Morgunblaðið - 30.03.1957, Blaðsíða 17

Laugard. 30. marz 1957
MÖRGUWBLAÐIÐ
>7
Sígurður Ágúslsson
a/jbm. sextugur
Ferming í Hainarijarðarkirkju
SIGUEÐUR Ágústsson, þingmað-
w Snæfellinga, varð sextugur
mánudaginn 25. marz. Hann
er kominn af traustum og merk-
um bændaættum og ber þess
raunar ótvíræð merki, að góðir
eru að honum nautarnir. Sigurð-
ur hefur um langan aldur verið
umsvifamikill athafnamaður og
mun ekkert fjær honum en að
setjast í helgan stein í þeim efn-
um. Hann hefur verið þingmaður
Snæfellinga síðastliðin sjö ár og
á traustu og öruggu fylgi að
fagna, sem nær líka langt inn í
raðir pólitískra andstæðinga
hans.
Eins og að líkum lætur og al-
kunna er, stendur alltaf nokkur
styr um þá menn, sem standa í
farabroddi síns flokks og hefur
Sigurður engan veginn farið var-
hluta þar frá borði. Slíkt hefur
þó ekki orðið til þess að rýra vin-
sældir Sigurðar, heldur miklu
fremur til að auka þær. — Það
mun og mála sannast, að sá mað-
ur mun vandfundinn hér heima
í héraði eðá annars staðar, sem
ekki viðurkennir og fer virðing-
arorðum um mannkosti og dreng-
skap Sigurðar Ágústssonar.
Sigurður er alinn upp í þeim
ande, sem einkenndi hin „aristo-
kratisku" heimili fyrri tíma.
Hygg ég, að aldrei uni hann sér
betur en þegar hann hefur safn-
að að sér, á hinu vistlega heimili
sínu í Stykkishólmi, vinum sín-
um og kunningjum og veitir af
rausn á báðar hendur. Enda þótt
hann hafi aldrei gerzt neytandi
hinna gullnu veiga, er honum
ljúft að láta þær lífga sálaryl
annarra, þar sem það á við.
Kvæntur er Sigurður mikilli
ágætiskonu, Ingibjörgu Helga-
dóttur frá Karlsskála við Reyðar-
fjörð, en engum er ljósara en
mér, að einmitt úr þeim hluta
landsins, er margt ágætisfólk
komið. Er það og sama, hvort
sezt er að veizluborði hjá Ingi-
björgu eða komið í eldhús til
hennar snemma dags til þess að
sníkja sér kaffisopa, allta'f er hún
reiðubúin til þess að veita gest-
um sínum beina. Hef ég þetta
hvort tveggja reynt og þykist því
dómbær þar um.
Sextugum sendum við vinir
Sigurðar Ágústssonar hér í Grund
arfirði, honum heillaóskir okkar
og þökkum viðkynninguna og
samstarfið á liðnum árum og
hyggjum gott til samstarfsins í
framtíðinni.
Emil Magnússon.
Aðalfundur Bygging
arfélags alþýðu
Aðalf. Byggingarfélags alþýðu
Reykjavík var haldinn 10. marz
sl. Formaðutr fél. gaf skýrslu
fyrir hönd stjórnarinnar og end-
urskoðaðir reikingar félagsins
voru samþykktir. Hagur félags-
ins er góður.
Úr stjórninni átti að ganga Er-
lendur Vilhjálmsson og var hann
endurkosinn formaður til þriggja
ára, með honum eru í stjórn Guð-
geir Jónsson og Gunnlaugur
Magnússon. Reynir Eyjólfsson
var endurkosinn varaformaður
og Hringur Vigfússon endurskoð
andi.
Sextíu og fimm ára:
Þorbjörn Stefánsson
verkamaður
65 ÁRA ER í DAG, Þorbjöm
Stefánsson, Vesturbraut 19, Hafn
arfirði.
Hann er fæddur í Grund, Stöðv
arfirði, ólst hann þar upp og bjó
til 45 ára aldurs að hann fluttist
til Hafnarfjarðar, og hefúr verið
búsettur þar síðan.
Þorbjörn er giftur ágætri konu,
Jórunni Jónsdóttur. Hefur þeim
hjónum orðið 6 barna auðið og
eru þrjú þeirra á lífi, þ. e.:
Guðný, húsfreyja, búsett í Rvík.
Stefán, sjómaður, kvæntur og
búsettur í Hafnarfirði og Pétur,
verzlunarmaður, kvæntur og bú-
settur í Hafnarfirði.
Þorbjörn hefur lagt gjörfa
hönd á margt um dagana, stund-
að sjó og fl. en lengst af verið
verkamaður og lætur sig hag
stéttar sinnar miklu varða og er
nú einn af trúnaðarmönnum
Verkamannafélagsins Hlífar.
Vinir og samherjar Þorbjöms
senda honum og fjölskyldu hans
beztu árnaðaróskir í tilefni af-
mælisdagsins. H. G.
