Morgunblaðið - 28.08.1957, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 28. ágúst 1957
MORGVNBLAÐIÐ
3
Á sjöunda hundrað manns á samkom-
um Sjálfstœðismanna á Patreksfirði
Félag ungra Sjálfstæðismanna stofnab*
HÉRAÐSMÓT Sjálfstaeðismanna
í Barðastrandarsýslu var haldið
á Patreksfirði um' síðustu helgi.
Mótið sótti fjöldi manna hvaðan-
æva að úr sýslunni, enda stóðu
hátíðahöldin bæði á laugardag og
sunnudag.
A laugardagskvöldið var hald-
Jóhannes Árnason
inn dansleikur, og hafði hljóm-
sveit frá ísafirði verið fengin til
að leika fyrir dansinum.
Kl. 2 á sunnudag hófst stofn-
fundur Félags ungra Sjálfstæðis-
manna í Vestur-Barðastrandar-
sýslu. Stofnendur voru alls 55 að
tölu. Á fundinum mætti Friðjón
Þórðarson alþingismaður, en
hann á sæti í stjórn S.U.S. svo
og Birgir ísi. Gunnarsson stud.
jur., en hann hefur af hálfu stjórn
ar S.U.S. unnið að undirbúningi
félagsstofnunarinnar. Formaður
var kjörinn Jóhannes Árnason,
stud. jur., en félagsstofnunarinn-
ar verður nánar getið á æskulýðs
síðu blaðsins innan skamms.
Kl. 4 hófust hátíðahöldin að
nýju. Ásmundur B. Ólsen, for-
maður félags Sjálfstæðismanna á
Patreksfirði setti mótið og stjórn-
aði samkomunni.
• Því næst tók til máls Birgir
Kjaran hagfræðingur. Hann rakti
feril ríkisstjórnarinnar það ár,
sem hún hefur setið að völdum,
hvernig hún hafi svikið öll gefin
loforð og í raun og veru gefizt
upp við lausn þeirra vandamála,
sem að steðjuðu.
Næsti ræðumaður var Friðjón
Þórðarson alþingismaður. Hann
lýsti undirstöðum ríkisstjórnar-
innar, þ. e. Alþýðubandalaginu,
en það væri nýtt nafn á komm-
únistaflokknum, og Hræðslu-
bandalaginu, sem byggt hefði
kosningabaráttu sína upp á mis-
notkun stjórnarskrárinnar og
með broti á kosningalögum. For-
ystumenn Hræðslubandalagsins
hefðu lýst þvi yfir i hverju kjör-
dæmi að samvinna við kommún-
ista kæmi ekki til greina, enda
hefðu þeir vitað að slíkt yrði
ekki vel liðið í sveitakjördæmum
landsins. Fyrsta verk þeirra eftir
kosningar hefði verið að ganga
til stjórnarsamstarfs við komm-
únista þrátt fyrir gefxn loforð.
Slíkt atferli væri fordæmingar-
vert.
Að lokum tók til máls Ari
Kristinsson sýslumaður Barð-
strendinga. Hann gat þess í upp-
hafi máls síns, að stjórnmálin
væru orðin snar þáttur í lífi hvers
einstaklings og stjórnmálabarátt-
an ákvarðaði lífsafkomu hvers
manns í landinu. Hver einstak-
lingur yrði því að kynna sér sem
,bezt þær stjórnmálastefnur, sem
barizt væri um á hverjum tíma.
Að öðrum kosti væri hætta á
því að menn létu glepjast af of-
beldis- og öfgastefnum, sem boð-
aðar væru af pólitískum lýð-
skrumurum.
Ari ræddi síðan helztu megin-
einkenni Sjálfstæðisstefnunnar,
og gat helztu grundvallarstefnu-
mála Sjálfstæðisflokksins.
Hann gat því næst ríkisstjórn-
arinnar, vandræða hennar og úr-
ræðaleysis á hverju sviði og enn-
fremur svika hennar, sem ræðu-
maður taldi grafa undan póli-
tísku siðgæði og trú manna á lýð-
ræðisskipulagið í landinu. Hann
fordæmdi ennfremur þá heift sem
núverandi stjórnarflokkar hefðu
notað í baráttu sinni og hvatti
menn til að ganga drengilega til
leiks hvar sem væri. Var mjög
góður rómur gerður að máli ræðu
manna.
Því næst var flutt óperettan
„Ást og andstreymi" með tónlist
eftir Offenbach. Flytjendur voru
Þuríður Pálsdóttir, Guðmunda
Elíasdóttir, Guðmundur Jónsson
og Fritz Weisshappel. Hlutu þau
ágætar undirtektir áhorfenda.
