Morgunblaðið - 16.12.1956, Qupperneq 20

20
M ORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 16. des. 1956
GULA
herhergiS
eftir MARY ROBERTS RINEHART
Framhaldssagan 7
Freda fór í illu skapi. Carol sett-
ist í eldhússtól og Maggie horfði
á hana áhyggjuaugum.
Þú ert of ung til þess að láta
leggja þér þetta á herðar, sagði
hún. En þú skalt ekki taka þér
það of nærri. Sennilega eru ein-
hver veikindi heima hjá Lucy.
Annars veit ég ekki, hverni henni
mömmu þinni hefur getað dottið
þetta í hug. Ekki kemur Greg.
Hann fær ekki nema mánaðar-
leyfi, og sennilega notar hann það
til að gifta sig. Æ, mikið var það
leiðinlegt, að þið Don skylduð
ekki gifta ykkur, þegar hann var
heima seinast.
Carol var þreytt og áhyggju-
full og þess vegna komu tár fram
I augu hennar, en hún þurrkaði
þau af sér óþolinmóðlega.
— Það er nú umliðið, Maggie.
Og við getum ekki snúið aftur
héðan af.
Freda kom nú aftur og bar kola
fötu, og Maggie tók til við eldinn.
Lyktin — hver sem hún nú var
— var ekki eins sterk þarna, en
þegar Maggie hellti dálitlu af
steinolíu yfir kolin og kveikti í,
fundu þær svipaða lykt. Ef til vill
hafði Lucy kveikt upp á þennan
hátt.
Nora kom að utan, hálfskjálf-
andi. — Ég sé enga lifandi sálu,
sagði hún. Grasið hefur verið sleg
ið í blettum, en það er engin
(JTVARPIÐ
Sunnudagur 16. desember:
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í hátíðasal Sjómanna-
skólans (Prestur: Séra Jón Þor-
varðsson. Organleikari: Gunnar
Sigurgeirsson). 13,15 Endurtekið
leikrit: „Byrðin eilífa" eftir Leck
Fischer, í þýðingu Þorsteins Ó.
Stephensen. Leikstjóri: Haraldur
Björnsson (Áður útv. 4. febr. s.l.).
15,15 Fréttaútvarp til Islendinga
erlendis. 15,30 Miðdegistónleikar.
16.30 Veðurfregnir. Á bókamark-
aðnum: Lesendur, útgefendur og
höfundar (Vilhjálmur Þ. Gíslason
útvarpsstjóri). 17,30 Barnatími
(Baldur Pálmason). 18,25 Veður-
fregnir. — 18,30 Tónleikar: Lúðra
sveitin Svanur leikur; Karl O.
Runólfsson stjómar. Einnig leikin
ýmis verk af plötum). 20,20 Um
helgina. — Umsjónarmenn: Björn
Th. Björnsson og Gestur Þorgríms
son. 21,20 Spænsk þjóðlög. — Þór-
hallur Þorgilsson magister fiytur
inngangsorð. 22,05 Danslög: Ólaf-
ur Stephensen kynnir plöturnar.
22.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 17. desember:
Fastir liðir eins og venjúlega.
manneskja neins staðar. Hún
hnipraði sig upp við eldavélina,
en Carol stóð snöggt upp.
— Það hlýtur eitthvað að hafa
komið fyrir hana Lucy, sagði hún.
Reyndu að gera það, sem gera
þarf hér, Maggie, en ég ætla að
fara til þorpsins og fá að vita,
hvað er að. Ég get svo pantað
matvörur um leið. Það hlýtur að
vera opið hjá Miller.
— Einhver stúlknanna getur
gert það, andæfði Maggie.
En Carol vildi ekki heyra það
nefnt. Hún var orðin áhyggjufúll
út af Lucy. Einnig vissi hún, hvað
þær vantaði og hvernig átti að fá
það. Og ennfremur — þótt hún
vildi ekki tala um það — langaði
hana til að komast út úr húsinu.
