Tíminn - 03.10.1964, Blaðsíða 9

Myndlistarmenn
spurðir frétta
Haukur Þór Sturluson í Ásmundarsal og tvö verk eftir hann, leirvasi
Haukur Þór Sturluson opn-
aði sína fyrstu sýningu fyrir
síðustu helgi og lýkur henni
annað kvöld. Þar sýnir hann
20 teikningar og yfir 50 kera
mikmuni úr enskum og skozk
um leir. Aðsókn hefur verið
góð og helmingur leirmunanna
og þó nökkrar af teikningunum
var selt, þegar ég leit upp í
Ásmundarsal í gær. Það gekk
á með útsynnii'gshryðjum og
ekki margir í salnum, svo ég
notaði tækifærið til að spyrja
Hauk um ferilinn, hvenær hann
hefði byrjað á þessu o. s. frv.
„Eg vann í Landsmiðjunni
sem járnsmiður, en fyrir fimm
árum fór ég að læra teikningu
í Myndlistarskólanum, hjá
Ragnari Kjartanssyni, sem þá
var aðalteiknikcnnari skólans.
Þar var ég í þrjá vetur. Síð-
an ákvað ég að leita út fyrir
landsteinanna og læra meira
í teikningu og hélt þá til Ed-
inborgar og innritaðist þar í
College of Art “
„Hvernig stóð á því að þú
valdir þann skóla, var það eft
ir vísbendingu einhvers?“
„Nei. Eg þreifaði fyrir mér
og þessi skóli ’mrð fyrir val-
inu.“
,Hafa fleiri Islendingar ve^-
ið þar við nám um leið og
þú?“
„Jó. Við vorum þarna þrjú
samtímis, tveir í byggingarlist,
Vilhjálmur Hjálmarsson, er
hafur lokið námi Ingólfur
Helgason, og Borghildur Ósk-
arsdóttir, kona Vilhjálms, sem
var við málaranám."
„Og kennarar þínir, voru
það Skotar?"
,Eg byrjaði í teikninámi, til
þess var ferðinni heitið. En
svo fór ég allt j einu að sækja
tíma í keramik, sem ég hafði
aldrei fengizt við áður. Fyrst
stundaði ég það aðeins einn
dag í viku, en síðasta kennslu
skeiðið vann ég fjóra daga vik
uijnar í skólanum við það.
Kennarar mínir : keramik voru
3 og ber fyrst að nefna Kathie
Horseman, sem er skozk og
þjóðfræg kona og meira en
það í sinni grein. Svo hafði ég
tvo aðra keramikkennara. báð
ir Kaliforníumenn, og hafði
annar verið nemandi skólans áð
ur, ungir menn og mjög færir "
„Hefurðu venð úti óslitið
þessi tvö ár?“
..Nei. Eg korn heim í fyrra
og var þá svo beppinn að fá
vinnu i Glit hjá mínum gamla
teiknikennara Þar fékk ég svo
mikla æfingu í að renna leii
muni. að ég gai alveg náð
þeim skólabræðrum mínum í
fyrrahaust. sem höfðu verið
ári lengur en eg í skólanum
\nnars hefði é| alls ekki get
að komizt vfir að vinna alla
bessa muni hér á sýningunni.
beir eru allir unnir úti í Ed
;nborg.“
Voru margir útlendingar
oðrir en þið ísiendingarnir við
'ám þarna í listaskólanum?"
Það var ekki mikið um þa?
rmssi tvö ár, sem ég var þar
F? man ekki eltir öðrum en
ii'■ ''ii nw————
tveim Irum, þýzkri stúlku og
annarri frá Jamaica. Eg held
að mikill meirihluti námsfólks-
ins hafi verið Skotar og alls
voru þarna um 800 við nám“.
„En svo eru þarna nofckuð
margir íslenzkir stúdentar við
háskólann og máske fleira ís-
lenzkt námsfólk. Komuð þið
ekki stundum saman til skrafs
og fagnaðar?"
„Jú, ekki mjög oft, en það
kom fyrir. Helzt var það 1.
desember, sem sjálfsagt var að
allir mættu á einhverjum góð-
um stað einna helzt heima hjá
dr. Páli Árdal. Það var aurað
saman í bjórtunnu og heil-
mikið sungið eins og alltaf þar
sem fslendingar eru saman
komnir á góðri stund. Og 17.
júní bauð sá ágæti ræðismað-
ur okkar í Edinborg, Sigur-
s:einn Magnússon, öllum lönd-
um heim í glaðning, og það er
nú leitun á skemmtilegri gest
gjöfum en þeim hjónum. Það
er ekki ónýtt að hafa slíkan
íslandsfulltrúa erlendis.“
„Svo ég spyrjr samvizkuspurn
ingar, voruð þið stúdentarnir
í Edinborg dáiítið fyrir kút-
inn?“
„Nú það er aldeilis spurning.
Fyrir kútinn? Ja, það má
kannski segja það, svo langt
sem það nær Ef þú heldur
að við höfum legið í hinu
heimsfræga viskíi í tíma og
ótíma. þá skjátlast þér. Stúd
entar í Edinborg eins og víð
ast annars staðar erlendis notn
óreiðanlega tímann til annars
barflegra en að lepja viskf og
hrennivín sem alls staðar er
falt, þ. e a s til klukkan tíu
n kvöldin en eítir það ekki
nema í lokuðum klúbbum En
ég er ekki að leyna því, að
fyrir kemur að stúdentar sem
aðrir siðaðir menr. skreppi Inn
á „pub“ og fái sér kollu af
bjór eða slái saman í tunnu
margir saiman til að rabba og
syngja yfir Þá oettur mér það
í hug. sem ég i fyrstu var
hissa á, að í hvert sinn sem
hópur stúdenta hefur slegið
saman í bjórkva'til eða tunnu
og ölteitin hafin, þá er áður
en varir húsið orðið fullt af
óboðnum gesturn sem húsráð-
endur þekkja hvi.rki haus eða
nkwhmhhm
hala á. í fyrsta sinn sem ég
var teymdur í slíkan gleðskap
í heimahúsi, komst ég aldrei að
því, hverjir voru gestgjafar.
