Morgunblaðið - 13.12.1957, Side 20

20
MORCVNBl AÐIÐ
Föstudagur 13. des. 1957
<&-
Sannleikurinn um
Ef tir
GEORGES
SIMENON
ÞýSing:
Jón H. ASalsteinsson
21.
.— Hvað ert ])ú að gera?
Hann kor.i til sjálfs sín og sá að
hann stóð í niiðju herberginu, en
gerði sér ekki ijóst, að rétt áður
hafði hann ætt fram og aftur um
eins og óður íaður.
— Hvað er að þér?
Jeanne hafði komið inn, dálítið
óttaslegin, og hann leit í spegil
inn. Andlit hans var í uppnámi,
augun sóttheit og hárið úfiði Hann
hafði losað um bindið þannig að
endarnir héngu sinn hvorum meg-
in við flibbann.
— Ég er ekki viss um að það
hafi verið heppilegt fyrir þig að
koma hingað til að hvíla þig. Það
hefði verið betra fyrir þig að vera
með Felix í borginni. Þú hugsar
of mikið. ...
Hann horfði á hana með bitru
brosi. Henni var alltaf svo mikið
í mun að hafa frið og ró í kring-
um sig.
— Þú ættir kannske að ferðast
eitthvað. Ekkert okkar hefur
nokkru sinni skilið Bébé. Ég held
hún sé lík pabba sínum — en það
skal ég segja þér seinna. — Þó
mamma yrði æf ef hún vissi það.
— Segðu mér, Jeanne....
(Bébé <2),
ong,e
Hún varð óróleg yfir alvarlegri
og ákveðinni rödd hans.
— Svaraðu mér hreinskilnis-
iega. Ertu þeirrar skoðunar að ég
sé eins og aðrir eiginmenn, að ég
sé góður eiginmaður?
— En. .. .
— Svaraðu!
^— AuðvitaÖ ertu það!
— Ertu sannfærð um að ég sé
góður eiginmaður?
— Að nndanteknum smáævin-
týrum, sem maður heyrir um. En
það hefur svo lítið að segja. Ég
er viss um að Felix.....Bara að
ég viti ekki af pví og það komi
ekki fyrir undir mínu þaki...
— Ég er skepna, skilurðu það!
Ég er faritur. Ég er fáviti, ótta-
legur fáviti. Heyrirðu, hvað ég er
að segja! Þetta er allt mér að
kenna!
— Taktu þessu rólega, Franc-
ois, gerðu það fyrir mig! Börnin
eru niðri að borða síðdegisbitann.
Jacques hefur verið svo órólegur
síðustu daga. Síðast í gær spurði
hann mig. ...
— Hvað þá?
— Hann spurði mig — þú hræð
ir mið dálítið — en látum það
vera! Hann spurði mig, hvað
mamma hans hefði brotið af sér.
Ég vissi ekki, hverju ég áttí að
svara.
— Hverju þú áttir að svara?
Að móðir hans hefði drýgt þann
giæp að elska föður hans of mikið.
Skiiurðu það?
— Francois!
— Vertu ekki hrædd! Ég er ekki
brjálaður. Ég veit, hvað ég segi.
Farðu nú! Leyfðu mér að vera
einn dálítið lengur. Ég kem bráð-
um niður, og þá verð ég alveg ró-
legur. Segðu Jacques ekkert um
það, sem hefur komið fyrir. Það
er mitt að skýra honum frá því
síðar. Ef þú bara vissir, kæra
Jeanne, hvílík fífl karlmenn geta
verið!
Hann varð að beita sig hörðu,
svo hann slægi ekki krepptum
hnefa í vegginn og endurtæki:
— Fávitar! Fávitar! Fávitar!
SJÖUNDI KAFLI.
— Viltu endilega vita það? Það
er ekkert spennandi, skilurðu. Þau
reyndu að vera hamingjusöm, al-
veg. eins og þið og við. Þau gerðu
allt sem þau gátu. Nú er pabbi
dáinn. Og mamma. ...
Svalt kvöldloftið streymdi inn
Komið er út þriðja og síð
asta bindið með heitinu
KROSSINN
í snilldarlegri býðinpu
Helga Hjörvar.
SETBERG
um opinn gluggann. Máninn gægð
ist fram yfir dökk trén. Börnin
voru sofnuð. Vinnukonurnar voru
að ijúka uppþvottinum í eldhús-
inu.
