Morgunblaðið - 12.01.1955, Blaðsíða 11

Miðvikudagur 12. jan. 1955
MORGUNBLABIB
11
— Jén Einarsson - minning Happdræffi S.I.B.S.
Framh. af bls. 6 |
fyrir byggi hlýja sem varð að láta
undan fyrir hörku hins íslenzka
ofurmennis.
Þenna morgun, er hann var j
brynjaður vetrarklæðnaði og ör- !
þreyttur og sjúkur, fór til verka
sinna á fyrsta vinnudegi hins ný- |
byrjaða árs, og vildi helzt að 1
enginn vissi, eða héldi annað en
að allt léki í lyndi, kvaddi hann |
fremur þurrlega og sagði: Verið'
blessuð, ekki eins hlýlega og allir j
hefðu óskað þá geri ég ráð fyrir
að þeir, sem bezt þekktu til,
skilji orsökina. En hann kom
ekki aftur eins og hann fór.
Hann kom með grafarþögnina.
Hann kom dáinn. — Sætið hans
heima er autt. Börnin okkar hjón-
anna sakna hans sárt, því að hann
var þeim æfinlega eins og annar
faðir og til hans var oft trausts
leitað. Við söknum hans öll og
færum honum hinztu kveðjur og
þakkir.
Og sárt saknar vinan hans,
Ólafia Guð.nundsdóttir, sem með
honum var síðustu 17 árin og
hlúði og hjúkraði honum þegar
hann þurfti með, en það var oftar
en ýmsir gerðu sér grein fyrir.
Nú ertu horfinn, vinur minn
og félagi. Ég þakka þér alit sam-
Starf umliðanna áratuga, og bið
að Guð leiði þig á hinum nýju
leiðum í dýr ðarríki Drottins.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
, Gísli Sigurgeirsson.
EINN AF „gömlu Hafnfirðingun-
um“, sem hefir innt af höndum
störf þau, sem hann var settur
til að rækja hérna megin landa-
tnæranna miklu, hefir nú verið
kvaddur af verðinum, eftir langt
og erilsamt starf. Svo mun heilsu
Jóns hafa verið komið, nokkur
síðustu árin, að þeir, sem bezt
til þekktu, gátu á stundum búizt
Við, að fyrr yrðu þeir honum á
bak að sjá en þó varð raun á —,
en hvað biður sinnar stundar,
einnig það að verða kallaður af
Verðinum.
Ég mun ekki í þessum fáu orð-
um sem ég mæli hér eftir æsku-
Vin minn og nákominn frænda,
rekja starfsferil hans né ævi, svo
tæmandi sé, nokkra síðustu ára-
tugina, til þess brestur mig næg-
an kunnugleik, býst líka við, að
það* geri aðrir, sem standa þar
betur að verki.
Þegar æskuár okkar voru rösk-
lega liðin, skildu leiðir. Ég flutt-
ást burt, en hann varð eftir á
okkar uppeldisstöðvum, og svo
var hann við þær trúr og bund-
inn, að á sama hlaðinu átti hann
heima alla ævina. Þótt fundum
okkar bæri saman við og við á
síðustu áratugum, jafnvel einu
sinni eða tvisvar á tug, var það
oftast svo, að þær stundir helg-
uðum við fremur bernsku okkar
og æsku en líðandi stund.
Þótt mér sé ljúft að minnast
Jóns sem fulltíða atorkumanns,
frá öllum þeim stundum, sem
fundum okkar bar þá saman,
finnst mér nú, sem ljúfast sé mér
og skyldast að minnast hans hér
sem æskuvinar og frænda, þar eð
við vorum systrasynir. Milli æsku
heimila okkar var rösklega hálfr-
ar stundar gangur. Heimili Jóns
var við sjó, en mitt heldur talið
til sveita. Heimilin framleiddu
því í höfuð atriðum sitt hvort,
annað sjávarafurðir, hitt landaí-
urðir, en slík heimili þurftu oft
á skiptum að halda á þessum
vörum, og ekki var það síður þar
sem heimili voru svo nákomin,
sem hér var. Á þeim árum var
líka stundum hart í ári manna á
milli, og voru húsbændur þessara
tveggja heimila nokkuð nákvæm-
ir með að finna á sér, hvers væri
í svipinn mest þörf á hinu.
