Morgunblaðið - 30.08.1953, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 30. ágúst 1953
Framhaldssagan 20
„Ég vissi að þú mundir koma,
ljúfan“, sagði hún. „Ég vissi að
þú mundir koma einhvern dag- !
Mitty fékk herbergi við hlið-
ina á mér. Þegar við vorum
komnar þar inn, reyndi ég að
iýsa því fyrir henni, hve glöð ég
væri yíir því að hafa fengið hana )
til mín. En áður en ég hafði lok-
ið við það heyrðist bjölluhring-
ing að neðan og við urðum að
tígja okkur til miðdegisverðar. |
Ungfrú Camilla kallaði til'
okkar, þegar við komum niður1
og við gengum á hljóðið og fór- |
um, inn í gríðarstóra stofu, þar 1
sem hún sat við arininn. — Hún
benti okkur að setjast á lítinn
legubekk. „Setjist þið niður og'
látið þið fara vel um ykkur“,
sagði hún. «j
„Eg fékk matreiðslukonuna til
að halda matnum heitum dálitla
stund enn, ef ske kynni að Wes
....“ Hún hristi höfuðið og
brosti.
Ég leit í kring um mig í stof-
unni. Þar var baeði hátt til lofts
og vítt til veggja. Ég hugsaði
með mér að þetta mundi vera
móttökuherbergi eins og var hjá
mörgu ríku fólki, en ég hafði
aldrei komið inn í slíka stofu áð-
, I
ur. Husgögnin voru íburðarmikil
og báru glöggan vott um alls- 1
nægtir, eins og reyndar allt hús- [
ið,-
Ungfru Camilla gafst loks upp
á því að bíða eftir Wes svo að
hún fylgdi okkur inn í borðstof- ^
una. Borðið var skrautlegra en
svo að orð fá lýst því, með silfur- j
borðbúnaði og skreytt blómum.
Og réttirnir voru hver öðrum
ljúffengari.
Við höfðum nærri lokið við á-
bætinn, þegar Wes kom. Hann
kom hljóðlega í dyrnar og ekki
gat ég neitað því að mér urðu
það vonbrigði þegar ég sá hann.
Þetta var sannarlega ekki sá
Wes sem ég hafði gert mér í hug- ,
arlund, ekki sá sem var „eftir-
lætisgoð ungfrú Camillu og mik-'
ið kvennagull". Þessi Wes var j
bara ósköp venjulegur ungur
maður, með grá augu og svip- j
mikið veðurbarið andlit af úti- ,
verum. Og þar sem hann stóð
þarna í dyrunum gat ég ekki séð
neltt sérlega aðlaðandi við hann. ]
Loks kom ungfrú Camilla auga j
á hann. „Wes“, kallaði hún. „Ég
var að missa alla von um að þú ^
mundir koma. Hvað í ósköpunum
kom fyrir þig?“
,»Ég tafðist", sagði hann.
„Jæja, þú getur þá að minnsta
kosti drukkið með okkur kaffi“,
sagði hún. „Komdu og 'seztu nið-
urf Ég þarf að kynna þig fyrir
fru MacDaniel og þetta er Jess-
icaK
Hann gekk að sæti sínu, sneri
séif svo í áttina til okkar Mitty
og;hneigði sig lítið eitt. „Gott
kvÖld“, sagði hann.
Ungfrú Camilla lagði hvíta og
gránna hönd sína á hönd hans,
sem hvíldi á borðbrúninni. „Viltu
kaffi eða vínglas?" spurði hún
með blíðuhreim og beið eftir því
að hann svaraði. Ég sárkenndi í
brjósti um hana, þegar ég sá að
hann dró höndina undan hönd
hennar svo lítið bar á.
Hún lét eins og hún hefði ekki
tekið eftir því og hélt áfram að
tala. Að þessu sinni urti Carre-
bee-verksmiðj urnar.
