Morgunblaðið - 02.07.1957, Blaðsíða 16

16
MORGUNBL 4 ÐIÐ
Þriðjudagur 2. júlí 1957
I
Austan Ffjf eftir John É Steinbeck 1 70 i l
1 1 ) 1 1 1 í 1
um, eins og skammbyssu: — „Ég
skal segja þér nokkuð. Hún hef-
ur alveg óafvitandi töfrað mann
sinn. Hann hangir þarna öllum
stundum yfir henni og virðist
ekki um annað hugsa. Ég held
jafnvel, að hann hafi varla litið
á tvíburana ennþá“.
Samúel beið unz hún kom inn
aftur: „Ef hún er nú löt og hann
tæplega með fullu ráði, hver á
þá að annast börnin? Svona tví-
burar þarfnast nákvæmrar um-
önnunar".
Liza lét frá sér skjóluna og
sópinn, ýtti stól til hans og sett-
ist. Hún studdi höndum á kné
sér: „Ef þú efast um það sem
ég segi, þá skaltu minnast þess,
að ennþá hefi ég aldrei farið
kæruleysislega með sannleik-
ann“.
„Ég held að þú getir ekki ósatt
orð talað, góða mín“, sagði hann
og hún brosti og hélt að þetta
væri hrós.
„Jæja, en þú munt eiga erfitt
með að trúa því, sem ég ætla
nú að segja þér“.
„Láttu það bara koma“.
„Þú þekkir Kínverjann, Sam-
úel, þennan með skásettu augun,
sem talar útlenzku og gengur
með fléttu?"
„Hann Lee, já? Víst þekki ég
hann“,
„Myndir þú ekki halda að hann
væri heiðingi?“
„Ég veit ekki“.
„O, jú, Samúel, viðurkenndu i
--□
Þýðing
Sverrir Haraldsson
□---------------------□
það bara. Það myndu allir halda.
En svo er nú samt ekki“. Hún
stóð aftur á fætur.
„Nú hvað er hann þá?“
Hún potaði í handlegginn á
honum með járnhörðum fingrin-
um: „Hann er presbyteriani og
vel lesinn í ritningunni — það
finnur maður fyrst, þegar maður
er farinn að skilja þetta hrogna-
mál hans. Nú, hvernig lízt þér á
þetta?“
Samúel átti erfitt með að verj-
ast hiátri: — „Ja, mér þykir þú
segja aldeilis fréttir", sagði hann.
„Já, finnst þér ekki. Og hver
heldurðu svo að það sé, sem ann-
ast tvíburana? Ég myndi aldrei
treysta heiðingja — en presbyter
iana — hann lærði allt sem ég
sagði honum".
„Þá skal mig ekki furða þótt
börnunum líði vel“, sagði Sam-
úel.
„Sannarlega er ástæða til að
þakka og biðja“.
„Já, látum oss bæði þakka og
biðja", sagði Samúel.
5.
Cathy lá rúmföst í eina viku og
safnaði kröftum. Annan laugar-
dag í október hélt hún sig í
svefnherbergi sínu allt til hádeg-
is. Adam tók í snerilinn, en upp-
götvaði að dyrnar voru læstar.
„Ég er dálítið vant við lát-
in“, kallaði hún og hann fór leið-
ar sinnar. — „Hún er sjálfsagt að
taka til í kommóðunni sinni“,
hugsaði hann með sér, því að
hann heyrði að hún opnaði skúff-
ur og lokaði þeim. Um nónbil
kom Lee út til Adams, þar sem
hann sat á tröppunum:
„Missi segja, ég fara til King
City og kaupa barnapela", sagði
hann órólegur.
„Jæja, þá gerið þér það“, sagði
Adam: — „Hún er húsmóðir yð-
ar“.
„Missi segja ég ekki koma heim
fyrr en á mánudag. En ef. . .“
Stillileg rödd Cathys heyrðist
úr dyrunum: — „Hann hefur
ekki fengið einn einasta frídag í
háa herrans tíð. Honum veitir
ekki af því að taka sér örlitla
hvíld“.
„Auðvitað", sagði Adam. —
„Mér hafði bara aldrei dottið það
í hug. Góða skemmtun, Lee. Ef ég
þarf á einhverri hjálp að halda,
þá kalla ég bara á einhvern smið
inn“.
„Þeir fara allir heim. Sunnu-
daginn".
„Þá sendi ég eftir indíánanum.
Lopez hjálpar mér“.
Lee fann augu Cathys hvíla á
sér. — „Lopez drukkinn. Finna
viskíflösku".
Adam var orðinn óþolinmóður:
„How to build up your English home library“
Erindi um þetta efni flytur MISS MURIEL JACKSON frá London í
Tjarnarkaffi, uppi, í kvöld kl. 8,30.
