Morgunblaðið - 24.12.1957, Blaðsíða 13

Þriðjudagur 24. des. 1957
MORGUNBLAÐIÐ
37
ir með, jafnt eldra sem yngra
fólk. Þá eru þjóðdansarnir dans -
aðir og það ríkir sönn gleði, já,
mér liggur við að segja óspillt
Þeir leggja mikið upp úr þjóð
dönsunum sínum, einkum er það
gert úti á landsþyggðinni og raun
ar í Þórshöfn líka.
— Færeyingum þykir samt
gaman að skemtma sér?
— Já, það er ákaflega létt yfir
þeim. Það þurfa ekki að koma
saman nema 2—3 Færeyingar, til
þess að þeir byrji að dansa og
kveða. Ég tala nú ekki um, ef
þeir hafa bragðað vín.
Flestir í sjómannaskóla
— Hvað er yfirleitt um mennt-
un Færeyinga?
— Það er nú svipað og hér um
almenna menntun. En megin-
þorri ungra manna fara á sjó-
mannaskóla og taka skipstjórnar-
próf. Við höfum lika í Færeyjum
stærsta sjómannaskóla danska
konungsríkisins. Við hann starfa
til af því, að eiginmenn eru sjald-
an heima, nema að vetrinum. Þá
hafa þeir mikið að gera við að
búa heimilin sem bezt undir
langa fjarveru þeirra. Svo annað,
að það er mest ferðast á bátum,
og þá er veturinn ekki heppileg-
asti tími til ferðalaga. Þrátt fyr-
ir þetta, eru Færeyingar mjög
frændræknir, og vita um allt sitt
skyldfólk, þótt þeir heimsæki það
sjaldan.
Fyrstu kynnin við íslendinga
voru goS og hafa haldizt.
— Höfðuð þér ekki þekkt ís-
lendinga fyrr en þér komuð
hingað?
— Jú, ég er nú hræddur um
það. Foreldrar mínir höfðu gisti-
hús í Þórshöfn. Faðir minn dó
þegar eg var barn að aldri, en
móðir mín hélt áfram að reka
gistihúsið. Þar komu margir út-
lendingar og einnig íslendingar.
Meðal íslendinganna eignaðist ég
i góða vini. Fyrstu kynnin af þeim
Boðaföll við Bjarg á Straumey
hinir færustu kennarar sem völ
er á. Færeyskir sjómenn þykja
líka vel menntaðir í sínu fagi og
það er varla svo danskt skip,
að á því séu ekki færeyskir yfir-
menn, skipstjórar, stýrimenn, vél
stjórar eða loftskeytamenn. Eg
játa, að þið eigið fleiri unga
menn, sem ganga menntaveginn,
en það eru lika margir færeyskir
menn háskólagengnir. Færeying-
ar eru yfirleitt mjög fróðleiks-
fúsir og hafa áhuga á hvers kon-
ar listum og við eigum einnig
góða listamenn, skáld og hug-
vitsmenn, málara og mynd-
höggvara.
— Þekkjast ekki allir Færey-
ingar yfirleitt?
— Nei, það er mesti misskiln-
ingur. Þrátt fyrir það, að íbúar
allra eyjanna eru ekki nema um
30 þúsund, þá eru kynnin sára-
lítil meðal fólksins. Það kernur
voru góð og eru það enn. Ég
minnist fyrstu vina minna meðal
íslendinga. Það voru þeir Hjalti
Jónsson (Eldeyjar-Hjalti) og Páll
Stefánsson og margir aðrir kaup-
sýslumenn og sjómenn. —
Það var gaman að matbúa fyrir
íslendingana. Þeir voru afskap-
lega hrifnir af færeyskum mat,
eins og söltuðum fugli, grindar-
kjöti, skerpeköd, sem er vind-
þurrkað lambakjöt og þykir hið
mesta lostæti í Færeyjum. Það
svarar til íslenzka hangikjötsins.
— Þykir ekki mikill viðburður
þegar grind fer á land?
