Tíminn - 16.11.1963, Blaðsíða 15

Framhald af 1. síóu.
vel hugsa sér að gosið hefði átt
nokkurn aðdraganda og botn-
inn þarna hefði volgnað og
fælt burtu fiskinn af svæðinu.
Botn þarna var rennisléttur og
mjög vel fallinn til togveiða, en
nú eru komnir þar hryggir sem
ekki hafa áður komið fram á
dýptarmælum.
Frá því í gær hefur gosið
tekið þó nokkrum stakkaskipt-
um, að sögn þeirra sem fylgst
hafa með því frá byrjun. Gos-
strókurinn var í morgunn miklu
öflugri og meiri en í gær, bæði
hvað hæð og gildleika snertir.
Að því er Eyjabúar sögðu í
dag fór allt daglegt líf þeirra
úr skorðum í gærmorgun þeg-
ar gosið fyrst sást. f dagbókum
lögreglunnar má lesa bókun á
þá leið, að hringt hafi verið á
lögregluvarðstofuna um klukk-
an átta og tilkynnt að mikill
mökkur væri í hafinu suður af
Vestmannaeyjum. Ekki sé vit-
að hvað sé um að vera. en þess
getið til, að hér sé um eldgos úr
hafinu að ræða. Gefið var frí í
Gagnfræðaskólanum, til þess að
nemendur gætu farið og virt
þessar stórkostlegu hamfarir
fyrir sér.
Sú saga gekk manna á meðal
í Eyjum í dag að káupmaður
nokkur hafi að venju komið
í verzlun sína klukkan níu og
opnað hana Leið svo og beið
og klukkan varð hálf tíu og
hún varð tíu. Á þá kaupmaður
að hafa spurt sjálfan sig hvort
hann væri enn í heimi hér, eða
einn í heiminum, því ekki kom
ein hræða inn í búðina til hans.
Þá var það fisksalinn í Eyj-
um sem var að fræða húsmæð-
urnar á því að eldgos væri í
hafinu fyrii sunnan. En þær
tóku það sem hverja aðra gróu-
sögu og spurðu á móti hvort
þær fengju ekki stpiktan fisk í
matinn hjá honum fyrst eldur
væri í hafinu á miðunum.
Almennt munu eyjaskeggjar
hafa tekið gosfregninni rólega.
Vindáttin hefur verið hagstæð
fram að þessu, en strax og átt-
in breytist og verður suðlæg má
búast við að vikur berist inn
yfir bæinn og þá eru vatnsbirgð
ir íbúanna i hættu því mest allt
neyzluvatn sitt fá þeir af hús-
þökum. Nckkrir húsbændur,
sem hafa góða brunna og næg-
ar birgðir vatns munu þegar i
dag hafa lokað fyrir vatns-
rennsli í brunna sína til að
forðast hugsanlegt öskufall
ELDAVÉL
Til sölu er stór eldavél. —
Hentug fyrir skóla, félags-
heimili eða mötuneyti.
Sími 37097.
ið við
Bifreiðastjórar í Vestmanna-
eyjum ’nafa aldrei lent í öðru
eins umferðaröngþveiti og var
í gærmorgun. Vildu allir fá far
upp á eyju til að líta eigin aug
urti hið stórfenglega gos, sem
sást vel rétt fyrir ofan bæinn,
hjá flugvellinum og þar í kring.
Leið, sem venjulega er farin á
10 mínútum fram og til baka á
bíl, var ekki farin á skemmri
tíma en klukkustund. Hver ein-
asti bíll, sem til er í Eyjum,
var notaðui.
Klukkan fjögur í dag, er við
á Haraldi héldum aftur til Eyja
var farið að rökkva nokkuð, og
var gosstrókurinn alldrunga-
legur og mikilfenglegur þar
sem hann bar við bjartan kvöld
himininn. Mátti sjá eldsúlur
miklar giósa upp eftir gosstrókn
um er birtu fór að bregða, og
komið var heim undir eyjarn-
ar.
Er komið var í land mátti sjá
að fólk var enn á ferð suður á
ey til að sjá gosið, og þá sér-
staklega eldsúlurnar sem gusu
öðruhvovu upp.
