Morgunblaðið - 30.05.1957, Blaðsíða 12

12
MORGVNBLAfíir
Flmmtudagur 30. maí 1957
otttnstMtaMb
Útg.: H.f. Arvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Aðalritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjarni Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Einar Asmundsson.
Lesbók: Ami Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 30.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 1.50 eintakið.
Aðþrengt stjórnorlið í eldhnsi
ENGUM, sem hlustaði á eldhús- |
dagsumræðurnar á Alþingi í þess-
ari viku, gat dulizt það, að mjög
þröngt var orðið itfn stjórnar-
liðið og stefnu þess. Hver afglöp-
in á fætur öðru voru sönnuð á
það.
Sú staðreynd blasir t.d. við al-
þjóð, að vinstri stjórnin hefur
gert varnar- og öryggismál þjóð •
arinnar að hreinni verzlunar-
vöru. Er því meira að segja lýst
yfir af málgagni stærsta stjórn-
arflokksins, kommúnista, eins og
Bjarni Benediktsson benti á í
ræðu sinni í fyrrakvöld. Stjórnar-
flokkarnir hafa herjað út þau
lán, sem þeir hafa fengið hjá
Bandaríkjamönnum, sem b'-,int
endurgjald fyrir að semja um
áframhaldandi dvöl varnarliðsins
í landinu. Með því svíkur það
auðvitað það loforð sitt, sem það
lagði hvað mesta áherzlu á fyrir
kosningar, að reka herinn úr
landi.
Er þá orðið lítið úr hreysti-
yrðum Hermanns Jónassonar
um að betra sé að skorta
brauð en að hafa erlendan her
í landinu.
Hækkun byggingar-
kostnaðar
Gunnar Thoroddsen benti á það
í ræðu sinni, að fyrir aðgerðir
ríkisstjórnarinnar hefði bygging-
arkostnaður nú hækkað um 10—
15%. Þýddi það 25—35% þúsund
króna hækkun á byggingarkostn-
aði meðalíbúðar.
Þetta er aðeins eitt dæmi um
það, hvernig vinstri stjórnin hef-
ur svikið loforð sín. Hún lofaði
að stórlækka byggingarkostnað
og stórauka stuðning við íbúða-
byggingar. Hvort tveggja hefur
verið svikið. Úr veðlánunum hef-
ur dregið stórkostlega og bygg-
ingakostnaðurinn hefur verið
hækkaður. Það er því miklum
mun erfiðara fyrir efnalítið fólk
að ráðast í íbúðabyggingar nú en
í tíð fyrrverandi ríkisstjórnar.
Ingólfur Jónsson benti einn-
ig á það í umræðunum, að
vegna aðgerðar ríkisstjórnar-
innar hefðu útgjöld meðal-
bónda aukizt um 10—15 þús.
kr. á ári.
9400 kr. byrði á hvert
heimili
Sigurður Bjarnason vakti at-
hygli á því í sinni útvarpsræðu,
að miðað við svipaða fjölskyldu-
stærð og gert er ráð, fyrir við
útreikning vísitölu framfærslu-
kostnaðar næmi gjaldabyrðin
vegna hinna nýju skatta og tolla
vinstri stjórnarinnar um það bil
9400 kr. á hverja 5 manna fjöl-
skyldu í landinu. Fyrir þessa upp
hæð, sem ríkisstjórnin tekur af
hverju einasta heimili af þessari
stærð, væri hægt að kaupa allt
það magn, sem 5 manna fjöl-
skylda notar af kjöti, hvers kon-
ar kjötvörum, mjólk, mjólkur-
vörum og feitmeti á heilu ári.
Þegar þetta er athugað,
verður það ljóst hversu stór-
kostlegt skarð hinar nýju
skattaálögur hafa höggvið i
tekjur hvers einasta heimiíis
í landinu.
En þrátt fyrir þessar augljósu
staðreyndir, sem stjórnarliðar
gátu ekki mótmælt í útvarpsum-
ræðunum með neinum rökum,
héldu ráðherrarnir þó áfram að
berja höfðinu víð steininn og
sögðu, að dýrtíðin hefði ekkert
aukizt!! Þeir héldu þessari stað-
hæfingu fram, eftir að Ingólfur
Jónsson hafði nefnt fjölda dæma
um einstakar vörutegundir, sem
hækkað höfðu um 10—80%.
Þeir, sem Eysteinn
skammar
Ummæli Jóns Pálmasonar í
eldhúsdagsumræðunum um Ey-
stein Jónsson fjármálaráðherra
vöktu mikla athygli. Komst hann
m.a. að orði um ráðherrann á
þessa leið:
„Sjálfur þykist þessi mað
ur hafa ráðið mestu í öllum
stjórnum. En þegar hann
er í stjórn með Ólafi Thors, þá er
allt ilft kommúnistum að kenna,
en þegar hann er í stjórn með
kommúnistum, þá telur hann allt
illt Ólafi Thors að kenna. Síðasta
afrek þessa herra er svo það, að
hækka útgjöldin og álögurnar
um nærri 400 millj. króna, siðan
núverandi ríkisstjórn tók við“.