Drengir:
Árni Guðbjartsson Hólabraut 10
Benedikt Ernest Rutherford
Gunnarssundi 7
Björgvin Ragnar Þorgeirsson
Skúlaskeiði 6
Eiríkur Ólafsson Suðurgötu 38
Erlendur Guðmundsson Strand-
götu 21
Erling Rafn Ormsson Hring-
braut 34
Erling Reynir Sigurðsson Vífils-
stöðum
Gísli Heiðar Líndal Finnbogason
Holti, Garðahreppi
Gottskálk Guðjón Guðjónsson
Skúlaskeiði 36
Guðlaugur Jóhannsson Reykja-
víkurvegi 30
Guðmundur Hafþór Guðmunds-
son Lækjargötu 14
Guðmundur Ingólfur Guðmunds-
son Brekkugötu 13
Ingvar Gunnarsson Brekku,
Garðahreppi
Jóhannes Hafberg Jónsson
Strandgötu 69
Jón Kristinn Sigurðsson Vestur-
braut 1
Jón Lewis Parrish Gunnars-
sundi 7
'Sigmar Hjörtur Sigurvinsson
Grænukinn 19
Sigurður Bjarnþór Þorsteinsson
Hraunstíg 7
Sigþór Jóhannesson Hverfis-
götu 58
Skúli Þórsson Hraunstíg 5
Sveinbjörn Pálmi Gunnarsson
Brekku, Garðahreppi
Sveinn Sigurðsson Hverfisgötu 34
Tómas Gísli Guðnason Lækjar-
götu 16
Þórarinn Guðnason Tunguvegi 2
Örlygur Benediktsson Ljósaklifi
Örlygur Rúdolf Þorkelsson
Lyngholti, Garðahreppi.
Stúlkur:
Bára Schiöth Óskarsdóttir
Ásgarði 6, Garðahreppi
Dagný Kristín Gunnarsdóttir
Öldugötu 22
Elísabet Kolbrún Hansdóttir
Sólbergi, Garðahreppi
Guðbjörg Fanney Guðlaugsd.óttir
Strandgötu 50
Guðlaug Eygló Valdimarsdóttir
Lækjargötu 9 {
Guðrún Halla Friðjónsdóttir
Mánastíg 4
Inga Þyri Kjartansdóttir Sunnu-
vegi 3
Ingibjörg Nancy Kudrech
Norðurbraut 33
Ingveldur Sæmunda Alberts-
dóttir Selvogsgötu 10
Kristín Árný Albertsdóttir
Selvogsgötu 10
Kristjana Ingileif Marteinsdóttlr
Álfaskeiði 37
Kristín Símonía Ottósdóttir
Hraundal, Garðahreppi
Lilja Dýrfjörð Sölvadóttir
Garðavegi 9
Margrét Pálsdóttir Öldugötu 2
Matthildur Kristensdóttir
Ölduslóð 5
Nína Sigurlaug Mathiesen Gu8-
mundsdóttir Austurgötu 30
Sigríður Bergþóra Guðmunds-
dóttir Görðum, Garðahreppi
Valgerður Gíslrún Erla Guðjóns-
dóttir Reykjavíkurvegi 4B
Þorgerður Sigurvinsdóttir
Grænukinn 19.
Góður steinbífsafli
Undanfarna þrjá til fjóra daga
hafa bátar frá Grundarfirði eink
um sótt sjó vestur undir Látra-
bjarg, til þess að veiða steinbít.
Afli hefir verið misjafn, en stund
um ágætur. Hafa bátarnir fengið
allt að 20 lestir í róðri. Þeir bát-
ar, sem róa á venjuleg þorskmið
fá lítinn afla, þar sem loðna er
gengin í allan Breiðafjörð.
■—Emil.
1
LESBÓK BARNANNA
Strúturinn R \ S M IJ S
Einu sinni fór Rasmus
í langt ferðalag. Gamall
vinur hans, herra Pelík-
ani, var með honum í för-
inni. Þeir komu heim með
flugvél. „Nú verðum við
að reyna að sleppa við
tollskoðunina“, sagði
Rasmus, „við megum ekki
láta tollþjóninn sjá í tösk-
una okkar, þar sem all<ur
brjóstsykurinn er“.
„Ekkert er auðveldara“,
sagði herra Pelikani, og
greip töskuna upp í stóra
nefið sitt.
Svo gengu þeir hnar-
reistir leiðar sinnar og
tollþjónninn grunaði ekki
neitt.
En þegar þeir tóku
töskuna úr felustaðnum
gægðist vinur þeirra,
negrinn, yfir girðinguna
til límborin merki og
límd á bréfin sem kvitt-
un fyrir því, að burðar-
gjald hefði verið greitt.
Enska þingið samþykkti
hinn 10. janúar 1840, að
Dennyfrímerki skyldi set<
á öll bréf, sem voru allt
að % únsu á þyngd (14
gr.). Burðargjald einnar
únsu bréfa (28 gr.) skyldi
vera tvö penny og síðan
tvö penny fyrir hverja
únsu í viðbót.
