Morgunblaðið - 20.12.1925, Blaðsíða 11

11
MORGUNBLAÐIÐ
Handa reykingamönnum
er margt nýkomið, sem allar giftar konur þurfa
að sjá. — IVerður sýnt í dag!
LANDSTJARNAN.
ndari
vanur, getur fengið atvinnu á
„Lagarfossi nú þegar.
Upplýsingar um borð.
JólablómiD
eru nú til fegurri en
nokkru sinni áður.
Túlipanarf rauQir og gulir.
Hyacinthur, huítar, biákar, rauöar.
Fást á Amtmantis8tíg 5, sími 141 og Vesturgötu 19,
sími 19. — Vissara að panta í tíma
k*.k
Ekkert heimili má vera blómalaust á jólunum og
lifandi blóm eru kærkomin og smekkleg gjöf við
— sjerhvert tækifæri. —
og smátt eftir kristnitökuna, og
konan taki liina líðandi guðsmóður
sjer til fyrirmyndar. Ekki er þaö
ætlun mín að deila um stefnur
þessar, en svo mikið er víst, að
ekki er það fornkonufyrirmyndin,
sem hefir gert Kristínu Sigfúsdótt-
ir að því, sem hún er, og á hún
nu oröið sæti meðal þektustu
kvcnna þessa lands. Kristín hefir
í öllum ritum sínum verið boðberi
fórnfúsrar líðandi elsku, en hæst
nrer hún í þessari síðustu sögu
sinni. Þar er aðalpersónan, Þóra,
svo sterk í elsku sinni og óeigin-'
gjarnri fórnfýsi, að lengra verður!
naumast komist, en þó jafnframt
svo mannleg, að okkur finst ekk- j
ert óeðlilegt viö það, að slíkar
konur geti verið til og sjeu til. j
Stíll Kristínar er alstaðar góð-
ur, sumstaðar hreinasta snild. •—!
Jólaæfintýrið í „Gestir“ er aðdá-|
anlega fagurt. T. d. um stíl henn-
ar set jeg hjer nokkrar línur, sem
standa á bls. 180. Það er á sveita-
dansleik. Grímur leikur á fiðluna
sína í síðasta sinn. Því er lýst
þannig:
„Og fólkiS hamast að dansa, æst
og trylt, eins og lífið liggi við.!
Enginn, sem þarna er, hefir heyrt
neitt líkt þessu. Það æsir og seiðir,
það laðar og lokkar, það livíslar
og biður, það talar og kallar, það
hlær og grætur.“
Eigi allfáir kaflar í bókinni
eru svo glæsilega ritaðir, og af því
andríki, að slíkt gerir enginn nema
sá, sem hlotið liefir náðargáfu
skáldskaparins.
Mörg heimili hafa ánægju af þvi
að taka á móti gestum á jólunum,
og verður ánægjan því meiri, sem
gesturinn þykir betri. Spá mín er
sú, að það mundi auka á jólagleð-
ina hjá þeim, sem ekki hafa ennþá
lesið „Gesti“ Kristínar Sigfúsdótt-
ur, að bjóða þeim heim nú á jól-
iunum. Ekkert er í þeirri bók, sem
eigi er samboðið anda jólanna, og
| áhrif hennar geta vart orðið önn-
ur en þau, að auðga skilning les-
endanna á lífinu, göfga þá og bæta.
Aðalbjörfi Sigurðardóttir. ,
I
Aths. Lesendur Morgbl. munu
minnast þess, að jeg skrifaði fyrir
stuttu ofurlítinn ritdóm um „Gesti' ‘
Þar er haldið fram öðru um list-
gildi bókarinnar en hjer er gert 1
greininni að ofan. En þó svo sje,
sjer Morgunbl. enga ástæðu til að
birta ekki þennan ritdóm; hjer er
aðeins að ræða um tvær ólíkar ein-
staklingsskoðanir á sömu bók, og
verða lesendur að aðhyllast þá. er
þeim finst rjettari, þegar þeir hafa
lesið ,.Gesti“.
J. B.
NORSKAR BÆKUR.
Martlia Ostenö: Graagaas.
Some & 'Co ’s Forl. Oslo 1925.
landi sýnast nú vera uppi tvær að-
alstefnur og tvenskonar skilningur
á hinum æðstu siðferðishugsjónum.