Mörgum mun finnast þessi um-
mæli réttmæt. Það er rétt að Ey-
steinn Jónsson taldi fyrir rúmu
ári síðan, þegar hann sat í ríkis-
stjórn undir forsæti Ólafs Thors,
að allir erfiðleikar í íslenzkum
efnahagsmálum væru fyrst og
fremst kommúnistum að kenna.
Nokkrum mánuðum síðan tók
hann hins vegar undir þá skoðun
Hermanns Jónassonar, að ekki
væri hægt að leysa vanda efna-
hagsmálanna með Sjálfstæðis-
mönnum.
Örfáum mánuðum enn síðar
myndaði hann svo ríkisstjórn
með kommúnistum, til þess að
leysa með þeim vandkvæði
efnahagsmálanna. Og síðan
hefur ailt illt á íslandi verið
Sjálfstæðismönnum að kenna,
að áliti Eysteins Jónssonar og
samkvæmt ræðum hans utan
þings og innan.
Bugaðir menn
Það vakti mikla athygli í lok
útvarpsumræðnanna að tveir af
þróttmestu baráttumönnum
stjórnarinnar, þeir Eysteinn Jóns
son og Lúðvík Jósefsson, töluðu
í síðustu umferð eins og bugaðir
menn. Lúðvík Jósefsson notaði
aðeins hálfan ræðutíma sirm og
Eysteinn sá ekkert nema svart-
nætti allt í kringum sig.
Virtist mörgum sem und-
irtónn ræðu hans væri sá,
að honum virtist allt vera
í upplausn og á hraðri leið
niður á við. Og hver láir mann
inum þá skoðun?
Alþýðublaðið er líka ákaflega
framlágt í gær ,enda var mál-
flutningur ræðumanna Alþýðu-
flokksins lélegur og bragðlítill.
Blaðið tekur þess vegna þann
kost að ráðast með offorsi að Ól-
afi Thors og saka hann um skiln-
ingsleysi á hagsmunum sjávarút-
vegsins. Mun það lítt saka for-
rnann Sjálfstæðisflokksins, sem
meira gagn hefur unmð íslenzk-
um sjávarútvegi en nokkur
stjórnmálamaður þessarar þjóð-
ar.
UTAN UR HEIMI
öl |cl/00 Mig hefur langað til þess
rUulVClv að flýja land allt frá 1949
Puskas með dóttur sína.
I síðustu viku birtust í
Kaupmannahafnarblaðinu B. T.
fjórar greinar eftir ungverska
knattspyrnukappann Puskas, sem
allir knattspyrnuunnendur kann-
ast við. Hann er talinn einn snjall
asti knattspyrnumaður í heimi og
dáður af milljónum manna.
Nú er Púskas landflótta og
í greinum sínum skýrir hann
ástæðurnar til þess. Hér birtist
útdráttur úr síðustu greininni,
sem fjallar m.a. um flótta konu
hans og dóttur frá Ungverjalandi
eftir að Rauði herinn hefði brot-
ið alla mótspyrnu ungversku
þjóðarinnar á bak í lok síðasta
árs. Við gefum Puskasi orðið.
v
ið sátum í notalegri
dagstofu í æfingabúðum okkar í
Tata um 70 km fyrir utan Buda-
pest. Það var 23. október árið
1956. Við vorum í góðu skapi,
margir íþróttamenn, spiluðum og
gerðum að gamni okkar, því að
ýmislegt benti til þess að járn-
greipar stalinistanna um land
okkar væru að losa tökin. í fyrsta
skipti í sögu kommúnistastjórnar-
innar hafði æskan fengið leyfi til
þess að stofna jþróttaklúbba, sem
ekki voru undir eftirliti íþrótta-
málaráðuneytisins. Á stjórnmála-
sviðinu var einnig kom;n hreyf-
ing á æskuna, sem hafði krafizt
þess, að Rakosi, tákn ótta og fá-
tæktar færi frá.
Enginn bjóst við nein-
um sérstökum tíðindum. Kl. 17
tilkynnti útvarpið í (Budapest)
að komið hefði til „smávægilegra
mótmælagangna". En þegar Gerö
kom að hljóðnemanum kl. 20 og
flutti eina af þessum sígildu
stalinistaræðum þar sem hann
sagði, eins og venja var, að frelsi
Ungverjalands væri ógnað af
„hinum vestrænu heimsvaldasinn
um“ vorum við vissir um að vald
hafarnir ætluðu ekki lengur að
láta undan síga. Skömmu síðar
þagnaði útvarpið, en síðar um
kvöldið var lesin í útvarpið áskor
un í nafni íþróttamanna til æsk-
unnar að hætta bardögum Þá
vissum við hvað var á seyði og
við vorum sárir vegna þess að
nöfn okkar voru misnotuð á þenn
an hátt.
