Tíminn - 03.01.1963, Síða 8

— ERTU kominn heim til
að halda tónleika? spurði ég
SigurB Björnsson óperusöngv-
ara, sem kom heim laust fyrir
jólin frá Stuttgart, þar sem
hann hefur starfað við óper-
una síðan í haust.
— Nei, piltur minn. Ég kom
heim fyrst og fremst tU að
halda jólin eins og ég hef alla
tíð gert — og til að missa ekki
af jólahangikjötinu. Ég hef
enga tónleika í huga, hef ekki
tíma til þess, því að ég fer
út aftur á hak jólum, rétt upp
úr þrettándanum. Ég bað um
jólafrí til 2. janúars, og þeir
voru svo rausnarlegir að gefa
mér viku að auki, en ég verð
að vera mættur í óperunnni
fyrir 10. janúar. Sem sagt, eng
inn konsert hér að þessu sinni.
Máske raula ég nokkur lög á
band fyrir útvarpið áður en ég
fer, og á jólafagnaði Germaníu,
sinfóníuhljómsveitarinnar í
Madrid.
— Hvernig fellur þér að
syngja fyrir Spánverja? Láta
þeir ekki óspart í ljós, hvort
þeir eru ánægðir eða ekki með
músíkina?
— Mér finnst Spánverjar ó-
sköp gott fólk. Og þeir draga
það ekkert við sig að klappa.
Það munar um minna. Meira
að segja klappa þeir fyrir
kirkjutónlist, og það hef ég
,ekki orðið var við annars stað-
ar.
— Hefurðu ekki sungið í
Messíasi áður?
— Nei, aldrei. Það er svo
einkennilegt, að Messías er
sárasjaldan fluttur í Þýzka-
landi, ég hef aldrei heyrt hann
þar á sviði. Það er eins og
Englendingar og aðrir útlend-
ingar kunni betur að meta
Handel en Þjóðverjar.
— Meturðu Munchen umfram
aðrar borgir?
— Tvímælalaust. Ég þekki
enga borg, sem hefur upp á
að bjóða meiri fjölbreytni í öll
um listum en Miinchen. Þar
standa listir á gömlum merg,
en þeir fylgjast líka með
straumum samtímans þar. Og
þar er ekki sýnt eða sungið
fyrir tómu húsi. Alls staðar hús
fyllir.. Jafnvel þótt fólkið
hlusti mikið á útvarpið og glápi
á sjónvarpið. Mér dettur það
nú í hug, sem er í rauninni
hversdagslegt þar í landi. Ég
skrapp suður til Miinchen fyr-
ir nokkru. Ég gekk þar spöl
eftir götu, milli nokkurra húsa.
í Bayreuth var þá verið að út-
varpa frá óperunni, þessa stund
ina Tannhauser. Þá varð mér
hugsað heim: „Ætli allt fólkið
heima sé nú að hlusta á óperu,
sinfóníu, kirkjutónlist eða aðra
Og Silja hef ur verið
rto-g ^ ^ ^
Z1 ars 1 rjogur ar
sem verður í Lido í kvöld, syng
ég nokkur íslenzk og þýzk lög
með undirleik Glsla Magnússon
ar píanóleikara.
— En þú ætlar að syngja með
Sinfóníuhljómsveit íslands áð-
ur en þessu tónleikaári lýkur?
— Já. Ég kem aftur heim
fyrir páska og verð einn af ein
söngvurum í Messiasi eftir
Handel, sem Sinfóníuhljóm-
sveitin og kórinn Fílharmonía
flytja á páskasunnudag undir
stjórn dr. Róberts A. Ottósson-
ar, en aðrir einsöngvarar
verða Hanna Bjarnadóttir, Álf
heiður Guðmundsdóttir og
Kristinn Hallsson.
— Svo þú syngur þá ekki
fyrir Spánverja á næstu pásk-
um. Ég var farinn að halda
að þú værir orðinn fastur páska
söngvari á Spáni.
— Ég er búinn að syngja
þar nokkrum sinnum á páskun-
um, í Matteusar-passíunni eftir
Bach, Sköpuninni eftir Haydn,
og Sálumessunni og Krýningar
messunni eftir Mozart .Skóla-
bróðir minn frá Miinchen
stjómaði hljómsveitinni, Rafael
Friihbeck, Spánverjl af þýzk-
um ættum. Ég var beðinn að
syngja þar aftur á næstu pásk
um, en af því verður ekki, þar
sem ég var áður búinn að
semja um að syngja hér í Messi-
asi. — Það gladdi mig mikið að
frétta nýlega, að minn gamli
félagi, Rafael Fruhbeck hefur
framazt mikið í sínu heima-
landi. Hann er nú orðinn aðal-
hljómsveitarstjóri Þjóðlegu
— Hvað ertu búinn að vera
lengi í Þýzkalandi?
— Það er komið á sjöunda
ár. Ég var sex ár við nám í
Miinchen, þeirri dásamlegu
listaborg, sem ég gleymi nátt-
úrlega aldrei né mínum góða
og snjalla kennara, Gerhard
Hiiss. Nú er hann í Japan,
blessaður, réði sig þangað sem
söngprófessor til tveggja ára.
