Forvitin rauð - 01.12.1976, Blaðsíða 14

14
Viðmælanda okkar fannst mikið skorta á samstöð
una á vinnustað. Þegar reynt var að knýja
á um kauphækkun og hærra vaktaálag var tveim
starfsstúlkum sagt upp , önnur þeirra trúnað-
armaður á staðnum. I upphafi ætluðu allir að
standa saman og styðja við bakið .á þessum
konum, en þegar til kom, var ekki um neina sam
stöðu að ræða. Nú sem stendur er ekki neinn
trúnaðarmaður á staðnum og ekki lítur út fyrir
að fáist neinar kjarabætur, þar sem starfs-
fólk er hrætt við að til svipaðra aðgerða
verði gripið gegn því.
Hótel Esja
Laun starfsstúlkna í sal er hæst kr. 78.9o9.
kr. með öllu, þ.e.vaktaálagi. Vaktir eru
þannig: 4 dagvaktir - frá 8-17,3o,
2 kvöldvaktir frá 17,3o til 23. Frí er
2 daga í viku, svo og helg'arfrí fimmtu hverja
helgi, skilað er 49 stunda vinnuviku.
Starfsmenn raða ekki sjálfir niður vöktum,
heldur sér starfsmannahald Loftleiða um það.
Vinnuaðstaða er ágæt og samningsbundin matar-
og kaffihlé.
Viðmælenda okkar fannst félagið hafa mjög
lélega samninga og taldi að nauðsynlegt væri
að gera róttækar breytingar þar að lútandi.
Félagið virtist fremur vinna fyrir vinnuveit-
endur en fólkið.
Viðmælanda okkar var tíðrætt um lífeyrissjóða-
kerfið og sagði að á því þyrfti að gera
miklar breytingar. Verkafólk greiðir 4%
af kaupi sínu í lífeyrissjóð félags síns og
atvinnurekendur 6%. Hér er mikið fe í veltu
en hvað mikið og hvað verður um þessa peninga?
Lán úr lífeyrissjóðum eru óhagstæð lán og eru
greidd margföld til baka. Ekki er ástandið
betra í orlofsmálum. Orlof er 8,3 3% af launuir
og sú fjárhæð er látin liggja vaxtalaus í
heilt ár, áður en fólk fær hana x hendur.
Hvar eru vextirnir ? "Annars virðist allt
kerfið vera orðið svo rotið, - ég held að
það þyrfti að snúa öllu við",sagði viðmæland-
inn að lokum.
Hótel Loftleiðir.
Hér eru sömu laun greidd og á Hótel Esju,
einnig skiptast vaktir eins. öll starfsað-
staða er ágæt og virtist fólk vera ánægt með.
hana. Þar er staðið við gerða samninga, t.d.
gerist það hér sem fátítt er, að ef starfs-
fólk vinnu fram yfir samningsbundinn tíma,
þá fær það greiddan leigubílakostnað.
Samtal við tvær herbergisþernur á hóteli í
Reykjavík, 24. nóv. 1976.
Á leiðinni upp stiga inni á hótelinu inættum
við konu sem ryksugaði af miklum eldmóði.
Við kynntum okkur og sögðum frá hvaða blaði
við værum. Viðmælandi okkar hafði aldrei
heyrt á það rit minnst. Við spurðum hana
hvort hún vildi svara nokkrum spurningum um
kaup, kjör og félag sinnar stéttar. I fyrstx
svaraði hún afdráttarlaust neitandi og vísaði'
á aðra starfsstúlku, sem hún kvað mun "KLÁR-
ARI", en á meðan við biðum eftir þeirri, gaf
hún sig á tal við okkur og svaraði öllum
spurningum okkar. Hér á eftir koma aðal-
atriði viðræðna okkar við þessar tvær heið-
urskonur.
Við byrjuðum á því að spyrja hvernig starfs-
aðstaðan væri. Þær kváðu hana góða að
mörgu leyti, þó ýmsu væri ábótavant t.d.
þyrftu þær að sækja þvott niður í kjallara
hótelsins og bera upp stigana( Hótelið er
á 5 hæðum ). Að vísu mættu þær"skjótast"
í lyftuna, en þær þurfa að halda á þvottinum.
Stúlkurnar hafa ákveðinn matartíma, en þurfa
að svara hringingum gestanna ef svo ber
undir. Maturinn er ekki ókeypis. Þær geta
keypt ódýran mat í eldhúsi hótelsins.
óánægja þeirra beindist helst að því að fá
aðeins einn frídag í viku. Rök atvinnu-
rekandans eru þau, að þær vinni ekki nógu
langan vinnudag. Þær vinna frá 8 til 18,
FRH. Á BLS. 18