MISS JACKSON starfar við eitt af stærstu útgáfufyrirtækjum Eng-
lands. Hún hefur lokið háskólaprófi í enskri tungu og enskum bókmenntum.
Auk þess hefur hún um skeið numið íslenzku, bæði fornmálið og hið nýja, og
hefur Eiríkur Benedikz verið kennari hennar í nútíma íslenzku.
MISS JACKSON er stórgáfuð kona og vel að sér í enskum bókmenntum
og er ekki vafi á, að íslenzkir bókakaupendur og lesendur geta sótt mikinn fróð-
leik í erindi hennar. Erindið verður flutt á ensku.
Aðgangur að erindinu er ókeypis. Allir eru velkomnir meðan húsrúm
leyfir. —•
SniTbjornJónsspnSlohf
THE ENGLISH BOOKSHOP
— „Ég hefi einhver ráð, Lee“,
sagði hann önugur. — „Hættið nú
þessu þrefi“.
Lee leit á Cathy, sem stóð í dyr
unum. Svo lét hann augnalokin
síga. — „Kannske ég koma aftur
seint“, sagði hann og honum
fannst hann sjá tvær dökkar
hrukkur birtast á milli augna
hennar og hverfa aftur nærri sam
stundis. Hann snéri sér við. —
„Verið þið sæl“, sagði hann.
Þegar kvöldaði fór Cathy aft-
ur inn í svefnherbergið sitt. Um
klukkan hálfátta drap Adam
á dyrnar: — „Ég er hérna með
dálítinn kvöldmat handa þér, ást-
in mín. Það er nú ekki mikið“.
Hún opnaði dyrnar samstundis,
eins og hún hefði staðið fyrir inn
an og beðið. Hún var í fallegu
ferðafötunum sínúm, jakka með
svörtum bryddingum svötrtu
flauelsslagi og stórum svörtum
hnöppum. Á höfðinu hafði hún
barðabreiðan stráhatt með litlum
kolli og löngum svörtum hatt-
prjóni. Hún beið þess ekki að
hann ryfi þögnina: — „Ég er að
fara héðan“.
„Cathy, hvað áttu við?“
„Ég var búin að segja þér það“.
„Nú, þú varst ekki búin að
því“.
„Þú vildir ekki hlusta á mig.
Það skiptir heldur ekki neinu
máli.“
„Ég trúi þér ekki“.
Rödd hennar var köld og til-
finningalaus: — „Mig varðar ekk
ert um það hverju þú trúir. Ég
er að fara“.
„En börnin--------“.
„Þú gfur fleygt þeim niður í
einhvern brunninn þinn“.
Hann hrópaði í örvæntingu: —
„Cathy, þú ert veik. Þú getur
ekki farið — ekki frá mér — ekki
frá mér“.
„Ég get gert allt sem ég vil, fyr
ir þér. Hvaða kona sem er getur
gert allt sem hún vill, fyrir þér.
Þú ert aumingi, fífi“.
Orð hennar skullu á honum
með ægiþunga. Svo greip hann
skyndilega um axlir hennar og
ýtti henni aftur á bak. Þegar hún
riðaði við kippti hann lyklinum
úr skránni innanverðri, skellti
hurðinni og flýtti sér að læsa
Hann stóð másandi með eyrað
við skráargatið og fann til ein-
hvers undarlegs magnleysis í öll
um líkamanum. Hann heyrði
hana hreyfa sig hægt og hljóð-
lega, inni í herberginu. Skúffa
var opnuð og vonin vaknaði í
brjósti hans — hún verður kyrr.
Svo heyrði hann lágan smell, sem
hann vissi ekki hvað var og hann
þrýsti eyranu enn fastar að hurð-
inni.
Rödd hennar virtist svo nærri
honum, að hann kippti höfðinu
til baka. Hann heyrði hlýjuna í
rómnum: — „Elskan mín“, sagði
hún lágt og ástúðlega. — „Mig
grunaði ekki, að þú mundir taka
þetta svona nærri þér. Viltu fyr-
irgefa mér, Adam“.
Hann andaði ört og slitrótt.
Hönd hans skalf, þegar hann
reyndi að snúa lyklinum og hann
féll á gólfið, þegar hann hafði
snúið honum. Hann opnaði dyrn-
ar. Hún stóð þrjú skref innan við
þröskuldinn. í hægri hendinni
MARKtJS Eftir Ed Dodd
hélt hún á skammbyssunni hans
og dökkt opið á byssuhlaupinu
gein við honum. Hann steig eitt
skref áfram og sá að bógurinn
var spenntur.
Hún hleypti af. Blýkúlan hitti
hann í öxlina, flattist út og tætti
sundur stykki af herðablaðinu.
