Morgunblaðið - 07.03.1958, Blaðsíða 16

16
MORGVft’BLAÐIÐ
Fostuðagur 7. marz 1958 ■ ,
WJa /
rei
Eftir ■
EDGAR MITTEL HOl.ZER
ÞýSii.g s
Sverrir Haraldsson
koddann, eins og þéttar, dökkar
vínviðarfléttur. Andlitið hulið
að hálfu leyti.
Olivia brosti, studdi sig á hinn
oinbogann, lyfti upp horni á
koddanum sínum og horfði á
dökkt skaptið á rakhníf Gregorys.
Fyrir ofan koddann lá kyndillinn,
sem Eric hafði lánað henni.
„Ef Mabel vissi bara hvers
vegna ég fékk hann lánaðan —
og hvers vegna ég geymi þenn-
an rakhníf undir koddanum . .
Hún leit af systur sinni og á
stólinn, sem stóð við rúmið. Á
honum láu gömlu baðfötin . . .
„í dag ætla ég að brenna ykkur,
gömlu, góðu baðföt, eins og ég
sagði honum í gær. Auðvitað mun
ég fella nokkur tár ykkar vegna,
en ég verð að brenna ykkur.
Hann verður að skilja það, að ég
stend við hvert orð sem ég
segi . . . .“
Svipur hennar þyngdist........
„skrítið. Skildi Mabel ekki kjólinn
sinn eftir á stólnum þarna hjá
baðfötunum? Við háttuðum báðar
samtímis í gærkveldi".
Henni fannst likast því, sem
ormur væri að skríða eftir dögg-
votu iaufblaði, inni í brjóstinu á
sér. Aftur hvíldu augu hennar
á systurinni og í þetta skiptið
voru þau með glaðlegum glampa.
Hönd hennar laumaðist inn undir
koddann og fingurnir krepptust
um skaft hnífsins. „Nornin",
hugsaði hún með sér. — „Hún
hlýtur að hafa farið inn til hans
í nótt og skilið fötin sín eftir
þar......“
Ormurinn varð skyndilega heit-
ur og döggin rann saman við bióð
hennar og skildi eftir unaðs-
kennda /róun í limum hennar.
„En hvað ég get annars verið
heimsk. Hún hefði alls ekki farið
með fötin sín inn til hans. Auð-
vilað hefði hún farið þangað nak-
in, eins og hún er núna. En hvað
afbrýðisemin getur gert hugsan-
ir manns heimskulegar .. samt
er það skrítið. Fötin hennar ættu
í réttu lagi að vera á stólnum
þarna . . buxurnar hennar og blái
kjóllinn, með grænu og rauðu
iaufunum og. . .
Hún litaðist um í herberginu,
en gat hvergi komið auga á fatn-
að systur sinnar. . . Gat það hafa
verið jumbie, sem fjarlægði þau?
Mabel opnaði augun. Oiivia
brosti til hennar og sagði: „Svo
að þú ert þá vöknuð. Hvað
dreymdi þig, yndislega systir mín?
Segðu mér það“.
Mabel hrukkaði brýrnar, líkast
því sem endurminningin un. við-
burð kvöldsins hefði risið upp,
eins og veggur, og þurrkað út
ailar mínningar um draum henn-
ar. Hún svaraði ekki.
„Segðu mér það fijótt", hvísl-
aði Olivia. „Segðu mér það áður
en tjaldið fellui’. Dreymcji þig að
þú iægir í örmum hans, föðmuð
og kysst? Nauztu þess unaðar, að
finna bringu-vöðva hans þrýstast
niður á fallegu brjóstin þín, sem
eru eins og tvö, ung og þroskuð
tvíburaepli?"
„Hættu þessu heimskulega
masi“, tautaði Mabel lágt. Svo
kom hún auga á kyndilinn og
bætti við:
„Hvers vegna geymirðu kynd-
ilinn þarna?"
„Ég vissi að þú myndir spyrja
að því. Það er gert í leynilegum
tilgangi".
Mabel þagði.
„Þú verður að hætta að vera
vingjarnleg við hann, Mabel. Ég
er svo voðalega afbrýðisöm".
„Hvað?“
„Þú heyrðir hvað ég sagði".
„Ég vildi óska að þú hættir að
verða honum til leiðinda og óþæg
inda“.
„Heldurðu að þú elskir hann?“
Mabel þagði.
„Segðu mér það. Strax. Það er
áríðandi".
„Ég elska hann", sagði Mabel.
„Svo að þú viðurkennir það,
eh? En hvað þá með Robert í Art
Squad? Var ekki talið að þú vær-
ir honum eftirlát áður en Gregory
kom hingað? Vorum við ekki jafn-
vel farnar að tala um væntanlega
giftingu ykkar?"