KH-Reykjavík, 14. nóv.
fræðingur, kvað upp úr
með það, að land væri risið,
um klukkan 9 í morgun. Var
þá mökkurinn um 8 km. á
hæð, en eyjan mun hafa verið
um 8 metrar. Jarðfræðingarnir
og haffræðíngar hafa verið á
sveimi kringum gosstaðinn í
dag og gert athuganir sínar.
Væntanlega verður unnt að
fiytja fregnir af niðurstöðum
þeirra inr.an skamms. Gosið
var orðið fallegt í kvöld, var
það svipað og í gær, nema að
gióandi spýjur sáust nú öðru
hverju þeytast upp. Mikill
fjöldi fólks skoðaði náttúru-
undur þessi í dag.
Nýju eyjunni hefur þegar
verið gefin mörg nöfn, hvort
sem nokkurt þeirra nái að fest
ast við hana. Vilja sumir kalla
hana Hverfei og láta með því
þá ósk sina í ljós, að hún hverfi
eigi. Því nafni segjast þeir svo
breyta snarlega í Hvarf ei, þeg
ar hún sé orðin föst í sessi, og
að lokum Hvarfey. Menn um
borð í Albert kalla eyna Séstey,
sem síðar verði Sést ei, — þeir
búast sem sagt ekki við því,
að hún verði langlíf. Þá eru
margir, sem vilja kalla eyna
Vestmannsey eftir Ólafi Vest-
mann, s°.m varð svo frægur að
sjá það fyrstur manna, að neð
ansjávargos var byrjað. Hvert
sem nafnið verður, mun eyjan
PÍANÓLEIKUR
Framhald af 16. siðu.
bandarískum borgum, og í
London með Leningradsinfóníu
hljómsveitinni, en þar léku þá
einnig feðgarnir David og Igor
Oistrakh, á sovézkri tónlistar-
hátíð
Er Flíer ræddi við frétta-
menn í sovézka sendiráðinu í
gær, kvaðst hann hlakka til að
leika fyrir íslenzka áheyrendur
Eyjar
hafa verið orðin um 10 metrar
i hæð í kvöld, og bíða menn
þess með eftirvæntingu, að
vita, hvað hún verði orðin há
á morgun.
Gosmökkurinn var hærri í
dag en í gær og sást nú betur,
þar sem heiðskírt var. Meira
var nú um eldglæringar og
Öskufall, ar. annars hagaði gos-
ið sér svipað. Um kl. 5,12 í
dag varð öflug sprenging, og
fylgdi geysimikil eldsúla í kjöl
farið, allt að 300 metra há. Er
gosið smám sarnan að líkjast
meir jarðeldi, og má þá búast
við, að útsýni verði fagurt úr
Eyjum í myrkrinu.
Tómas Tryggvason, var einn
hinna fáu vísindamanna, sem
einhverja ró hafði í sínum
beinum í dag, og þess vegna
náði blaðið tali af honum
heima. Þá var hann að vísu
nýkominn úr ökuferð á Kamba
brún, en kveðst annars munu
bíða stéttarbræðra sinna, sem
ýmist væru nú fljúgandi eða
siglandi umhveriis gosstaðinn.
Þá munu hinir vísu menn ræða
málið, og getur blaðið þá vænt
anlega ilutt fregnir af sameig-
inlegu álit.i þeirra á atburðum
þessum.
— Þetta virðist vissulega
vera sami hryggur og hinar
eyjarnar liggja á, sagði Tómas,
— og þegar ég legg svona
reglustriku á kortið, sýnist mér
Tindafjöll koma inn á línuna,
og væntanlega er þetta ekki
Jangt frá þeirri línu, sem Hekla
er á. Ég gizka á, að gosið sé
á smásprungu, u.þ.b. 200 metra
langri, og sprungustefnan er á
.Vestmannaeyjar, eins og gang-
arnir Iiggja þarna suðvestur
frá Eyjum Annars sá ég þetta
bara með eigin augum í gær
í LANDHELGI
Framhald af 16. síðu.
fyrir tveimur árum sló lögreglu-
þjóninn Arnar Jónsson á ísafirði
og sat í steininum í Reykjavík, en
var síðan náðaður fyrir jól það ár
af Bjarna Benediktssyni
Þegar Þór kom að togaranum
var greinilegt, að hann var að
veiðum, og hjuggu sjómennirnir á
vírana og héldu til hafs, enda þótt
skotið hefði verið að þeim lausum
skotum.