Mikið á ég þeim manni að
þakka. Hann er að ég held eini
Þjóðverjinn, sem ég hef hitt
úti og talað hefur við mig um
Pétur óperusöngvara Jónsson,
hafði á honum miklar mætur.
Þeir sungu nefnilega saman
einu sinni, þegar Hiiss var ung
ur, meira en 15 árum yngri en
Pétur, sem þá var orðinn fræg
ur í Þýzkalandi.
— Syngur Hiiss enn?
— Það kemur fyrir, en að
að mestu fæst hann við kennslu
!»inn varð sextugur I fyrra. Ný
lega kom út endurútgáfa á
grammófónplötum hans. Það
eru söngljóðaflokkarnir Mal-
arastúlkan fagra og Vetrarferð-
in, eftir Schubert, sem Hiiss
varð fyrstur til að syngja inn á
plötur, en nýja útgáfan er á
hæggengri plötu og nýtur sín
furðuvel. Þetta þykir víst feng
ur fyrir aðdáendur hans úti um
heim. Þótt Hiiss sé einn af
beztu söngvurum Þýzkalands
síðustu áratugina, þá held ég
að hann sé jafnvel meira met-
inn sem söngvari erlendis en í
heimalandinu, enda ferðaðist
hann mikið um heiminn, þeg-
ar vegur hans var mestur.
GUNNAR BERGMANN
sígilda músik í Ríkisútvarpinu,
eða skyldu hinir vera fleiri,
er hafa stillt tækið sitt á gólið
og gapið frá Keflavíkurstöð-
inni?“ Það má vera, að þaðan
heyrist einhvern tíma eitthvað
nýtilegt, en ég hef aldrei heyrt
það.
— Hvernig fellur þér annars
við Stuttgart?
— Mjög vel á margan hátt.
Óperan þar er líklega ein af
þeim beztu í Þýzkalandi, máske
næst á eftir Berlín og Miinch-
en. En mér finnst aðrir tón-
leikar ekki nógu góðir í 'Stutt-
gart.
— Hafa þeir tryggt sér
marga betri krafta þar en ann
ars staðar er upp á að bjóða
— fyrir utan þig, Sigurður?
— Vsrlu nú ekki að hæð-
ast að mér lagsmaður, þó að ég
sé ekki orðið stórt númer þar
enn. Það er ekki hlaupið inn
í aðalhlutverkin í óperunni í
Stuttgart, þar sem eru ráðnir
þrír beztu tenórar Þýzkalands,
Wolfgang Windgassen, Joseph
Traxel og Fritz Wunderlich. —
Óperan er örugglega þeirra
stolt í Stuttgart. Og þeir spara
ekkert til hennar, því að Stutt
gart er rík borg, sem þotið hef
ur upp sem nýtízkuborg eftir
að hún var að miklu leyti lögð
í rúst í styrjöldinni. Af söng-
konum við óperuna nefni ég
eina unga, sem varð fræg þfya-
ar í stað er hún kom fram 16
ára gömul og þá talin undra-
barn. Það er Anya Silja, Jhún
er af finnskum ættum en upp
alin í Þýzkalandi að ég held
Mestan sigur hefur hún víst
unnið. þegar hún var 21 árs.
því að síðan er eins og timinn
SIGURDUR BJÖRNSSON óperusöngvari.
(Ljósm.: TÍMINN-RE).
hafi staðið í stað hjá mörgum
í Stuttgart, sem hafa hlustað
á hana. Nefnilega þeim, sem í
fjögur ár hafa alltaf svarað því
sama til, þegar þeir eru spurð-
ir, hvað Anya Silja sé gömul:
„Hún er 21 árs“. Hún er sem
sagt búin að vera 21 árs í fjög-
ur ár. En hún er alveg fádæma
mikil dramatísk sópransöng-
kona. Þar er díka talsvert um
útlenda söngvara. ekki sízt söng
konur. T.d. ameríska söngkon-
an Grace Hoffman, sænska söng
konan Sif Eriksdotter, sem er
gift einum hljómsveitarstjóran
um við óperuna o. fl.
— Hvað hefur þú annars að-
hafzt í Stuttgart-óperunni síð-
an þú varst ráðinn þangað? .
— Ég hef sungið þar í einni
óperu enn sem komið er, í
Aida. Síðan hef ég verið að æfa
þar hlutverk í ýmsum óperum
öðrum, í Rigoletto, Don Carlos,
Cosi fan tutte og Brottnáminu
úr kvennabúrinu, og mér þykir
líklegast, að ég syngi í Mozart-
óperunum fyrir vorið. Ekki var
ég fyrr farinn að vinna þar en
óperuhljómsveitarstjórinn. —
hinn frægi Ferdinand Leitner,
kom til mín og fór að spyrja
mig um Einar Kristjánsson
Þeir höfðu starfað saman við
Hamborgaróperuna. Leitner er
8
T í M I N N, fimmtudagur 3. ianúar 1963.