30 á sunnudag
kom brezka eftirlitsskipið
H. M. S. Pallisher hér inn
á höfnina með veikan mann.
Hafði hann fcngið háan hita
og hálsbólgu. Bátur fór út á
höfuina og sótti manninn og
flutti hann í land, en hann
liggur nú á Landakotsspít-
ala. Eftirlitsskipið er vænt-
anlegt hingað aftur cftir
helgina til að taka olíu og
vistir og tekur þá manninn
um leið. Nokkur viðbúnaður
var hafður um hönd til að
flytja hinn sjúka mann, en
hann neitaði að fara í sjúkra
körfu og treysti á fætur sína.
Myndin er tekin, þegar hann
var að kveðja skipsfélaga
sína á ytri höfninni. Hann
stendur til hægri og snýr
baki í myndavélina.
1
JTJT
KoparskipiB " meB koi
Þriðjudagur, 13. marz 1962
60. tbl.
46. árg.
Hið fræga saltskip, Axel Sif, lá
við bryggju hér í Reykjavík á
sunnudaginn. Þegar blaðamaður
Tímans lagði þangað leið sína upp
úr hádcginu, var lokið við að losa
úr því kolafarm, en hafnarverka-
menn voru um borð að þvo lestar
og gera klárt. Blaðamaðurinn lagði
leið sína upp í brú að ná tali af
skipstjóranum, en hann fyrirfannst
þar ekki, svo að ekki var um ann
að að gera cn fara aftur í, þar sem
kokkurinn var að snæða á hvítum
bolnum í eldhúskrók. „Velbe-
komme“, sögðum við og spurðum
um kapteininn, en hann var þá í
landi. Fyrsti stýrimaður hafði iagt
sig og farið að líta í blöuin eftir
matinn, en reis upp við dogg, þeg-
ar við komum niður. Benot Peder-
sen tók okkur vel, en sagði skip-
stjórann, Walther Westborg í
landi. „Ég veit ckki, hvenær hann
kemur. Það getur verið, að hann
fái sér kaffi.“ — Pedersen sagði
okkur, að skipafélagið, sem ætti
skipið, héti Knud I. Larsen a/s, en
þegar við sögðum honum, að salt-
málið liefði vakið mikla athygli og
vildum fá að vita, hvaðan og hvert
koparinn liefði vcrið fluttur, sagð-
ist hann ekki vita það. „Skipstjór-
inn er sá eini, sem það veit. Við
erum 12 um borð, allir nýir á skip-
inu, nema hann.“ — Þeir ætluðu
að leggja úr höfn kl. 5, þegar skip-
stjórinn væri kominn um borð, en
við fengum hann aldrei til að segja
neitt um saltið. Myndin hér til
hliðar er af saltskipinu í höfninni
á sunnudag.
Fluttur