— Jú, það er nú einhvern veg-
inn svo, að þótt þetta sé mjög
alvanalegt, þá komast Færeying-
ar venjulega í talsverðan æsing
þegar um grindadráp er að ræða.
Það er líka eðlilegt. Þetta eru
hvergi nærri hættulausar veiðar,
og aðgangur óskaplegur bæði hjá
mönnum og dýrum. Það er sann-
arlegt blóðbað. Það er langt frá
því, að Færeyingum þyki gaman
að grindadrápi, en þörfin fyrir
þennan mikla kjötforða, sem
grindadrápið gefur í aðra hönd,
er svo mikil að engum Færey-
ingi dytti í hug að láta hann ali-
an synda frá bæjardyrum sín-
um, ef svo má að orði komast.
Annars eru þeir brjóstgóðir menn
og drenglundaðir og sízt af öllu
kæmi þeim til hugar að fara illa
með skepnur. Þarna er aðeins
um að ræða bjargræðisveg fyrir
fátæka þjóð.
Já, það er hörð lífsbarátta hjá
þessum mönnum, sagði Peter
Wigelund. En þrátt fyrir þessi
erfiðu lífskjör vilja þeir halda
áfram að vera Færeyingar og
QLkhf fól!
BifreiðastöS Sleindórs
ekki láta tilviljanir ráða menn-
ingarhlutskipti sínu. Þannig hef-
ur það verið og mun áreiðanlega
verða meðan Færeyjar byggjast.
— M. Th.
Q(JlL% jól!
Verzl. Aðalslræti 4 h.f.

CDólmm, (/íJóLiptauinum oLhar ^ieöiie^ra
jóla o(fi paráœlá Lomandi dráme& joöLL
pyrir udáLiptln á lí&andi ári
Brautarholti 4 — Reykjavík
Pósthólf 167, Sími 19804.
Símnefni: „GEISLI“.
Útvegum frá viðurkendustu erlendu framleiðendum með styzta fyrirvara:
Hitastillitæki af fullkomnustu gerðum
Dælur — háþrýstar — lágþrýstar —
Miðstöðvarkatla: Fyrir einstakar
íbúðir og stærri húsasamstæður. Full
automatiskir með tilheyrandi stilli-
tækjum og innbyggðum baðvatnshit-
urum. — Fyrir minni fjarhitunar-
kerfi eða heila bæjarhluta.
Olíubrennara — fullkomnir — þraut-
reyndir — öruggir.
Automatiska Ioftaftöppunarventla
sérstaklega öruggir og þægilegir
í notkun.
Hreinlætistæki alls konar, einnig sér-
staklega útbúin fyrir sjúkrahús.
Frárennslispípur og fittings
asfalterað.
K o p a r - pipur í öllum þykktum
og styrkleikum.
K o p a r - stengur.
Önnumst hitalagnir. í hvers konar byggingar.
Framleiðum mótstraums- og baðvatnshitara með stuttum fyrirvara.
Veitum tæknilegar Ieiðbeiningar um val á tækjum og fyrirkomulag hitalagna.
- DIE8ELVÉLAR
Framleiddar í stærðum 3 til 2500 h.ö., fyrir skip og fiskibáta.
Sparneytnar — Gangvissar — Auðveldar í meðförum.
DEUTZ — verksmiðjurnar smíðuðu fyrsta mótorinn, sem smíðaður var
í heiminum, árið 1864.
- Stærsta dieselvél, sem sett hefur verið í skip hér á landi var
DEUTZ — vél 1000 h.ö., sett í dráttarbátinn Magna af h/f Hamri.
DEUTZ — dieselvélar eru í fjölda skipa hérlendis.
DEUTZ — er heimsþekkt merki, sem ryður sér hvarvetna til rúms í heiminum.
Á hverjum mánuði eru framleiddar 45000 DEUTZ-vélar, enda starfa
hjá verksmiðjunum um 25.000 manns.
Leitið tilboða hjá oss, áður en þér festið lcaup annars staðar.
Aðalumboðsmenn á fslandi:
Hlulafélagið „HAMAr Reykjavík