Vísir - 22.12.1944, Síða 2

2
JÓLABLAÐ VlSIS
SO«OOttttOOÍi»öíiOtt«OOíÍOÖ»OíÍO«;XJO;iOí5!SO«0!Í<ÍÍÍOí>!ÍííttOOOÖOÖOÖOOOO<Í«<XKítóttOOí>»!Í!ÍO»ÖtÍO««íítt!ÍÖ«ÍÍÍJÍiOOíS«ÖÖC««<KÍöOíi;S«!í«0!ÍO«OííOÍ!
Guðmundup Daníelsson:
SVO MÆLTI HANN
Er Júdas hafði kysst mig kossi um nótt,
mig Kaífasar þjónar gnpu fljótt.
En einn af mínum sverSi í hópinn hjó
til hjálpar mér, — og flýði síðan skjótt.
Og semna þessa sömu nóttu hann
það sór, að ekki þekkti hann bandingjann.
Og yfirgefinn, — árla er hani gól,
mig allir töldu dauðasekan mann.
Svo undarlegt — og enginn skildi það
af öllum þeim, sem skráðu sögn á bláð,
hver fyrir mig lét freistaÖ einskis ráðs
til frelsunar frá Hausaskeljastað.
Því kristnir voru þeir, en heiðinn hann
og hafði mælt, hann þekkti ei sannleikann.
Hvort gerir þú þá betur, bróðir minn,
sem byggðir kirkju og fannst þig hólpinn mann?
Sí
Og hnefum sleginn, hæddur lengi þar
í höllu prestsins, — eitt þó sárast skar,
ég spurði í angist: Hvar er hópur sá,
sem hyllti mig á sunnudaginn var? —
Ö, bróðir, sannlega sannlega segi ég þér,
er sínar hendur þvoði hann, skildist mér,
hann vildi freista að veikja múgsins hug
til voðastarfs, svo kippti hann hönd að sér.
Og svarið brást ei, seinna daginn þann
ég sá hann aftur þyrpast, mann við mann.
En hósíanna hrópaði engmn nú,
þeir hrópuðu í æði: Krossfest’ann!
Sem kunnugt er það brást. Mig bar í deyð.
Og brátt var runnið Pílatusar skeiÖ.
/ ' *
En fyrir sína vörn, er veitti hann mér,
þú valdir honum fordæmingar leið.
>0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000