Það þykir ekkeri sjálfsagðara,
en maður sem þefckir mann
sem þekfcir mann, kemst á snoð
ir um að búið sé að taka spons
ið úr bjórtunnu einhversstaðar
þar sem einhverjir stúdentar
eru saman koninir, að ganga
rakleitt inn og fá sér kollu
eins og ekfcert sé. Það eru
kannski tíu stúdehtar, sem hafa
splæst í tunnu, og áður en
varir eru sextíu mættir. Eg
kunni fljótt vel við þetta. Og
stúdentar sækja suma pöbba
meira en aðra. ef þú vilt fá
nafnið á einum, sem þeir sækja
mikið í Edinborg. fyrirtaks
sfcemmtilegur itaður og vist-
legur, svo þú vítir, hvert þú
átt að snúa þér ef þú ætlar til
Edinborg, þá er Grayfriar's
Bobby beztur. Það verður eng
inn svikinn af honum.“
„Er fjölbreytrtegt skemmtana
líf, leikhúslíf "ða slíkt í Edin
borg?“
„Ekki er því að heilsa. Edin
borg má heita steindauður
staður mestan kduta árs að
því leyti. Það er fátt um leik
sýningar. Þó vil ég ekki láta
hjá líða að nefna eitt af því
tagi leiklistarklúbbinn Traverse
Theatre Club, sem þú hefur
eitthvað minnzt á í Tímanum,
ég átti sem sé að heita einn
af stofnendum þess félagsskap
ar í hitteðfyrra. Þá var leitað
til stúdenta og námsmanna í
flestum æðri skólum til að gefa
okkur kost á að gerast styrfct
arfélagar fyrir vægt gjald og
við sem tókum því, teljumst
stofnendur. Þetta er tilrauna-
leikhús, sem starfar allan vet-
urinn og er eiginlega lokaður
félagskapur, sýningar einung-
is ætlaðar styrktarfélögum, líkt
og tónlistarfélagsins hér. En
húsið, þar sem klúbburinn hef
ur aðsetur og svningar fara
fram, er nokkurra alda gam-
alt og hefur verið notað til
ýmissa hluta. Það var t. d.
lengi vændishús, víst alveg
og teiknlng úr borginni.
fram á þessa ö)d, og númer
vændiskvennanna standa enn
á hurðunum, cg flest með
sömu ummerkjum og var. Það
hefur löngum verið gestkvæmt
í þessu gamla húsi.“
„Hvernig féll þér annars við
Edinborg yfirleití?"
„Hún var ákafJega falleg borg,
bæði frá náttúrunnar hendi og
fjöldi fallegra tygginga frá
gamalli tíð, þær falla inn í
landslagið. En nýjustu stórhýs-
in, sem eru að ryðja sér til
rúms þar, stórs'kemma útlit
borgarinnar. Ef þeir halda
áfram að láta falleg gömul
hús víkja fyrir ijótum nýbygg
ingum, þá langar mig ekki til
Edinborgar framar.“
„Hver er sá Bvian, sem þessi
mynd er af þarna á veggnum?“
„Það er skozkui stúdent og
skáld sem kom oft í heimsókn
til okkar hjónanna úti í Edin-
borg. Hann var að stúdera bók
menntir og máifræði, aðallega
íslenzku hjá He>-manni Páls-
syni, ferlega ljótur og ágæt
fyrirsæta. Eg gerði nokkrar
teikningar af honum t. d. líka
þessa þarna, Dautt skáld. Ann
ars þekkja hann margir hér,
hann hefur verið hér tvö sum-
ur á togurum og þess á milli
drukkið talsvert af kaffi á
Mokka. Og í sumar kom hingað
hópur skozkra stúdenta, sem
höfðu heyrt okkur landana tala
um að hér fiskaðist mikið og
nóg að gera. Þeir tóku pok-
ann sinn þegar sfcólinn var
úti í vor, bæði strákar og
stelpur og unnu bér í sumar í
síld, heyskap og frystihúsum
og héldu ánægðir heim með
sumarhýruna.“
*
Þorlákur Haldoresn er ekki
nýliði í að halda málverka
sýningar, ætli hann hafi ekk’
haldið einar fjórar áður? Og
þó byrjaði hann fyrst að sýna
myndir sínar í búðargluggan
um á Grund við Laugarveginn
Þetta er trúlega fimmta sýning
in hans, sem hann heldur uú
í Bogasalnum, en hún stendur
ekki yfir nema til annars
kvölds. Eg tók Þorlák tali í
Bogasalnum í gær og bað hann
að heyra mig ut undir vegg
og srvara nokkrum forvrtnis-
spurningum.
„Telurðu, að þú eigir ein-
hverja eftirlætisstaði, þar sem
þú sækir fyrirmyndir fremur
en annars staðar?“
„Eg get ekki neitað því, að
helztu uppáhaldsstaðir mínir
eru Eyrarbakki og Stokkseyri,
einnig Grindavík. Eg geri m?r
ljóst, að ég þarf að fara víðar
um landið en ég hef gert hing
i'Tamnaio =i iðu io
Þorlákur Haroldsen í Bogasól og mynd hans „Frá Noregl".
T í M I N N, laugardagur 3. október 1964. —
9