Vísir - 20.06.1935, Síða 42

42
VÍSIR
GfSLI J. JOHNSEN
UMBOÐS- OG HEILDVERSLUN
REYKJAVÍK — SlMAR 2747 OG 3752
Fyrir bakara og matvöruverslanir útvega eg allskonar frysti-
tæki og kæliskápa, sýningarskápa (nálega óþekta hér), en einnig
kjötkvarnir og áskurðarvélar.
Otvegar m. a. frá Thorsviks Aktiebolag i Svíþóð hinar viður-
kendu „Wellpapp“ umbúðir, sem nú eru notaðar af flestum iðn-
aðarfyrirtækjum landsins.
Þau islensku iðnaðarfyrirtæki, sem vantar aflvélar, ættu að
tala við mig sem fyrst, og mun eg þá, ef þau óska, útvega þeim
með stuttum fyrirvara JUNE-MUNKTELL
hráolíu-mótor eða vatnstúrbínu frá FINSHYTT4N.
- ÍBP*
Ef þér búið þar, sem ilt er til hafnar, er yður ef til vill þörf á
traustum vélbát. Leyfið mér að útvega yður, með mjög aðgengi-
legum kjörum, vélbát frá JOHANSSON
BÁTASMÍÐASTÖÐ í DJUPVIK.
Þessir bátar hafa þegar hlotið almennar vinsældir fyrir aflasæld
og styrkleik, um gervalt ísland.
ogf skórnir eru fullkomnir:
1. Fallegir.
2. Sterkip.
3. ÞægilegiP.
4. Ódýpir.
Þetta höfura vér ávalt ríkt í huga þegar vér
gerum innkaup vor.
Innkau])in i vor hafa tekist ágætlega og höf-
um vér nú góða aðstöðu til að gera viðskiftavini
vora ánægða.
•Alshottar Skófattiadur ogSoítkar .....'y—
ntjtisku yjórur
Simi: 3351
Austurstræti Í2.
Reykjavík
hafði farið frá Paddington kl. 9.15
kveldinu áður.
Andartak fanst Lewis Cole, að
alt blóð í líkama hans streyn’di til
höfuðsins. Honum lá við köfnun,
rétt sem snöggvast. En iafnharÖan
var sem þaÖ hjaðnaði og það fór
kuldahrollur um alla likama hans.
Sjö dauðir! Það hefðu verið átta,
ef —, þá mundi hann hafa legið
þarna -— hann vissi nákvæmlega
hvernig haiín mundi hafa lcgið —
með brotna höfuðkúpu milli tveggja
j árnb j álka.
Honum leið svo illa, að hann fór
út úr strætisvagninum við Marm-
arabogann og gekk eítir Oxíord-
götunni, til þess að ná hugarjafn-
vægi og koma taugunum í samt lag.
í fyrstu var hann glaður og þakk-
látur í huga. Hann var hrærður
yfir þvi, að forsjónin hafði valið
hann úr — hlíft honum viö lim-
lestingardauða. Eins og engill guðs
hefði komið til Jósefs í draumi,
hafði hann komið til fátæks nætur-
varðar — til þess að láta hann að
vara sig — Lewis Cole. Vissulega
gat hann verið þakklátur
Sjö menn höfðu beðið baua, en
Lewis Cole gekk þarna eftir Ox-
fordgötunni í glaða sólskini. Það
var kraftaverk — furðhf-easta
kraftaverkið, sem hann hafði nokk-
uru sinni heyrt um getið,
En þegar hann var kominn í 1 ánd
við Piccadilly Circus, var hinn há-
tíðlegi blær að hverfa af hugsunum
hans. Kannske var ekki um neitt
kraftaverk að ræða. Tilviljun og
hepni og annað ekki. Hann hafði
altaf verið stálheppinn!
Hann varð þreyttur af að ganga..
Seinasta áfangann fór hann í
leigubíl. Hann gaf nánar gætur
að grænu og rauöu umferðar-
merkjunum og var ekki altaf rótt
i hug.
Þegar hann átti skamt eftir,
mintist hann alls þess, sem gerst
hafði síðdegis daginn áður. Hon-
um leið illa og mest vegna þess,
að hann vissi ekki hvað gerst
hafði nokkrar stundir. Slíkt hafði
aldrei komið fyrir áður. Ef hann
hafði hrapað í áliti yrði hann að
taka þéttara í taumana, þangað til
hann nyti sömu virðingar og áður.
Starfsfólkið þyrfti ekki að ætla,
að það gæti notað sér, að svona
hafði slysnast til. Hann skyldi
sannfæra það um, að best væri aö
gleyma því.
Hann gekk með hátíðlegum svip
að lyftunni og bauð lyftukarlin-
um stuttlega góðan daginn.
Hann kom fyr en vant var á
skrifstofuna. Tvær vélritunar-
stúlkur vantaði.
„Sendið þær inn til mín undir
eins og þær koma, ungfrú Mort-
on,“ sagði hann hranalega, um