Alþýðublaðið - 24.12.1952, Blaðsíða 13

" Íí ^ " JÓLAHELGIN
náði mjdg skjótum frama og var á
unga aldri gerður að hersliöfðingja.
Og það var ekki látið þar við sitja.
Rómverska ríkið hans lét byggja
handa honum sérstakt nýtt og vand-
áð loftskip, 25 metra hátt, 120 metra
Iángt og sem rúmaði 7000 rúmmetra
af þenslugasi. Yfir loftskipinu réði
bann algerlega sjálfur. Hreyflarnir
voru samtals 720 hestöfl, og skipið
gat flutt eldsneytisforð'a til;‘ 75
klukkustunda flugs. Rómverjinn
ráðgerði annað flug yfir norðurpól-
inn. Og farkosturinn var glæsilegur.
Því varð ekki neitað. Hins v,egar
var undirbúningnum að ýmsu leyti
áfátt undir leiðsögn hans. Hann
þekkti ekki hin vísindalegu lögmál,
sem ísi, snjó, vetri og veðri ráða.
En hafði hann ekki yfir að ráða
glæsilegra farartæki en nokkur ann-
ar á undan honum? Úrvals áhöfn,
fullkomin mæíingatæki? Hann
treýsti á gæfuna.
, Heiðursskrúðgöngur, lúðraþytur,
trumbusláttur, liljómlist!
Loftskipið hóf sig frá jörðu.í!Það
hafði viðkomu á þremur stöðum, þar
til það kom þangað, sem það skyldi
leggja upp i síðasta áfangann, —
yfir norðurpólinn. Og svo lagði það
upp í: seinasta áfangann. Örlaga-
stundin vár runnin upp, teningun-
um kastað. Rómverjinn sat við út-
varpssenditækið. Allur lieimurinn
istóð á öndinni. Rómverjinn sendi
fréttir á hálftima fresti, og hlust-
endur biðu fréttanna í ofvæni. Nii
var hann yfir Grænlandi. Nú var
hann kominn yfir Grænland. Hann
tiikynnti, að innan tuttugu mínútna
yrði liann kominn til norðurpólsins.
Hann náðf norðurpúinum. -Sigri
hrósandi hnitaði bann liringa yfir
’pólnum í fuíla tvo ldukkutíma. Und-
'ir loftskipinu var svo sem ekkert að
jsjá: ís, auðnir og aftur ís. Hann lét
-leika þjpðsöng lands síns i seudj-
stöðina. Rómverski þjóðfániiin sveif-
1 tignarlega ofan á ísinn. Sömuléiðis
•kross, gefinn af páfanum sjálfum.
Gegnum útvarpið sendi liann ofð-
rsendingu til konungs síns, til páíans
joý ti! síns rómvérska einræðisherra
og yfirboðara, þess efnis, að ineð
guðs hjálp hefði honum tekizt að
‘ komast til norðurpólsins. Rómverska
j ríkið lengi lifi!
> - í fyrirtaksVél útbúinni loftskeyta-
stöð' í.fæðihgarþæ~sihúm í Nöregi
sat Norðmaðurinn og hlustaði.
Munnurinn var, ef únnt var, saman-
bitnari en venjulega, augnaráðið
kaldara og svipurinn allur steingerð-
ari. Ásamt. öllum öðrum hlustaði
hann á þær fregnir, að hinn fyrir-
lítlegi, einskis nýti andstæðingur
hans hefði komizt yfir norðurpólinn
og sveimaði nú yfir honum sigri
hrósandi. Það var ekki um að vill-
ast: Rómverjinn var hetja dagsins.
Allur heimurinn dáði hann. Sjálfur
hafði Norðmaðurinn stritað alla tíð,
lagt á sig hættur og hvers konar
erfiði, þrautir og þjáningar. En nú
mundi enginn eftir því lengur. Allar
lietjudáöir hans voru gleymdar og
grafnar, frægðari jómi n n fölnaður.
i, Meö bros á vör og án þess að þurfa
sjálfur neitt fyrir að hafa, hafði
þessi Rómverjaspjátrungur lagt und-
ir sig' heiminn, hneigjandi sig og
beygjandi eins pg leikari ó léiksviði,
rænt hann öllu því, sem haun hafði
varið langri áeVi til' bess að berjást
fyrir og oftlega bæt.t lífi sínu fyrir.
Bara að hann hefði átt loftskip!
Af hvílíkri nákvæinni og þrotlausri
samvizkusemi skyldi hann hafa
undirbúið leiðangur sem þennau!
