Morgunblaðið - 27.10.1956, Blaðsíða 12

12
MORCVNBLAÐ1Ð
Laugardagur 27. okt. 1956
Framhaldssagan 62
Dink sló hörðum hnefanum í
borðið og svipur hans logaði af
eftirvæntingarfullum áhuga:
„Svona, talaðu drengur. Tal-
aðu. Hefirðu ekki löngun til að
ná þér niður á gömlu frúnni?
Hefirðu það ekki. Þetta land hér
er það auðugasta og frjósamasta
í allri veröldinni. Hérna getur
allt vaxið og dafnað. Með starf-
rækslu sögunarmyllunnar mun-
um við ryðja heilar landsspildur
og þú veizt það eins vel og ég,
að sú jörð, sem þannig hefur
verið rudd, er alveg sérstaklega
vel fallin til baðmullarræktunar.
Svo kaupum við eins mikið land-
rými og við getum fengið og
ræktum okkar eigin baðmull.
Lízt þér ekki nógu vel á það?“
Hann teygði sig eftir viskíflösk
unni með snöggri hreyfingu, en
þegar hann leit til hins álúta
manns, sem sat andspænis hon-
um, linaðist tak hans með tregðu.
Svo skellti hann reiðilega tapp-
anum í flöskuna og skákaði henni
á gólfið við fætur sér:
„Lízt þér kannske ekki nógu
vel á það?“, endurtók hann því
næst í skipunartón.
Lije ók sér órólega í sætinu
og starði upp í loft. Svipur hans
var tómlátlegur og ráðlaus og
aflagaði, svarti hattkúfurinn rann
langt aftur á hnakkann.
„Það hljómar sosum nógu vel“,
viðurkenndi hann loks. En ekki
get ég unnið við þeíta hvort-
tveggja“.
Svar hans gerði Dink svo æst-
an að han barði bilmingshögg í
borðið og sparkaði fætinum um
leið í flöskuna, svo að hún valt
um koll. Rétt á eftir var dyr-
unum lokið upp, hikandi og ofur
hljóðlcga:
„Mér fannst ég heyra einhvern
hávaða héðan. Vantar þig kann-
ske eitthvað sérstakt, Dink?“
Við hina skyndilegu manns-
rödd, snéri Dink sér við í stóln-
um og leit til hins nýkomna með
óþolinmæði í svipnum:
„Þegar ég þarfnast þinnar að-
stoðar, Hooks Bunion, mun ég
áreiðanlega láta þig vita“. Hann
setti fótinn í flöskuna og velti
henni í áttina til þjónsins: —
„Hérna, taktu þessa hérna með
þér“.
Laugardagur 27. okíóbcr:
(Fyrsti vetraruagur).
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 óskalög sjúkling-a (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 Útvarp frá
Háskóla Islands. —• Háskólahátíð-
in 1956. 18,00 Tómsíundaþáttur
barna og unglinga (Jón Pálsson).
18,30 Útvarpssaga barnanna: —
„Leifur" eftir Gunnar Jörgensen,
í þýðingu Svövu Þórleifsdóttur; I.
(Frú Elísabet Linnet). 19,00 Tón-
listardeildin fagnar vetri: Tónleik
ar af plötum. — (19,25 Veður-
fregnir). 20,20 Kvöldvaka: a)
Hugleiðing við missiraskiptin
(Séra Jón Auðuns dómprófastur).
b) Höfuðbólið og hjáleigan; —
samtíningur um búskap og bygg-
ingar á 18. öld (Gils Guðmunds-
son rithöfundur tekur saman dag-
skrána). c) Kórsöngur: Karlakór-
inn „Geysir" á Akureyri syngur.
Söngstjóri: Árni Ingimundarson.
Píanóleikari: Þórgunnur Ingi-
mundardóttir. 22,10 Danslög, þ. á.
m. leikur danshljómsveit Kristjáns
Kristjánssonar. Söngkor.a: Sigrún
Jónsdóttir. 02,00 Dagskrárlok. —
(Um leið og dagskrá lýkur verður
klukkunni seinkað um eina stund
svo hún verði 01,00).
„Og færðu okkur viskí og
sóda“, kallaði Lije á eftir hon-
um, um leið og hann snéri sér
við í dyrunum.
„Nei, það gerir þú ekki“ öskr-
aði Dink. „Og svo gerir þú svo
vel að láta okkur í friði. Við er-
um að ræða viðskiptamál". Þeg-
ar dyrnar lokuðust sneri hann
sér að Lije með gremjusvip:
„Ég hélt satt að segja, að þú
myndir gleypa við þessari hug-
mynd minni, Lije. Hvað gengur
eiginlega að þér? Er hún kannske
ekki nógu góð?“
Lije forðaðist að horfast í
augu við ráðgjafa sinn. Hann ók
sér órólega í sætinu og tók að
leita í vösum sínum eftir meiru
tóbaki.
„Ég verð að fá einhvern um-
hugsunarfrest, Dink“, sagði hann
hikandi. „Þetta kann að vera góð
* hugmynd, en borgin er alltof lítil
fyi’ir tvær maömullarvinnslur“.
„Það er fjarstæöa". Dink barði
