Tíminn - 16.11.1963, Blaðsíða 1

hhhmbsbe
■ r' *vp!
. . 1 : .
' '
.
•'V'
aeliii
. 11 ■'
Íííic::ilÍÍi
I h. n^rr-.
mk

Ililil
: y,.: .
Söia

mmmm
maM

VÖRUR BRAGÐAST bbZT
243. tbl. — Laugardagur 16. nóv. 1963 — 47. árg.

Frá gosstöðvunum í gær. Varðskipið Sæbjörg á siglingu við gosið. (Ljósm.: TÍMINN — K.J.)
FRÉTTAMAÐUR TÍMANS Á GOSSTÖÐVUNUM í GÆR:
y|an oftast ósýnileg
EN VÍSINDAMENN FYLGJAST MEÐ HENNI Á MÆLUM
KJ-ReyKjavík, 15. nóv.
Blaðamaður frá Tímanum
flaug í dag til Vestmanna-
eyja og fór síðan þaðan með
báti í kringum gosstöðvarn
ar á Eyjabanka. Það að sjá
gosið frá sjó, jafnast ekkert
á við að sjá það úr lofti eða
frá landi.
Varðskipið Albert lá í höfn-
inni fyrripartinn i dag og Sæ-
björg kom í morgun með vís-
indamenn, sem síðan fóru yfir
í Albert og hélt hann til gos-
stöðvanna um hádegið. Um borð
voru m. a Unnsteinn Stefáns-
son. Þorleifur Einarsson. Sigurð
ur Þóraiinsson. Trausti Einars-
son, Guðmundur Sigurðsson,
Páll Gúsfafsson. Sven Malberg.
Skipherra er Gunnar Ólafsson.
Blaðamaður Tímans fcr með
mótorbá'.num Haraldi SF 70.
á gosstöðvarnar Skipstjóri er
Gústav Sigurjónsson og stýri-
maður Óiafur Þórðarson.
Það tór um það bil klukku-
tíma og fimmtán mínútur að
sigla út að gosstöðvunum. Sjór
var nokkuð ókyrr á leiðinni en
ókyrrðist enn meir er á móts
við gosið kom Voru þá fyrir við
gosstöðvarnar varðskipið Sæ-
björg og Albert. Flugvélar
sveimuðu um loftið og hnituðu
hringa marga umhverfis gos-
súluna Frá sjónum að sjá sýnd
ust þær fara mjög nærri gos-
inu, enda munu þær hafa feng-
ið vikur á vængina Er Haraldur
var um halfnaður að eldsstöðv-
unum foru sprengingarnar í gos
inu að sjást Eru þær næstum
stöðugar og sjást mjög vel af
sjó Sjáltur er strókurinn hvit-
ur eða mjöt ljós. en við spreng
ingarnai kemu’- dökkur litur á
neðsta r.luta stróksins og má
öðruhvoru sjá griót eða björg
þeytast í loft upp Megna fýlu
leggur af gosinu. en hverrar
lyktar hún er gat blaðamaður
inn því liður ekki greint Trú-
legast er bó hér um að ræða
brennisteinsfýlu Sæbjörg hélt
af staðnom skömmu ettir Komu
okkar en Albert með alla vís-
indamennina innanborðs varð
eftir og lónaði við gosið. Við á
Haraldi Komum vestan megin
að gosinu en vindur var þá
norð- norðaustlægur og lagði
stórt reykský frá sjálfri gossúl
unni yfir bátinn. Neðan úr
þessu re.vkskýi sáldraðist vikur
og varð úr þétt slikja sem lá
frá neðra borði skýsins og nið-
ur að naffletinum. Þegar við
sigldum i gegn um þessa slikju
varð allt um borð alsvart af
vikri. sem settist á sílaðan bát-
inn og sá á tíma ekki út um
gluggana á stýrishúsinu Mikii
kvika vai þá þarna og bvoði
hún sem betur fór allan bát-
inn í einu vetfangi er sjórinn
gekk yfir Er sjórinn hafði skoi
að af rúðunum blasti við hrika-
leg sýn Kolmórauðir. hvítir og
svaríir skýíabólstrar byltust um
yfir höfóum okkar og niður úr
þeim sáldraðist vikurinn ' stór
um haglmolum svo söng í stýris
húsinu. Þeim er innan Þorðs
voru, muri ekki öllum hafa stað-
ið á sama enda aðeins 250—
300 meu.ai i sjálft gosið.
Þótt sterkum sjónaukum væri
á loft brugðið og i þá rýnt tókst
okkur eKki að sjá hið nýja land,
sem þarna er að myndast. Gufu
mökkunnn er svo mikill og á
hreyfingo að erfitt er að greina
hvort þar er land eður ei. Að
sögn Gunnars Ólafssonar var
eyjan sem þarna myndast orðin
í dag 10 irietra há og um 200
metrar r lengd þar sem hún
var lengst Munu þeir varð-
skipsmenn og vísindamenr, er
um borð voru hafa framkvæmt
miklar og flóknar mælingar til
þess að komast að raun um
hvort um landmyndun væri að
ræða Skipstjónarmennirnir. —
þeir Gústat og Ólafur. báðir
vaskir sjómenn frá Eyjum, og
þekkja því botninn þarna mæta-
vel, sögðo að fyrir nokkrum ár-
um hefðu þarna á Eyjabanka
verið einhver fengsælustu mið
Eyjabáta en í fyrravetur hefði
brugðið «vo við að varla hefði
fengist bar branda Mætti þvi
Framhald á 15 sfðu.
Dýptarrr.ælir sýndi nýjan hraun-
hrygg á botninum vlS gosiS.
,'V 11 /V