Þessa samkomu sóttu um 260
manns, og var skipað í hvert
saéti, en alls sóttu þessi hátíða-
höld á sjöunda hundrað manns,
en þau fóru fram í samkomu-
húsinu Skjaldborg á Patreksfirði,
sem er eign Sjálfstæðismanna
þar. Síðastliðinn vetur fóru fram
gagngerar endurbætur á húsinu.
Var það málað hátt og lágt, sett
í það nýtt hitakerfi og ný ljósa-
tæki. Ennfremur var gerður mjög
vistlegur salur á efri hæð húss-
ins, en þar hefur hússtjórnin rek-
ið matsölu í sumár. Húsið er nú
hið glæsilegasta og ber vott um
stórhug og styrk Sjálfstæðis-
manna á Patreksfirði.
í stjórn Skjaldar félags Sjálf-
stæðismanna eru:
FYRIR um 44 árum eða 1913 var
Jóhann Þ. Jósefsson á ferð í
Þýzkalandi til að leita sér við-
skiptasambanda. Þá kynntist
hann þýzkum útgerðarmanni Lud
Ludwig Janssen eldri sem
stofnaði til góðra kynna við
tslendinga.
wig Janssen í Bremerhaven og
hófust þar með áratuga löng við-
skipti og vinátta milli þeirra, er
síðar dugaði Jóhanni vel, er hann
þurfti að reka erindi íslands í
Þýzkalandi
Alllöngu síðar, eða árið 1930,
gerðu íslendingar fyrst tilraun
með að sigla togara til Bremer-
haven og selja þar ísfisk. Þýzkir
útgerðarmenn veittu þessum söl-
um mótspyrnu, en að minnsta
kosti 1 þeirra var svo víðsýnn að
hann studdi tilraun íslendinga af
fullum drengskap og einbeitni.
Þetta var Ludwig Janssen, sem
síðar var skipaður ræðismaður
íslands og Danmerkur, Og þessi
viðskipti við Þýzkaland jukust
svo mjög á næstu árum báðum
löndunum til hagsbóta, að árið
áður en síðari heimsstyrjöldin
brauzt út var Þýzkaland orðið
annað mesta viðskiptalánd ís-
lands.
Um þessar mundir hefur dval-
izt hér á landi í hálfsmánaðar
heimsókn Ludwig Janssen, sem
Ásmundur B. Olsen, formaður;
Ari Kristinsson, sýslumaður; Að-
alsteinn P. Ólafsson; Þórunn Sig-
urðardóttir og Gísli Bjarnason.
f hússtjórn eru: Guðjón Jó-
hannesson, Dagbjartur Gíslason,
Helga Guðmundsdóttir, Friðþjóf-
ur O. Jóhannesson, Ólafur Krist-
Stendur Sjálfstæðisflokkurinn
í mikilli þakklætisskuld við þetta
dugmikla og áhugasama fólk og
er starfsemi flokksins á Patreks
firði til mikillar fyrirmyndar.
er sonur hins gamla Ludwigs en
við fráfall hans, tók han við
stjórn fyrirtækja hans, bæði verzl
unarfyrirtæki og togaraútgerð.
Gerir hann m.a. út fimm togara
frá Bremerhaven og er einn
þeirra, Helgoland alveg nýr.
íslenzkir sjómenn sem til Brern
erhaven koma kannast vel við
fyrirtækið Janssen, sem annast
fyrirgreiðslu margra ísl. togar-
anna þar í borg og þeir kannast
einnig við Ludwig Janssen sjálf-
an, sem hefur verið valinn eftir-
maður föður síns sem vararæðis-
maður íslands í Bremerhaven og
annast það embætti með mesta
sóma.
Fréttamaður Mbl. hitti Lud-
wig Janssen, konu hans Klöru og
son Carsten sem snöggvast að
máli í setustofunni á Hótel Borg.
Þau hjónin kváðu þetta vera í
fyrsta skipti, sem þau kæmu til
íslands og hefði förin orðið þeim
bæði tækifæri til að kynnast
þessu stórbrotna og fagra landi
og einnig til að heilsa upp á svo
ótalmarga íslenzka kunningja og
vini, sem þau hafa eignazt á und-
anförnum árum. Því miður var
tíminn bara svo stuttur, að
þeim gafst ekki einu sinni tæki-
færi til að hitta þá alla.