Klukkan 7 mínútur yfir tólf var
enn skotið lausu skoti að togaran-
um og stöðvaðist hann þá og fór
II. stýrimaður um borð. en skip-
stjórinn vildi ekki hlýða skipunum
Jóns Jónssonar skipstjóra á varð-
skipinu, um að halda inn til fsa-
fjarðar fyrr en hann hefði rætt
við skipherrann á brezka herskip-
inu Duncan. Að þeim viðræðum
loknum sættist hann þó á að halda
til ísafjarðar og komu skipin þang-
að um kl. 7:30 í morgun.
Réttur var settur á ísafirði kl.
13:30, en síðan frestað. því lög-
fræðingar voru ekki komnir frá
Reykjavík. Málið verður tekið upp
aftur á morgun, og dómur væntan-
lega kveðinn upp.
UNG KONA
með tvö stálpuð börn óskar
að komast á rólegt sveita-
heimili sem fyrst.
Tilboð óskast send Tíman-
um fyrir 25. þ.m. merkt.
„Umgengnisgóð“.
Dökkblá nylonúlpa
gleymdist í Mi($bæjarbarnaskóla-
portinu.
Skilvís finnandi vinsamlegast hringi í
síma 18351.
á flugi þarna yfir, það er ef-
Iaust meira að sjá núna, þegar
land t:r komið.
— Ég tel ekki Vestmanna-
eyinga í neinni hættu frá gos-
inu. Það gæti kannski rignt
vikri yfir þá, en ætli það skaði
mikið. Verra væri, ef brenni-
steinsvatnsefni eitruðu sjóinn í
ríkum mæli, sem vissulega er
möguleiki, og gætu þá borizt
langt með straumum. En þetta
geta nú haffræðingarnir betur
sagt um. Þeir eru þarna á svæð
inu í dag að kanna sjóinn og
taka sýnishorn.
— Hvað um flóðbylgjuhættu?
— Jú, sá möguleiki er vissu
lega fyrir hendi, en ekki er
ástæða til mikils ótta þess
vegna. Við þekkjum aðeins eitt
dæmi slíkt, þegar sprenging
varð í Krakatá í Sundaeyjum í
Kyrrahafi árið 1883, en þá
myndaðist flóðbylgja, sem fór
tvisvar sinnum kringum hnött-
inn, og urðu 36 þúsund manns
henni að bráð. Sá atburður til-
heyrir því, sem sjaldgæft er,
en hættan er vissulega fyrir
hendi.
Tómas taldi sérstaklega at-
hyglisvert, hversu mikill kraft-
ur hefði verið á gosinu, að eyja
skyldi hlaðast upp á svo skömm
um tíma, því að talið er, að gos
ið hafi byrjað á 120 metra
dýpi. — Við skulum vona, að
hafið gleypi ekki nýju eyjuna
strax, sagði Tómas.
Fjölmargir nutu þess að sjá
gosmökkinn við Eyjar í dag,
enda skygni eins gott og bezt
verður á kosið. Sem dæmi um
það sáu Burðeyringar mökkinn.
greinilega í sjónauka, og Hrút-
firðingar. sem gengu upp á
Holtavörðuheiði, nutu góðs út-
sýnis suður til gosstöðvarinn-
ar. Mökkurinn sást prýðilega
frá Reykjavík, enda var hann
orðinn nálægt 8 þúsund metr-
um í Ijósaskiptunum.
Flugumsjón hafði meira en
nóg að gera í dag, því að heita
mátti, að hver einasta flugvél,
sem flogið getur, stefndi för
sinni til Eyja í dag. Voru allt
að 8—10 vélar á sveirni kringum
gosstaðinn í einu. Eftir ljósa-
skiptin dró úr fluginu, en bú-
izt var við, að ef eldur yrði mik
ill í gosinu, mundi eitthvað
verða flogið til Eyja í kvöld.
