Morgunblaðið - 19.08.1954, Page 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 19. ágúst 1954
N I C O L E
Skáldsaga eftir Katherine Gasin
ÍFramhaldssagan 20
•
galla og hans vegna hafði hún
ákilið London betur þegar á
Jessu fyrsta sumri, en mörgum
Englendingum tekst á allri sinni
gefi. Hún hafði átt þar skemmti-
lega daga. Nú voru þeir liðnir og
Bún var á leiðinni til ókunns
}ends tii tveggja ára dvalar.
5 Charles heyrði hana andvarpa,
Qg hann lagði hendi sína yfir
hendi hennar á borðstokknum.
o—O—o
S Þau komust að raun um að
ákóli Madame Graneau var við
iáfarna götu í fallegri hluta Par-
ísarborgar. Klukkan var tæplega
sex, er þau komu þangað
f Charles rétti stúlkunni er kom
tii dyra, nafnspjald sitt, og þeim
Var vísað inn í hlýtt og vel upp
Íúið bókaherbergi. „Forstöðu-
onan kemur niður eftir augna-
lik, Monsieur“, sagði stúlkan.
^Gjörið svo vel að fá ykkur
éeti“. '
* Nicole rétt tyllti sér á stólbrík-
Íia. Charles gekk að arninum og
ermdi hendur sínar. Þau höfðu
eðið í um það bil fimm mínútur
r dyrnar opnuðust og inn kom
.ávaxin, fögur kona um fertugt.
Jladame Graneau var aðsóps-
Siikil kona — hún minnti Nicole
á virðulega ameríska konu. Hún
gekk inn, brosandi, og rétti hend-
urnar í áttirla til Charles. „Sir
Charles, það gleður mig að sjá
ýður“, sagði hún á falleg;ri ensku.
Síðan sneri hún sér að Nicole.
„Og þetta er Mademouselle
Rainard. Hvernig hafið þér það?“
„Ég hef það gott, þakka yður
fyrir, Madame“, svaraði Nicole.
Madame Graneau brosti. ,.Ég
veit, að yður mun líða vel hér
hjá okkur. Þér eruð eina stúlkan
^rá Ameríku, sem hér er núna,
ávo ég verð að setja yður í her-
bergi með enskri stúlku, Judith
Fenton. Ég held, að þér munuð
ékki eiga erfitt með að fylgjast
með hinum stúlkunum. Lady
Gowing skrifaði mér, og sagði að
þér töluðuð frönsku reiprenn-
-andi. Það ér þýðingarmest. Þér
-skuluð koma til skrifstofu minn-
ar klukkan níu í fyrramálið og
þá skulum við ræða um náms-
fereinar yðar“. Hún sneri sér að
tharles. „Afsakið þér mig núna,
Sir Charles. Þér verðið að skilja
áð á setningardegi skólans, þá
þef ég í mörgu að snúast".
® „Vissulega. Ég skil það mæta-
Srel“, sagði hann.
'jj „Jæja, þá segi ég au revoir. Og
þér þurfið ekki að hafa áhyggj-
Air út af Mademoiselle Rainard.
Við munum hugsa vel um hana“.
* „Þakka yður fyrir, Madame“,
feagði hann, ,ég veit að þér mun-
mð gera það“. Og þegar hann opn-
‘áði dyrnar fyrir hana, leit
Madame Graneau um öxl til
Nicole. „Ég sendi Mademoiselle
Garon eftir yður eftir tíu mínút-
þóttist viss um, að hann myndi
verða við bón hennar; hann
myndi ef til vill verða vonsvik-
inn. Hún brosti. „Tíu mínútur
er ekki langur tími, Charles
frændi?"
„Nei, vina. Það er ekki langt.
Alls ekki nógu langur tími til að
segja þér allt það, sem ég hef í
allan dag æltað að segja við þig.
Ég er svona gerður, þú veizt —
dreg hlutina alltaf fram á siðustu
stund. Og þá er erfiðara að gera
þá en nokkru sinni“.
