Morgunblaðið - 25.03.1958, Page 16

Morgunblaðið - 25.03.1958, Page 16
MORCVNBT AÐ1Ð Þriðjudagur 25. marz 1958 16 WELL, IT CERTAINLV IS A COINCIDENCE, MR. RIKER .ESPECIALLY SINCE VOU'RE WEARING A MIDLAND COLLEGE CLASS RING... That night AT DINNER g I DIDN'T MEAN TO BE DISCOURTEOUS THIS AFTERNOON, MR.TRAIL, BUT VOU HAD ME CONFUSED WITH SOMEONE ELSE f THAT'S WHERE I WENT TO SCHOOL, AND THAT'S WHERE T KNEW _ 6TAN WARREN/ Sjúklingurinn liggur í neðra rúminu fyrir enda hásetaklefans: — Þetta verður sífellt verra, stundi hann. Sjúklingurinn losar um óhrein- ar umbúðir á vinstra fæti — og í ljós kemur opið sár. Það rennur úr því! Einn nárakirtillinn hægra megin er bólginn og þrútinn og getur, að því er virðist, sprungið þá og þegar. — Láttu umbúðirnar aftur yf- ir sárið. Hvernig er það með hit- ann? — Hann hækkar stöðugt, sagði feiti matsveinninn. — Hvað er að loftskeytatækjun um? Náum við ekki fljótlega sam- bandi við lækni? — Sonur minn gerir það, sem hann getur. En loftskeytatæki ég Erik sannleikann? Gerir Olaf það, sem hann getur? Larsen bar ekki fullkomið traust til sonar síns. Hann hafði fylgzt með uppvexti hans með óá- nægju. Já, hann var ánægður með hann þegar hann var lítill dreng- ur. Þá þótti öllum vænt um þenn- an góðlega, litla dreng með Ijósu lokkana og geislandi, bláu augun. En með aldrinum varð hann harð r.eskjufullur og dulur. Engin leið var að hafa stjórn á honum. 1 þessari sjófeið er hann stýrimað- ur. Hvað annað? Einn góðan veð- urdag verður „Marie Sörensen" hvort eð er hans eign. erum nú af tilviljun staddir í einu slíku „dauðu" belti -— og þá heyra stöðvar í nánd við okkur, ekki til okkar. Við mörk einangr’- aða beltisins eru alger umskipti. Þaö hefur verið sannað, að utan við þau margeflast móttökuskil- yrðin .... jafnvel svo að heyrist miklu lengra en ella. Þess vegr.a er ég að vona. ... — En hvers vegna svarar okk- ur sarat sem áður enginn? — Ja, það skil ég heldur ekki. Þögulir horfast faðir og sonur í augu. Skyndilega er hurðinní hrundið upp. Feiti matsveinninn gægist inn: — Afsakaðu, skip- ajUtvarpiö ÞriSjudagur 25. marz: Fastir liðir eins og venjulega. 18,3C Útvarpssaga barnanna: — „Strokudrengurinn" eftir Paul Áskag, í þýðingu Sigurðar Helga sonar kennara' IV. (Þýðandi les). 18,55 Framburðarkennsla i dönsku 19,10 Þingfréttir. — Tónleikar. 20,30 Daglegt mál (Árni Böðvara son kand. mag.). 20,35 Frá tón- leikum Sinfóníuhljómsveitar Is- lands í Þjóðleikhúsinu; fyrri hiuti. Stjórnandi: Vaclav Sme- tacek hljómsveitarstjóri frá Prag. Einleikari: Guðrún Kristinsdótt- ir. 21,30 Útvarpssagan: „Sólon Islandus" eftir Davíð Stefánsson frá Fagraskógi; XVII. (Þorsteinn Ö. Stephensen). 22,10 Passíusáim ur (43). 22,20 „Þriðjudagsþáttur inn“. — Jónas Jónasson og Hauk ur Mox'thens hafa stjórn hans á hendi. 23,20 Dagskrárlok. Ég ætlaði ekki að vera dóna- legur áðan,“ sagði bárður, eða Stígur, við kvöldverðarborðið, „en þú tókst nxig fyrir einhvern annan, Markús." „Ja, ég get ekki neitað því, að þetta kemur mér allt spanskt fyrir sjónir, sérstaklega þar sem þú ert nú með skólahring frá Midland-menntaskólanum. Við Stígur vorum bekkjarbræður þar og miklir mátar.“ ......... kl. 21,5o Blðevróputlrai - f ura borð í "raarie sörensen" - norðor af íslandi - k raóts viö Jan raayen. Vai'ðmaðurinn á litla togbátn- um „Marie Sörensen" brettir upp kragann. Honum er kalt. Hann spýtir á blautt þilfariu. Bölvað hundaveður! Ljóskerið á stjórnpallinum er eins og gult auga í röku þokuloft inu. Hafflöturinn er sléttur. — 1 margar klukkustundir hefur rign- ingarúðinn umvafið togbátinn, í vetrarmyrkri norðursins, þrjár dagleiðir frá næstu höfn. Vaktmaðurinn þrammar fram xg aftur eftir þilfarinu — 20 metra fram, 20 metra aftur, kring um mastrið, fram hjá klefa skip- stjórans, 20 metra fram, 20 metra