Heldur önnur st.efnan fram hinum
gamla boðskap kristindómsins, sem
nii hefir verið fluttur mannkyninu
í nærfelt 2000 ár, að sjálfsfórn og
fyrirgefningarhugarfar sje hið eina,
sem veitir hjartanu frið og leysir
sálirnar úr álögum eigingirni og
dýrslegra livata. Hin stefnan heldur
ram forn-norrænum hetjuskap og
lyndiseinkunnum þeim, sem helst
prýða víkinga og stórráðar konur
þeirra. Vil jeg í þessu sambandi
minna á fyrirlestur um „Menta-
mál kvenna“, sem nýlega er kom-
inn út, eftir frú Björgu Þorláks-
dóttur. Kemst frú Björg Þorl. að
þeirri niðurstöðu, að íslenska kon-
an hverfi næstum því úr sögunni
og þjóðin úrættist andlega og lílc-
amlega, sökum þess að siðgæðishug-
myndir Ásatrúarinnar hverfi smátt
i Höfundur bókar þessar er ung
stúlka, norsk, kenslukona í
Skandinaviabygðum í Canada. —
Hafði vesturheimsforlag eitt éfnt
til samkepni, heitið 100,000 doll-
ara verðlaunum fyrir bestu skáld-
söguna sem því bærist innan á-
lcveðins tíma. Martlia Ostenö
fjekk verðlaun fyrir söguna ,Grey
goose‘ og er hún nú komin út í
norskri þýðingu.
Enginn andans jötun er þó hjer
á ferðinni. Bókin er ekkert stór-
Aihygið i fima
jólagjafirnar.
Þeir sem unna fagurri silfursmíði, ættu
að líta inn sem fyrst, áður en mesta
j ó 1 a ö s i n kemur.
Frá Georg Jensen.
miklu stærra úrval, en nokkru sinni
fyr, þar á meðal:
Nokkrir sjerstakir kjörgripir.
Þeir lang fállegustu, sem enn hafa kom-
ið. Silfurborðbúnaðurinn, sem flestir
hljóta að viðurkenna þann fallegasta á
markaðinum, er samt sem áður síst dýr-
ari en annar borðbúnaður af alvanaleg-
um gerðum, sem búnar eru til líka í
pletti. Borðbúnaður Georg Jensens er
aðeins til í silfri.
Armbandsúrin
sem ganga rjett, hafa hlotið viðurkenn-
ing allra, sem eignast hafa, en viðskifta-
vinum ekki boðin nema ágætis verk, með
fullri ábyrgð. — Varla mun kærkomn-
ari j ó 1 a g j ö f.
Smekklegir myndarammar.
Mjög ódýrir þó laglegir sjeu og vel frá
þeim gengið.
Brilliantshringir og Trúlofunarhringir
Stærra úrval en nokkru sinni fyr.
í fyrra fanst mönnum ekki víða stærra
eða fegurra úrval af jólagjöfum, en lítið
var Það hjá því, sem nú er.
virki og gerir heldur ekki kröfu
til þess. Hún er látlaus lýsing
á lífi landnemanna vestur á
sljettunum í Canada, mannanna
sem hafa orðið að duga eða drep-
ast og sem baráttan fyrir lífinu
hefir gert að þrælum, sem ekki
hafa annað takmark í lífinu en
strita og auka bústofninn. Aðal-
persóna sögunnar, Caleb Gare, er
auðugur og ágjarn bóndi sem
kúgar fjölskyldu sína eins og
ánauðuga þræla og liggur eins og
farg á nágrönnunum. Það er saga
þessarar fjölskyldu, sem höf. seg-
ir blátt áfram og hispurslaust, en
frásögnin er svo trúleg og eðli-
!leg, að maður les hana með ó-
jblandinni ánægju.
Þar sem einkum ætti að vekja
'íhygli á þessari bók hjer á landi,
er, að sagan fer fram í bygðarlagi
þar sem meiri hlnti íbúanna eru
ídendingar. Koma þeir alluiikío
\. ð sögu og er sýnilegt að böf.
ber velvild til þeirra, svo vel ber
hún þeim söguna. íslendingarnir
eru besta fólkið í bókinni. Og
lýsingin á högum þeirra. sun
höf. dregur upp er svo senn'iee.
að óhætt mun að trúa. henni í
HVÍTKÁL
RAUÐKÁL
PIJRRUR
GULRÆTUR
RAUÐBEÐUR.
Nýkomið í
llersl. 01. OnðasDK
Sími 149.
Grettisgöttu 88.
flestum atriðum. Bókin á fyrir
þcssa sök skilið að verða víðlesin
hjer á landi, það er fátítt. að sjá
jafn glögga hugmynd um lífið í
nýbygðunum vestan hafs og hún
hefir að geyma.
Peter Egge: Hans’ne Solstad.
Gyldendal Norsk Porlag.
Oslo 1925.
Hansine Solstad verður að
vinna fyrir sier frá því hún er
barn. Fyrsti húsbóndinn misþyrm-
ir henni fyrir cngar sc.kt", svo að
góðviljaður maður tékur hana til
sín og elur hana upp. En til þess
að hefna sín oer fyrri húsbóndinn