Hingað til hafði það verið hlýtt
og vistlegt, þegar hún hafði kom-
ið þangað, nú var það alveg hið
gagnstæða. Hún hugsaði til þess
með hryllingi, að það væri einna
líkast gröf.
3.
Hún var ennþá hjálfskjálfandi,
þegar hún tók töskuna í forsaln-
um. Hún setti ekki upp hatt, og
skildi eftir opnar dyrnar til þess
að fá hreint loft í húsið, og síðan
leit hún í kringum sig, er hún var
komin út fyrir dyrnar.
Það bar ekki á því, að Georg
Smith hefði hafzt mikið að. Grein
ar af grenitrjánum lágu víða á
dreif á brautinni að húsinu, og
verkfæraskúrinn, sem var að
húsabaki undir brekkunni, virt-
ist vera lokaður og læstur. En
veðrið var indælt. Blómin voru
farin að springa út, og þröstur
stóð á vellinum og var að toga
orm upp úr grassverðinum. Allt
var vingjarnlegt, þegar út var
komið, og hún gekk hröðum skref
um niður brekkuna. Hún hafði
ekki haft skóskipti og þarna var
erfitt að ganga. Mölinni hafði
verið rakað inn á miðja brautina,
til þess að hún skyldi ekki skol-
ast burt í vetrarregninu og vor-
leysingunum, og jörðin undir
malarlaginu var óslétt. Hún vissi
að það þýddi ekkert að fara út í
bílskúrinn. Bílarnir lágu þar í
vetrarlægi, En við garðshliðið
staðnæmdist hún. Vitanlega gat
hún fengið að síma frá kofa
Richardsons ofursta. En hún
treysti sér bara ekki til að leggja
út í samtal við ofurstan og hlusta
á hann tala um Don.
Loks ákvað hún að ganga þessa
mílu, sem var til þorpsins, og
varpa frá sér öllum áhyggjunum,
sem höfðu verið að ásækja hana.
Það var ekki orðið áliðið morg-
ungs. Þetta var á mánudegi, og
víða var þvottur kominn upp á
snúrur í húsagörðunum, en eng-
an sá hún, sem hún þekkti fyrr
en hún haltraði inn í búðina. Hún
var, sem betur fór, opin Qg Harry
Miller var að fara í nýþveginn
hvítan slopp.
Hann varð eitthvað skrítinn
á svipinn, er hann sá hana —
Hvernig líður yður, ungfrú
Carol? sagði hann, og þau heils-
uðust með handabandi. Ég heyrði,
að þér væruð í þann veginn að
koma. Þér eruð snemma á ferð-
inni í dag.
Hún brosti og náði sér í stól til
að sitja á. — Ég varð að ganga,
sagði hún. — Enginn sími, engar
matvörur, enginn bíll .. og ekk-
ert vit né fyrirhyggja. Ég gleymdi
að hafa skóskipti.
— Já, þetta er Ijóta ástandið,
sagði Harry og horfði á hana.
— Það er það. En vitið þér
ekki neitt um hana Lucy Norton?
Hún er hvergi sýnileg og ekki
einu sinni hann Georg Smith. Ég j
skil ekkert í því.
Harry hikaði ofurlítið, áður en
hann svaraði. — Ég er hræddur
um, að þér hafið orðið fyrir ó-
happi, ungfrú Carol. Það er nú
fyrst og fremst hann Georg. Hann
liggur í spítala. Tekinn úr honum
botnlanginn á fimmtudaginn var,
en annars líður honum nú vist vel
og er meira að segja orðinn hálf-
montinn af öllu saman.
— Það var leiðinlegt. Hann var ,
náttúrlega ekki mikill bógur, en '
samt betri en ekki neitt. Ég ætla
að fara og vitja um hann, þegar
ég er búin að koma því bráðasta
í lag. En Lucy?
