Morgunblaðið - 30.03.1957, Blaðsíða 14

t *. 'U/ *
MORGUNBLAÐIÐ
taugard. 30. marz 1957
Veitingasalur LoiUeida á Reykjavíkurílugvelli.
Félag löggiltra rafvirkja-
meistara 30 ára
Um þessar mundir er Félag
löggiltra rafvirkjameistara 30
ára. Afmælisins var minnzt með
hófi í Þjóðleikhúskjallaranum 2.
þ.m. og voru þá þeir stofnendur,
sem á lífi eru, gerðir heiðursfélag
ar.
Aðalræðumaður á hófinu var
Siguroddur Magnússon, rafvirkja
meistari. Aðrir ræðumenn voru
Jakob Gíslason, raforkumálastj.,
Páll J. Pálsson, varaform. Félags
ísl. rafvirkjam., Barði Friðriks-
son, skrifstofustj. Vinnuveitenda-
samb. ísl. og Hans Þórðarson,
Rafvirkjameistarar munu svo
fyrst hafa stofnað með sér félag
í Reykjavík árið 1922 undir for-
ustu Halldórs heitins Guðmunds-
sonar, það félag starfaði fremur
lítið, þar sem forgöngumaður
þess, Halldór, lézt árið 1924, en
29. marz 1927 var Félag lög-
giltra rafvirkjameistara, sem nú
minnist 30 ára afmælis síns,
stofnað.
Stofnfundurinn var haldinn I
skrifstofu Bræðranna Ormsson
og voru stofnendurnir fimm, en
þeir voru:
\
i Flugvélar
★ ★ ★
Frá annríkri morgunsfund meb Lofileióamönnum
í sólskini — og svínakjöl á borðum
Einn sólskinsdaginn hér í vik-
unni brá ég mér út á flug-
1 völl og ók heim að flugstöð Loft-
IJTI á Reykjavíkurflugvelli reka Loftleiðir stórt veitingahús
þar sem unnt er að framreiða mat fyrir allt að 100 manns
1 prýðilegum og vistlegum salarkynnum. Það er starfsemi
sem fæstum mun vera kunn og ekki munu margir hafa vitað
að á flugvellinum starfar svo stórt veitingahús. Það er
líka eðlilegt, vegna þess, að það er ekki opið öllum
almenningi, heldur fyrst og fremst ætlað til þess að veita far-
þegum Loftleiða, sem koma austan og vestan um haf, góðan
beina og hressingu nokkra eftir ferðina yfir hafið.
lækkaði hún flugið, og bar í
fannhvít suðurfjöllin, Lönguhlíð
ina, og það stirndi á gljáandi
flugvélina í tæru morgunljósinu.
f afgreiðslu Loftleiða var allt til
reiðu til móttöku flugvélarinnar
Bráðfalleg, rauðhærð flugfreyja
stóð við flugbrautina við stigann
sem farþegarnir gengu skömmu
síðar niður. Flugstöðvarstjórinn,
Bolli Gunnarsson, og starfsmenn
hans, voru önnum kafnir við verk
efni sín og dyr veitingahússins
dálitlu sunnar á vellinum höfðu
verið opnaðar. Innan skamms
fóru farþegarnir að tinast út úr
vélinni, ungir og gamlir, af mörg-
um þjóðernum greinilega, og
furðulítið þreyttir að sjá eftir
langa ferð.
Allir stefndu þeir til veitinga-
hússins þar sem ágætur miðdegis
verður beið þeirra. — Innan
stundar yrði aftur lagt af stað
þann spöl leiðarinnar, sem ennþá
var ófarinn, heim til átthaganna,
j Vikingadrottningin frá bandarísk v*na frænda.
nm byggðum er hvergi stúrin og
lætur vel yfir strandhöggi á
Norðurlöndum.
f
leiða á vellinum austanverðum.
Þetta var skömmu fyrir hádegið
og fyrr um morguninn hafði Sig-
urður Magnússon, hinn eljumikli
blaðafulltrúi Loftleiða, hringt til
min og sagt mér, að þá um há-
degisbilið væru væntanlegar
■ tvær flugvélar á völlinn, þær
Hekla og Edda. Önnur væri að
koma frá New York, hin frá
meginlandi Evrópu.
Þegar við komum út á flugvöll-
Inn var vélin frá Bandaríkjunum
á sveimi yfir spegilsléttum
Skerjafirðinum og innan skamms
Nýlega var haldin svonefnd
Berlínarvika i Hamborg tii
þess að treysta sambandið
milli hinnar gömlu höfuðborg-
ar Þýzkalands og þeirrar
verzlunarborgar þess, er ligg-
«r um þvera þá þjóðbraut,
sem breiðust er til vesturs.
J Loftleiðir efndu til sérstakrar
jluggaskreytingar í þessu til-
efni, þar sem athygli var vak-
in á ferðum félagsins um ís-
— land milli Hamborgar og New
Vork. Sýning þessi vakti svo
’ mikla athygli, að fulltruar
borgarstjómarinnar í Berlin
* komu í heimsókn íii þess að
- * þakka fyrir hana, og tjá um-
- boðsmanni Loftleiða, að þeír
‘ . væru minnugir þeirrar vin-
semdar, er félagið hefði sýnt
* Berlínarborg með því að bjóða
- börnum þaðan til íslandsferð-
I " , ar í fyrra. ---
-- < ‘ji > i y y v
Elías Dagfinnsson fylgist árvakur
með því að hvergi skorti vistir.