Jeanne sat í djúpum hæginda-
stóli, og það eina sem sást af henni
var hvítur kjóllinn og eldurinn í
SÍgarettunni. Sígarettureykurinn
blandaðist næturangan frá garð-
inum.
— Um þetta leyti á kvöldin fer
mamma frá gistihúsi frú Bertholl
ats, í síðri, hvítri kápu, og gengur
virðulega eftir Promenade des
Anglais, fram hjá öllum þéttsetnu
bekkjunum, alla leið til Casino de
la Jetée. Ef hún er slæm af gigt-
inni, og það er hún nærri alltaf,
þegar hún er í Suður-Frakklandi,
styðst hún við staf. Ég veit ekki
hvers vegna, en hún minnir á
landflótta aðalsfrú. Þegar mamma
er ekki að spila „boule“ lítur hún
út eins og drottning.
Francois hreyfði sig ekki, reykti
ek'ki, gaf ekkert hljóð frá sér, 'og
þar sem hann var í svörtum föt-
um var ijós blettui', sem andlit
hans myndaði, það eina sem gaf
nærveru hans til kynna.
— Það væri kannske rétt að
loka glugganum. Þú ei't svo slapp
ur. —
—- Mér er ekki kalt.
Hann hafði sveipað sig teppi
eins og sjúklingur. Rétt áður, þeg
ar Jeanne var uppi hjá honum,
hafði hann fengið aðsvif. En það
leið fljótt hjá. Jeanne hafði ekki
unnizt tími til að taka upp sim-
ann til að hringja á Pinaud lækni,
þegar hann kom til sjálfs sín aft-
ur og sagði:
„Þess þarf ekki“.
Levert, sjúkrahússlæknir, hafði
gefið honum nokkrar töflur, ef
slíkt kæmi fyrir og honum nægði
að taka eina þeirra. Nú var hann
að jafna sig eftir aðsvifið. Hann
vildi hafa gluggann opinn, finna
angan frá garðinum, hlusta á þyt
trjánna og. . ..
— Ef þú þekktir til í Istambul,
væri auðveldara fyrir þig að
skilja. Útlendu innflytjendurnir
búa á hæðunum í Pera, og þar
hefur risið nýtízku borg. Við höfð
um stóra í búð í fjölbýlishúsi, og
gluggarnir okkar sneru út að
Gyllta horninu. Hefur Bébé sýnt
þér myndir þaðan?
Það hafði hún sjálfsagt gert áð-
ur fyrr, en hann haf-ði ekki sett
þær á sig. Hann varð hugsandi
yfir því, sem Jeanne sagð; Þegar
þau voru nýgift, hafði Bébé sagt
við hann:
„Ég vildi óska, að ég hefði þekkt
föður þinn“.
Og nú, tíu árum síðár var hann
forvitinn að kynnast foreldrum
hennar.
Ég heid að lífið í Tyrklandi sé
ekki lengur eins og það var. Það
var Ijómandi líf. Mamma var fög-
ur. Hún var álitin einhver feg-
ursta konan í Pera. Pabbi var hár
og grannui'. Hann var mjög virðu
legur ásýndum, eða svo var mér
að minnsta kosti alltaf sagt.
— Hvað gerði hann í fyrst-
unni?
— Hann hafði komið þangað
sem verkfræðingur. Ef vesalings
mamma vissi, að ég segi þér þetta
allt saman! .... En ertu viss um
að þú viljir hafa gluggann opinn?
Viltu ekki að ég biðji Cló að laga
eitthvað heitt handa þér að
drekka? .. Pabbi komst vel áfram
MAKKUS Eftir Ed Dodd
1) — Sæll vertu Oddur, þrjót-
urinn þinn. Hvað segirðu í frétt-
um?
— Allt ágætt. Þetta er Markús.
Hann er reiðubúinn að fara i
leiðangur.
2) — Jæja, Markús. Þú virð-
ist sterklegur og stæðilegur og
greindarlegur ertu. Ertu giftur?
— Nei, ég er ekki giftur frú
Anna.
3) — Ágætt, ég á þrjár sonar-
dætur, sem nú eru á ferðalagi í
Evrópu. Þær eru allar farnar að
pipra, komnar milli tvítugs og
þrítugs.
4) — Kannske þú gætir gifzt
einhverri þeirra.