Ungir að árum fórum við
frændur að flytja þessar send-
ingar milli heimila okkar, og
undruðust allir, hve mikið Jón
bar stundum af sjófangi til okk-
ar í þessum ferðum, en hann var
snemma óvenju sterkur og
þroskamikill. Marga ferðina
fylgdi hann mér heim, ef ég varð
s.eint fyrir, og veður tvísýnt. Bar j
hann þá fyrir mig það sem ég
hafði meðferðis. í þessum ferðum j
okkar brast hann aldrei þrek né
áræði, og var þó stundum slæm-
ur farartálmi á leið okkar. Fyr-
ir allt þetta og annað í fari hans
varð hann mér á þeim árum
hjartfólginn sem leikbróðir,
frændi og fyrirmynd. Vera má, að :
enn meira hafi ég litið upp til í
hans, vegna þess að hann var
þremur og hálfu ári eldri en ég.
Það mun mega segja, að flest
ungmenni þá ættu ekki langa
æsku, og tók það ekki síður til
Jóns en annarra. Snemma var
hann óvenju afl- og þroskamikili,
svo að víðfrægt varð, hvar sem
hann fór. Langt innan við ferm-
ingu gerðist hann sumarsmali hjá
stórbóndanum Þorgeiri á Núpum
í Ölfusi og þótti leysa það hjá-
setu- og smalastarf með sérstök-
um dugnaði og prýði. Á Núpum
var hann á sumrin, þar til hann
um eða innan við fermingu gerð-
ist vegagerðarmaður hjá Sigur-
geiri Gíslasyni og lá þá leiðin til
þeirrar vinnu austur í Horna-
fjörð, vestur í Dali og norður í
land. Allar voru ferðir þessar
farnar á hestum fram og til baka,
þrátt fyrir það að flest stórvötn
voru þá óbrúuð á þeim leiðum.
Síðar tók hver vegagerðin við
af annarri, svo sem milli Reykja-
víkur og Hafnarfjarðar og það-
an til Keflavíkur og Grindavík-
ur. Síðar mun Jón hafa haft
verkstjórn á hendi við lagningu
Krísuvíkurvegarins, allt til Sel-
vogs. Ungur varð hann flokks-
foringi hjá Sigurgeiri. Hann var
snemma til forustu fallinn, við
hvaða verk sem var, sökum fram -
úrskarandi dugnaðar, verk •
hyggni og mannkosta. Það má
því segja að aðallífsstarf Jóns
hafi verið vegalagning, að greiða
mönnum og málleysingjum veg,
en það gerði hann á víðtækari
hátt en að ryðja torfærum úr
götu manna í venjulegri merk-
ingu. Allt hans líf var braut-
ryðjendastarf fyrirmyndarmanns.
Auk þess, sem hér á.minnzt, sem
aðalstarf Jóns, var hann ærið at-
hafnasamur heima fyrir á tíma-
bili og býst ég við, að aðrir minn-
ist þess í dag.
Svo sem áður er á minnzt, var
Jón óvenjulegt karlmenni að
burðum, og leyndi vöxtur hans
því ekki. Hann var hið mesta
glæsimenni að vallarsýn og að
reynd hinn ágætasti drengur.
Ekki naut þetta hrausta unga
glæsimenni hins frábæra þreks
síns til lengdar að fullu. Ungur
varð hann fyrir áfalli nokkru,
sem hafði víðtæk og viðvarandi
áhrif á heilsu hans og þrek, svo
að aldrei mun hann hafa heill til
skógar gengið síðan.
Ógiftur og barnlaus lifði Jón
alla ævi en bjó síðustu áratugina
með stúlku, Ólafíu Guðmunds-
dóttur, sem nú saknar ástvinar
og samferðamanns.
Farðu vel, frændi og vinur. —
Guð fylgi þér.
Ólafur Þorvaldsson.
50 þúsund krónur:
27968
5 þúsund krónur:
14029 33119
2 þúsund krónur:
Sr. Haraldur Jónasson
istað
Nýll Hngmet
Tæpa 40 fsús. km
í einni iolu
WASHINGTON 7. jan. — Amer-
ísk B-47 þrýstiloftsflugvél, hefur
sett nýtt þolmet og lengdarmet
í flugi. — Flugvélin var sam-
fellt í 47 klst. 35 mín. í lofti, flaug
vegalengd, sem nemur um 37 þús.
km, eða sem samsvarar tæpum
tveim þriðju hlutum af ummáli
jarðar um miðbaug. Meðalhrað-
inn var 445 mílur á klst.
Ameríska flugmálaráðuneytið
tilkynnti þetta í dag og gat þess
að flugið hefði átt sér stað fyrir
mánuði. Flugvélin tók sig upp af
flugvelli í Englandi og flaug suð-
ur fyrir Afríku og til baka aftur.
