Morgunblaðið - 27.01.1952, Blaðsíða 14

T X4 i
Sunnudagur 27. jan. 1952 ^
M O R G U N B L A Ð l Ð
*»•
mui 11111111111 iii ii ii ii n
llllllllllllllllllllllllllllllll■lllllll■llllllllll■lllMllllllllll■lllllllllllllllllllllllll■llllllllllllln,2
Framhaldssagan 4
EKKI . AIMIMAÐ SIIMIM
11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
=
iu'
Þegar hún hafði lokið frásögn-
inni, sagði hún: „Svo að þú hlýt-'
ur að skilja, hvers vegna ég varð
að tala við hana. Mér dytti ekki
í hug að láta eins og ég sæi hana
ekki. Ég hugsa svo oft um það
hvort hún hefur getað haldið
barninu, eða hvort hún hefur
orðið að gefa það. Hugsaðu þér
við hve ólík kjör við búum, ég og
hún. Ég á fyrir mér hamingju-
ríka framtíð með þér, en hún
<(
• • • •
Barry gretti sig og hnyklaði
brúnir. „Nei, þú gætir ekki sært
nokkra manneskju", sagði hann
með blíðuhreimnum, sem henni
þótti svo mænt um. „Þú ert....“
Hann leitaði að rétta orðinu
Skdldsaga eftir GEORGE NEWTON
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
. Þú ert svo
ég hef víst
aldrei sagt að þú sért fallegasta
stúlkan, sem ég hef augum litið“.
„Það er kominn tími til þess
að þú segir það“.
„En þegar þú setur upp þennan
ákveðna svip og gengur til or-
ustu, þá finnst mér þú falleg.
Engin jafnast á við þig“.
★
Rödd hans og endurminning
um kveðjukossinn fylgdi henni í
gegn um svefninn og alla nóttina
lá hún með sælubros á vörum. Ef
hún var ekki falíegasta stúlkan
§em nokkur hafðf augum litið þá
var hún að minnsta kosti sú ham-
ingjusamasta.
j Um morguninn bar hún fram
jSiorgunverð handa föður sínum.
j,Þú þarft ekki að koma með mér
til kirkju“, sagði Hayden, læknir.
„Þér veitir eki af öllum degin-
um með piltinum þínum“.
„Nei, ég ^ætlaði ekki að koma
með þér. Ég ætlaði að taka til
miðdegisverðinn, til bess að allt
verði tilbúið, þegar Barry kem-
ur“%
„Áttu við....“ Faðir hennar
leit yfir gleraugun á hana. „Ætl-
ið þið ekki að hittast fyrir hádeg-
ið“.
„Jú, víst. Strax og hann er kom
inn á fætur og hann fer seint á
fætur“.
„Mér skildist að hann ætti
þara eftir einn dag hér hjá þér“,
sagði Hayden, læknir, og saup á
kaffibollanum.
„Og við ætlum að nióta hans“,
sagði Alice glaðlega. „En við fór-
um seint að sofa í gærkvöldi“.
Hún vildi ekki segja „Og hann
jdrakk heldur mikið svo að hann
yerður að sofa það úr sér“. Eðli
nennar bauð henni að vernda
þann, sem hún elskaði fyrir hvers
konar gagnrýni. Alveg'eins og
hún hafði alltaf breitt yfir smá-
galla, sem hún hafði fundið hjá
föður sínum. Hún var því róleg,
jafnt á yfirborðinu, sem undir,
niðri, þegar faðir hennar kom
heim úr kirkjunni. Henni datt
ekki í hug að fárast yfir því að
Barry var ekki kominn.
En klukkan var orðin tólf. —
Hayden borðaði allíaf hádegis-
verðinn þegar klukkan var
kortér yfir tólf. „Sagðir þú ekki
Barry hvenær við værum vön að
borða?“ spurði hann.
„Jú, ég gerði það, en það er
ekki nóg að vita það, ef hann er
sofandi“. j
„Hann sefur þó ekki ennþá?
Það hlýtur eitthvað að hafa kom-
ið fyrir hann“.
„Pabbi, þú veizt ósköp vel að
þeir mundu strax láta okkur vita
á hótelinu, ef eitthvað hefði kom-
ið fvrir hann.
„Ég held að. þér þyki ekkert
vænt um hann“, þrumaði j Hay-
den, lækni, þegar klukkan var
orðin 17 mínútur yfir tólf. „Ann-
ars værir þú búin að hringja.
.... eða fara þangað“.
