Tíminn - 29.03.1962, Blaðsíða 2

Vinveittur
skrökormur
Hið viðurkennda og víð-
1 lesna bandaríska tímarit,
Time, réð nýlega til sín
nýjan leiklistargagnrýnanda,
Ted Kalem. Þar sem gagn-
rýnin í Time þýðir svo oft
frægð eða fall fyrir leikrita-
höfundinn, er ekki úr vegi
að heyra hvaða augum þessi
mikli áhrifamaður lítur leik
listargagnrýnina:
— Ég lít á leiklistargagn-
rýni sem eitur frá vinveitt-
um skröltoimi!
Litla ungfrú
Kennedy
Caroline litla Kennedy
hefur, án þess að hafa hug-
mynd um það, neytt tugi lít-
illa meðsystra sinna til þess
að faia í megrunarkúr. Eng-
inn Is, engar sætar kökur,
ekkert sælgæti í náinni
framtíð! Orsökin til þessa
er sú, að herbergisþerna
Caroline, Helen Lee, hefur
lánað lady Ogilvie 50 af
kjólum hennar til þess að
r y
__ . . .. - *
sýna þá á tízkusýningu. Nú
er hún litla ungfiú Kennedy
svo grönn, að það reyndist
ógerlegt að finna 50 litlar
dömur, sem kæmust í kjól-
ana hennar. En nú hafa
þær lofað sínum gremju-
fullu mæðrum, að þær skuli
losa síg við nokkur purid
— þær vilja nú líka gjarn-
an sjálfar fá tækifæri til að
H vera Caroline-mannequiner.
LítiS á hann!
Nú á að draga enn einn
stórlaxinn ærlega fram í
dagsljósið. í þetta sinn er
það Frakkinn Aristide Bri-
and, sem í kringum 1920
var milljónum manna tákn
mælsku, stjórnmálasnilli og
mannkærleika. Nú hefur
fyirverandi ráðherra, Pierre
Cot, tekið að sór að skrá
ævisögu hans. Pierre Cot
hefur varað við bókinni
fyrirfram með svohljóðandi
orðum:
— Ég hef þegar gert mín-
ar athuganir. Hann virtist
þó vera einn af stórlöxum
stjórnmálaheimsins, en í
hreinskilni sagt:þegar mað-
ur kemst ögn nær honum,
þá er ekki mikið við hann.

GUOHRÆODIR GLÆPAMENN!
Þrátt fyrir allan æsinginn
í réttarsalnum, voru hinir
fjórir ákærðu alltaf jafn ró-
legir. Þeir sátu hreyfingar-
lausir og bærðu varirnar,
virtust vera að þylja bænir.
Áhrifin voru eðlileg, sak-
borningarnir voru fjórir
Capuchin-munkar í fullum
skrúða, sem ásamt þremur
leikmönnum voru ákærðir
fyrir að skipuleggja rán-
morð á óaldarlýðseyjunni
Siciley.
Glæpaman’iDaflokkuxiTin hóf
aðgerðir árið 1956 í litla sjávar
þorpinu Mazzarino, þar sem hið
200 ára gamla Capuchin klaust-
Uir er staðsett. Eitt af fyi'stu
fórnardýrum þessa glæpamanna-
flokks, að því er vitað er, var
bróðir Agrippino. Eina nóvember
nótt var hinn æruverðugi munk-
ur á bæn, þegar hann var skyndi
lega truflaður í guðrækni sinni
við það, að skot small í vegginn
fyrir framan hann. Annað var
það ekki í það skiptið.
Snyrtileg hótunarbréf
Nokkrum dögum síðar kom
Carmelo Lo Bartolo, garðyrkju-
maður klaustursins til munks-
ins og flutti honum þau skelfi-
legu skilaboð, að ónefndir bóf-
ar krefðust 320 sterlingspunda.
Að öðrum kosti mundu þeir
hitta betur næst. Bróðir Agripp-
ino tókst ac} semja við bófana
um að þeir fengju 160 pund.
Ekki leið á löngu, unz þessi
glæpamaninaflokkur var tekinjn
að gerast nærgöngull við fjáðari
íbúa þorpsins. Lyfjafræðingur-
inn á staðnum fékk hvert hót-
unrbréfið á fætur öðru, snyrti-
lega vélrituð. Hann lét sig þessi
hótunarbréf engu skipta, þangað
til lyfjabúðin var brennd til
grunna fyrir honum. Þá komu
til hans þeir bróðir Agrippino,
bróðir Vittorio og hinn virðu-
legi bróðir Carmelo, sem nú er
orðinn 83 ára, og lögðu fast að
honum að greiða gjaldið, sem of-
beldismennirnir kröfðust. — Eg
er fórnardýr líka, sagði bróðir
Agrippino, ef við hlýðum þeim
ekki, drepa þeir okkur.