282 1034 5763 10896 15218
23403 27046
Þúsund krónur:
14682 17713 21696 22810 28090
31500 36036 44284 47051
500 krónur:
333 874 3745 8272 10982
11850 13201 21011 22836 27842
36484 36635 37300 38069 39487
41619 44109 46293 46830 48998
49690
• Eftirfarandi númer hlutu 150
króna vinning hvert :
58 86 188 277 298
303 451 610 854 943
963 1226 1386 1572 1696
1875 1882 1913 2165 2196
2351 2360 2545 2613 2945
3059 3400 3838 4085 4134
4184 4216 4311 4324 4410
4504 4515 4635 4904 4910
5234 5277 5566 5686 5715
5971 6195 6251 6342 6774
6857 6922 7146 7221 7293
7306 7613 7766 7868 7889
8043 8045 8134 8516 8628
8800 8810 9139 9681 9759
9774 9877 9935 9977 10128
10210 10371 10561 10610 10761
10832 10996 11227 11242 11326
11496 11517 11545 11588 11798
12149 12284 12413 12443 12624
12716 12812 12884 13074 13394
13460 13577 13592 14521 14543
14618 14672 15426 15464 15528
15956 16384 16400 16461 16543
16773 17153 17271 17577 17718
17742 17998 18090 18195 18569
18622 18772 18775 18802 18828
18845 18909 18921 19061 19066
19202 19211 19213 19306 19448
19794 20087 20158 20556 20683
20898 21003 21093 21544 21731
21926 22097 22497 22790 23055
23169 23433 23453 23516 23553
23621 23668 23904 23964 24138
!24175 24208 24384 24575 24578
24820 25070 25122 25408 25604
| 25606 25711 25966 26121 26864
26946 26958 26985 27354 27550
27575 27636 27818 27821 27912
28165 28627 28736 28992 30315
30373 30621 30754 30835 21007
31431 31454 31495 31987 32646
1 32805 32886 33249 33323 33538
34021 34327 34721 34774 35112
35358 35646 36152 36166 36239
, 36566 36616 36737 36759 36999
37102 37109 37333 37682 37699
38061 38113 38142 38259 38360
38502 38551 38813 38840 39126
■ 39137 39410 39473 39719 40053
1 40129 40278 40383 40506 41241
41462 41563 41580 41614 41899
41974 42146 42316 42526 42904
'43077 43396 43569 43573 43597
1 44107 44311 44465 44751 44841
45072 45183 45370 45438 45543
45591 45694 45762 45808 45915
45983 46170 46226 46468 46558
46790 46850 46866 47311 47408
47653 47663 47763 47816 48185
48435 48552 48568 48579 49164
49171 49466 49629 49632 49763
49764 49772 49789 49892 49976
HINN 22. des. s. 1. andaðist í
Landspítalanum í Reykjavík
séra Haraldur Jónasson prófast-
ur að Kolfreyjustað, nærri sjö-
tugur að aldri. Hann var fæddur
að Sauðlauksdal hinn 6/8 1885,
sonur séra Jónasar Bjarnasonar
og konu hans, Rannveigar Gísla-
dóttir. Ungur missti hann föður
sinn og fluttist þá til Reykja-
víkur og ólst þar upp með móð-
ur sinni ásamt tveim systkinum.
Samskipa þeim að sunnan var
Þessi ungi prestur var Harald-
Atvikin höguðu því svo, að for-
eldrar mínir urðu honum sam-
Eftir að ég hafði þroska til
hin tryggasta vinátta.
Þau urðu æði mörg prestsverk-
okkur 12 systkinum fermdi hann.
(Birt án ábyrgðar)
— ísafjörður
og giftingar á næsta ættlið.
Þótt mér hafi hér að framan
orðið tíðrætt um kynningu og
vinskap föður míns og fjölskyldu
við séra Harald, þá tel ég mér
óhætt að fullyrða, að það á jafnt
við um öll hans sóknarbörn.
Þegar séra Jónas féll frá var
Frh. af bls. 7 séra Haraldur orðinn sama sem
ans, og er það von ísfirðinga, að tengdasonur hans, giftur Sigrúnu
hægt verði að hefja þessar bygg- Jónsdóttur, fósturdóttur hans. Þá
ingarframkvæmdir með vorinu. | varð hann annar af tveim um-
Er þetta nú tvímælalaust mesta sækjendum um brauðið og hlaut
hagsmunamál bæjarbúa. ísafjörð mikinn meiri hluta atkvæða.
ur hefir dregizt mjög aftur úr í Nokkur hiti mun þó hafa verið
uppbyggingu frystiiðnaðarins á 1 Þeim kosningum, því minni
undanförnum árum, enda þótt hlutinn stofnaði Fnkirkjusöfnuð,
bærinn virðist hafa óvenju góð f_em Þ° varf ekki langlifur, þvi
skilyrði og liggi vel við nýtingu feirra Pre^ur sotti um annað
.. . , , . brauð og við það varð sa sofn-
afla togaranna, sem megin hluta
ársins stunda veiðar sínar rétt
við bæjardyr ísfirðinga.