— Við höfum að vísu lengi
(ætlað að koma til íslands sagði
> Klárchen, en það sem loks reið
baggamuninn núna var að Carst-
en sonur okkar fór upp til íslands
hús Ingvars Vilhjálmssonar til ■
að kynnast meðferð á hraðfryst-
um fiski. Og frúin heldur áfram:
— Svo skrifaði hann okkur bréf,
þar sem hann lýsti ánægju sinni
yfir dvölinni hérna, og landi og
þjóð lýsti hann með fögrum orð-
um. Þá gátum við ekki lengur á
okkur setið. Svo bætir hún við,
eins og móður er lagið: — Og við
eigum Ingvari Vilhjálmssyni
þakkir að gjalda fyrir það, hve
vel hann hefur gert til sonar okk-
ar.
Ég spyr Carsten, hví hann hafi
haft svbna mikinn áhuga á frysti-
húsum og hann greinir mér frá
því, að hann hafi hug á því í fram
tíðinni, að reyna fyrir sér með
innflutning og sölu á hraðfrystum
fiski til Þýzkalands. Þar séu hugs
anleg mikil viðskipti. En báðir
synir þeirra hjóna, Carsten og
Ludwig yngri hafa búið sig undir
starf við fyrirtæki föður síns.
Síðan fór ég að ræða við Lud-
wig Janssen. Hann hefur nú með
höndum fyrirgreiðslu margra
þeirra íslenzku togara sem koma
til Bremerhaven. Kvaðst hann
vera fylgjandi því að fiskverzlun-
in sé sem frjálsust og bendir m.a.
á að það komi sér vel fyrir
Þjóðverja, þegar togarafloti
þeirra er að síldveiðum á Noi’ður
sjó, að geta þá flutt inn fisk til
daglegra þarfa. Fyrsti íslenzki
togarinn eftir síðari heimsstyrj-
öld kom til Bremerhaven
1948 og nú koma margir árlega,
aðallega á haustin og fram eftir
vetri.
Hann getur þess að þeir fimm
togarar , sem hann rekur séu af
þeirri venjulegu stærð sem nú
tíðkast, 600—700 smálestir en í
framtíðinni telur hann líklegt að
togararnir skiptist aðallega í tvo
flokka. Annað eru stór verk-
smiðjuskip 2000—3000 tonn sem
verða búin botnvörpuútbúnaði
en verka aflann sjálf, frysta
hann. Hins vegar verða togararn-
ir sem fiska í ís minni.
Ludwig Janssen kveðst minn-
ast margra íslendinga, sem sigldu
til Bremerhaven fyrr á árum, eða
komu þangað einhverra erinda.
Hér gafst honum m.a. tækifæri
til að hitta gamla vini ems og
Jóhann Þ. Jósefsson, sem tók á
móti þeim, og t.d. Sigurjón Ein-
arsson skipstjóra, sem sýndi hon-
um dvalarheimili aldraðra sjó-
manna, en slík fyrirmyndarstofn
un segir Janssen að þekkist
hvergi í Þýzkalandi. Annan sinna
beztu vina, Guðmund Markússon
gat hann ekki hitt.
Þeim hjónum var boðið til for-
seta íslands og rifjaðist það þá
upp að Ásgeir Ásgeirsson var
utanríkisráðherra í þann mund
sem togarasiglingar voru að hefj
ast til Þýzkalands og vann að
þeim málum. Meðal annara sem
þau hittu var Hafsteinn Bergþórs
son, Jón Axel Pétursson, Ólafur
H. Jónsson, Jónas Jónsson vex:k-
smiðjustjóri, Björn Thors, fram-
kvæmdastjóra F.Í.B., Friðþjófur
Jóhannesson, Páll Oddgeirsson
og sonur hans ísleifur Pálsson og
Tryggvi Ófeigsson; í Hafnarfirði
þeir Loítur Bjarnason og Ólafur
Einarsson og á Akureyri hittu
þau Guðmund Guðmundsson og
Guðmund Jörundsson.
Þau Janssen-hjónin lofa mjög
þá gestrisni, sem þau hafa mætt
hvarvetna og segja, að þessi ís-
landsferð verði þeim ógleyman-
leg. Þau hafa dáðst að fram-
kvæmdum og framförum m.a.
hér í Reykjavík og hrifizt af
fegurð náttúrunnar bæði sunnan
Ludwig Janssen í Bremer-
r
haven í heimsókn á Islandi
Góður og gegn fulltrúi íslands, er annast
fyrirgreiðslur togaranna.
tilaðstarfa við ísbjörninn, frysti og norðanlands.
Þ.Th.
