Morgunblaðið - 06.03.1957, Page 12

12
MORCVNBLAÐIE
Miðvikudagur 6. marz 1957
GULA
||j|| herbefffiS
eítir MARY ROBERTS RINEHART
, ---------------*----—---*
TRÉSMlÐAVÉL
12” þykktarhefill og afréttari
sambyggt
6.ÞBB3THH880H 8 JfllílSOH f
.................. II.JM-I
Grrjótagötu 7 — Símar 3573 — 5296.
Dívanteppi
púðar
Gardín ubúðin
LAUGAVEGI 18.
Bútasala
Enn fremur verða seld efni af ströngum undir
hálfvirði.
Tilvalið fyrir þá, sem vilja fá góð en ódýr efni í
buxur, pils og jafnvel dragtir og föt.
Guðm. B. Sveinbjarnarson,
klæðskeri — Gaarðastræti 2.
IVfatreiðsSukona
óskast nú þegar.
Upplýsingar í síma 2423.
Dugleg kona óskast
í afleysingar í eldhús Kópavogshælis
vegna veikindaforfalla.
Uppl. hjá ráðskonunni. Sími 82785 og 3098.
Framhaldssagon 68
Marciu og lokaði þeim síðan,
snögglega. Enginn svipur var á
hrukkóttu andlitinu og Marcia
fannst rétt eins og hurð hefði
verið skellt í rétt við nefið á henni
Þegar Ward gamii kom inn, var
hún að breiða fyrir ljósið, og
gamla konan virtist vera sofandi.
Hún benti gamla manninum að
koma með sér. fram í ganginn. —
Hún er með meðvitund, sagði
hún við hann, — þú veizt að nátt
úrlega?
— hélt það, en var ekki
viss, svaraði hann.
— Hún virtist vera fegin, þeg
ar ég sagði henni, að ég hefði
skipað þér í rúmið, svo að þú
ættir að fara að hátta. Sýndu
mér bara, hvar línskápurinn er,
ef ég skyldi þurfa að slcipta á
rúminu. Svo ætla ég að fara í
slopp og vaka svo hérna.
— Ég ætla að bíða eftir lækn-
inum, Uarcia, og svo ætla ég að
leggja mig. Þetta hefur verið
erfiður dagur.
En gamli maðurinn háttaði
ekki, heldur settist í setustofu,
sem var uppi á loftinu, og þegar
hún gekk þar um, sá hún, hann
horfandi út í bláinn, þar sem hann
sat í hægindastól, og augnaráðið
frámunalega vonleysislegt.
Þegar læknirinn hafði komið og
farið, var ekkert sérstakt að gera.
Henni tókst að fá gamla mann-
inn í rúmið, og settist síðan hjá
sjúklingnum, sem enn virtist vera
sofandi. Hún kunni illa við þessa
graíarþögn, sem var í öllu húsinu.
Einnig hafði hún nokkurn grun
um, að gamla konan væri ekki sof-
andi, þrátt fyrir allt, og henni
fannst einhver horfa á sig, þegar
hún gekk um herbergið. En hún
var ekki taugaóstyrk. Jafnvel þeg-
ar dyrabjalian hringdi, rétt um
miðnættið, varð hún ekki hissa á
IJTVARPIÐ
Miðvikudagur 6. niarz:
Fastir liðir eins og venjulega.
12.50—14.00 Við vinnuna: Tón-
leikar af plötum. 18.30 Bridge-
þáttur Eiríkur Baldvinsson). 18.
45 Óperulög. 3 9.19 Þingfréttir. —
Tónleikar. 20.30 Lestur fomrita:
Grettis saga; XVI. (Einar Ól.
Sveinson prófessor). 21.00 „Brúð
kaupsferðin". — Sveinn Ásgeirs-
son hagfræðingur stjómar þætt-
inum. 22.10 Passíusálmur (15).
22.20 Upplestur: Ragnheiður Jóns
dóttir rithöfundur les smásögu:
Ljós er loginn sá. 22.40 islenzk
tónlist (plötur). 23.15 Dagskrár-
lok.