„Hvað er það, sem þú vilt segja
við mig, Charles frændi?“
Hann ræskti sig. „Nicole“,
sagði hann, „til hvers heldur þú
að þú hafir verið send hingað?"
Hún hikaði. ,Til að ljúka við
menntun mína“.
„Ekki einungis það“.
„Ég skil þig ekki“.
„Það liggja tvær ástæður til
þess að þú hefur verið send hing-
að. Fyrri ástæðan er sú, að það
er nauðsynlegt til þess að þú
getir tekið þátt í ensku sam-
kvæmislífi. Hin síðari er sú, að
þetta er eina leiðin til þess að þú
gleymir því, að þú hafir átt heima
í Brooklyn. Hér verður þú á
meðal fólks, sem þú alls ekki
þekkir. Þú lærir að treysta á
sjálfa þig, að standa á eigin fót-
um. Þú áttir erfiða daga, áður
en þú komst til okkar, og það
verður ekki auðvelt fyrir þig að
gleyma því“. Neisti hrökk út úr
arninum og féll á járnhlífina. —
Hún horfði á hann slökkva neist-
ann með fætinum. „Ég er á-
hyggjufullur þín vegna“, sagði
hann án þess að snúa sér við.
„Þú ert að hálfu leyti amerísk
og að hálfu leyti ensk. Ég veit
ekki hvor taugin er sterkari. —
Þegar þú kemur aftur til Eng-
lands, ætlar þú þá að aðhyllast
okkar siði og venjur, eða ætlarðu
að hafa þá að athlægi og gera
gys að þeim? Ef þú hlærð að
hlutum, sem okkur finnst ekki
hlægilegir, þá veiztu hvað skeð-
ur, er það ekki? Fólk mun segja:
„Hún er Ameríkani“. Ég hef ver-
ið vitni að slíku oft. Ég ætla ekki
að mæla bót lifnaðarháttum okk-
ar, en við þekkjum ekki annað
og við munum ekki breyta til. An
þeirra væri England ekki Eng-
land. Þegar þú kemur heim, þá
vil ég að þú minnist þess, sem
ég nú hef sagt. England er heim-
ili þitt, og þó að þú hatir Eng-
land fyrir eitthvað, þá veit ég
að þú finnUr þar margt, sem þú
getur elskað og unað við. Viltu
því ekki reyna, að sjá yfir hitt?“
Nicole svaraði ekki strax. Hún
vissi að hann átti við þau hin
sömu atriði og Stephen hafði
gert uppreisn gegn. Og hún fann
það á sér, að hann var að biðja
hana að gleýma þeim sömu atrið-
um, og orðið höfðu orsök að
dauða móður hennar. Samt gaf
hún honum það svar, sem hann
beið eftir. „Ég skal reyna,
Charles frændi".
Honum létti. „Þú veizt ekki
hversu miklar áhyggjur ég hafði
af þessu. En núna, þegar þú hefur
lofað, þá veit ég að þú gengur
ekki á bak orða þinna“. Hann
lagði hendur sínar á axlir henn-
ar og kyssti hana á ennið. „Nú
verð ég að fara, elskan, því ann-
ars verður mér kastað út“.
„Ætlar þú að skrifa mér —
oft?“ spurði hún biðjandi.
„Auðvitað. Og ég kem að heim-
sækja þig, þegar ég get komið því
við“. Hann gekk til dyranna, en
staðnæmdist og sagði: „Og láttu
ekki breyta þér mikið. Ég vil
hafa þig alveg eins og þú ert
nú“.
o—O—o |
Með Judy Fenton eignaðist
Nicole í fyrsta sinn vin meðal
jafnaldra sinna. Og Judy Fenton

Nicole og Charles voru skilin
eftir ein.
