Vísir - 20.06.1935, Side 11

Ví SIR
11
verötoll og vöfutoll o. fl. frum-
vörp. Ennfremur veröur rætt um
upptöku i norræna iðnsambandið
og alþjóða iðnsambandið o. fl.
Fyrir rúmum tveim árum, seg-
ir skólastjóri ennfremur, — var
stofnað Iðnsamband byggingar-
manna i Reykjavík. Er tilgangur
þess aðalega sá að tryggja það, að
ekki starfi aðrir að iðnaðarvinnu
en þeir, sem rétt hafa til þess sam-
kv. lögum. Sambandið hefir skrif-
stofu hér í Reykjavík', og er verk-
efni hennar m. a. það, að líta eft-
ir og athuga útboð og tilbóð í iðn-
aðarvinnu byggingarmanna. —
Einnig var í vetur stofnað sér-
stakt samband fyrir iðnsveina til
samtaka gagnvart meisturum og
öðrum atvinnurekendum. —- En
loks má nefna „íslensku vikuna“
sem sérstakan lið í samtökum iðn-
aðarmanna til eflingar sölu á ís-
lenskri iðju- og iðnaðarfram-
leiðslu.
— Hverjar iðngreinir eru stund-
aðar hér á landi?
— Þær eru taldar vera 48, og
helstar þeirra eru: Bakara- og
kökugerðariðn, bókband, járniðn-
aður, gull- og silfursmíði, húsa-
smiði, húsgagnasmiði, klæðskera-
iðn, málaraiðn, múrsmíði, prentun,
rafmagnsiðnaður, skipasmíðar, úr-
smíði og veggfóðrun.
— Teljið þér ekki nauðsynlegt,
að haldnar séu hér iðnsýningar við
og við?
— Sýningar eru tvímælalaust
gagnlegar og nauðsynlegar og ættu
helst að haldast árlega til skiptis
í kaupstöðum landsins. — í sumar
er ráðgert að halda iðnsýningu á
Akureyri í sambandi við iðnþing-
ið. ,,íslenska vikan“hefir vafalaust
gert talsvert gagn, en hún var
haldin þannig, að iðnaðarmönnum
varð hún of kostnaðarsöm, auk
þess sem hún náði ekki alment til
sjálfra iðnaðarmannanna. Það er
iðjuframleiðslan, sem mest hefir
borið á á „íslensku vikunni“ og á
því sviði tel eg hana hafa gert
mest gagn.
— Hve mikill hluti Reykvíkinga
lifir af iðnaði?
— Nákvæmar tölur eru ekki til
um það, en eftir því, sem eg hefi
komist næst, mun það vera um
fjórði hluti bæjarbúa, ef iðjufyr-
irtækin eru talin með.
— Hverja höfuðörðugleika á
iðnaður vor við að stríða?
— Skort á fjármagni tel eg til-
finnanlegasta örðugleikann. Það
vantar bæði stofnfé til þess að
koma örugglega á fót iðju- og iðn-
aðarfyrirtækjum, og einkum vant-
ar rekstursfé vegna þess afborg-
ana- og lánafyrirkomulags, sem nú
er orðið alment og illmögulegt er
að komast hjá. Meginið af fram-
leiðslu iðnaðarmanna verða þeir að
selja upp á afborgun, þ. e. þeir
verða að lána viðskiptavinum sín-
um, en geta svo ekki fengið nægi-
leg lán i staðinn sjálfir. Annar höf-
uðörðugleikinn er gjaldeyrisskort-
ur til innkaupa á hráefnum til að
vinna úr og verkfærum til að vinna
með. Loks virðist ástandið nú vera
í þann veginn að verða þannig,
að ekki fáist gjaldeyrir til efnis-
kaupa nema að litlu leyti, svo að
stórkostlegt atvinnuleysi sé fram-
undan, einkum meðal byggingar-
manna.
— Hverju spáið þér um framtíð-
arhorfur íslensks iðnaðar? spyrj-
um vér að lokum.
— Eins og eg sagði áðan, segir
skólastjóri, — er dimt yfir nán-
ustu framtíðinni hjá iðnaðarmönn-
um vorum vegna gjaldeyrisvand-
ræða og minkandi kaupgetu al-
mennings. En á hinn bóginn hefir
skilningur á gildi íslensks iðnað-
ar og geta íslenskra iðnaðarmanna
aukist mjög á síðari árum, enda
hefir verið unnið að því, ýmist með
samtökum þeim, sem eg gat um
áðan, með sýningum og með fleira
móti, bæði í ræðu og riti. Bæði al-
menningur og hið opinbera viður-
kennir nú orðið, að iðja og iðnað-
ur hér eigi möguleika til að verða
einn af aðalatvinnuvegum þjóðar-
innar og að svo sé óðum að verða.
Að þessu leyti eru framtíðarhorf-
ur íslensks iðnaðar góðar, enda
hafa iðnaðarmenn vorir sýnt það
í verkinu, að þeir eru á mörgum
sviðum samkepnisfærir, bæði hvað
hagleik, vandvirkni og afköst
snertir.
Eiginmaður:— Læknir, konan
mín þjáist af svefnleysi. Hún ligg-
ur oft glaðvakandi fram til klukk-
an tvö á nóttunni. Hvernig á eg
að fara að þessu.
Læknir: — Fariö þér liara fyr
heim í háttin.
Tveir negrar, sem ekki höfðu
sést í fimm ár, hittust skyndilega,
og voru þá báðir orðnir kvæntir
menn.
— Jæja, hvernig konu kræktir
þú í? spurði annar negrinn, sem
hét Móses.
— Hún er engilþ reglulegur
engill, ansaði hinn.
— F.n hvað þú átt gott. mín er
enrt á lífi, svaraði Móses, mæðu-
legur á svipinn.
Um nærfelt 30 ára skeið liefir
þessi verslun selt landsmönnum
allskonar vefnaðarvörur, hverju
nafni sent þær nefnast, og fatn-
aði á karla, konur og börn. Hin
langa reynsla, sem verslunin á
orðið sér að baki samfara si-
feldri athygli eigenda hennar á
þvi, að hafa einungis góðar og
smekklegar vörur, liafa fyrir
löngu skapað versluninni al-
ment traust. Verslunin hefir á-
valt kappkþstað að gera sem
hagkvæmust innkaup á vöruin
sinum erlendis, og benda vin- hafi tekist vel i vali sínu á þeim
sældir hennar til þess, að henni vörum sem hest þykja henta á
hverjum tíma. En af því leiðir,
að verslunin hefir orðið að
fylgjast með nýjungunum, sem
sífelt eru að gerast á erlendum
markaði. Þetta hafa eigendur
verslunarinnar reynt, með þvi
að fara að jafnaði utan til vöru-
kaupa tvisvar á ári, þegar hent-
ugast hefir verið að gera inn-
kaup. Og þrátt fyrir innflutn-
ingshöft og viðskiftakreppu í
lieiminum hefir versluninni tek-
ist að vera jafnan birg af úrvali
á hverskyns fatnaði g vefnaðar-
vörum.
3