Morgunblaðið - 15.12.1956, Blaðsíða 12

12
MORGVNBL 4Ðir
Laugardagur 15. des. 195«

Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónssun.
Aðalritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjarni Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Einar Ásmundsson.
Lesbók: Ámi Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson. .
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600.
Áskriftargjaid kr. 25.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 1.50 eintakið.
Hvenœr veifa þeir
töfrasprofanum ?
UNDANFARIN ár hafa hinir
sósíalísku flokkar, kommúnistar
og Alþýðuflokksmenn haldið því
fram, að þeir ættu allt önnur
úrræði til lausnar vandamála ís-
lenzks efnahagslífs .en sam-
steypustjórnir Sjálfstæðismanna
og Framsóknar hafa beitt. Auð-
velt væri að leysa allan vanda
án þess að leggja nýjar álögur
og skatta á þjóðina til stuðnings
útflutningsframleiðslu hennar.
J afnframt haf a kommúnistar
og Alþýðuflokksmenn svívirt
valdhafana fyrir „árásii á lífs-
kjör almennings", „skattpír.ing-
arstefnu“ og hvers konar harð-
ýðgi við alþýðu manna.
Nú hafa þeir völdin
En nú hafa fyrrverandi stjórn-
arandstöðuflokkar völdin. Nú eru
það þeir, sem standa frammi fyr-
ir vandamálunum og eiga að
leggja fram tillögur um sín sjálf-
stæðu úrræði.
Mörgum íslendingum mun finn
ast það býsna girnilegt til fróð-
leiks, að sjá, til hvaða úrræða
nú verður gripið til lausnar vanda
efnahagsmálanna. Kommúnistar
og Alþýðuflokksmenn hafa for-
dæmt allar þær leiðir, sem Sjálf-
stæðismenn og Framsóknarmenn
fóru í þessum málum. Þeir höm-
uðust gegn gengisbreytingu, bátg-
gjaldeyri og beinum fjárframlög-
um til þess að halda framleiðsl-
unni í gangi. Þeir töldu fjáröflun
til þessara ráðstafana „árásir á
lífskjör almennings". „Auðfélög
og milliliðir" gætu auðveldlega
lagt fram það fjármagn, sem á
þyrfti að halda í þessu skyni.
Hægra um að tala
en í komast
En hinir kokhraustu leiðtogar
hinna sósíalísku flokka hafa rek-
ið sig óþægilega á það nú þegar,
að í þessum efnum er hægra um
að tala en í að komast. Það er
miklum mun auðveldara að gagn-
rýna valdhafana fyrir ráðstafanir
þeirra í efnahagsmálum en standa
sjálfur frammi fyrir vandanum
og eiga að leysa hann.
En nú standa „verkalýðsflokk-
arnir“ svokölluðu frammi fyrir
þessum vanda, sem þeir hafa sjálf
ir átt ríkastan þátt í að leiða yfir
þjóðina. Kommúnistar og sumir
Alþýðuflokksmenn hafa alltaf
sagt launþegum, að öruggasta
leiðin til þess að bæta lífskjörin
væri að berjast sífellt fyrir hækk-
un kaupgjaldsins, alveg án til-
lits til þess, hver greiðslugeta
framleiðslunnar væri.
Þegar þessir flokkar voru
hins vegar komnir í ríkisstjórn
á s. 1. sumri létu þeir það verða
sitt fyrsta verk að framkvæma
kaupskerðingu með festingu
vísitölunnar. Þá viðurkenndu
þeir hreinlega allt í einu að
kaupgjaldið skipti meginmáli
fyrir verðmyndunina í land-
inu. Kauphækkanir yrði að
hindra. Það væri leiðin til þess
að tryggja hagsmuni og af-
komu verkalýðsins.
Þetta var fyrsta játningin,
fyrsti votturinn um afturhvarf
frá kenningum stjórnarandstöðu-
áranna, um að kapphlaupið milli
kaupgjalds og verðlags væri til
hagsbóta fyrir launþegana.
Nú verða skattarnir
þjóðarnauðsyn og
kjarabót
Nú bendir ailt til þess, að næsta
játning kommúnista og sálufélaga
þeirra verði í því fólgin, að lýsa
því yfir, að stórhækkun skatta
og álaga sé þjóðarnauðsyn og
frumskilyrði afkomuöryggis og
bættra lífskjara.
Það verður játning númer tvö.
Mörg þúsund króna útgjaldaauki
á hvert heimili í landinu verður
þá eftir allt saman eina „úrræði"
„vinstri stjórnarinnar" til þess að
leysa vanda efnahagslífsins!!
Hvar eru vinstri
úrræðin?
Er nú nokkuð óeðlilegt þótt al-
menningur í landinu spyrji:
Kæru herrar, „vinstri stjórn
ar“ menn, hvar eru vinstri úr-
ræðin? Þið hafið lofað okkur
því, að ef þið kæmust til valda
skyldi hvorki bein né óbein
gengislækkun framkvæmd.