Skotasögur
Skoti nokkur hafði dval-
ið í Ameríku í mörg ár.
Þá fór hann í heimsókn
til Glasgow, að hitta þrjá
bræður sína, sem þar
bjuggu. En hann gat
hvergi séð þá á járnbraut-
arstöðinni. Loks komu til
hans þrir alskeggjaðir
karlar og spurðu hann,
hvort hann þekkti þá ekki
þeir væru-bræður hans.
„Eruð þið bræður mín-
ir“, sagði Skotinn undr-
andi, „af hverju hafið þið
allir safnað alskeggi?"
„Þú tókst með þér rak-
vélina, þegar þú fórst“,
svöruðu þeir.
Skoti hringdi til vinar
síns og spurði:
„Ætlarðu að gera nokk-
uð sérstakt annað kvöld?“
„Nei“, svaraði vinurinn.
„En á miðvikudags-
kvöldið?"
„Nei“.
„Og ekki heldur á
f immtudagsk völdið? “
„Ekki heldur".
„En föstudagskvöldið? “
„Því miður, þá verð ég
að vera heima“.
„Það var leiðinlegt,
sagði Skotinn, „ég ætlaði
þá einmitt að bjóða þér í
leikhúsið“.
Skrítlur
Frændi: Jæja, Gréta
litla, hvað langar þig nú
mest að fá í afmælisgjöf?
Gréta: Brúðu!
Frændi: Hvernig á
brúðan að vera?
Gréta (hvíslar): Mig
langar mest í þríbura!
------------o---
Mamma: Hvað ertu að
gera, Elsa?
Elsa: Skrifa bréf.
Mamma: En þú kannt
ekki að skrifa.
Elsa: Það gerir ekkert
til, því að Inga, sem á að
fá bréfið, kann ekki að
lesa.
Sagan um Ferdinand
EINU SINNI var lítill
kálfur, sem hét Ferdin
and og átti heima á
Spáni. Þegar allir hinir
kálfarnir hlupu og hopp-
uðu með halann upp í
loftið, lá Ferinand hinn
rólegasti í skugganum og
svaf. Og þegar hinir kálf-
arnir þóttust vera stór
naut og stönguðu og
skölluðu hvern annan,
undi Ferdinand sér við
að anda að sér ilmi blóm-
anna. Svona var Ferdin-
and.
Mamma hans, sem var
gömul og ráðsett kú, vissi
ekki hvað úr honum ætl-
aði að verða. „Að hverju
leikur þú þér ekki eins
og aðrir kálfar?“, spurði
hún.
En Ferdinand hristi
bara höfuðið. „Mér líð-
ur svo vel, þegar ég get
legið einnvers staðar í ró
og makindum og fundið
blómin anga“, sagði hann.
Árin liðu og Ferdinand
varð stærri og stærri og
sterkari og sterkari með
hverjum deginum sem
leið. Öll hin nautin, jafn-
aldrar hans, æfðu sig að!
stangast allan daginn, þvíj
þau langaði svo mikið að
taka þátt í nautaatinu
mikla í Madrid. En Ferd-
inand lét ekkert hrekja
sig af uppáhaldsstaðnum
sínum, sem var í skugg-
anum undir korkeikinni.
Dag nokkurn komu svo
fimm menn með afar
stóra hatta til að velja,
stærsta, skæðasta og
mannýgasta nautið fyrir
nliutaatið mikla í Madrid.
Allir bolarnir hlupu
um, rótuðu upp jörðinni,
og öskruðu hræðilega,
svo að mennirnir skyldu
halda, að hver þeirra um
sig, væri hættulegri en
allir hinir. Nema Ferdin-
and. Hann vissi, að aldrei
yrði hann valinn og gekk
hinn rólegasti af stað til
þess að finna sér skugga-
j sælan stað að liggja á. En
{hann leit ekki nógu vel í
kringum sig og settist
beint ofan í þyrnirunn,
sem var alsettur hvöss-
um, beittum þyrnum. Ef
að þú værir þyrnirunnur,
myndir þú ekki vilja láta
setjast ofan á þig, allra
síza stóran, þungan bola
eins og Ferdinand. Þú
myndir stinga. Og það
var einmitt það sem gerð-
ist, — þyrnarnir stungu
Ferdinand.
Uh, — hvað hann
kenndi tiL Hann hljóp
upp í loftið, öskraði af
reiði og reif upp jörðina
með löngu hornunum
sínum. Hann var alveg
óður.
Þegar mennirnir fimm
með stóru hattana sáu
hann, kom þeim saman
um, að þettá væri yilt-
asta og óðasta nautið,
sem þeir hefðu nokkru
sinni séð. Hann vildu þeir
fá. Svo óku þeir með
hann í opnum vagni eins
og þjóðhöfðingja beina
leið til Madrid.
Hvílíkur dagur, þegar
nautaatið átti að fara
fram. Fánarnir blöktu,
hljómsveitin spilaði og
senoriturnar gengu með