Vísir - 24.12.1935, Blaðsíða 15

VÍSIR
15
með hægð. — Eg held honum
sé ekki of gott að sitja hérna
hjá okkur. (
— Ja — nú dámar mér ekki,
Sigurveig! — Jæja — hann
situr þá þarna á þína ábyrgð en
ekki mina. — Eg fer svo sem
nærri um það, hvað hann muni
ætla sér. — Fari eg með ljósið,
þá byrjar hann náttúrlega að
kyssa og asnast inn á hrjóstin á
ykkur. —
— Það er hreint ekki vont,
mamma. —
— Mér er alveg sama! Yont
eða vont ekki! — Láttu mig
þekkja tilburðina þá ama,
telpa mín. Eg hefi líka verið
ung og heit. Og hver veit nema
til min hafi komið maður, þeg-
ar myrkt var af nóttu, og
smeygt liandar-skarninu undir
holinn minn.
— Já — ætli ekki það, sagði
Brandur. Og enn manstu víst
sælu-hrollinn, kella! — Þú
klappaðir lúku-greyinu, að mig
minnir. Og þá fóru heitir
straumar um drumbinn Brand
Brandsson.
— Þegiðu, Brandur, sagði
liúsfreyja. Oft má satt kyrt
liggja. Og nú ætla eg að eiga
það við þig, að þú líðir ekki að
fullir dónar sé að kreista dætur
þínar, berháttaðar og saklausar.
Eða heldur þú kannske að sög-
ur um þesskonar næturverk
hér yrði til þess að ýta undir
biðlana? — Svona — fram úr
bælinu með þig, skepnan, og
gerðu nú einu sinni skyldu þina.
— Eg verð þá víst að fara í
brólcina, sagði Brandur, því
að ekki tek eg í mál að verja
honum rúmið berlæraður. —
Hvar er brókin?
— Nú — hvar ætti hún svo
sem að vera — nema undir
koddanum þínum. — Eg hélt
nú, satt að segja, að þú vissir
þó að minsta kosti það, hvar þú
ert vanur að geyma nærbrókina
þina!
Þar með strunsaði húsfreyja
til dyra og létti ekki fyrr en í
eldhúsinu.
— Þetta er nú meira heljar-
skassið, sagði Ásbjörn og hló
svo að undir tók.
— Ekki er Tobba betri, gall
við í myrkrinu frammi við
dyrnar.
— Guð almáttugur, sögðu
stúlkumar í rúminu. — Hver
er þetta?
— Það er nú bara eg — hann
Þorfinnur karlinn á Barði. - Eg
hefi haldið mig hérna í skotinu.
— En hvað þið hrukkuð við,
blessaðir kropparnir mínir,
sagði Ásbjörn. — Eg þori að
veðja hundrað kossum um
það, að þið hafið fengið ákafan
hjartslátt.
Og liöndin hvarf undir sæng-
ina. Litlu síðar lieyrði Brandur
karlinn eitllivert pískur og þvi
næst litla smelli — einn — tvo
— þrjá — fjóra.
— Hvað ertu nú að braska,
Ásbjörn minn? — Brandur
seildist undir koddann, tók
prjónabrókina og settist fram-
an á.
— Eg var nú bara að sýna
dætrum þínum, að eg er ekki
ómannúðlegri en hver annar
sannkristinn dala-durtur. —
Þú þarft ekki að ómaka þig í
brókina mín vegna. Eg ætla
mér af. — Það er sá andlegi Ás-
björn, sem nú vakir yfir mey-
dóminum á Brekkulæk. Hinn
sefur eins og steinn.
— Veit eg það. — Eg held eg
fari nú samt í brókar-greyið —
áður en Guðriður min kemur.
Hún er svo stíf upp á sið-
gæðið. Full af ósanngirni og
þvermóðsku. Skilur ekki
manns-sáliná og þekkir ekki
holdsins snarvöl fremur en
hlindur hvolpur.