Ludwig Janssen yngri, Klara kona hans og Carsten sonur þeirra.
STAKSTEIhlAR
„Fékk bitling“
Fæstir muna lengur eftir Þjóð-
varnarmönnum. ööru hverju fá
þeir þó kveðjur frá vinum sínum
í hinum „vinstri fIokkunum“. —
í Þjóðviljanum 16. ágúst sl. birt-
ist t.d. eftirfarandi bréf undir
fyrirsögninni: „Fékk bitling“:
„Fyrrverandi meðlimur Þjóð-
varnarflokksins“ skrifar: Síðast-
liðinn föstudag birtir dagblaðið
Tíminn stóra frétt um það, að
Mjólkursamlag K.E.A. á Akur-
eyri hafi byrjað að meta osta-
framleiðslu þá, sem flytja á til út
landa og Mjólkursamlagið þar
framleiðir. í þessari sömu grein
segir einnig, að Mjólkursamlagið
sé þegar búið að ráða mann í
þann starfa, sem mætti með
réttu kalla Smakkarastarf og
þarf því sá maður að vera sér-
staklega bragðnæmur, sem tekur
að sér þennan nýja bitling. Fram
sóknarmenn sáu, að hér væri til-
valinn bitlingur fyrir Þjóðvarn-
armanninn Þórhall Halldórsson,
mjólkurfræðing, þeir buðu hon-
um hann og beit hann þegar á
agnið. Tíminn birtir mynd af
Þórhalli ásamt mjólkursamlags-
stjóranum, Jónasi Kristjánssyni,
sem er einn af forustumönnum
Framsóknarflokksins á Akur-
eyri, en upplitið á Jónasi er ekki
eins háleitt og á Þórhalli, eftir
myndinni að dæma, enda ekki
eðlilegt, því Jónas átti í mikilli
höggorustu við Þjóðvarnarmann-
inn, ráðunautinn í Eyjarfjarðar-
sýslu, fyrir nokkrum mánuðum,
og það sár er ekki gróið. En áber-
andi er, að blað frjálsþýðinga,
Frjáls þjóð, minnist ekki einu
orði á þennan Framsóknarbitling
Þórhalls, enda í sjálfu sér eðli-
legt, þar sem það blað hefur
haldið uppi látlausum áróðri og
gagnrýni á alla stjórnmálaflokka
landsins fyrir klíkuskap og alls
kohar bitlinga. Hvað er að gerast
í Þjóðvarnarflokknum, er þar
orðin stefnubreyting eða er búið
að sparka Þórhalli? Vonandi fá-
um við svar við þessu í næsta
blaði Frjálsrar þjóðar. Við bíð-
um. — Já, svona fór með sjóferð
þá---------. Með þakklæti fyrir
birtinguna — Fyrrverandi með-
limur Þjóðvarnarflokksins".
Hið eftirtektarverðasta við
þetta bréf er sá hugsunarháttur,
að ómögulegt sé, að nokkur fái
stöðu hjá V-stjórninni, nema
hann sé þar með keyptur til
stuðnings við hana. Lýsir það
vel ástandinu, að málgagn eins
„umbótaflokksins“ skuli telja
sjálfsagt, að þannig sé farið að.
„Fargjaldið ódýra“
í Tímanum 25. þ.m. sagði:
„Meðal þeirra íslendinga, sem
leita siðvæðingar á Mackinaceyju
í Michiganvatni um þessar mund
ir er Bárður Daníelsson bæjar-
fulltrúi þjóðvarnar í Reykjavík
;------• Háttsettur foringi flokks
ins heitins lét svo ummælt, að
ekki mundi af veita, eftir at-
kvæðagreiðsluna um útsvarsmál-
ið í bæjarráði ------. Ætlað er
þó, að „mórölsk oprustning" hafi
ekki verið aðalerindi bæjarfull-
trúans vestur um haf, heldur
business í Chicago fyrir nagla-
verksmiðjuna — fargjaldið var
ódýrara með siðvæðingarhópn-
um heldur en með áætlunarflug-
vélinni-------.”
Til frekari glöggvúnar er rétt
að geta þess, að Tíminn hefur lát-
ið sér svo títt um þetta ferðalag,
að hann hefur þegar birt a. m. k.
eina fréttagrein af því frá ein-
hverjum þátttakendanna. Þar er
öllu fagurlega lýst og auðvitað
ekki getið um annað en sátt og
samlyndi samferðamannanna. —-
Strax á eftir er svo fyrsta tæki-
færi notað til að taka einn úr
hópnum út úr og bera lxann æru-
leysis sökum!