Jafnvél 'sem flugmaður var Róm-
verjinn hirðulaus og slakur. Það
liafði Norðmaðurinn fengið að reyna
sjálfur, og Iiatrið í garð Rómverjans
hafði magnað þá sannfæringu hans,
því lengur sem leið.
Rómverjinn hafði ekki liirt um að
undirbúa feíðina vel. Að aliti Nörð-
mannsins var það ófyrirgefanlegt,
já glæpsámlegt', að hætta lifi sínu og
.annarra til þess að fljúga; út yfir.ís-
inn án þess að þekkja eöli hans' til
-. hins- itrasía. En -útlit hans- og fram-
kpma gekk í augun ó skrílnum.
Hann átti loftskip og nýt-ízku mæl-
ingatæki. Ilann sjálfur, Norðmaður-
inn, hafði Uæfileikana. tíinti, Róril-
verjinn, átti loftsjkipið, og heppnin
var lians útegin.
Hartji. sát við útvárpíð ög lilustaði
á allt saman. Ilann iiafðí skap til
þess að hlusta á og íylgjast nieð
sigurför hins fyrirlitlega andstæð-
ings síns. Loftskeytamaðurinn í loft-
sldp'inu ti’lkynnti, að Rómverjinn
hefði snúið við og væri nú á heim-
Jei.ð. AJll. gekk að óskuni, vitanlega.
Öllum le.ið vel um borð. En það var
samt þoka. Meiri þoka. Talsverð
þoku. Ilaiin vár' náitúrlegá bárá að
_ — Í3 —:
ýkja, loftskeytamaðurinn. Mótvind-
ur, vont skyggni. Já, slíkt skeður oft
á sæ, ungi niaður, hugsaði Nörð-
maðurinn. En þú getur látið þér það
í léttu rúmi liggja. Þú liefur ham-
ingjuna með þér. Það mun allt
genga vel. En ég ætla að hlusta
þangað til þið eruð lentir. Ég ætla
að lxiusta eins og' allir hinir. Hann
sat og beið, sat og hlustaði. Hann
ætláði sannarlegp að drekka bikar-
inn í botn og verða vit.ni að lieim-
komu Rórnverjans.
En hvað nú? Það fór að bjáta á.
Erfiðíeikarnir uxu. Þaö var eitthvað
að stýrinu. Sldpið lét ekki vel að
stjórn. Einn hreyfillinn var orðinn
óv.irkur. Það var stöðugt svartaþoka.
Einu sinhi enn kom tilkýnning: Allt
í lagi um borð. Svo kom 'eugin orð-
sending framar.
Norðmaðurinn hafði setið viö
móttökutækið sitl síðan. rneinma um
kvöldið. Nú var bráðum komiun dag-
ur' á ný. Tvisvar áður var búið að
skipta um menn á vakt á stöðinni,
cn hann fann qkki til nems hungurs,
bara sat og beið lokatilkynningar-
innar um aö loftskipið væri komið
hcim heiiu og höldnu.
Það kom hádegi. Ekki ox'ð.
Kaniiski haföi Róniverjinn villzt í
þokunni. Kannski hafði liann orðið
að nauðlenda. Kannski liöfðu loft-
skeytatækin bilað. Hvað sem því
leið, þá var ekkert úflit fyrir að
liann myndi koma heim i dag. Norð-
maðurinn stóð á fælur seinlega.
Hann var orðinn stirður af að sitja.
Og hann íór heim til sín.
CNœsli dagur kom. Ekkert heyrðist
tu Rómverjans. Hann hafði elds-
- neyti til 75 kiukkusluuda ílugs.
Fimmtíu stundir liðu. Sextíu stund-
ir. Og sjötiu og\ fimm stundir liðu.
Ekkcrt heyrðist .lii lians.
Dagar og nælur .liðu. Það hvorki
beyrðist né, sást t.i 1 Rómverjans.
Meðal þcirra, sem biðu hans, var
Norðmaðúrinn sa eini, sem nokkurn
tíma hafði gert út leiðangur í loft-
skipi yfir noröui-pólinn.
Dagar. og nælur liðu. Utan úr
t.óminu heyrðist orö.sending frá
Rómverjanuni. luftskipið hans liafði
spnmgið. Sjáll'ur var Iiann ásaint
nokkrliin at- áhöÍJiimii á ísbreiÖn,
scm rak íyrir. vindi og straumi 110
mílui’ frá norðurodda Spitzbei'gen.
Framhald á siðu.
w ~