Ég horfði á Wes þar sem hann
sat hinum megin við borðið,
kseruleysislegur á svip og sneri
vínglasinu á milli fingra sér. —
Nógu myndarlegur, hugsaði ég,
en,hvað var það við hann sem
móður hans fannst svo aðlað-
andi?
Og þá allt í einu sá ég það.
Um leið var mér það ljóst að
menn voru ekki aðlaðandi fyrir
eitthvað sem þeir gerðu eða
sögðu. Þa ðvar af einhverju sem
kom innan frá. Og á meðan ég
horfði á hann, fannst mér hann
breytast og verða eins og guðdóm
leg vera.
En þá sagði skynsemin til sín.
Þú ert bara sextán ára. Hann er
fullorðinn, að minnsta kosti tutt-
ugu og þriggja ára. Þú ert bara
skólatelpa. Hann er fulltíða mað-
ur. Auk þess sagði móðir hans,
að hann og Callie Peacock......
Ungfrú Camilla ávarpaði hann
og ég hætti að hugsa. Hann hafði
lofað að hitta hana í verksmiðj-
unum um morguninn, sagði hún
og hún hafði beðið árangurslaust.
Hvers vegna hafði hann ekki
gert eins og hann hafði lofað?
Hann rétti úr sér. „í verk-
smiðjunum? Æ, ég fór til East
Lake til að leika golf“. Hann hló
og leit glettnislegum augum á
hana. „Ég skil ekki í öðru en
verksmiðjurnar lifi það af, þó að
ég hafi ekki komið“.
Þannig byrjaði ég nýtt líf inn-
an um ókunnugt fólk og í ókunn-
ugu umhverfi. Smátt og smátt
fannst mér ég vera minna eins
og gestur í húsinu, kynntist bet-
ur daglegum háttum Carrebee-
fólksins. Mér fannst það mjög ó-
líkt því sem ég hafði gert mér í
hugarlund um fjölskyldulíf, Þar
hafði ég haldið a ðallir stæðu
sem einn maður, hver væri hin-
um kær og allir hugsuðu fyrst og
fremst um velferð hinna í fjöl-
skyldunni. En Carrebee-fólkið
var ekki þannig.
Eg komst að því að það var
ungfrú Camilla, sem réði lögum
og lofum í verksmiðjunum. Og
enda þótt Wes hefði þar ein-
hverja stöðu að nafninu til, þá
skeytti hann lítið um skyldustörf
sín, en lét skemmtanir og slíkt
ávallt sitja í fyrirrúmi.
Ungfrú Camilla fór strax að
tala um skólagöngu við mig. Var
það nokkur sérstakur skóli, sem
ég hafði augastað á. Aður en mér
vannst tími til að svara hafði hún
látið í ljós skoðun sína. Hún áleit
að bezt væri að ég færi í skólann
í Vesta Hall. Það væri ekki
heppilegt fyrir mig að fara til
Sweet Briar með Cissu eftir jóla-
fríið.
Það var ekkert tilhlökkunar-
efni fyrir mig að byrja enn í nýj-
um skóla, en ég tók því eins vel
og ég gat. Oft langaði mig til að
umgangast meira ungt fólk. Ég
óskaði oft að Cissa væri heima.
Wes sá ég aðeins sjaldan. Við og
við mætti ég honum sparibúnum
á tröppunum. Þá var hann að,
fara til einhverra veizluhalda. ’
Ég sá hann fyrir mér dansa við
ungfrú Callie Peacock og mér
fannst það næsta óbærileg til-
hugsun.
Dag nokkurn þegar ég kom úr
gönguferð sá ég hvar stór bif-
reið stóð fyrir framan dyrnar. —
Bifreiðin var glæsilegri en nokk-
ur önnur sem ég hafði augum
litið, Ijósbrún og blá að lit með
leðursætum. Ég renndi fingrun-
um yfir gluggakarminn og reyndi
að sjá Wes fyrir mér við stýrið.
