Tíminn - 03.10.1964, Blaðsíða 3

TÓMAS KARLSSON SKRIFAR FRÁ FLOTAÆFINGUM NATO
Flsggskip 2. bandaríska flotans, USS Newsport News, stærsta beitiskip í heimi með „hröSustu" fallbyssur í heiml.
Þegar þoturnar
lenda
i
hafinu
Lokið er nú flotaæfingum
Nato á Atlantshafi, en þær
hafa staðið í marga daga og
verið hinar fjölþættustu. Nokk
uð hafa verið skiptar skoðanir
um gagnsemi þessara æfinga
og t.d. hafa brezku blöðin sum
talið, að æfingarnar hafi ver-
ið til einskis gagns fyrir Nato
vegna þess að þær hafi verið
miðaðar við ástand, sem aldrei
myndi eiga sér stað í raunveru
legri styrjöld austurs og vest
urs. Nokkur brezku blaðanna
eins og t.d. Sunday Express
sögðu meira að segja að æf-
ingarnar hefðu verið til tjóns
fyrir Nato flotann, en orðið stór
sigur Rússa, sem hefðu getað
fylgzt óheft og mjög náið með
æfingunum og meðal annars
getað aflað sér fullkominnai
vitneskju um fjarskiptabylgjur
og fjarskiptasambönd milli her
skipanna og kafbátanna, sem
hefi verið þeim ókunnug áður
í æfingum þessum tóku þátt
hundruð skipa bæði herskip og
venjuleg flutningaskip í skipa
lestum svo og hundruð flugvéla
af ýmsum gerðum. Yfirstjórn
æfinganna var í höfuðstöðvum
Atlantshafsflotans í Norfolk
Virginiu í Bandaríkjunum og
æðsti yfirmaður Smith, flota
foringi, yfirmaður SACLANT
og 2. flotans bandaríska, sem
myndaði meginbrú þessara æf-
inga.
Eins og ég hef frá skýrt
fyrri grein voru um 50 erlend
ir blaðamenn um borð í flug
móðurskipunum Independence
og Wasp til að fylgjast með æi
ingunum. Dvöl þeirra um borð
'nafði verið löngu undirbúin og
gott tóm hefði því átt að gefast
til að skipuleggja fréttasend
ingar þeirra frá skipunum og
aðstöðu þeirra lil að fylgjast
með æfingunum. Það verður þó
að segja, að hvað þetta áhrær
ir brást bandaríski flotinn
herfilega, allt fór í handaskol
um a.m.k. um borð í Indepen
dence. Við áttum að eiga þess
kost að heimsækja tundurspilla
og birgðaskip í þyrlum og
fljúga yfir flotann til að sjá
skipan hans og aðgerðir. Úr
þessu varð ekkert, flugvélar
virtust ekki vera til þegar á
átti að herða. Fréttaefni blaða
mannanna kom ekki til skila í
tæka tíð á blöð þeirra og frétta
sendingar sumra týndust bók
staflega sporlaust. Við íslend
ingarnir um borð vorum bezt
settir að þessu leyti, því með
okkar greinar var á 2. degi
flogið beint til Keflavíkurflug
vallar. Ekki komum við þó ó-
barðir heim. Löngu áður en við
lögðum upp í ferðina hafði
okkur verið boðið far heim til
íslands frá Mildenhall-flugvelli
norður af London og töldum
við okkur eiga það víst. Það
var nú aldeilis ekki og kostaði
það okkur tveggja daga stapp,
margar símhringingar þar á
meðal heim til fslands að fá
að stíga upp í flugvélina, sem
var komin vel til ára sinna og
fór sér hægt og má segja að
við höfum orðið að berjast
með kjafti og klóm fyrir fari
okkar fram á síðustu stundu,
því það átti að henda okkur
af í Prestwick, en þar reynd-
ist okkur vera ofaukið í vélinni.
Það tók okkur samtals 18
klukkustundir að komast frá
London til Reykjavíkur. Okkur
virtist skipulagsleysi því mjög
einkenndandi fyrir alla aðbúð
blaðamannanna í þessum æfing
um, sem kallaðar voru ,,Team-
work“. Það er kannski óþarfi
að kunna að bóka í flugvél eða
koma frá sér bréfi til að vinna
stríð — en nóg um það.