Fimmtudagur 7. marz:
Fastir liðir eins og venjulega.
12.50—14.00 „Á frívaktinni",
sjómannaþáttur (Guðrún Erlends
dóttir). 18.30 Framburðarkennsla
í dönsku, ensku og esperanto.
19.00 Harmonikulög. 19.10 Þing-
fréttir. — 20.30 íslenzkar haf-
rannsóknir; VIII. erindi: Um
karfa og karfaveiðar (dr. Jakob
Magnússon fiskifræðingur). 20.55
Frá liðnum dögum: Bjarni Björns
son syngur gamanvísur (plötur).
21.30 Útvarpssagan: „Synir trú-
boðanna“ eftir Pearl S. Buck; III.
(Séra Sveinn Víkingur). 22.10
Passíusálmur (16). 22.20 Sinfóníu
hljómsveit íslands leikur. Stjórn
andi: dr. Václav Smetácek
hljómsveitarstjóri frá Prag.
(Hljóðr. á tónleikum í Þjóðleik-
húsinu 18. f.m.). 23.05 Dagskrá-
lok.
öðru en ákófu depli á augum gömlu
konunnar.
Marcia stóð upp. — Vatn? sagði
hún og tók upp bollann.
Gamla konan afþakkaði það, en
hélt áfram að gefa merki með
augnalokunum, og þegar bjallan
hringdi aftur, jókst sú hreyfing
um allan helming.
— Hvað er þetta? Dyrabjallan?
— Já, svöruðu augun.
— Herra Ward er að fara nið-
ur. Ég heyri, að hann er eitthvað
á ferli inni hjá séér.
Þetta hefði hún greinilega ekki
átt að segja. 1 augunum mátti
sj' greinilega örvæntingu um leið
og þau lok íust aftur, og Marcia
gekk nú út á ganginn. Hún kom
þangað nógu fljótt til þess að sjá
Ward gamla ganga niður stig-
ann, íklæddan svörtum innislopp,
og með skammbyssu í hendinni.
En Marcia var við öllu búin, nú
orðið. Þó að gamli maðúrinn hefði
lyft byssunni og hleypt af henni,
hefði hún varla orðið hissa. En á
hinu varð hún hissa að heyra vin-
gjamlega rödd Kichardsons of-
ursta og sjá gamla mannin flýta
sér að stinga byssunni í vasa sinn.
— Ég er nýbúinn að frétta það,
Nat. Hvers vegna í dauðanum
sendirðu ekki eftir mér? Þú veizt,
að ég vil hjálpa það, sem ég get.
— Ég veii; það, Henry. En það
er ekkert hægt að gera. En komdu
inn fyrir. Marcia Dalton er hjá
henni núna, þangað til við náum
í hjúkrunarkonu. Hún bauðst til
þess sjálf.
— Það var henni iíkt, sagði
Richardson hlýlega. — Góð stúlka,
Marcia. Hún svíkur engan.
Gömlu mennirnir gengu nú inn
í setustofuna, en Marcia stóð eftir
og hélt sér í stigahandriðið. Hverj-
um hafði gamli Ward búizt við,
þegar bjallan hringdi? Eða áður?
Hvers vegna hafði Dane varað
hana við? Hafði hann annanhvorn
þessara gömlu manna grunaðan
um morð? Nei, þetta náði :kki
nokkurri átt. Og þó var hún ekki
viss. En vissulega hafði ga la
konan róazt, og skömmu síðar
heyrði Marcia ofurstann fara og
gamla Ward koma aftur upp stig-
ann.
Hún mókti ofurlítið um nóttina
og þegar hún heyrði til Bertu,
eldabuskunnar, klukkan sjö um
morguninn, lét hún Alice taka við
af sér og fór niður í eldhús að fá
sér kaffi. Berta var rauðeyg en
vcl málhress.