Þið hafið lofað því að leggja
ekki á hærri skatta. Þið hafið
lýst því yfir að skattlagning
fyrrverandi ríkisstjórna í þágu
framleiðslunnar hafi verið al-
ger óþaifi og fyrst og frernst
gerð til þess að pína alþýðu
landsins.
Hvers vegna leggið þið nú
ekki á borðið ykkar eigin
sjálfstæðu leiðir til lausnar
öllum vanda?
Kæru „vinstri“ herrar, hve-
nær ætlið þið einginlega að
veifa töfrasprota ykkar og
lækna með honum öll mein ís-
lenzks efnahagslífs?
Okkur, „almúga" íslands
langar til þess að fá upplýs-
ingar um þetta. Gjörið svo vel
að svara okkur fyrir jólin.
Eðlilegar fyrirspurnir
Þessar fyrirspurnir almennings
eru vissulega eðlilegar og sjálf-
sagðar. fslenzku fólki hefur ver-
ið sagt svo margt um efnahags-
mál þjóðfélags síns af núverandi
stjórnarflokkum, að það á rétt til
þess að krefja þá sagna. Og það
á líka kröfu á því að fá svar,
ekki aðeins frá kommúnistum og
Alþýðuflokksmönnum heldur
líka frá Framsóknarflokknum.
Hann rauf stjórnarsamstarfið við
Sjálfstæðisflokkinn með þeirri
yfirlýsingu, að ekki væri hægt að
leysa með honum efnahagsvanda-
málin. Nú hefur Framsókn feng-
ið nýja samstarfsmenn til þess
að leysa þessi vandamál með. Það
verður fróðlegt að sjá hin nýju
snjallræði þeirra félaga.
íslenzkur almenningur bíður
átekta. Því miður eru litlar
horfur á að vinstri stjórnin
veifi töfrasprota og leysi með
honum vandamálin. Við bíðum
enn um skeið og sjáum hvað
setur.
UTAN UR HEIMI
^tatóLur itatamatur :
StJi
in ucir
dre\
?pinn
,pétacjamLr töjtu liench.
°9 „felacjarrur
á i3eria oj miifijrmclu L
eðlimir Politbeauro
lögðu hendur á Beria og mis-
þyrmdu honum“, segir blaðamað-
ur, sem skrifar langa grein um
Beria-málið í Milanoblaðið „Corr
iere della Sera“. Þetta er ítalsk-
ur blaðamaður, Indro Montanelli,
sem nýkominn er frá Búdapest,
en þar fylgdist hann með frelsis-
uppreisn ungversku þjóðarinnar.
Eru þær upplýsingar, sem blaða-
maðurinn gefur, athyglisverðar
og kvaðst hann hafa þær eftir
háttsettum ungverskum komm-
únistáforingja, sem hann kynnt-
ist Vel í Búdapest á dögunum.
Segir blaðamaðurinn einnig, að
hann hafi ákveðið að leysa frá
skjóðunni — fyrst og fremst
vegna þess, að heimildarmaður-
inn hafi verið drepinn í bardög-
unum í Búdapest.
Þessi ungverski kommúnisti,
sem ítalinn segir vera heimildar-
mann sinn, sagðist hafa söguna
beint frá Rakosi, en Krúsjeff mun
hafa tjáð honum tíðindin í
Moskvuheimsókn hans í fyrra.
Og þá komum við að kjarnan-
um
ur
onum
fullum tilgangi 21.—22. júní
1953, er Malenkov bauð til ráð-
stefnu þar sem Beria skyldi mæta
ásamt meðlimum Politburaeu.
Var Beria sagt, að dagskrá fund-
arins væri sú að ganga frá sam-
eiginlegri yfirlýsingu Polit-
buraeu um að fela Beria stjórn-
arforystu — og jafnframt átti að
undirskrifa beiðni til hans þar að
lútandi.
B

að var á allra vitorði
í Kreml, að Beria hafði átt frum-
kvæðið að samsærinu gegn Stalin
— og ráðið hann af dögum. Eftir
dauða Stalins urðu aðrir valda-
menn í Kreml óttaslegnir vegna
þess, að þeir hugðu að Beria
hefði nú á prjónunum ráðagerðir
sem miðuðu að því að ráða
þá af dögum, sem líklegastir voru
taldir til þess að erfa embætti
Stalins. Það var sem sé ljóst, að
Beria hafði ekki ráðið Stalin af
dögum vegna grimmdar einræðis-
herrans — heldur einungis til
þess að setjast í hans sæti — og
taka völdin í sínar hendur.
M,
eðlimir Politbeauro
ákváðu því að Beria skyldi
„hverfa" áður en hann byrjaði
sjálfur á því að láta lífláta þá.
