Morgunblaðið - 26.02.1957, Blaðsíða 16

16
MORGVNBLAÐIÐ
í>riðjudagur 26. febr. 1957
GULA
herbergið
eítú MARY ROBERTS RINEHART
Framhaldssagan 61
binda sig um of. Nú, eins og er,
hef ég mömmu til þess að vera
hrædda um mig.
— Þetta verða víst allar konur
að hafa, er það ekki? Ég á við,
allir menn eru bundnir einhvers
konar böndum.
Hann greip hönd hennar. —
Sjáðu nú til, elskan. Ég er ást-
fanginn af þér, upp fyrir eyru.
Ég hef verið að stilla mig undan-
farið um að segja þér það, en það
er víst eins gott, að þú vitir það.
Þótt ekki sé annað, veit ég, að þú
manst enn eftir Don Rishardson.
Og auk þess. .. Hann fleygði frá
sér vindlingnum. — Og hvernig
getur nokkur maður vitað, nú á
dögum, að hann komi lifandi
heim? Eða kannske kemur hann
Iimlestur eða blindur.
— Myndi það gera svo mikinn
mismun, ef konan á annað borð...
— Já, víst myndi það gc- all-
an muninn, sagði hann með ákafa,
og stóð upp. Gott og vel. Við skul-
um fara.
Hann flaug til Washington um
kvöldið. Þegar ekki var neitt upp
úr Elinor að hafa, fann hann, að
hann var verklaus í bili, en hún
bjó áreiðanlega yfir vitneskju, sem
ekki var annars staðar fáanleg.
Hann var í slæmu skapi. Nú hafði
hann gert eina vitleysuna enn,
fannst honum, er hann hafði ját-
að Carol ást sína, og jafnframt
sagt henni, að það væri alls ekki
ætlun hans að giftast henni. Slíkt
UTVARPIÐ
ÞriSjudagur 26. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Útvarpssaga bamanna: —
„Lilli í sumarleyfi" eftir Þórunni
Elfu Magnúsdóttur; IV. (Höfund
ur les). 18,55 Þjóðlög frá ýmsum
löndum. — 19,10 Þingfréttir. —
20.30 Skátakvöld: Dagskrá á hálfr
ar aldar afmæli skátahreyfingar-
innar og aldarafmæli stofnandans,
Baden-Powells lávarðar. a) Dr.
Helgi Tómasson skátahöfðingi flyt
ur ræðu. b) Samfelld dagskrá með
söng, lestri, frásögnum o. fi. 21,30
Islenzk tónlist: Lög eftir Svein-
bjöm Sveinbjömsson (plötur).
21,45 íslenzkt mal (Ásgeir Blön-
dal Magnússon kand. mag.). 22,10
Passíusálmur (8). 22,20 „Þriðju-
dagsþátturinn". — Jónas Jónas-
■on ©g Haukur Morthens hafa
stjóm þáttarins með höndum. —
23,20 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 27. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tónleik
ar af plötum. 18,30 Bridgeþáttur
(Eiríkur Baldvinsson). — 18,45
Fiskimál: Ámi Vilhjálmsson erind
reki flytur þætti úr sögu Fiskifé-
lags Islands. 19,00 óperulög. —
19.10 Þingfréttir. — Tónleikar. —
20,30 Daglegt mál (Árnór Sigur-
jónsson ritstjóri). 20,35 Lestur
fornrita: Grettis saga; XV. (Ein
ar Ól. Sveinsson prófessor). 21,00
Upplestur og söngur: Ljóð eftir
skozka þjóðskáldið Robert Burns
og lög við þau. — Söngvarar:
Margaret Fraser, Duncan Robert-
son, Constance Mullay og Frede-
rick Westcott (plötur). — 21,45
Hæstaréttarmál (Hákon Guð-
mund.jon, hæstaréttarritari). —
22.10 Passíusálmur (9). — 22,20
„Lögin okkar". — Högni Torfa-
son fréttamaður fer með hljóð-
nemann í óskalagaleit. — 23,20
Dagskrárlok. —
gerðu ekki aðrir en grasasnar,
hugsaði hann á leiðinni suður.
Hann fór ekki í neitt gistihús,
þar eð hann hafði litla íbúð í borg
inni, og þangað fór hann nú, bland
aði sér sterkt í glas og fór síðan
að hátta. En hann svaf illa. Loks
fór hann á fætur, rakaði sig og
baðaði, fékk sér morgunverð í mat
söluhúsi og gaf sig siðan fram í
einni skrifstofu af hundrað, sem
tilheyrðu hermálaráðuneytinu.
Hann haltraði ekkert er hann
gekk þar inn, og maðurinn, sem
við honum tók, skoðaði hann í krók
og kring, brosandi um leið og
hann rétti honum hendina.
— Ég ei að koma aftur til
vinnu, sagði Dane, — en fyrst
þyrfti ég að mega eiga fáeina
daga sjálfur. Kannske jafnvel
hálfan mánuð. Það er mál þama
norður í Maine, sem ég þyrfti að
rannsaka.
— Er það þetta morð?
— Já, svaraði Dane brosandi.
— Ég sé, að þú lest blöðin.