Blossinn og hvellurinn sviptu
hann að mestu allri meðvitund,
hann skjögraði aftur á bak og
féll á gólfið. Hún gekk hægt til
hans, gætilega, eins og um sært
dýr væri að ræða. Hann starði
upp, í augu hennar, sem hvíldu
á honum, köld og miskunnarlaus.
Svo fleygði hún skammbyssunni
á gólfið við hlið hans og gekk
út úr húsinu.
18. KAFLI.
1.
Horace Quinn hafði verið skip-
aður vara-héraðsfógeti, til að
hafa eftirlit með héraðinu um-
hverfis King City. Hann kvart-
aði yfir því, að starfið krefðist
allt of mikils tíma af sér, svo að
það bitnaði á búskapnum heima
fyrir. Konan hans kvartaði jafn-
vel sínu meira, en sannleikur.
inn var hinsv egar sá, að mjög lít-
ið hafði verið um afbrot þar um
slóðir, síðan Horace gerðist
vörður laga og réttar. Hann hafði
vonazt eftir því að geta aflað sér
frægðar og orðið héraðsfógeti.
Héraðsfógetinn var alltaf virðu-
iegur og virtur. Starf hans var
ekki jafnótryggt og erfitt og
starf fulltrúans, heldur fast og
veglegt. Horace hafði enga löng.
un til þes að dveljast þarna á bú.
jörð sinni til æviloka og kona
hans vildi um fram allt flytja bú-
ferlum til Salinas, þar sem hún
átti ættingja.
Þegar Horace barst sú lausa-
fregn, bæði með indíánanum
Lopez og smiðunum, að Adam
Trask hefði orðið fyrir skoti,
söðlaði hann óðar hest sinn og
fól konu sinni að sundra svíninu,
er hann hafði slátrað þá um
morguninn.
Skammt fyrir norðan stóru
mórberjatrén, þar sem vegurinn
beygir til vinstri, mætti Horaca
Juliusi Euskadi. Julius var ekki
búinn að ákveða það fyllilega
hvort hann ætti heldur
að fara á kornhænuveiðar, eða
ríða til King City, taka sér þar
far með lestinni til Salinas og
kaupa þar ástir kvenna. Euskadi-
fjölskyldan var efnað og myndar
legt fólk af spönskum uppruna.
Julius sagði: — „Ef þú slæst í
förina, þá höldum við beint til
Salinas. Mér er sagt að þar sé bú-
ið að opna nýtt hóruhús, rétt við
hliðina á Jenny og mjög skammt
frá Long Green. Forstöðukonan
hvað heita Faye. Þetta er vist
skolli fínn staður, næstum ein«
og í San Francisco. Með píanó.
leikara og öllu því“.
SHtltvarpiö
Þriðjudagur 2. júlí.
Fastir liðir eins og venjulega.
j 19,00 Hús í smíðum: XVI:
j Marteinn Björnsson verkfræðing-
I ur svarar spurningum hlustenda.
’ 19,30 Þjóðlög frá ýmsum löndum
(plötur). 20.30 Tónleikar Smet-
ana-kvartettinn leikur. — 20,55
Frá hálfrar aldar afmælishátíð
Ungmennafél. íslands á Þingvöll-
um. — 21,45 Kórsöngur: Útvarps-
kórinn syngur (plötur). — 22,10
„Þriðjudagsþátturinn". — 23,00
Frá landskeppni Dana og íslend-
inga. — 23,20 Dagskrárlok.
to — Konan mín stofnaði
lífi sínu í hættu mín vegna . . .
hvað áttu við?
- Ég segi þér það, þegar þú
hefir lesið bréfið.
2) — Lestu það fyrir mig,
Markús. Ég er ekki með gler-
augun með mér.
— „Elsku Hallur, ég reyndi að
ná til lögreglunnar . . . Jordan
er að leita að þér . . . Hann hefir
svarið þess eið að drepa þig . . .
3) . . . Ég reyni að halda hita
a Petu litlu. Hjálpin hlýtur að
berast fljótt. Ef ég skyldi aldrei
sjá þig aftur . . .
4) . . . vil ég biðja þig að
minnast þess, að ég elska þig af
öllu hjarta. — Marta.“
Miðvikudagur 3. júlí:
Fastir liðir eins og venjulega.
12.50—-14.00 Við vinnuna: Tón-
leikar af plötum. 19.30 Lög úr ó- •
perum (plötur). 20.30 Erindi:
Sannleiksleitin (Grétar Fells rit-
höfundur). 20.55 Tónleikar (plöt-
ur). 21.20 íþróttir (Sigurður Sig-
urðsson). 21.40 Tónleikar (plöt-
ur. 22.10 Upplestur: „Forspá“,
smásaga eftir Kristján Bender
(Valdimar Lárusson leikari). 22,
20 Létt lög (plötur): 23.00 Dag-
skrárlok.