— J.
uður úr sögunni.
Máltækið segir: — Þar sem
ekkert er stríð, þar er ekki held-
ur sigur að fá.
Víst mun stríð og erfiðleikar
hafa orðið á lífsbraut Haraldar,
en hann var sá gæfumaður, að
honum var ætíð Tigurinn vís.
Það er ekki óalgegt að heyra
þeirri spurningu kastað fram,
hvort þessi eða hinn sé góður
prestur, mun þá í flestum til-
fellum átt við hvort sá sé mikill
ræðumaður eða söngmaður. En er
sá ekki virkilega góður prestur,
sem fetar dyggilega þann veg
með breytni sinni, sem hann boð-
ar öðrum með ræðum sínum. Það
er mín meining, að svo sé og
veit ég engan þann er á það
fremur en séra Haraldur.
Mér er í minni að greindur
maður, sem var hans heimilis-
maður um nokkurt skeið, sagði
eitt sinn, er um hann var rætt:
— Hann vill ekki vamm sitt vita.
— Það er áreiðanlegt, að þetta
var ríkur þáttur í skapgerð séra
Haraldar, og að það sem við vilj-
um að mennirnir geri okkur, það
skulum við og þeim gjöra. Eftir
því breytti hann.
Preststörf sín stundaði séra
Haraldur með framúrskarandi
samvizkusemi. Hann gekk þá
ekki heill til skógar ef hann
mætti ekki á réttum tíma til
embættisverka.
Næst prestskapnum voru bind-
indismálin honum kærkomið á-
hugamál. Þar sem annars staðar
sýndi hann í verki hvað hann
meinti, því hvorki neytti hann
víns né tóbaks.
Innan stéttar sinnar var hann
virtur og mikils metinn. Prófast-
ur Suður-Múlaprófastsdæmis var
hann kjörinn 1942 og hafði það á
hendi til dauðadags.
Við fyrstu sýn var séra Har-
aldur fremur hlédrægur maðúr,
en við nánari kynni kom það í
ljós að hann bjó yfir ljúfmann-
legri gleði. Sem ungur maður
dvaldi ég um vetrartíma á heim-
ili hans, kynntist því af eigin
raun hve ágætur heimilisfaðir
hann var. Þótti honum gaman að
slá í slag og var þá jafnan hrók-
ur alls fagnaðar. Þá var hann
giftur seinni konu sinni, Val-
borgu Haraldsdóttur, systurdótt-
ur fyrri konunnar. Eldri börn
þeirra voru þá ung að árum, svo
og sonur hans af fyrra hjóna-
bandi og fósturdóttir. Fjölskyldu-
lífið var hamingjuríkt og föður-
ástin speglaðist í hverju tilliti til
litlu barnanna.
Eins og að framan getur eign-
aðist séra Haraldur einn son
með fyrri konu sinni. Er hann
rafvirki og starfar við þá iðn í
Reykjavík. Og í síðara hjóna-
bandi 9 börn, sem öll eru á lífi.
Tvær dætur og einn sonur eru
gift og búsett í Reykjavík, hin.
börnin eru ýmist heima að Kot-
freyjustað eða hér syðra við nám
eða atvinnu.
Margt eldra fólk átti og at-
hvarf á Kolfreyjustað um lengri
eða skemmri tíma. Þar þótti öll-
um gott að vera.
Þegar séra Haraldur fékk Kol-
freyjustað, var hann fátækur af
veraldarauði, en þá kom það
brátt í ljós er hann sneri sér
að búskapnum, að hann var
framúrskarandi verkmaður og á-
hugamaður um framfarir í bún-
aðarmálum. Jörðina bætti hann
mikið, sléttaði túnið og stækk-
aði og nú fyrir fáum árum var
þar byggt nýtt prestsseturshús. —•
Þótt rekið væri gagnsamt bú að
Kolfreyjustað, mun presturinn
þó ekki hafa safnað auði. Heim-
ilið var oftast mannmargt, börn-
in mörg og gestnauð mikil, og
hjálpsemi í ríkum mæli bæði við
skylda og vandalausa.
Fyrir sveitafélag sitt var hann
kjörinn til margra trúnaðar-
starfa, var fjölda ára á hrepps-
nefnd og lengst af oddviti henn-
ar, í skattanefnd og sýslunefnd
svo nokkuð sé nefnt.
Jarðarförin fór fram frá Foss-
vogskapellu miðvikudaginn 5.
þ. m. Þá sýndu gamlir Fáskrúðs-
firðingar búsettir hér syðra, að
Framh. á bls. 12.
>•*'