— Það virðist svo sem Greg
Spencer sé á einhvem hátt við
þetta riðinn, og það nægir til þess
að málið er okkur ekki óviðkom-
andi, þó að okkur beri ekki bein
skylda til að láta það til okkar
taka. En segðu mér nánar frá
þessu, Dane. ,
Dane gaf honum all-ýtarlega
skýrslu um málið og studdist þar
við minnisgreinar sínar. En frá-
sögnin varð ekki óslitin, því að
alltaf voru símar að hringja, og
fólk að koma og fara og mörgu
þurfti að sinna. En loks lauk hann
þó frásögninni og maðurinn við
skrifborðið krotaði niður sér til
minnis.
— Ég var búinn að síma til þin
áður, sagði hann. — Eftir því, sem
við bezt getum vitað, kom Terry
Ward ekki heim í síðasta leyfi
sínu. Hann hlýtur að vera ein-
hvers staðar á vesturströndinni
enn, en fer þá bráðum að fara aft-
ur. En vitanlega er þetta ekki al-
veg víst. Þegar maður getur kom-
izt yfir þvert meginlandið á sjö
til átta tímum, er ekki gott að
segja hvar bver er á hverjum
tíma.
— Er nokkur Ieið að rekja fer-
il hans, segjum í síðustu tvö ár
eða svo?
— Að hvaða leyti?
— Aðallega hvað snertir kven-
fólk. Hvort hann hefur verið í
tygi við nokkra eins og þessa
Barbour-stelpu eða einhverja
henni líka.
Dane var nokkra daga í Was-
hington, en varð einskis vísari,
sem hann þurfti að vita og á
fimmtudag flaug hann aftur til
Maine. Alex mætti honum á flug-
vellinum. Hann var kvíðinn og í
slæmu skapi.
— Það er gott, að þér eruð kom-
inn aftur, herra, sagði hann. —
Floyd tók Spencer höfuðsmann
fastan fyrir morð í dag.
Carol átti bágt meðan Dane var
fjarverandi. Greg var þögull og
áhyggjufullur. Tim — Maðurinn,
sem átti að hjálpa Maggie — hafði
þann ávana að birtast snögglega
á óvæntustu stöðum, einkum að
næturlagi. Og loks hafði Richard-
son ofursti tekizt á hendur að sjá
um, að henni leiddist ekki.
Það var erfitt að hugsa sér, að
þessi virðulegi gamli maður, sem
færði henni daglega blóm úr garð
inum sínum væri sami maðurinn,
er Maggie hafði séð á hlaupum
í rigningunni. Á þriðjudag tók
hann eftir því, að hún var ekki
lengur með hringinn frá Don.
Hann greip hönd hennar og horfði
á hana.
— Hefurðu enga tryggð eða
hollustu til að bera, góða mín?
spurði hann lágt-
— Það er orðið svo langt um
liðið — meira en ár. Ég hef reynt
að .. en ....
Menn hafa fundizt eftir lengri
tíma en því nemur, sagði hann, og
næst þegar hann kom, hafði hann
með sér blaðúrklippu um eitt slíkt
tilfelli og landabréf.
— Sjáðu nú til, væna mín, sagði
hann. — Sérðu hvað ég á við. Ég
hef dregið á kortið nýju skipa- og
flugleiðimar. Héma var það, sem
hann sást seinast. En það þarf
ekki að þýða, að þar hafi flugvél-
in hrapað. Hún getur hafa komizt
langan veg þaðan og héma er
eyja.
Hann benti á eyjuna, augun
full vonar og varimar ofurlítið
bláleitar, en gamla æðabera hönd-
in ofurlítið skjálfandi. Hana tók
sárt til hans, en hvers vegna gat
hann ekki gert sér að góðu það,
sem komið var, eins og flestir
gerðu, möglunarlaust? Þama var
hvarvetna, og einnig á næstu grös
um, fólk, sem hafði orðið fyrir
sams konar missi, og nefndi það
aldrei á nafn.
Og ekki bætti afbrýðissemi
gamla mannsins gagnvart Jerry
Dane úr skák. Ekki svo að skilja,
að hann nefndi hann á nafn. En
hún lá í loftinu, í daufu, bláu
augunum, þegar hann horfði á
hana. Þetta var líkast einhverjum
þöglum bardaga milli þeirra, þar
sem meira var undir herkænsk-
unni en skothríðinni komið. En hún
dró nú samt ekki hringinn upp
aftur.
Greg horfði á þau, sér til leið-
inda. — Hvers vegna losarðu þig
ekki við karlhólkinn, sagði hann.
Auðvitað vorkenni ég honum, en
ég vorkenni bara svo mörgum öðr
um. Hvers vegna getur hann ekki
grafið sína dauðu eins og aðrir?
Mekla
Austurstræti 14
— sími 1687
Fyrír fermingarstúlkur
KAPUR,
KJÓLAR
HANZKAR
SLÆÐUR
BLÚNDUVASAKLÚTAR
UNDIRFATNAÐUR
SOKKAR
Smekklegar fermingargjafir
í miklu úrvali.
BEZT
VESTURVERI
SILICOTE
(með undraefninu Silicone)
Húsgagnagljdinn
hreinsar og gljáfægir án erfiðis.
Heildsölubirgðir:
Ólafur Císlason & Co hf
Sími 81370
MARKÚS Eftir Ed Dodd
ÁW, é<5“ÖN
TO SLEEf>
JOHNNV POR
PETE'S
SAKE !
1) — Nú fór illa. Þetta hefði ég
ekki átt að gera. Því að ég á ekki
Anda.
2) — Markús, ég þarf að segja
þér svolítið.
— Nei, ekki núna. Við skulum
fara að sofa.
3) En Nonni á bágt með svefn.
4) Hann sefur ekki, heldur
röltir um gólf.