Nú fann Nicole að stundin var
jkomin, sem hún hafði allan tím-
ann borið kvíðboga fyrir. Það
ínyndi ekki verða auðvelt að
^kveðja hann. Á síðustu sex vik-
rum hafði hún tekið að elska
nann mjög; hann var góður, vin-
gjarnlegur og einlægur. Hún
virti Iris og dáðist að henni, en
hún elskaði Charles. Þegar hann
var nálægt þá fannst henni hún
eiga þar heima líka. Nú var hann
á förum aftur heim til Englands,
.-en hún varð að vera eftir á
dxneðal ókunnugra. Hún fann til
íákafrar löngunar um að hlaupa
iiupp um háls hans, og biðja hann
$ð taka sig með sér aftur, Hún
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
8'
Þá kom pað í ljós, að við höfðum gert sælgætisbirgðum'
húsmóður minnar svo góð skil í fangelsinu, að af öllum
sykurkökunum, hunangskökunum og engifersbrauðinu var
ekki svo mikið eftir, að þúfutitlingur gæti fengið í nef sér. ^
Þegar Blanchfleur heyrði hurðina opnast, rak hún fingur-
inn svo langt ofan í kok, að hún fékk uppköst og hljóp svo
dauðveik að fótum frú de Columbieres. Þetta forðaði henni (
frá refsingu, ásamt tárum hennar og kvenlegum vélabrögð-
um, en ég var barinn nærri því til óbóta.
í annað skipti var ég í eldhúsinu ásamt hinum sveinunum.
Þar var vedð að undirbúa stórveizlu, sem frú de Columbieres
ætlaði að halda hinum tignu herrum og frúm í nágrenninu,
og við vorum að horfa á.
Þá fannst mér að þarna gæti verið gott að stofna til smá-
orustu í gamni með sköruhga, steikarteina og pönnur fyr-
ir vopn.
Félagar mínir féllust á þetta með fögnuði og brátt geisaði
orustan og eldhúsið glumdi af höggum okkar og herópum.
En þegar blásið var í lúðurinn til síðdegisverðar og bryt-
inn kallaði okkur til að þjóna hinu göfuga samkvæmi, kom
í ljós, að einn okkar var með skurð í vörinni, annar hafði
blóðnasir, nokkrir voru með glóðarau-ga — og treyjan á
hverjum einasta var bæði rifin og skítug.
Veizlunni var haldið áfram, þó að henni seinkaði nokkuð.
— Ég var látinn inn í einn litla turninn og lokaður þar inni,
— og fæða mín var ekkert nema vatn og braut, það sem
eftir var af þeim degi.
Um kvÖldið var ég ekki einungis mjög svangur, heldur
einnig ógnandi af reiði, því að ég var aldrei einn af þeim,
sem, þoldi refsingar með hógværð og undirgefni. J
Ef þér viljið gæða fjölskyldif,
yðar eða gestum á ljúffengrí
súpu, með völdu hollensku
grænmeti,
þá ætluð þcr að hafa Honigs til 1% 1. af ljúffengri súpu S 25
Julienne súpu við hendina í eld- min. Munið rauðu og gulu pakk-
hússkápnum, sérhver pakki inni- ana. Spyrjið eftir Honigs Julá
heldut saxað grænmeti og tening, enne súpu*
og úr innihaldinu getið þér búið ''
Heildsölubirgðir:
(L*cj(0ert ^JJrii tjánióon ( ", Lf
Margeftirspurðu
RÚMTEPPIN
eru komin aftur.
Nýjar vörur daglega.
Cclum útvegað í haust
mannlíkiMi til útstiilinga
fyrir fataverksrniðjur og verzlanir.
Einnig sniðgínur fyrir saumastofur.
Talið við okkur sem fyrst.
SKILTAGERÐIIM
SKOLAVORÐUSTIG 8.
Húseign óskast keypt ;
■
helzt við eða nálægt Laugavegi eða Skólavörðustíg. — :
■
Má vera lítið, sé lóðin frelnur stór. — Væntanlegir selj- ■
endur gefi sig fram í bréfi til Morgbl. merktu:
„Húsakaup“ —462. li