Vöndust rölti munkanna
Eftir því sem árin liðu, tóku
þorpsbúar að venjast því að sjá
munkana í kuflum sínum, með
hetturnar dregnar fram á enni,
á rölti sínu til eins eða annars
þorpsbúa, sem þá hafði orðið
fyrir hótunum frá glæpamanna-
flokknum. Lögreglan gat ekkert
gert í málinu, þýí að hana skorti’
allar sannanir.
Einn auðmannanna virti allar
hótanir að vettugi og var skot-
inn til bana af þremur grímu-
klæddum mönnum. Lo Bartolo,
garðyrkjumaður, var handtekinn
sem vitorðsmaður, en fannst
skömmu síðar hengdur í rekkju
voð sinni í klefanum.
Aðeins verkfæri?
Loks fannst sönnunargagn í
málinu fyrir tveim árum, þegar
lögreglan fann ritvél í klefa
bróður Vittorio og tókst að sanna,
að nokkur hótunarbréfin höfðu
verið rituð á þá vél.
í réttinum í Messina hafa leik
menn varizt allra sagna, minn-
ugir afdrifa garðyrkjumannsins
Þeir vildu ekki fyrir nokkra
muni veita neina hjálp til að
svara þeirri spurningu, sem lög-
reglunni er mest í mun að leysa:
Voru munkarinr aðeins verk-
munkanna á Siciley og raunar
meðal allar eyjarskeggja. Faðir
Sebastino, yfirmaður reglunnar
Munkarnir fyrlr rétti — þuldu bænir án afláts.
færi í höndum óþekktra fyiir-
liða, eð^ stjórnuðu þeir aðgerð-
unum sjálfir?
Hvort heldur sem er, þá hafa
gjörðir þeirra vakið mikla
hryggð og i'eiði meðal Capuchin
á eynni, sem sjálfur hafði orðið
fyrir hótunum frá glæpamönnum,
sagði, þegar upp komst up reglu-
bræður hans: — Jafnvel bkkar á
meðal kemur fyrir, að mistök
eiga sér stað.
Anita Ekberg breiðir úr sér á
beddanum í öllum sínum yndis-
þokka. Hennar mikilfenglegi
barmur er vel sýnilegur. Það er
eins og Vesúvíus sé að hvísla að
Fujiyama. Hún er 60 feta löng.
Þetta er reyndar bara mynd af
Anitu á auglýsingaskilti, sem aug-
lýsir mjólk. Anita heldur á mjólk
urglasi í hendinni, og hátalari
glymur í sífellu: — Drekkið
mjólk — mjólk — mjólk!
Maður kemur út úr húsi hinum
megin götunnar. Hann er siðferð-
ispostuli mikill, sem njósnar um
elskendur í almenningsgörðum
og ávítar þá og ógnar eilífri út-
skúfun og öðru þvílíku. Hann-
heldur á bænabók undir armin-
um. Hann mænir upp til Anitu
og grátbiður hana um að stíga
niður úr þessu skilti og hætta að
spilla hugsunarhætti fólksins,
sem leið á um götuna.
— Allt í lagi, segir Anita. Hún
stígur út úr skiltinu í allri sinni
dýrð, tekur náungann upp og
þiýstir honum að barmi sér.
★
Þegar ítalirnir sáu þessa dýrð
á frumsýningunni á hinni lang-
þráðu kvikmynd „Boccaccio ’70“.
tóku margir því með geysilegum
fögnuði, flautuðu mikið óg æptu
gleðióp, en aðrir púuðu af öllum
kröftum til að sýna fyrirlitningu
sína á þessum aðgerðum.
Framleiðandi kvikmyndarinnar
er Carlo Ponti, ei’ginmaður
Sophiu Loren. „Boccaccio ’70“
segir fjórar sögur. Engin þeirra
er tekin beint upp úr Decamer-
on, sem Gi'ovanni Boccaccio reit
fyrir sex öldum, en þær eru
gefnar út fyrir að veia nútíma
spegilmynd af hinni kröftugu
kímnigáfu Boccaccios, og talan
’70 á að vera tákn þeirrar óskar,
að myndin verði enn sýnd við
miklar vinsældir eftir átta ár. Og
ekki ómerkara blað en Time gef-
ur þeirri ósk undir fótinn.
