Forvitin rauð - 01.05.1976, Qupperneq 21

-11-
samninga uin aðbúnað og hollustuhætti á
vinnustöðum er í molum.
Sú umskðpun frá núverandi 'skipulagi og £
átt til þess að gera Vinnustaðina að grunn-
einingum verkalýðsfélagains, þarfnast veru.
legs aðlögunartíma og margra hliðarráðstaf-
anna. I fyrsta lagi verður að byggja trún-
aðarmannakerfið upp og gera það að virkilegu
afli £ baráttu verkalýðsstéttarinnar. Trúnað-
armannanámskeið verða að vera opin öllu( verka-
félki, þannig að sem flestir verði hæfir til
þess að gegna starfi trúnaðarmanna, án til-
lits tll starfsgreinar eða kyns.
Trúnaðamenn verða að vera lýðræðislega kosn-
ir af verkafðlkinu á vinnustöðunum og áhjyrgir
gagnvart þv£, þannig að það hafi tækifæri til
þess að velja sér fulltrúa sem fær er um að
túlka hagsmuni þess alls. Haldnir verði fél-
agsfundir sem oftast þannig að verkafðlkið
geti haft sem nánast eftirlit með trúnaðar-
manni sfnum og að sjálfsögðu geti sett hann
af ef hann gegnir ekki störfum s£num sem
skyldi.
Porsendan fyrir einingu verkalýðsstéttar-
innar er eining verkafðlks á vinnustað án
tillits til starfsgreina, án tiliits til kyn-
ferðis. Eining £ haráttu þýðir að samstaða
sé um hagsmuni allrar stéttarinnar. Hagsmuna-
nál svo sem launakröfur, styttri vinnudagur,
haráttan fyrir jafnrétti kynjanna. Þessi
eining næst ekki á meðan skipulagt er £
verkalýðsfélög eftir starfsgreinum og/eða
eftir kynjum. £ meðan við tökum ekki Upp
haráttu fyrir einingu karla og kvenna £
verkalýðsfélögunum erum við að viðurkenna-
að einhver mismunun eigi rétt á sér, þ.e.
að annað kyni hafi réttindi umfram hitt.
Þetta viðheldur þeirri starfsgreinaskipt-
in^u eftir kynjum, sem pú er r£kjandi. Þvf
er hér sett fram krafan:
- ENGA KYNSKIPTINGU £ VERKALÍBSPfiLÖGÍ
- KONUR OG KARLAR £ SAMA VERKALÍBSFÉLAGIJ
Ef við tökum ekki upþ haráttu fyrir samein-
ingu karla og kvenna £ stéttarfélögunum, þá
érum við um leið að hafna þv£ að verkalýðs-
stéttin £ heild geti tekið upp baráttu fyrir
jafnrétti kynýanna.
Niðurlag.
En forsenda þess að sú kerfisbreyting, sem
hér hefur verið fjallað um, geti átt sér stað,
er að hin skrifræðislega forysta verkalýðs-
félaganna verði brotin á bak aftur. Hún hefur
hvað eftir annað sýnt sig að vera éhæf til
þess að leiða verkalýðinn til sigurs £ har-
áttunni. Lýðræði verður að stérauka innan
verkalýðsfélaganna, lýðræðislega verður að
kjésa f stjórnir þannig að hver skoðanahépur
fái fulltrúa £ hlutfalli við fylgi sitt.
Þannig munu þeir, sem einkum berjast fyrir
jafnrétti kynjanna eða hafa það að sérstökum
áherslupunkti, fulltrúa £ stjérnir £ sam-
ræmi við fylgi sitt.
Samningaviðræður verði opnar þannig að öllu
verkafélki verði gefinn kostur á að fylgjast
með hvernig þeir ganga fyrir sig og gangi
einhuga fram £ þv£ að þrýsta á sem hagstæð-
asta samninga. Allt of mörg sorgleg dæmi
voru þess £ sfðasta verkfalli að félk vissi
ekki um hvað væri verið að semja og þar með
fyrir hverju það var að berjast.
Ekki hvað s£st verður að stérefla alla
fræðslu og upplýsingastreymi innan verka-
lýðsfélaganna. Þetta er sérstaklega mikil-
vægt hvað varðar að konur eigi þess kost
að hefja sig upp yfir hefðbundna kynskipt-
ingu, að þær háfi tækifæri til þess að verða
jafnverðugar til forystu og frumkvæðis og
karlar.
Verkafélkl látirm ekki hefðbundna kynskipt-
ingu villa okkur sýn, leiðum fram á við bar-
áttuna fyrir Jafnrétti kynjanna. Hefjum bar-
áttu fyrir einingu verkalýðsstéttarinnar
-Svava Guðmundsdéttir-
PS: £ þessari grein hefur verið drepið á
spurningunni um sameiginleg verkalýðsfélög
karla og kvenna m.t.t. einingar verkalýðs-
stéttarinnar. Hefur verið fjallað um þetta
mjög almennt, en vonast er til að nánari
umræða verði um þessi mál...