Ég var svo niðursokkin í hugs-
anir mínar, að ég heyrði ekki J
þegar hann kom og hrökk því við
þegar ég heyrði rödd hans að
baki mér. i
„Hvernig lízt þér á hann?“ |
spurði hann og setti upp hanzk-
ana um leið og hann gekk að
bílnum.
„Mér finnst hann mjög falleg- i
ur“, sagði ég og reyndi að
strjúka yfir úfið hárið og bursta
rykið úr pilsinu.
„Ég þarf að skreppa niður eftir
í verksmiðjurnar“, sagði hann.
„Kærir þú þig um að koma
með?“
„Koma með?“ át ég eftir hon-
um. Það var einmitt það sem ég
hafði þráð, en um leið var mér
það ljóst að þetta boð hans var
sprottið eingöngu af því að hann
langaði til að sýna bílinn og eng-
. .BAHMAUSBÓIf
UJ Halastjarnan og Jörðin ^ x 1
7.
sagði
Jörðin og varð öll að
„Þarna er Halastjarnan,“
einu brosi.
Þegar Halastjarnan kom svífandi — þessi þá litli geml-
ingur með þrírifna rófuna — létti Jörðin á kollhúfunni, svo
að öll höf urðu hálffull af ís, og veðráttan varð svo köld,
að 'heimskingjarnir voru sannfærðir um, að nú væri heims-
endir í nánd — og jafnvel spekingunum sjálfum fór ekki
að verða um sel.
„Góðan dag, góðan dag, Halastjarna,“ glumdi í Jörðinni.
„Vertu velkomin aftur. Það gleður mig að sjá þig heila á
húfi.“ , t
En Halastjarnan anzaði ekki einu orði.
Jörðin bauð góðan dag aftur, en það fór á sömu leið:
Halastjarnan steinþagði.
„Hver skrattinn gengur að Halastjörnunni?" sagði Jörð-
in forviða. „Ætli hún sé orðin svo stór upp á sig, að hún
vilji ekki heimsækja gamla kunningjakonu?”
„Ætli hún sjái yður nú?“ sagði Tunglið illkvitnislega.
„Þér eruð nú ekki stórar.“ I
,Haltu saman á þér þverrrifunni og hugsaðu um það, sem
þú átt að gera,“ sagði Jörðin fokvond. i
Og svo æpti hún: „Halastjarna! Halastjarna! Halastjarna!“
En Halastjarnan fór ósköp rólega fram hjá og þagði sem
áður.
Nú fór Jörðin að verða hrædd um, að hún myndi missa
Halastjörnuna, án þess að fá að tala við hana. Hún ætlaði
að fara að skæla. Það er heldur ekkert gaman að vera búin
að hlakka til þess í þrjú hundruð ár, að fá að tala við ein-
hvern. Og loksins þegar hann kemur býður hann ekki einu
sinni góðan dag. I
iíépavogyr j
■
a1
■
a
Blaðburður
■
B
a
a
Morgunblaðið vantar unglinga eða fullorðið fólk Z
til að bera biaðið til kaupenda þess á Kópav.ogs- ■
hálsi. — Upplýsingar á afgreiðslunni. Sími 1600. ;
Haustkápur
3M,,r
Austurstræti 10 og
Banskastræti 7
tfollur ©g
næringarríkur matur:
Hveitikorn
Hveiti, nýmalað
Rúgkorn
Rúgmjöl, nýmalað
Bankabygg (perlubygg)
Bankabyggsmjöl, nýmalað
Hafrar, saxaðir
Soyjabaunir
Soyjabaunamjöl
Þessar hollu og næringarríku korntegundir verða fram-
vegis á boðstólum í matvörubúðum vorum. — í brauð-
búðum vorum eru seld heilhveitibrauð úr nýmöluðu
hveiti.
— Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu
Tannlækningastofa mín
verður frá og með 1. sept. opin aftur allan daginn frá
kl. 9—6 e. h. — Laugardaga kl. 9—12. — Franskur tann-
læknir gegnir störfum fyrir mig hálfan daginn.
GEIR R. TÓMASSON
tannlæknir, Þórsgötu 1.