Margir frægir stjórnendur
koma við sögu. Federico Fellini
stjórnar þessum aðgerðum Anitu
í fyrstu sögunni. Vittorio De Sica
ber ábyrgð á annarri sögunni,
þai; sem Sophia Loren fer með
aðalhlutverkið. Hún leikur stúlku
í fj ölleikaflokki, sem ferðast á
milli sýningarstaða. Á hverjum
stað stendur fjölleikaflokkurinn
fyi'ir teningsspili, og sá heppni
(Framhald á 15. síðu)
Vwt'S'
Anita Ekberg
— Ó, Vesúvius. Ó, Fujiyama.
Guðmundur f. Guömundsson
héit hélt furðulega ræðu á Al-
þingi í gær. Sú ræða sýnir þó
mönnum inn í kviku þeirrar
þýmennsku og undirlægjuhátt
ar, sem þessi maður er hald-
inn. G.Í.G. sagði, að þegar dr.'
Kristinn sendi varnarliðinu til
kynnín.gu um að utanríkisráðu
neytið væri ráðið í að setja
nýjar, strangar reglur um sam
skipti varnarliðsins og lands-
manna og í því skyni takmiarka
sem mest ferðir varnarliðsins
út af Keflavíkurflugvell'i, hefðu
yfirmenn varnarliðsins neitað
liarðlega, og sagzt mundu virða
þær reglur sem íslendingar
sjálfir settu, að vettugi. —
Hins vegar sagði ráðherrann,
að varnarliðið hefði sjálft sett
reglur um ferðir vamarliðs-
manna og íslending’ar hefðu
engu um þær ráðið.
Hér er um furðuleg ósann-
indi og ósvífni að ræða, og með
þessu er utanríkisráðherrann
beinlínis að kasta steinum að
Bandaríkjastjórn og taka undir
við hatursáróður kommúnista.
Svona getur þessi maður lagzt
lágt til að reyna að bjarga
flekkóttu skinni sínu út úr
Iiinu ógeðfelda sjónvarpsmáli.
Góð samvinna
Guðmundur í. Guðmundsson
reyndi að henda gaman að fyr
irrennara sínum dr. Kristni
Guðmundssyni fyrir að setja
reglur um ferðir varnarliðs-
manna og bæta það vandræða
ástand, sem skapazt hafði í ut
anrfkisráðherratíð Bjarna Bene
diktssjnar. Reyndi hann að
gera lítið úr störfum dr. Krist-
ins, og sagði að hann hefði þá
engu ráðið uin reglurnar, sem
settar voru, heldur hefði varn-
arliðið sett þær reglur, sem því
þóknaðist og neitað að fara eft-
ir reglum utanríkisráðuneytis-
ins.
Framsóknarmenn lýstu því
yfir, er þeir tóku við utanríkis-
málum, að þeir myndu setja
reglur um ferðir varnarliðs-
manna, og þær reglur voru
settar af dr. Kristni í góðri
samrvinnu við varnarliðið. —
Dr. Kristin.n féllst liins vegar
á um sama leyti að varnarlið-
ið fengi leyfi til að reka sjón-
varp, — en með því skilyrði,
og eingöngu, að því skil-
yrði algerlega fullnægðu, (og
því var Ieyfið veitt til bráða-
birgða) — að sjónvarpið yrð'i
takmarkað við Keflavíkurflug-
voll.
Verður uokkur hissa?
Þessi ræða Guðmundar sýnir
hvernig haldið er á varnarmál
unum og samskiptum hersins
og landsmanna, hve botnlaus
undirlægjuhátturinn og þræls
lundin er. — Hverjum kemur
á óvart eftir slíkar yfirlýsing-
ar æðsta manns þessara mála
af íslands hálfu, þótt unglings-
stúlkur séu sóttar í drykkju-
samkvæmi á Keflavíkurvöll
með ráðherrabréfi frá Guð-
mundi í. Guðmundssyni.
, Bandaríkjamönnum fer áreið
aíilega að verða ljóst, að það er
varasamt að treysta því, að nú-
verandi utanríkisráðlierra ís-
lands túlki álit og vilja meiri-
hluta þjóðarinnar. — Er von-
andi að þeir gefi honum langt
nef í þessu máli og virði vilja
þjóðarinnar, því að með því
styrkja þeir vestrænt samstarf,
í sír ,.ess að því er hætta búin.
T í M I N N, fimmtudagur 29. marz 1962.