óþolinmóður í borðið. „Hérna er-
um við í bezta baðmullarhéraði
landsins. Og þegar búið verður
að ryðja allt umhverfið, hvað
heldurðu að þá taki við? Held-
urðu kannske að þá verði rækt-
að gras alls staðar? Nei, drengur
minn, þá verður það allt gert að
baðmullarekrum og heldurðu að
við getum ekki stjórnað ein-
hverju af þeim rekstri eins vel
og Fortenberry eða einhverjir
aðrir?“
Lije, sem ekki gat svarað þessu,
stakk nýrri tóbakstölu upp í sig
og tuggði í ákafa.
„Ég veit ekki hvað segja skal“,
sagði hann loks. „Ég verð að fá
einhvern tíma til að hugsa um
það“.
Dink gaf frá sér einhvers
konar óþolinmæ'öishljóð, spratt
svo á íætur og keyrði hendurnar
á kaf í vasana. „Tíma. Bara
tómur fyrirsláttur. Ég veit hvað
það er sem að þér gengur raun-
verulega. Þú ert alltaf að hugsa
um Lizzie Fortenberry og álítur
að ef þú sért að dindlast í kring-
um föður hennar, þá muni henni
fara að geðjast betur að þér, áð-
ur en lýkur. En ég segi fyrir mig,
að ef móðir hennar væri búin
að tala eins við mig og hún tal-
aði við þig, myndi ég elcki þekkja
þá fjölskyldu lengur".
„Æ, hættu þessu þvaðri". Lije
kastaði hattinum sínum á borðið.
„Martin gamli Fortenberry hefur
ekkert gert á minn hluta og hann
gaf mér drengskaparorð sitt upp
á það, að. ...“
„Hann er faðir stelpunnar",
lireytti Dink út úr sér. „Það er
það sem mestu varðar. Jæja,
segðu já eða nei. Ætlarðu að
ganga í félagsskap við mig, eða
ekki?“
Lije reis seinlega á fætur:
,,Nei“, sagði hann fastmæltur.
C^J^í**************** •«* *2*
„Eg ætla að vinna hjá Martin
gamla dálítinn tíma ennþá“.
Eitt andartak stóðu mennirnir
tveir og horfðust í augu. Annar:
Holdugur, þunglamalegur, rauð-
ur yfirlitum, æstur í skapi. Hinn:
Rólegur, fölur yfirlitum, kaldur
á svipinn, ákveðinn. Tveir ein-
staklingar gagnstæðs eðlis. Ann-
ar: Fullvaxinn. Hinn: Á leið til
íulls þroska.
Loks rauf eldri maðurinn þögn
ina: „Ef þetta er þitt lokasvar",
sagði hann og lítilsvirðingin log-
aði í svip hans, „þá skaltu reyna
að koma þér héðan út og það sem
allra fyrst. Ég verð veikur af því
að horfa á þig. . Það var þá áform
sem sagði sex. . Að kvænast
Lizzie Fortenberry. Ekki nema
það þó....“
Hann hló háværum, hrjúfum
hrossahlátri: „Hvað, hún myndi
ekki einu sinni vilja nota þig sem
fótaþurrku, karl minn“.
Lije dökkroðnaði í'framan. —
Svo skellti hann hattinum á höf-
uð sitt og sneri til dyranna:
„Jæja“, sagði hann og reyndi
að stilla sig. „Ég er þá á förum.
Slæmt að okkur skyldi ekki
semja, Dink“.
„Já, snautaðu bara héðan út.
Ég hélt að þú hefðir svolítið vit
í kollinum, en ég sé nú, að svo er
ekki“.
Dink hneig þunglega niður í
stólinn aftur og fálmaði árang-
urslaust eftir flöskunni, sem
Ilooks hafði borið út úr herberg-
inu. „Og komdu þér svo út sem
allra fyrst. Ég verð veikur af að
sjá þig hérna“.
Lije lokaði dyrunum hægt á
eftir sér og gekk fram í veit-
ingastofuna, með grímu óræðs
svips á andlitinu.
Það sem í veitingasalnum
mætti augum hans og eyrum, var
ekki neitt nýtt fyrirbrigði. Enda
þótt klukkan væri enn ekki tólf
og mörgu væri enn ólokið úti á
ökrunum áður en gleðskapur
kvöldsins byrjaði fyrir alvöru,
þá voru þó nokkrir gestir þeg-
ar mættir, reykjandi og spýtandi
tóbakslegi í stóran hrákadall úr
járni, sem stóð úti á miðju gólf-
inu.
Þrír aðkomumenn, fljótamenn,
að því er bezt varð ssíi á klæða-
burði þeirra, stóðu fyrir framan
skenkiborðið og þegar Lije gekk
hægt í gegnum stofuna, klingdu
þeir saman glösum sínum og
slokuðu innihaldið í sig.
Hooks stóð glottandi fyrir inn-
an borðið, en svartur aðstoðar-
maður kepptist við að sópa gólf-
ið. —
„Halló, Lije“, kallaði Mink
Barrow til hans. „Ég hélt að þú
værir við viðarsögun í dag. Eða
hvað ertu annars að gera þessa
dagana?“ Hann sneri grunn-

