Vísir - 24.12.1935, Blaðsíða 10

10
VÍSIR
GLEÐILEG JÓL! ^
m
Ullarverksmiðjan Framtwin. ^
^M4*. 4*. _<U4-. j.M4í. AI4j. .>>14*. ^14*. J.M4. ^M/-. _>M£. .vMA. .vM^. ^J.1^. .-Jil^ ^'4. ^S'4-, ^/4. .$!£.
2»i3> í.'iS 2Á3 2Á3 íAS 2iáS 2ÁS 2.VS EÁS EÁS 2ÁS 2*iS 2ÁS 2AS 2áS 2mS 2ÁS 2ÁS SáS 2ÁS 2ÁS 2ÁS 2ÁS 2As 2;sS
JM<5.
Ék
AI/>
M
ife
S'<s.
ite
S'fc.
S'2-
.sý?
GLEÐILEG JÓL!
og farsielt nýár!
VERSLUNIN ÁFRAM.
m
jéh
S'2-
ÍSb?
S'/<s-
ife
_nM/>.
.áé
S'^s-
ife
ie
si-k.
GLEÐILEG JÓL!
Rakarastofa Sigurðar Ólafssonar.
^14*. S'4- -iN’-fe. S'ÍS. ^»4. á>l4 ^M-fc. ^14*. .$»£. ^M<t S'-fc S'4s S'4; SJ-2.SJ^. SJ2- .ájfc. SJ<S- S'4. SJ4-
?4s á&s?
S'^s. SJ-2-
GLEÐILEG JÓL!
Jfe
J>l4c.
Húsgagnaverslun
Iíristjáns Siggeirssonar.
M
S'^s.
^M4s.
M
S'<s.,
iÉý? -
jsw^, ^14*. ^14*. ^>14*. S'<s. S'^s- ^v<s. S'-fc. S'?s. S'^ S'^s. ^'4*. ^14*. ^14*. .A14*. ^14. ^M/>, .^14*. ^J4*. ^14*. ^14*. ^j^. ^14*. ^14*.
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ *s4^
cJJ4s.
JE&
^14*.
ite
SJ4S.
I&2
SI-2.
GLEÐILE G JÓL!
verið rólegar, Sigga mín, og far-
ið heim aftur. — Svo lögðu þær
af stað heimleiðis.
—o—-
Mörg ár eru liðin. Bóndinn
fór suður með kaupakonunni
og kvongaðist henni. Og mæðg-
urnar héldu áfram að búa i
heiðarkotinu. — Nú var „Sigga
litla“ manni gefin og margra
barna móðir. Mamma hennar
var og tekin fast að eldast. Hún
mintist aldrei á mann sinn, en
væri hann nefndur, svo að hún
heyrði, skifti hún einatt litum.
Og það liöfðu menn fyrir satt,
að hún bæri þungan hug til
hans.
Svo var það eitt árið, að Sig-
riði liúsfreyju tók að dreyma
föður sinn.
— Mig var eitthvað að
dreyma hann pabba í nótt, sagði
hún einn morguninn. Hann
kvaðst þurfa að tala við mig, en
annars man eg ekkert hvað
hann sagði. Móðir hennar sat
á rúmi sínu með yngsta barnið
i fanginu. Ilún var að prjóna,
gamla konan, leit framan í dótt-
ur sína og mælti: — Ekki er
mark að draumum. — Svo var
ekki meira talað í það sinn.
Skömmu síðar fréttist, að
faðir Sigriðar væri dáinn. Hann
hafði druknað i fiskiróðri suður
i Grindavík. — Bóndi einn úr
nágrenninu kom með tíðindin
í heiðarkotið. Hann sagði þau í
baðstofunni, svo að allir heyrðu.
— Guð varðveili sál lians, sagði
Sigríður húsfrevja. Svo sneri
hún sér undan og þagði. Móðir
hennar mælti ekki orð frá vör-
um. En hún lagði frá sér prjón-
ana, tók rokkinn og þeytti
hann af miklum ákafa lengi
dags.
Sigriði var alt af að dreyma
pahlja sinn. — Hún mundi
ekkert fvrst í staö, en svo fóru
draumarnir að smá-skýrast. —
Og þar kom, að liún mundi all
sem liann sagði, engu miður en
slceð hefði í völcu. —
— Eg ætlaði nú eiginlega að
tala við hana mömmu þina,
þótti henni hann segja nótt eft-
ir nótt. En sál hennar er köld
og lokuð. — Eg ])ykist vita að
hún ákæri mig enn — engu
miður en hinn fvrsta dag. Og
það er rétt að vonum. Samt
ætli liún að reyna að fyrirgcfa
mér. Viltu segja henni það,
Sigga mín?