Harry hikaði aftur. Hann hafði
alltaf kunnað vel við Carol. Hún
var alltaf almennileg við alla, og
ólík ýmsum, sem hann hefði get-
að nefnt á nafn. Og nú var hún
hálf-veðurbarin og átti sýnilega
í ströngu að stríða.
— Hvað snertir símann, þá hef-
ur móðir yðar sjálfsagt ekki tekið
eftir auglýsingunni um, að allir
yrði að borga fyrir allan vetur-
inn, til þess að mega halda hon-
um og ekki víst, að það einu sinni
dygði.
— Móðir mín hefur sjálfsagt
fengið þessa tilkynningu, en vit-
anlega ætluðum við okkur alls
ekki að koma hingað í sumar. En
hvað um hana Lucy? Er hún líka
veik?
— Já, það þýðir víst ekki ann-
að en segja yður það, sagði Harry,
hálf-vandræðalega. — Lucy varð
fyrir slysi. Datt niður háa stigann
hjá ykkur og fótbrotnaði. Og það
meira að segja um miðja nótt.
Hún gæti legið þar enn, ef Will-
iam hefði ekki komið þangað.
Hann kom að eldhúsdyrunum
læstum, en fann hins vegar fram-
dyrnar opnar. Og þar fann hann
Lucy. Hún er sem sagt í spítal-
anum, en henni líður víst eftir
vonum.
Carol brá sýnilega. — Hvað gat
hún verið að gera í stiganum um
miðja nótt? Og hún sem alltaf
Ironrile

strauvélar
3 genðir af
þessum
viðurkenndu
sálfvirku
STRAUVÉLUM
fyrirliggjandi.
tfeklcL
Austurstræti 14
Sími: 1687.
Sjálfvirk
6ENDIX
þ vottavél
Þvotta'vélin sem þvær, skolar og vindur,
. . . allt á sjálfvirkan hátt.
Aðeins örfá stykki fyrirliggjandi
Verð kr. 10.055,00
“W F 1 t _ Austurstræti 14
Sími 1687
13,15 Búnaðarþáttur: Úr sveitinni
XV. (Jón Gíslason bóndi í Norður
hjáleigu í Álftaveri). 18,30 Skák-
þáttur (Baldur Möller). 19,10
Þingfréttir. — Lög úr kvikmynd-
um (plötur). 20,30 Útvarpshljóm-
sveitin; dr. Victor Urbancic stj.:
Lög eftir Pál Isólfsson úr „Gullna
hliðinu". 20,50 Um daginn og veg-
inn (Séra Sveinn Víkingur). 21,10
Einsöngur: María Markan-Öst-
lund óperusöngkona syngur lög
eftir Halfdan Kjerulf; Fritz
Weisshappel leikur undir. 21,30
Útvarpssagan: „Gerpla“ eftir
Halldór Kiljan Laxness; XI. (Höf-
undur les). 22,00 Fréttir og veð-
urfregnir. — Kvæði kvöldsins. —
22,10 Upplestur: Steinn Steinarr
skáld les úr Ijóðum sínum. — 22,25
Kammertónleikar (plötur). 23,00
Dagskrárlok.
<* *> ♦> ♦;* *> *> ♦> ❖ ♦> ♦> ♦> •? ♦> *>
♦*• ♦*♦ ♦*♦ ♦*♦ ♦> ♦*♦ ♦*♦ ♦j*> ♦*♦«)
M A R K Ú S Eftir Ed Dodd
Im orderto refuel,the
PLANE BEARINS FONVILLE
AND MRS. MANLEY HAS
LANDED ON _____ ___ .
A LAKE Xf í
DEEP IN THE Wl
WILDERNESS ,
1) Flugvélin hefur lent hjál 2) —Jæja, karlinn. Flýttu þér I 3) — Hvað er þetta. Hvað
birgðastöð flugfélagsins í öræf- að setja benzín á flugvélina. stendur eiginlega til.
unum til þess að taka benzín. | I
•— Ekkert annað en að þú hef-
ur fengið tvo nýja farþega.