á segir Puskas frá því
að hann hélt til Budapest með
járnbrautarlest og höfðu frelsis-
sveitirnar náð nær allri borginni
á sitt vald, er hann kom þangað.
Segir hann þá:
í fyrsta skipti í 13 ár var mitt
ástkæra föðurland frjálst. Ég
hef aldrei fyrr eða síðar verið
jafnhamingjusamur... Það koma
tár í augun á mér, þegar ég hugsa
til þessara ógleymanlegu frelsis-
daga, sem bundinn var endi á
með hinni lymskulegu og grimmd
arfullu endurkomu Rússanna.
Kona Puskas og dóttir höfðust
við í kjallara í húsi því, er þau
bjuggu í Budapest á meðan á
átökunum stóð. Dag einn sagðist
Puskas heyra í útvarpsstöðinni
„Radio Free Europa", að hann
hefði fallið í bardögunum. Hann
fór að speglinum til þess að sjá
hvernig hann liti út, fallinn.
H inn 31. október hélt
Puskas með knattspyrnuliði sinu,
Honved, í keppnisför til Spánar.
Kona hans og dóttir urðu eí'tir í
Budapest. „En þá hélt ég, eins og
allir aðrir, að bardaginn væri
unninn og, að Rússarnir væru
hraktir á burt til eilífðar".
„Yið skröltum í gömlum diesel-
vagni út úr Ungverjalandi. Með
nær kilometra millibili vor-
um við stöðvaðir af frelsishetj
um, sem voru frá sér numdar af
hrifningu. Við höfðum það ekki á
tilfinningunni, að þá nálgaðist
örlagaríkasti dagur eftir stríðs-
árln, hlnn 4. nðvember. Þann dag
beittu þeir járnhnefunum á
fruntalegan hátt gegn hugdjörf-
um, örmagna ungverskum ætt-
jarðarvinum.... Mér flaug þaS
ekki í hug að ég væri landflótta“.
Og áður en varði reiS
ógæfan yfir. Honved ferðaðist
um Evrópu og lék marga leiki
samkvæmt Sætlun. Liðsmenn
voru milli vonar og ótta um af-
drif ættingjanna. Þeir reyndu
stöðugt að ná símasambandi við
skyldfólkið, en árangurslaust. Ura
nætur vöktu þeir við útvarps-
tækið og fylgdust gaumgæfilega
með fréttunum.
„Ég vildi ekkl fyrir neinn mun
Iifa þessar viltiur á ný“. , . Ég
gleymi aldrel örvæntingu minnt
þegar ég sá, að ekkert gaí komið
veslings samlöndum mínum til
hjálpar.
Skyndilega nótt eina, tókst mér
að ná símsambandi við konu
mína. Ég vonaði, að í allri ringul
reiðinni myndi enginn hlusta á
samtal okkar og sagði við hana,
að hún yrði að reyna að komazt
úr landi. Síðan var sambandið
slitið. En kona mín og dóttir voru
samt á lífi...“
Puskas fór til S-Ame-
ríku og, þegar hann kom þaðan,
hafði konu hans tekizt að fiýja.
Þau hittust í Milano. Fyrsta flótta
tilraun hennar hafði mistekizt.
Hún ásamt eiginkonum nokkúrra
annarra knattspyrnumanna,,
höfðu borgað leigubílstjóra ríf-
lega fyrir að aka þeim til austur-
rísku landamæranna. Þegar 50
km voru ófarnir að landamærun-
um þorði bílstjórinn ekki að fara
lengra. Konurnar með börnin sín
fóru því úr bílnum og ætluðu að
halda áfram. En leiðin var of
löng. Einskis var annars úrkosta
en að fara með járnbrautarlest
aftur til Budapest.
Nokkru síðar hringdi læknir
Honved (knattspyrnuliðsins) til
konu Puskas og sagði henni að
hún gæti reynt að komast undan
með ákveðinni lest. Enn héldu
mæðgurnar af stað, nú í fylgd
með einni vinkonu. 20 km frá
Iandamærunum stigu þær af lest
inni og þessa 20 km urðu þær að
skríða í skjóli myrkursins og
bleytu og ófærð til þess að vekja
ekki athygli landamæravarðanna.
Það var erfitt, stúlkan grét og
konurnar voru aðframkomnar, er
nokkrir austurrískir bændur
fundu þær. Flóttin hafði heppn-
azt. Þær voru frjálsar.
„L oksins var öll fjöl-
skyldan óhult. Ekkert gat fengið
okkur til þess að hverfa til baka“
— segir Puskas. ,,En ef til vill
einhvern tíma í framtíðinni, ef
Framh. á bls. 14
,0 km í náttmyrkri og ófærð á flótta frá Kau„.