Forvitin rauð - 01.05.1976, Síða 8

-s-
'frli.- Huyleiámg aVvtrxn*írj *
amöbuorðuna? Eðá gleymast þær
bara?
Þegar svo þetta ár er liðið
og manni verður litið til baka &
afrek og afleiðingar kvennaárs-
skrumsins, þá fær maður hláturs-
kast, eins og þau gerast best á
góðri Chaplinmynd, þ.e. hlátur
sem nálgast grát á köflum yfir
þeirri samblöndu af mótsagnakenndri
og öfugsnúinni túlkun á málum
kvenna, sem hefur aðallega birst
i fjölmiðlum, gríndálkum blaða,
grinþáttum í sjónvarpi, á þorra-
blótum og i þeim aragrúa samtala
og viðtala við kvenfólk af öllum
toga út um allar trissur, og
þetta verður smátt og smátt að
afskræmingu, sem maður fær velgj
af að heyra. Það á að heiðra
minningu kvenna eftir allt saman.
Það á að reisa þeim minnisvarða
vegna fórnfýsi þeirra, umburðar-
lyndis og tryggðar við fjarstadda
eiginmenn á liðnum öldum. Illa
upplýst kvenfélög úti á Xandi fara
fram á smáfjárveitingu til að láta
reisa konum minnisvarða fyrir
kvenlega eiginleika sína. Hver
er eiginlega orsökin fyrir þesstun
skripaleik og misskilningi? Hún
er ekki eingöngu framtaksleysi og
viljaleysi kvenna að kenna. Hið
sérislenska afturhald sem alls
staðar dafnar drepur niður alla
áræðni og frumleika þeirra sem
hafa þá eiginleika og stöðnunin
segir til sin. Það verður hefð
að beygja sig fyrir hefðum. Ekkert
má haggast, þvi þá fer skriðan af
stað. Við þurfum engin sér-ár til
að ná einhverju marki heldur
sifellda baráttu fyrst gegn
sjálfum okkur og rótgrónum
fordómum og þvi næst gegn öðru
og öðrum sem reyna að koma i
veg fyrir að fólk hugsi og
finni kjarnann í hverju þvi sem
ranglátt er og til óheillinda
fyrir þá sem minna mega sin.
Hlin Agnarsdóttir.
.‘‘Samnfnqamir:
að við metum störf okkar að
verðleikum. Sérlega er svona
krafa varhugaverð á tima þegar
auðvaldið upphefur sönginn um
ágæti húsmóðurhlutverksins, þvi
nú er nefnilega veislunni lokið,
timburmennirnir komnir og þar
með timabært að senda vara-
vinnuaflið heim. Okkur hefði
verið nær að krefjast heildarlag-
færingar á launaþrepunum, það
kerfi er mjög fáránlegt, t.d.
tekur það starfsstúlku fimm
ár að ná fullum starfsaldrií
Þætti það viða i frásögur fær-
andi, ef einhver væri i raun og
veru i fimm ár að læra að skúra
gólf og skeina gamalmenni, svo
lag væri á. Hitt efa ég ekki,
að atvinnurekendum vorum myndi
ekki duga timinní
Jákvæður árangur að
samningum þessum loknum er að
minu mati helstur aukinn
baráttuvilji og -reynsla. En
við skulum minnast þess, að
slikur ávinningur er ekki til
þess að hreykja sér af á
tyllidögum, heldur til að nota
hversdags . Eflum baráttu
okkar og gerum hana markvissarií
Sigrún Huld Þorgrimsdóttir,
starfsstúlka rópavogshæli.