Síminn stanzaði ekki eitt and
artak ajá Flugfélaginu eða
Löndum og leiðum. sem sáu um
ferðir til gosstöðvarinnar. Alls
flaug Flugfélagið sex ferðir
beint á staðinn í dag, en auk
þess eina ferð til lendingar í
Eyjum, ug ein ferð var farin
frá Akureyri Þarf naumast að
taka fram. að fullt var með öll-
um vélum, og komust með
miklu færri en vildu til að sjá
þessi náttúruundur. Auk þess
fóru margir austur á Kamba-
brún og lengra austur til að
sjá gosið úr landi. MiLiIanda-
flugvélarnar lögðu leið sína
fram hjá Eyjum, svo að farþeg
arnir gætu séð gosið. Heiðskírt
var í allan dag, og sást mökk-
urinn allur, eins og hann lagði
sig.
Ingimundur Þorsteinsson var
flugstjóri í síðustu ferðinni,
sem Flugfélagið fór fyrir myrk
ur, og náði blaðið tali af hon
um, þegar hann kom til baka,
laust eftir kl. 5. Hann flaug
einnig yfir staðinn í gær, og
sagði hann. að sér virtist gos-
ið enn tilkomumeira í dag,
mökkurinn væri meiri, og nú
sæist landið, sem upp er kom-
ið. Hann sagðist hafa séð gíg-
barmana greinilega, og hraun-
molar sáust þeytast út úr mekk
inum. Engar sá hann eldglær-
ingar, en farþegarnir sáu þær,
og voru þeir yfir sig hrifnir af
því, sem fyrir augu bar. Ekki
var hægt að fljúga í kringum
mökkinn vegna öskufallsins, er
lagði suður undan vindinum.
Ingimundur sagði, að stanzlaus
straumur flugvéla hefði verið
í allan dag, bæði smárra og
stórra, og þyrfti talsverða að-
gát á fluginu þess vegna.
VÍÐAVANGUR
almættinu bót og betrun, ef
hann fái að lialda lífi.
„Guðmund litla í Geil ég á“.
— — „Höfrunum í haust ég
stal“. — — „Eg skal borga
brúna hestinn, Birni gamla í
Snauðadal". — —
Ríkisstjórn fslands minnir nú
mjög á þennan hrapandi synda-
sel. Hún hangið framan í bjargi
á afsleppri snös yfir hengiflugi.
Hún er byrjuð að viðurkenna
yfirsjónir einar. Þorir ekki ann-
að. Segist vilja gefa með
Gvendi litla í GeU, dýrtíðar-
króganum sínum, ef hún fái að
Iifa, þó að hún áður særi fyrir
hann.
„Gengið má ekki fella" (sem
sé: Hætta verður að stela höfr-
unum). „Þeim leik verður að
vera lokið“, segir dómsmála-
ráðherrann fyrir stjórnarinnar
hönd.
„Kaup hinna Iægst launuðu
(þ. e. Björns í Snauðadal) verð-
ur eitthvað að hækka“, heyrist
frá snösinni.
Rétt er að gera sér þess ful'la
grein. að það er aðeins
HRÆÐSLAN VIÐ HRAPIÐ,
en engin sinnaskipti, sem þess-
um og þvílíkum yfirlýsingum
veldur. HRÆÐSLUNA má þó
alls ekki taka frá ríkisstjórn-
inni.
Náunginn, sem Jakob Thor-
arensen kvað um, fékk aðeins
„dauðra kletta bergmálssamúð“
-----og hrapaði „hálfnaður í
signingunni". BRANDUR."
Innilegt þakklæti færum við öllum þeim, sem auðsýndu samúð og kær-
leika við andlát og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu
Margrétar Jónsdóttur
Dal, Borgarnesi.
Einnig þökkum við hjartanlega frændfólki og vinurr fjær og nær, sem
glöddu hana með heimsóknum f veikindum hennar. Sérstakar þakkir fær-
um vlð mágkonu hennar, Jónínu Eyvindsdóttur, fyrlr alla hjálp og um-
hyggju. — Guðs blessun fylgi ykkur öllum.
Ragney Eggertsdóttir,
Þórður Eggertsson;
Sólveig Árnadóttir;
Eggert M. Þórðarson',
Theodór Kr. Þórðarson;
Guðrún Þórðardóttir.
Hjartkær elginmaður minn
Sigurður Kristinsson
andaðist fimmtudaginn 14. þ.m.
Guðlaug Hjörleifsdóttir.
T í M I N N , laugardaginn 16. nóvember 1963
15