„Itobert", sagði Mabei — „elsk
ar Edith í Music Squad".
„Oh, var það þess vegna, sém
hann hætti alveg að koma hing-
að?“
„Já“.
„Þú átt engann þinn líka. —
Aldrei nefndirðu það einu orði
við okkur. Við héldum öll að það
hefði verið þú, sem snertir við
honum bakinu. Þú hefur átt mjög
auðvelt með að hætta að elska
hann, verð ég að segja".
„Ég elskaði hann aldrei í raun
og veru. Ég var bara dálítið hrif-
in af honum. Hann vissi það. Við
töluðum um það allt saman, áður
en við skildum".
Olivia virti hana fyrir sér stund
arkorn, en sagði svo: „Á ég nú
að segja þér dálítið? Áhiif stað-
arir.s eru nú loksins búin að verka
á þig“.
Mabei brosti.
„Þú skalt ekki brosa að þessu.
Ég held að sál Luise hafi náð
þér á sitt veld. Sérðu þennan
kyndil? Hann er í rúminu lijá
okkur, --egna þín. Ég hef líka
Stúlka
vön saumaskap óskast.
Mýja skéverksmSðjan
Bræðraborgarstíg 7.
vopn. Ef pabbi hefði ekki sagzt
ætla að refsa þér, þá hefði ég gert
dálítið við þig í nótt, þegar þú
varst sofandi. Ég hafði hugsað
mér að framkvæma litla, en alvar
lega skurðaðgerð á þér“.
„Hættu nú þessari vitleysu'.
„Þetta er alls engin vitleysa.
Ég- er afbrýðisöm kona. Ég get
breytzt í tígrisdýr, þegar ég er
afbrýðisöm. Gregory gerir sama
glappaskotið og þú. Hann tekur
mig ekki alvarlega".
„Hvað var það svo, sem þú ætl
aðireað gera við mig í nótt?“
spurði Mabel.
Olivia hikaði með svarið. „Ég
hafði, sko hugsað mér að — að
skera af þér brjóstin", sagði hún
loks.
„Og til hvers það?“
Það komu tár í augun á Oliviu.
„Oh, þú veizt að ég hefði aldrei
gert það. Þú veizt að ég hefði
aldrei gert það, Maby. En ég er
voðalega reið við þig, fyrir að
hafa iagt ást á Gregory. Hann
móðgaði mig, vegna þess að ég
e.' ekki fullorðin eins og þú. Hann
kallaði mig litla telpu, af því að
brjóstin á mér eru flöt“.
Mabel hló.
Þær heyrðu fótatak fyrir utan
dyrnar og faðir þeirra kom inn
í herbergið. Hann var nakinn eins
og þær. Og á handleggnum bar
hann eitthvað sem helzt líktist
gömlum kripluðum kjól af móður
þeirra. Hann var brosandi.
„Ég heyrði að þið voruð að
tala saman", sagði hann glaðlega.
Þær settust upp írúminu.
„Hvað gengur að yður, sir?“
spurði Olivia.
„Ég kom hérna með svolítið
handa þér, Mabel“, sagði liann og
lagði gamla kjólinn á stólinn, sem
stóð nálægt rúminu.
„Hvað er það?“
„Hm. Gamall, ónothæfur kjóll
af móður þinni, sem við grófum
upp úr fata-körfunni í gærkveldi,
áður en við fórum að hátta. Þú
getur verið í honum næsta hálfan
mánuðinn".
„Þessari druslu? Á ég að vera
„Já, stúlka mín. Bara í hálfan
mánuð“.
„En, pabbi. ..."
„Já“, sagði faðir hennar bros-
andi og leit spyrjandi til dóttur
sinnar.
„Þú ætlast þó ekki til þess, að
ég fari til kirkju í þessum bún-
ingi? Er það, pabbi?“
„Lízt þér eitthvað illa á það,
eh“, sagði hann og klóraði sér á
hökunni. — „En ég er hræddur
um að hjá því verði samt ekki
komizt, barnið gott. Mamma þín
og ég höfum tekið öll þln föt í
okkar vörzlu. Við komum hingað
inn á meðan þú svafst og tæmdum
fataskápinn þinn. Ég veit að þetta
verður dálítið erfitt fyrir þig, en
agi er nú einu sinni agi“.
„Ég skil“.
„Ég vissi alltaf að þú myndir
gera það“. Hann leit út um glugg-
ann, brosti og dró andann djúpt
Slær í gegn!
Skiptafundur
í þrotabúi Halldórs Hermannssonar, Tjarnargötu 20, Kefla
vík, verður haldinn í skrifstofu minni mánudaginn 10.
marz 1958, kl. 2,30 e. h.
Á fundinum verður tekin ákvörðun um sölu á eignum
þrotabúsins.
