Forvitin rauð - 01.05.1976, Blaðsíða 5

-s-
£Ál\IVÍN<?(MMK?
Sóknarstúlka skrifar.
Við Sóknarkonur höfum þá
reynslu af samfloti við ASI, að
þar sé litt hlustað á okkur og
allar okkar kröfur fyrir borð
bornar ef við ekki gætum þeirra
þess betur sjálfar. Því hefir
þó ekki verið sérstaklega til að
dreifa, og eru ástæður til þess
margháttaðar, sumpart þasr sömu
og valda deyfð og litlum slag-
krafti verkalýðshreyfingarinnar
almennt, en við i Sókn glimum
auk þess við einn sérlega ill-
skeyttan óvin, en það er hjarta-
gæskan. Hún er notuð á okkur með
góðum árangri i hvert sinn er við
hyggjumst beita verkfallsvopninu
og eru atvinnurekendur og verka-
lýðsforingjar ansi vel samtaka i
þvi. Eðli starfs okkar, þ.e.a.s.
heilbrigðisþjónustan, er mjög
viðkvæmt, við vinnum undirstöðu-
störfin á sjúkrastofnunum, og
þótt störf þessi séu dags daglega
litils metin svo sem launin
sýna best, þá er annað uppi á
teningnum ef við nefnum vinnu-
stöðvun á nafn.
Mikil frcimför hefir orðið i
félaginu siðasta árið eða svo.
Fundarsókn og virkni yfirleitt
hefir aukist stórlega og mikill
baráttuhugur er i félagskonum.
Forysta Sóknar má gæta sin að
lenda ekki "á eftir" umbjóð-
endum sinum, t.d. vakti það
almenna óánægju, þegar ákveðið
var að fresta verkfalli "óákveð-
ið", þvert ofan i skoðanir fél-
agsfundar tæpri viku áður.
Ekki sakar að geta þess, að samn-
inganefnd A.S.I. lagðist eindregið
gegn því við fórmann og samninga—
nefnd Sóknar, að verkfallsvopninu
yrði beitt.
Tiltölulega fáar af sérkröfum
okkar náðust fram i þessum samn-
ingum. Hitt var þó verra, að allar
mikilvægustu kröfurnar voru látnar
niður falla, s.s. kröfur um leiðrétt-
ingu á vaktaálaginu og kröfur um
taxtahækkun til jafns við félögin
norðanlands. Sumar af þeim sérkröf-
um, sem náðu fram að ganga, gáfu
töluverða kauphækkun, en þá mjög
éh. takmörkuðum hóp. Dæmi um það er
krafan, sem talin var mestur'árangur
að, þ.e., að greiddar 3trðu 25 min-
útur á hverja vakt vegna þess, að
starfsstúlkur geta yfirleitt ekki
notfært sér kaffitima i raun. Hér
er um nokkra upphæð að ræða, en
hún nær aðeins til stúlkna, sem
vinna fulla vinnu á fröktum . Mjög
margar Sóknarstúlkur vinna hins
vegar hluta úr degi, og þá oft
fastan vinnutima. Önnur krafa,
sem náðist, var að húsmæður og
konur úr skyldum starfsgreinum hæfu
eftirleiðis störf á 2. launaþrepi.
Það er min persónulega skoðtin, að
það sé i meira lagi viðsjárvert
skref að fara að berjast fyrir
viðurkenningu á húsmóðurstarfinu.
I fyrsta lagi er það aftvirhaldssamt,
þvi húsmóðurstarfið er dautt sem
starf, það er orðið "hlutverk" og i
æ rikara mæli einkahlutverk yfir-
stéttarkellinga. I öðru lagi er
það einmitt þetta hlutverk, sem er
notað á okkur og veldur félagslegum
Vcinþroska okkar og kemur i veg fyrir
frh. bls. 8

y