— Svoná góð kona, ungfrú Dal-
ton, og svo kemur þetta fyrir
hana! Fyrst fer Terry í stríðið,
Það ætlaði nú næstum að ríða
henni að fullu. Og svo þetta núna!
Alice segir mér, að hún geti hvorki
talað lé hreyft sig.
— Fólk jafnar sig nú oft eftir
1) Rétt þegar Láki er að fara
fram úr Jonna. beinir hann hund
um sínum til hliðar svo að þeir
svona, sagði Marcia, huggandi. —
Kannske verður hún lömuð áfram,
en hún getur lifað lengi enn, fyrir
þessu.
Hún drakk svo kaffið, stand-
andi við eldavélina, meðan Berta
lét dæluna ganga.
— Þetta skeði snögglega í
gærmorgun, sagði hún. — Hún
var að horfa á þessa menn, sem
voru að róta í brekkunni. Þá allt
í einu æpti einhver þeirra upp, og
ég heyrði hr. Ward kalla á mig.
Þegar ég kom inn, lá hún á gólf-
inu og aumingja gamli maður-
inn stóð þar yfir henni, fölur eins
og nár. Þér vitið, að hér hefur
sitthvað einkennilegt skeð, upp á
síðkastið. Hér er ekki vani að læsa
nokkurn hlut niður, eða að minnsta
kosti var það aldrei gert áður en
þessi stúlka var myrt. Og fyrir
skömmu var stolið héðan tveimur
teppum. Frúin sagði Alice að
viðra þau, áður en hún sendi þau
til Rauða krossins í þorpinu og
svo gleymdi Alice þeim. Næsta
dag voru þau svo horfin. Það er í
fyrsta sinn, sem stolið er hér, svo
ég viti, og hef ég þó verið hérna
í tuttugu ár.
Þetta ætti Dane að heyra, hugs
aði Marcia með sér, enda þótt hún
vissi ekki, hvers vegna sér dytti
það í hug. Hún var komin með
seinni kaffibollann sinn inn í
setustofuna, þegar síminn hringdi.
Hún svaraði. Þetta var landssíma-
hringing frá San Francisco og
karlmannsrödd var í símanum.
— Mætti ég tala við hr. Ward,
sagði röddin.
— Því miður er hann sofandi,
en ég skal ná í hann. Er þetta
þú, Terry?
— Ha?
— Er þetta Terry? Terry
Ward?
— Nei, það er ekki Ward laut-
inant, en aðeins skilaboð frá hon-
um. Ef hr. Ward er ekki viðlát-
inn, gerir það ekkert til, ef þér
aðeins viljið skila til hans, að allt
sé í lagi. Heyrið þér það? Skila
frá sonarsyni hans, að ailt sé í
lagi og hann skuli engar áhyggj-
ur hafa.
„Allt í lagi“, endurtók hún. —
Og það eru skilaboð frá Terry.
— Viðtalsbil, sagði rödd, inn í
samtalið og sambandið var slitið.
Ward gamli vai enn undir áhrif
um svefnmeðals, sem læknirinn
hefði gefið honum, þegar hjúkr-
unarkonan kom, þennan sama
morgun. Marcia skrifaði upp skila
boðin og fór með þau inn í svefn-
herbergið hans, og fann hann þar
sofandi á legubekk, en skamm-
byssan í vasanum í innisloppnum
togaði sloppinn næstum niður á
gólf. 1 næsta herbergi iá frú Ward
í stóra rúminu og virtist sofa ó-
»<j*^*»x«»i*»r**** ♦«* *!• %♦♦♦♦*!♦ *’•*****♦*****«**•**♦* •r**z**z**i
þrengja að æki Jonna, sem verð-
ur að fara nær bakkanum.
3) — Hvað á þetta að þýða,
hrópar Jonni. Þú brýtur keppn
isreglurnar, með því að ýta mér
til hliðar.
3) En allt í einu heyrast brot-
hljóð í ísnum. Svo virðist sem
ísinn ætli að brotna undan þung-
um sleða Jonna.