En þetta var hægara sagt en gert,
því að augu og eyru Beria voru
alls staðar nálæg. Leynilögregla
hans hafði menn í hverju skúma-
skoti — og ekki nóg með það:
Öll símtöl í Kreml náðu eyrum
Beria. — Malenkov tók foryst-
una og ákveðið var að reyna að
svæfa Beria — leika á hann. Það
varð að samkomulagi með þess-
um valdamönnum að hringja
hver til annars eins oft og hæfi-
legt þótti — og ræða mikið um
það „vandræðaástand“ sem skap-
azt hefði í Kreml eftir dauða
Stalins. Kvörtuðu þeir hver við
annan yfir því, að enn væri
enginn kominn fram í dagsljósið,
sem gæti fetað í fótspor Stalins.
Þ eir vissu, að Beria
og menn hans hleruðu öll sím-
töl, en jafnframt voru þeir sann-
færðir um það, að Beria þyrði
ekki að setja fram kröfur sínar
um að fá þau völd í hendur, sem
Stalin hafði haft. Þessi aðferð
átti hins vegar að leiða til þess,
að Beria yrði ekki eins var um
sig, og yrði ekki með neitt ráða->
brugg. Það átti sem sé að gefa
Beria það í skyn, að meðlimir
Politbureau yrðu fegnir hverjum
þeim, sem vildi taka við stjórn-
artaumunum.
Og Bería var „svæfður“ enda þótt
öll leynilögreglan vekti yfir hon-
um. —
á hvers annars öryggi, því að
alltaf mátti búast við óvæntri
heimsókn leynilögreglunnar.
i
einu slíku samtali á
Malenkov síðan að hafa látið
skína í það, að hann sæi ekki
annað en að þess yrði að fara á
leit við Beria, að Lann tæki við
stjórnarforystunni. Næsta skrefið
var það að fá Voroshilov, sem
stóð ekki að samsæri þessu, til
þess að flytja Beria þær fregnir,
að Politbureau væri sammála um
það, að Beria væri hæfastur til
forystu, þar eð vænta mætti
mildari framkomu hans en Stal-
ins — og átti Voroshilov að reyna
að fá hann til þess að taka við.
Samkvæmt sögn ítalska blaða-
mannsins mun samsærið hafa náð
eria átti sér einskis
ills von og áleit að framtíðin
blasti nú við sér — draumurinn
væri að rætast. Hann mætti til
fundarins og í fyrsta skipti undir
slíkum kringumstæðum hafði
hann ekki lífvörð sinn með sér.
Segir ennfremur, að Beria hafi
orðið þrumu lostinn, er hann sá
Koniev hershöfðingja meðal fund
armanna, en Zhukov var hvergi
nálægur. Er allir voru mættir,
reis Malenkov úr sæti og bjóst
Beria nú við að heyra rök þau,
er „félagaarnir“ færðu fram
málaleitun sinni til stuðnings. En
reyndin varð önnur, því að Mal-
enkov ætlaði sér greinilega ekki
að hlaða lofi á Beria — öðru
nær. — Réðist hann harka-
lega á leynilögregluforingjann og
sakaði hann um að eiga einn
stærstan hlut i því að þjóðfélag-
ið væri að sligast undan oki
lögreglunnar — og einnig fór
hann hörðum orðum um valda-
græðgi Beria og aðferðir þær,
er hann hafði notað til þess að
reyna að brjóta sér braut upp í
æðsta valdastóL
E,
n Malenkov lauk
aldrei ræðu sinni. Beria blánaði
af reiði undir átölum Malenkovs
og er ræðan var hálfnuð, rauk
Beria á fætur, dró skammbyssu
úr vasa sínum og hugðist skjóta
Malenkov á staðnum. En „vinir"
Malenkovs höfðu búizt við þessu
—. og voru undir allt búnir. —
Köstuðu þeir sér á Beria áður en
hann fékk rúðrúm til þess að
framkvæma áform sitt. Börðu
„félagarnir“ Beria óspart og mis-
þyrmdu honum. Var hann síðan
fluttur í fangelsi, en tveim vik-
um síðar, hinn 10. júlí, var til-
kynnt, að hann hefði verið hand-
tekinn og hálfu ári síðar var mál
hans tekið fyrir.
Þessa snotru húfu er hægt að prjóna á einni kvöldstund. 1 hana
þarf 1 hnotu af 3-þraeddu Ijósgráu ullargarni, svolítið rautt angóra-
garn, grófa nál (oddlausa) 2 prjóna nr. 12.
Fitjið upp 12 lykkjur og prjónið með tvöföldu garninu, klukku-
prjón: prjóna eina lykkju slá upp á og taka tvær næstu saman.
Prjónið 40 prjóna og fellið af.
Síðan er saumað með tvöföldu angórugarni keðjuspor yfir lausu
lykkjurnar, þannig að húfan verður þverröndótt. Þá er hún saum-
uð saman og tekin saman í toppnum, þar komið fyrir stórum dúskl,
Jafnframt þessu iiöíðu þeir "átbúnum til úr tvöföldu garr'