PÍVUBLÆJUR
PÍVUKAPPAR
PÍVUBÖND
&
DAMASK
SATÍN
Mynstruð
og einlit
STORESEFNI
TILBUIN
GLUGGATJÖLD
DIVANA-
ÁBEIÐUR
BÖND, KRÓKAR
o. fl.

Laugavegi 116
FÓÐRUÐ
KIILDA-
ST8GVÉL
i morgum
litum
ALLSKONAR
KVEN- OG
UNGLINGA-
SKÓR

Austurstræti 10
Nýlenduvöruverzlun
óskast til kaups.
Leiga gæti komið til greina. Tilboð sendist afgreiðslu
blaðsins fyrir 1. nóvember merkt: „AB —3060“.
M ARKÚ S Eftir Ed Dodd
I'LL GET TO THE POINT
MRS. MANLEY.. FONVILLE 'S
A WONDERFUL YOIJNGSTER
AND HE'S TERRIBLY j
INTERESTED IN THE WM
• ...HE WANT5 ME TO
5HOW HIM SOMETHING
ABOUT GUNS AND FISHING
AND SO ON...WITH YOUR
PERMISSION, OF COURSE/

MR. TRAIL, YOU'RE AN
INTERFERiN® EUSYBODY
...THE ANSWER IS NO/...
GOODNISHT//
1) — Hvað eigið þér við,
Markús?
2) — Ég skal koma að kjarna
málsins, frú Karolína. Finnur er
góður drengur og hann hefur
mikinn áhuga á útilífi ....
3) ... .hann biður mig að
kenna sér að meðhöndla veiði-
byssur og að veiða í lækjum, en
aðeins með yðar leyfi að sjálf-
sögðu.
4) — Herra Markús. Þetta er
dónaleg afskiptasemi. Svarið er
nei. Góða nótt.