íí Konstantínópel. Svo var sagt, og
jþað er sjálfsagt satt, að eiginlega
hafi það verið mamma, sem kom
honum áfram. Franski sendiráð-
herrann, sem þá var í Konstantínó
Pel, var ógiftur. Við vorum oft
boðin til sendiráðsins, ýmist til
hádegis- eða kvöldverðar. Sendi-
ráðherrann leitaði ráða hjá
mömmu með eitt og annað. Að lok-
um varð hún eiginlega húsmóðir
á heimilinu. Skiiurðu?
— En pabbi þinn?
— Mér datt dálítið spaugilegt í
hug. Mamma lét hann fá sér ein-
glyrni þegar hann var gerður
hafnarstjóri, en pabbi hafði of-
næmi fyrir því. Þú vilt vita, hvort
hann grunaði nokkuð? Það get ég
ekki sagt um. Ég var svo lítil þá.
Ég var mest með þjónustufólkinu.
Við höfðum margt þjónustufóik.
Heima var venjulega allt á öðrum
endanum. Mamma eyddi mörgum
klukkutímum í að klæða sig, hún
þaut fram og aftur og sendi okk-
ur í allar áttir, þegar hringarnir
hennar voru týndir eða kjóll kom
ekki á tiisettum tíma; svo hringdi
síminn Dg fólk kom í heimsókn.
„Hvenær fór hiisbóndinn út?
Hringið á skrifstofuna fyrir mig!
Halló! Halló! Ir herra d’Onner-
ville við? Þetta er frú d’Onner-
ville. Jæja, hefur hann ekki komið.
Þökk fyrir".
—- Því mamma var afbrýðisöm,
fram úr öllu hófi.
Hún notaði símann til að fylgja
hverju fótmáli föður míns í borg-
inni.
„Halió! Er herra d’Onnerville
ekki kominn enn? Er hann nýfar-
inn? Nei, þökk, það var ekkert“.
— Og vesalings pabbi tók öllu
með þegja di þolinmæði og skipti
aldrei skapi. Hann var eins og stór
heimilishundur, elskulegur og
gæfur. Ef hann varð mjög reiður
kipptust til á honum augnalokin,
og þá tók hann af sér einglyrnið
og þurrkaði það seinlega.
sHtltvarpiö
Föstudagur 13. deseniber:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Börnin fara í heimsókn til
merkra manna (Leiðsögumaður:
Guðmundur M. Þorláksson kenn-
ari). 18,55 Framburðarkennsla í
esperanto. 19,05 Þingfréttir. —
Tónleikai'. 20,30 Daglegt mái —
(Árni Böövarsson kand. mag.).
20,35 Erlendir gestir á öldinni sem
leið; VII. erindi: Lávarðui við
Langjökul (Þórður Björnsson lög
fræðingrr) 20,55 Islenzk tónlistar
kynning: Verk eftir Hallgrím
Helgason. — Flytjendur: Höfund
urinn og Gerhard Opperp leika á
píanó og Börge Hilfred á fiðlu,
Svanhvít Egilsdóttir og Kennara-
kórinn í Zúrich syngja. Fritz
Weisshappel býr þennan dagskrár
lið til flutnings. 11,30 Upplestur:
„Kristín Lafranzdóttir", skáld-
sögukafli eftir Sigrid Undset
(Helgi Hjörvar þýðir og les). —
22,10 Upplestur: „Andlit í spegli
dropans", kafli úr skáldverki eft-
ir Thor Vilhjálmsson (Höf. les).
22.30 Frægir hljómsveitarstjórar
(plötur). 23,05 Dagskrárlok.
Laugardagur 14. deseniber:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagslögin". 16,00 Veðurfregnir. —■
Eaddir frá Norðurlöndum; VII:
Finnska skáld.conan Anna Bonde-
stam les sögukafla. 16,30 Endur-
tekið efni. 17,15 Skákþáttur (Bald
ur Möller). — Tónleikar. — 18,00
Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jón Pálsson). 18,30 Útvarps
saga barnanna: „Ævintýri úr
Eyjum“ eftir Nonna; XV. (Óskar
Halldórsson kennari). 18,55 1
kvöldrökkrinu: Tónleikar af plöt-
um. 20,30 Upplestur: „Heilagur
Alexis", þjóðsaga frá Lapplandi,
skráð af Robert Grottet (Haraldur
Björnsson leikari). 21,00 Tónleik-
ar (plötur). 21,20 Leikrit: „Stúlk
an í Andrómedu" eftir Louis Pol-
lack, í þýðingu Hjartar Halldórs-
sonar. — Leikstjóri: Einar Páls-
son. 22,10 Danslög (plötur). 24,00
Dagskrárlok.