„Mér þykir vænt um hann“,
sagði hún með jafnaðargeði.
Klukkan tuttugu mínútur yfir
tólf, sagði Hayden „Ég trúi því
jekki að honum þyki mikið vænt
um þig“.
„Pabbi“, sagði hún blíðlega og
inn í bo»-ðsfcfv.na cg cffti
andi súpuna. „Það verður nóg
eftir þegar Barry kemur og það
er hægt að hita það aftur“. Hún
sá strax sér til mikillar gleði, að
faðir hennar róaðist strax.
Barry kom áður en þau byrj-
uðu á ábætinum. Hann bar fram
margfaldlegar afsakanir og til
þess að fullvissa föður Alice um
hve leitt honum þótti að koma
svona seint, heimtaði hann að fá
að byrja á ábætinum með þeim.
Hayden, læknir, var kominn aft-
ur í gott skap.
„Ég læt eins og það séu lög
fyrir því hvenær við eigum að
setjast til borðs“, sagði hann vin-
gjarnlega við Barry. „En ég held
gjarnan fast við gamlar venjur.
Alice hefur orðið að sætta sig
við það í mörg herrans ár“,
★
Seinna um daginn yfirgaf Hay-
den þau. Sólin lækkaði á lofti.
Alice fór með Barry út í skóginn,
þar sem henni þótti alltaf gaman
að ganga um, og inn í gamla epla
trésgarðinn.
„Eru ormar í öllum eplunum? ‘
hrópaði Barry og kastaði frá sér
því þriðja.
„Bara í þessum, stórborgari“,
sagði hún stríðnislega. „Og það
er vegna þess að það er ekki hirt
um þau. Hún lagði hendina á
handlegg Barrys. „Ég skrfaði þér
bréf, sem þú átt að lesa á heim-
leiðinni, en þú mátt ekki lesa það
fyrr“.
Hánn tók um hönd hennar. „Ég
skal reyna að skrifa þér á hverj-
um degi, Alice“, sagði hann.
„Gallinn er bara sá...;“ Hann
brosti strákslega. ....Ég á svo
bágt með að koma hugsunum
mínum á pappír“.
„Það er vegna þess að það er
alltaf eitthvað að ske í kringum
þig“, sagði hún blíðlega. „Þú ert
alltaf eitthvað að gera“.
„En þú. Hefur þú ekkert að
gera?“
„Það er að minnsta kosti ekki
margt, sem ég get skrifað þér
um. Og þegar til kemur, þá hef
ég ekkert annað að segja en hve
ég elska þig“.
„Það er líka nóg, fyrst um
sinn“.
Mínúturnar liðu. Og stundirn-
ar. Þau stóðu á stöðvarpallinum.
Alice stakk bréfinu í brjóstvasa
Barrys. Lítill reykarstrókur sást
bera við himininn j austri.
„Sjáðu, þarna kemur lestin“.
Barry þrýsti henni að sér og
kyssti hana skilnaðarkossinn.
Þegar hún kom heim, leit faðir
hennar upp úr dagblaðinu, sem
hann var að lesa. „Barry hef.ur
skemmtilega framkomu“, sagði
hann. „Næst þegar hann kemur
að heimsækja okkur, þá ættum
við að láta hann búa hjá okkur.
Ég get ekki séð að nokkuð athuga
vert sé við það. Hann virðist á-
kaflega þægilegur i umgengni“.
„Ó, pabbi, þú ættiar að þekkja
hann betur“, sagði Alice ósjálf-
rátt. „Eins og hann er heima hjá
sér í Calhounity".
„Ég vona að ég hafi ekki haft
slæm áhrif á hann?“
„Auðvitað var hann dálítið
þvingaður þegar honum var svo
mikið í mun að þér félli vel við
hann. Og þegar mér er svo mikið
í mun að ykkur falli vel hvort
við annað“, bætti hún við og
brosti.
★
Á hverjum hausti tók Hayden
niður vírgirðinguna og læsti
hana inni í hlöðunni, sem nú var
notuð fyrir bílskúr. Það var
kvöld í október. MacDonald var
að festa steinana, sem voru fyrir
framan tröppurnar. Hann kom
oft á kvöldin. Hann var að kenna
föður Alice að hnýta veiðiflugur.
Hayden, læknir, var önnum
kafinn við námið og Mac gerði
sér tíðförult að kökukassanum,
svo að lítið bar á. Alice sá þó til
hans og brosti með sjálfri sér.
Hún sat og var að merkja hand-
klæði með upphafsstöfum sínum.