Og Sigriður sagði móður sinni
draumana, stundum orðrétla.
— En gamla konan var köld og
hörð og ansaði engu.
Dagarnir liðu -— vikur, mán-
uðir, ár. — Stundum urðu
drauma-hlé og fanst Sigríði alt
tómlegra eftir slíkar nætur. -—-
Ifún liafði saknað föður síns
alla stund og elskað minningu
hans. Og nú fanst lienni að hún
hefði endurheimt ( hann i
draumi. —
Hann kom til hennar eina
nóttina og mælti:
— Senn liður að þvi, að hún
mamma þín flytjist af þessum
heimi. Eg veit að sál hennar cr
enn full óvildar í minn garð, en
þctta má ekki svo til ganga. -—
Hún lendir í hasli eflir andlátið,
ef hún deyr með halur í huga.
— Reyndu að bræða ísinn úr sál
hennar. — Reyndu að fljúga
up]> um hálsinn á henni, eins
og þú gerðir i æsku. — Reyndu
að tala við hana, eins og þú
gerðir, þegar þú varst svolítill
angi. Þá kann að vera að eitt-
hvað klökkni hið innra með
henni. — Reyndu að komast að
lijarta liennar.-----
En elckert dugði. Gamla kon-
an sat við sinn keip og hugar-
farið breyttist að engu.
, Nú líður að jólum. Þá dreym-
ir Sigríði enn föður sinn og
virðist hann óvenjulega á-
hyggjúfullur. Hún þykist spyrja
Iiverju slíkt gegni. — En liann
svarar á þá leið, að nú sé frest-
urinn hráðum liðinn: — Dauð-
inn er að koma. Hann kemur
liingað cftir skamma stund, lík-
lega eftir fáeina daga. — -—- Og
þá deyr hún með liatnr i sál. -—
Eg hefi reynt alt, sem eg liefi
getað, eli eg kemst ekki að
henni. — Og nú er bara eilt eft-
ir. — Eg ætla að gefa þér merki
að næturlagi. — Þið verðið
kannske sofandi — kannske
milli svefns og vöku og veitið
því litla athygli. En þegal' birt-
ir að morgni, munu ])ið sjá
gamla rokkinn hennar brotinn
í tvent. Það er merkið. — Þá
kemur dauðinn næstu nólt. —
Hann kcmur hérna inn í bað-
slofuna, liægt og liljóðlega, án
þess að þið verðið nokkurs vör.
— Og þegar þú vaknar að
morgni verður hún mamma
þin dáin. — Hún verður farin
héðan — liðin fram til annara
heima.
Sigríður sagði móður sinní
drauminn.
-— Eg er nú orðin þreytt á
þessu rugli og stagli, sagði
gamla konan.
Svo tók liún gamla rokkinn,
strauk hann allan og fann
hvergi brotalöm. — — Hún
tautaði fyrir munni sér: ,
— Ekki er markt að draum-
um, eins og eg hefi alt af sagt.
— En takir þú upp á þvi, rokk-
urinn minn, að detta í tvent —
þá er þó líklegra .... Ein-
hverntíma kemur að því ....
Svo fór hún að spinna og
spann dag allan til kvelds.
En morguninn eftir, sjálfan
Þorláksmessudaginn, lá rokk-
urinn í tveim hlutum við rúm-
stokldnn hennar.
Þá setli grát að gömlu kon-
unni. Og hún táraðist liljóðlega
lengi-lengi. —
í ljósaskiftunum kallaði hún
á dóttur sína og mælti blíðlega:
— Eg hcfi unnið milcinn sig-
ur í dag, þvi að nú hefi eg fyr-
irgefið honum pabba þínum.
— Mér er létt og hlýtt í sálinni
núna. — Þunga, kalda sorg-
in er orðin að engu. — Þetta
verða yndisleg jól.------
( Dauðinn kom til hehnar um
nóttina og sagði, að nú væri
stundaglasið að tæmast.--------
Og englar drottins stóðu við
höfðagaflinn og flugu með sál
liennar út í stjörnubjartan
geiminn — iit i eilífðina.
P-