Skiptaráðandinn í Keflavík.
Skömmu e£tir að Markúe yfir- i gaf Brún birtust hungraðar, hljóð i látar verur og nálguðust skrokk- | inn gætilega. Síðan réðust úlfarn-
| ' ir til atlögu.
að sér. — „Það er útlit fyrir ann-
an, fagran, heitan dag“.
„Með þrumur í fjarska", sagði
Olivia.
„Hm, það kann vel að verða“,
samþykkti faðir hennar. Svo lyfti
hann flugnanetinu lítið eitt, stakk
hendinni inn undir það og klapp-
aði þeim báðum ástúðlega á höf-
uðið. „Sjáumst seinna", sagði
hann brosandi og gekk út.
Mabel sat eins og steinrunn-
in og starði út í gegnum flugna-
netið, upp í heiðbjartan hirninn-
inn.
„Mér þykir þetta svo ieitt,
Maby“, tautaði Olivia.
Mabel þagði, virtist ekki heyra
til hennar.
„Svo er líka vond lykt af hon-
um. Ég finn hana svo greiniiega
alia leið hingað".
Tárin byrjuðu að streyma niður
kinnarnar á Mabel.
„Þú verður að halda þig sem
lengst frá honum í næsta hálfa
mánuðinn, meðan þú ert í svona
fötum, er það ekki?“
Eymdarlegt kjökurhljóð barst
upp til þeirra.
„Aumingja I ogan. Hann er
ekki ennþá búinn að ná sér eftir
alla skelfinguna. Heyrirðu nú
hvernig hann iætur? Við Berton
þurftum næstum að bera hann
heim, þegar þessi hálfa klukku-
stund var liðinn. Hann var ein,
máttlaus, skjálfandi hrúga. En
hann hafði samt gott af þessu.
Hann man alltaf eftir síðastlið-
inni nótt og kastar aldrei framar
hörðum hlutum inn um glugga.
Agi. Við getum ekki orðið ham-
ingjusöm án aga“.
9.
Þegar Garvey ætlaði að taka
sér sæt.i við morgunverðarboiðið,
hrökk hann við og stóð hreyfing-
arlaus. Hann starði á Mabel, sem
einnig var að setjast til borðs. —
„I hvern djöfuiinn hefurðu klætt
þig, Mabel?" spurði hann.
Mabel þagði, eins og steinn.
Berton, sem þegar var sezti r,
gaut augunum til systur sinnar
og einnig honum brá í brún. —•
„En .... er þetta spaug, eða
3JlItvarpiö
Föstudagur 7. marz.
Fastir liðir eins og venjulega.
— 13.15 Lesin dagskrá næstu
viku. — 18,30 Börnin fara í heim-
sókn til merkra manna. (Leið-
sögumaður: Guðmundur M. Þor-
láksson kennari). — 18,55 Fram-
burðarkennsla í esperanto. —
20,30 Daglegt mál (Árni Böðvars
son cand. mag.). — Erindi: Úr
suðurgöngu; II: Feneyjar, Milano,
Assisi (Þorbjörg Árnadóttir). —
21,00 Létt klassísk tónlist (pl.):
Sænskir listamenn syngja og
leika. — 21,30 Útvarpssagan:
„Sólon íslandus" eftir DavíS
Stefánsson frá Fagraskógi; XII
(Þorsteinn ö. Stephensen). —
22,10 Passíusálmur (29). —• 22,35
Frægar hljómsveitir (pl.): Píanó-
konsert nr. 1 í d-moll, op. 15 eftir
Brahms (Malcuzynski og hljóm-
sveitin Philharmonia leika. —
C. Fritz Rieger stj.). 23,20 Dag-
skrárlok.
Laugardagur 8. marz:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndí*
Sigurjónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagslögin". 16,00 Fréttir og veður
fregnir. — Raddir frá Norður-
löndum; XII: Danska leikonan
Bodil Ipsen its „Historien om en
moder" eftir II. C. Andersen. —•
ló,30 Endurtekið efni. 17,15 Skák
þáttur (Baldur Möller). Tónleik-
ar. 18,00 Tómstundaþáttur barna
og unglinga (Jón Pálsson). 18,30
Útvarpssaga barnanna: „Hanna
Dóra“ eftir Stefán Jónsson; X
(Höfundur les). 18,55 1 kvöld-
rökkrinu: Tónleikar af plötum.
20,30 Upplestur: Emilía Borg
leikkona les smásögu. 20,50 Tón-
leikar (plötur). 21,20 Leikrit: —
„Pétur og Páll“ eftir Edvard
Brandes. — Leikstjóri og þýðandi
Haraldur Björnsson. 22,10 Passíu-
sálmur (30). 22,20 Danslög (pl.).
24,00 Dagskrárlok.