Þegar við litum inn í veitinga-
hús Loftleiða voru þar upp-
búin borð, og forstjórinn, sem er
Elías Dagfinnsson, stóð þar við
afgreiðsluborðið og stjórnaði liði
sínu af skörungsskap. Elías er
enginn nýgræðingur í veitinga
hússrekstri. Ungur að árum byrj-
aði hann starfsferil sinn á Hótel
Sumir farþegar Loftleiða hafa
ekki enn lært að halda á skeið og
gaffli.
ísland, sem þá stóð með makt og
miklu veldi í miðri Reykjavík, en
síðan réðst hann sem bryti á skip
Skipaútgerðarinnar og starfaði
þar lengi við góðan orðstír. Nú
ræður hann yfir tveimur mat-
reiðslumönnum og allmörgum
framreiðslustúlkum í hinu vist-
lega veitingahúsi, þar sem þykk
teppi hylja öll gólf og málverk af
íslenzkum merkis- og sögustöðum
þekja veggi. Starfslið veitinga-
hússins þarf líka að vera árvak-
urt, því í heimi flugsins þekkist
engin nótt og enginn dagur, sem
slíkur; þar eru bara flugtímar,
komur og brottför, og slíkir við-
burðir fara ekki eftir sumartíma
eða vetrartíma sérstaklega, held-
ur eru jafneðlilegir og sjálfsagðir
á afhallandi óttu og undir nátt-
mál. Og því verða Elias og menn
hans að geta framreitt lostæta
rnáltíð með furðustuv.tum fyrir-
Frh. á bls. 23.
Núverandi stjórn rafvirkjameistara: Talið frá vinstri: Gisli Jóh.
Sigrurðsson rit., Árni Brynjólfsson form., og Júlíus Björnsson gjaldk.
form. Félags raftækjaheildsala.
Afhending sveinsbréfa fór og
fram í hófinu, sem stjórnað_ var
af formanni félagsins, Árna
Brynjólfssyni.
Forsaga að stofnun félagsins er
í stuttu máli þessi: Þegar á árinu
1894 er farið að ræða um virkj-
unarframkvæmdir hér á landi,
þá kemur hingað heim frá Ame-
ríku, Frímann B. Arngrímsson
og hafði hann í höndum tilboð
um virkjun Elliðaánna en því
miður var því tilboði ekki tekið.
Fyrsta vatnsaflsstöðin er síðan
reist í Hafnarfirði af Jóhannesi
Reykdal árið 1904, en um raf-
lagnir sá Halldór Guðmundsson.
Segja má að þessir þrir menn
hafi verið forgöngumenn og
brautryðjendur í sambandi við
rafvæðingu landsins, sem síðar
varð.
Árið 1911 var síðan sett upp
vatnsaflsstöð á Eskifirði, 1912 á
Siglufirði og síðan hver af ann-
arri, í Grímsnesi, Seyðisfirði,
Vík í Mýrdal, auk fjölda af litl-
um mótorknúnum rafstöðvum,
sem settar voru upp í Reykjavík
og á Akureyri, svo að þegar kem
ur fram um 1915 eru allvíða
komnar rafstöðvar og menn þá
þegar búnir að kynnast þægind-
um rafmagnsins og sjá hvílíka
möguleika það hefur upp á að
bjóða.
Við framkvæmdir þessar þurfti
allmikinn vinnukraft og ungir
menn fóru að starfa að rafmagns
iðn, og þegar Elliðaárstöðin var
tekin í notkun árið 1922 var orð-
inn allstór hópur manna, sem
stundaði rafvirkjastörf og skipt-
ist sá hópur að sjálfsögðu i
meistara, sveina og nema.
Jón Sigurðsson, Eiríkur Hjart-
arson, Jón Ormsson, Július
Björnsson og Eðvard Jensen.
Fyrstu stjórnina skipuðu: Jón
Ormsson, formaður, Júlíus
Björnsson ritari og Jón Sigurðs-
son, gjaldkeri. Félagið setti sér
þá þegar lög og eru þau að veru-
legu leyti enn í gildi.
Jón Ormsson
fyrsti formaður félagsins.
Eitt af meginverkefnum félags
ins hefur alla tíð verið, samninga
gerðin við sveinanna og má segja,
að það hafi gengið fyrir sig
snurðulítið. Engin stórkostleg
eða langvinn verkföll hafa orðið
í stéttinni og samsklpti félag-
anna, sveina og meistara veriS
góð, alla tíð.
Á þessum 30 árum hefur félag-
ið unnið mikið að margs konar
hagsmunamálum rafvirkjastétt-
arinnar. Það hefur haldið 179 al-
menna félagsfundi og eru félagar
nú um 50 að tölu svo meðlima-
talan hefur tífaldazt á tímabil-
inu. í stjórn hafa ýmsir setið, en
lengstan starfstíma þar hefur
Júlíus Björnsson, 18 ár, Jón
Ormsson í 16 ár, og aðrir
skemmri tima. Núverandi stjórn
skipa:
Árni Brynjólfsson, formaður;
Halldór ólafsson, ritari; Júlíus
Björnsson, gjaldkeri og Gísli J.
Sigurðsson, vararitari. Og allir
hafa þeir starfað mikið að mál-
efnum félagsins nú á seinustu ár-
um. Félagið hefur nú opnað skrií
stofu og hefir þar framkvæmda-
stjóra, Indriða Pálsson, lögfræð-
ing og starfar hann þar að mál-
efnum félagsins og stéttarinnar
og búast félagsmenn við góðum
árangri af starfi hans.
Blaðið vill nota tækifærið til
að óska félaginu til hamingju
með afmælið og rafvirkjastétt-
inni góðs gengis í framtíðinni.
••
< v }í