Það, sem mér mun verða
minnisstæðast úr þessari för,
Hinar hraðfleygu Phantom-orrustuþotur hafa hafiö sig til flugs af þilfari Independence.
í VlDAVANGI
Feluklúbburinn
Meðán Gunnar fjármálaráð-
lierra var að hamast við að
„lækka“ skattana á s.l. vori,
var haiwi óþreytandi við að
skrifa greinar í hjáverkum í
Vísi um það, hvernig starfinu
miðaði fram, og hve mikil
blessun mundi drjúpa lands-
fólkinu í skaut af þessum gerð-
um hans. Gunnar vildi að vísu
ekki beinlímis leggja til, hvað
menn skyldu ger við krónurn-
ar, sem þeim spöruðust með
skattalækkuninn'i, en máigagn
Gunnars, Vísir, sagði að íólk
numdi bara fara í skemmti-
ferð til útlanda fyrir hinar
„stórkostlegu skattalækkanir‘‘
ríkisstjórnarinnar.
En eftir að „skattalækkan-
irnar“ sáu dags'ins ljós og birt-
ust mönnum í skattskráinni, ber
svo undarlega við, að Gunnar
fjármálará'ðlierra skrifar engar
skattagreinar og minnist ekki á
skatta við einai eða neinn og er
alveg ófáanlegur til þess að
hæla sér nokkuð af „skatta-
lækkuninni“, hvað þá að koma
nokkurs staðar fram til þess að
taka við þakklætisfögnuði al-
mennings. Aúðvitað var ekki
nema sjálfsagt, að hann
skryppi út sér til hressingar
eftir afrekin. Sá átti það nú
meira cn skilið. En nú er komið
langt fram á haust, og e>nn kem-
ur engin skattagrein frá Gunn-
ari. Ekki var því furða, þótt
menn hresstust nokkuð við, er
það gat að lesa í Vísi og Morg-
unblaðinu, a'ð Gumnar fjármála
ráðherra ætlaði að ræða skatta-
mál á fundi. Loksins, loksins,
hciður þcim, sem hciður ber.
En því miður hefur Gunnar
ekki valið sér nógu stórt á-
heyrendasvið, hania ætlar sem
sé aðeins að ræða málið á lok-
uðum klúbbfundi Heimdallar.
Jæja, varlega er nú af stað
farið, en svona lýðhetjur eiga
varla heima á felufundum.
Uppbótalausa stjórnin
Viðreisnarstjórnin hét af-
námi „uppbótakerfisi'ns“ svo-
nefnda, því að hún taidi það
spillingu og óalandi og óferj-
andi. Þetta var hátíðleg stjórn-
arloforð — og efndirnar eru
aúðvitað eftir því. Viðreisnin
átti ekki að þurfa á „uppbót-
um“ að halda. Hún átti að
lækna allan vanda efnaliags-
málanna með öðrum ráðum.
En „viðreisnin“ brást í þessu
eins og svo mörgu öðru. Að
undamförnu hafa menn séð
hvert dæmið um það af öðru.
Nú er svo komið, að ríkissjóður
er látinn greiða nær 85 kr. af
hverju smjörkílói til neytenda,
kr. 4,72 á hvern mjólkurlítra
og á 18. krónu á hvert kjötkíló.
Auk þess eru útflutningsbæt-
ur á hvert einasta fiskkíló og
kjötkíló, eða því sem inæst alla
útflutningsframleiðslii lands-
manna. Þetta er það, sem íhalti
ið kallar uppbótarlausa stjórn.
Gáta
Morgunblaðið var skáldíegt í
gær. Það birtir brimmynd
mikla og vitnar í ljóð á þessa
leið: „Svífur að hausti og sval
viðrið gnýr“ Svona segir
Moggi. að skáldið hafi kveðið.
Mönnum finnst þetta samt vera
einna líkast gátu og eru að
spyrja, hvað það sé, sem „svífi
að hausti“ i Mogga og detjur
helzt í hug, að það sé „við
reisnin“, sem svífi nú mjög að
sínu hausti. En fólkið er van-
ara að tala um það, að haustið 1
svífi að, og skáldin líka.
T í M I N N, laugardagur 3. október 1964.
3