Mac mætti augnaráði hennar í
einni ferðinni. Hann brosti, tók
falskt yfirvaraskegg upp úr vasa
sínum og festi það á efri vörina
og sagði með barnalegum rómi:
„Má ég?“ Yfirvaraskeggið átti
illa við hreina og óbrotna and-
listdrætti hans. Hárið á honum
var að dökkna. Líklega vætti
han það of oft, þegar hann var
að reyna að halda því í skefjum.
Henni þótti vænt um hann eins
og bróður, og hann var skemmti-
legur, hugsaði hún og brosti til
hans.
---- m
ARNALESBOK
I uUcratmhlaðsins *
Ævintýri IViikka III.
Veikgeðja risinn
Eítir Andrew Gladwin
29.
— Yðar risatign.... Þetta má ekki viðgangast, hann er
gestur, sagði Toggi í mótmælaskyni.
— Ég er alls enginn njósnari, sagði Mikki og var nú farið
að síga í hann.
Ribbaldi risi horfði fyrirlitlega á Mikka.
— Þekkir þú Fumbul hertoga?
— Nei, ég veit ekki einu sinni hver sá hertogi er.
— Þú lýgur, öskraði risinn. Þú ert dulbúinn njósnari, en
þú sleppur ekki með ósannindum og svikum. Þér skal aldrei
takast að blekkja mig. Alltaf bjóst ég við því áð Fumbull
hertogi myndi reyna að beita svo svívirðilegum aðferðum
til þess að komast að hernaðarleyndarmálum mínum. Jæja,
en Ribbaldi risi sér við öllum brögðum þess óhreina refs.
Nú kæfi ég öll brögð hans þegar í fæðingu. Já, reiðina í
Ribbalda risa lægði nokkuð, vegna þess að hann var svo
hrifinn af sjálfum sér, hvað hann gat verið slunginn og snið-
ugur.
Rétt í þessu kom Gimbill aftur inn í herbergið og sá fljót-
lega hvernig var komið fyrir Mikka vini hans. En satt að
segja voru þeir Gimbill og Toggi nú algerlega ráðalausir.
Ekkert virtist geta bjargað Mikka.
— Varpið honum í svartholið, þrumaði risinn. — Og það
þegar í stað. Þetta er skipun, sem verðu,r að( framfyigja
! i GýiaÍpiH jQg íTöggi' pKonfðu skömmustulegir' hvór á annan.
VJ I J--------V. w. jv — -.J. X,J. — Ct

Gömlu dansarnir
í kvöld klukkan 9.
Stjórnandi Númi Þorbergsson
Hljómsveit Magnúsar Kandrup
Aðgöngumiðar á kr. 10,00 seldir eftir kl. 8,30.
Keflavík — Reykjavík
3ja herbergja íbúð eða lítið hús, (má vera gamalt),
óskast í Keflavík, í skiptum fyrir 3ja herbergja kjall-
araíbúð, sem er vestarlega í bænum. ,
Nánari uppl. gefur
NÝJA FASTEIGNASALAN
Hafnarstræti 19. Sími 1518 og kl. 7,30—8,30 e. h. 81546.
Tilky nning
Hér með tilkynnist að skrifstofa min er flutt í
SUÐVBGÖTU3
ARNI SIEMSEN
Umboðsverzlun — Sími 4017
Bókhaldari
Stórt fyrirtæki óskar eftir reglusömum og duglegum
bókhaldara strax. Framtíðaratvinna ef um semst. Með
væntanleg tilboð verður farið sem algert trúnaðarmál og
þau endursend ef þau koma ekki til greina. — Tilboð
merkt: „Framtíð — 852“, sendist blaðinu fyrir 29. þ. m.
*
■*
Borgarbílstöðin
Hafnarstræti 21. — Sími 81991 — átta nítján níu einn. Z
Beint samband við bílasíma. — Austurbær: við Blöndu- ■
hlíð 2, sími 6727. — Vesturbær: Horni Hringbrautar og “
Bræðraborgarstígs, sími 5449. t
Næturvarzla
Reglusaman mann viljum við ráða til næturvörzlu.
BIFREIÐASTOÐ STEINDÓRS
Ný námskeið í
ENSKU og ÞVZKU
byrja um næstu mánaðamót. — Uppl. daglega kl. 3—6
Sími 4895.
MÁLASKÓLINN MÍMIR
Túhgötu 5, H. hæð.
•J ' t / . . L tí I I c . ' t. J J i ; J • J 1 |