— Ekki er Tobba betri, sagði
Þorfinnur. — Eg ætla að staul-
ast til þín, Brandur minn, cfg
dreypa á þig. — Eg á hérna
svoleganalítið í glasinu og það
er ósvikið.
— Já, þær eru ítækar þessar
kerlingar, sem skaparinn hefir
útldutað manni, sagði Ásbjörn
og liætti nú að sinna,„meydóm-
inum“ nema hvað önnur höndin
kann að hafa verið undir sæng-
inni. — Þið ættið bara að vita,
livernig hún Svanlaug mín ó-
skapast, ef eg leyfi mér að
hragða vín. — Hún er hreinasti
svarkur, kerlingin!
— Ekki er Tobba betri!
— Ykkur að segja, þá er það
lireinasta guðs-mildi, sagði Ás-
björn, að hún skuli ekki vera
búin að drepa mig fyrir löngu.
— Eg held nú líka að hún sé
með þeim allra-allra verstu. —
— Og sussu-sussu-nei. Ekki
er Tobba betri!
— Ellegar þá vinnukergjan i
henni Svanlaugu. — Þarna er
maður rekinn áfram eins og
skepna — daginn út og daginn
inn. ,
— Ekki er Tobba betri!
— Tylli eg mér niður í mein-
leysi, þá er Svanlaug óðara
komin með raus og læti.
— Ekki er Tobba betri !
— Eg tala nú ekki um þau
ókjör af skömmum, sem hún
hellir yfir mig, ef eg leyfi mér
að hafa einhverja sjálfstæða
skoðun. —
— Ekki er Tobba betri!
GLEÐILEG JÓL! #
Haraldur Hagan,
úrsmiður.
áte. iBfe :
M
áife
H
m
íife
M
m
■áik.
mMÉtÉt
m
M GLEÐILEG JÓL! M
Kjötbúðin Borg.
m
m
Ék
áfe m áife nfe m. m
GLEÐILEG JÓL! H
Skóbúð Reykjavíkur.
— En þó tekur nú út yfir, ef
mér verður það á, að sletta
kossi á meinlausa vinnukind.
Þá ætlar Svanlaug mín alveg af
göflunum að ganga.
— F.kki er Tobba betri! Hún
flengir!
— Þá er það eitt fyrir sig með
liana Svanlaugu og kannske það
allra versta, að hún er hvergi
nærri trú sínu hjúskaparheiti.
Hún leikur öll á hjólum og iðar
í bjórnum, ef hún sér þokkaleg-
an strák. „ (
— Ekki er Tobba betri!
Húsfreyja kom nú inn með
rjúkandi kaffið og féll þá talið
niður.
Ásbjörn reis úr sæti sínu,
blessaði konuna og kvað dætur
liennar óskemdar af sínum
völdum. — Hann raulaði ásta-
ljóð fyrir munni sér, meðan
Guðríður rendi i bollana. —
Þorfinnur tók undir, byrjaði of
hátt og sprakk á laginu. —
Svo var drukkið brennivíns-
kaffi, kveðið og sungið til
morguns.
)
P-
m
■ife
m
m
m
M
.
GLEÐILEG JÓL!
Versl. Foss.
i'ife
s&l
II
m
GLEÐILEG JÓL!
Sigurður Kjartansson.
Húsgagnaverslun
Friðriks Þorsteinssonar.
m
áife áífe :
n
m
J| GLEÐILEG JÓL!
I
&
Húsgagnaverslun
Erlings Jónssonar,
Baldursgötu 30.
&
m
m
m
m
m
: ^.
•
Verslunin Snót.
Jjjfe t£. .
m
GLEÐILEG JÓLI M
m
í; 4
n a.
4 GLEÐILEG JÓL! i i
I
& M AÐALSTÖÐIN. 1 &
3Br 5 Sími 1383. i
i &
& m