aftur. Og 3 metra, f’á hakhorðs- hlið, þvert yfir þilfarið, að stjórn borðshlið. Það er allt og sumt. „Marie Sörensen" er eins og fljótandi eyja, 20 metra löng og 8 metra breið, sveipuð þoku og fal- in í næturmyrkrinu — hún er fljótandi heimili 11 manna. Og auk þess heimili eins ósýnilegs, dularfulls og ógnandi gests, sem mennirnir 11 voru ekki vissir um að væri meðal þeirra fyrr en nú...... Dyr opnast á sjórnpallinum, skuggamynd birtist í gættinni: Larsen skipstjóri. Hann er krafta legur, riðváxinn maður með veð- urbarið andlit. Hann gengur nið- ur nokkur þrep — og síðan til varðmannsins. Áhyggjur lýsa sér í fasi hans. — Hvernig er það með Ei'ik? — Ég veit það ekki, skipstjóri, segir varðmaðurinn og hristir höfuðið. Þetta er auma ástandið. Nú höf um við loksins fengið fulla skips- höfn — og svo verður fíflið veikt! Larsen skipstjóri bítur fast ut- an um pípumunnstykkið og klöngr ast niður um þilfarsdyrnar, niður í vistai-verur áhafnarinnar undir þiljum. Loftið er svo þykkt, að það væri hægt að skera það. Þeir á frívaktinni sitja við spi. — og reykja. — Leyfðu mér að komast fram hjá. Larsen klofar yfir bekk og sezt við hlið mannsins, sem ligg- ur í neði-a rúminu fyxir enda há- setaklefans. — Jæja, Erik? Batn- ar þetta ekkert? Sá aðspurði kinkaf kolli. Fölt skeggjað andlit hans er afmynd- að af þjáningum. Þetta verður sí- fellt verra, — stynur hann. 1 rúminu fyx-ir ofan Erik ligg- ur feiti matsveinninn gapandi og teygir úr skönkunum: Nú hefur hann verið að kveinka sér í fjór- ar klukkustundir! Það er ekki hægt að sofa fyi'ir þessu. Hann gei'ir okkur alla vitlausa! Nöldurs stjóri .... en getur þú komið strax aftur niður? — Erik? — Já, hann er byx-jaður að kasta upp .... honum versnar stöðugt. .. . — Kastar hann upp? — Já! Og hinir eru farnir að hræðast. Þeir segja, að þetta gæti verið einhver illræmdur hitabeltis sjúkdómur, sem þeir gætu smitazt af...... — Ég kem undir eins.... Lai-sen leggur hurðina að stöf- um og snýr sér að syni sínum. Eödd hans er nú skyndilega blíð, næstum biðjandi: — Reyndu aft- ur, drengurinn minn! Olaf di'egur andann djúpt og er órólegui'. Síðan setur hann sendi- tækið í samband — og tekur hljóð nemann upp. Aftur hljómar þessi tilbi'eyting arlausa, hrópandi rödd í klefan- um: — TKX kallar allar stöðv- ar......TKX kallar allar stöðv- ax'.....Skipti! Hann er óþolin- móður og breytir stöðugt um bylgjulengd. Ekkert svai'. — TKX kallar allar stöðvar. .. TKX kallar allar stöðvar.......... Svarið .... Svax-ið.... ..... kl. 22,o5 mlðevrópntírai - í beigisko kongo - viö titoie kobarná’nnrnnr. — Halló, er það í sjúkxahús- inu? Þetta er Etienne Loiseau. Ég ætlaði aðeins að spyrja hvern ig konunni minni liði....... Ungi, grannvaxni sveitinginn er æstur. Hann þurx'kar svitann af enni sér. Hann er nakinn að ofanverðu — og húð hans glans- ar þai'na senx hann stendur i rökkr inu fi-ammi fyrir gamaldags síma tæki, sem hangir á veggnum. — Er of snemmt að segja um það? Þetta hafið þér sagt í hvert sinn, sem ég hef hrir.gt! En barn- ið hlýtur að fara að koma! Etienne setur í sig kjark og seg ir ögn rólegri: — Afsakið, hjúkr- unarkona, ég er dálítið æstur .... ég hi'ingi seinna..... Hann leggur heyrnartækið frá sér og gengur út. Heimili Gilles Lalandes verkfræðings er í út- jaðri litla námubæjai'ins Tituie. Tituie er menningai'bær, þar hef- ur verið kii'kja í nxörg ár og íbú- arnir klæðast að sið Evrópu- nxanna. En í Tituie er ekkert sjúkrahús, það næsta er í Zobra, í 60 km. fjai'lægð. Snenxma í morgun, þegar hríðirnar byrjuðu, var konu Etienne ekið þangað. Etienne elskar eiginkonu sína, hann vildi helzt vera hjá henni á þessari stundu, en það getur hann ékki. Hann getur ekki gert allt, sem hann vill. Hann er þjónn. Og þessa stundina hefur húsbóndi hans allt á hornum sér. Etienna hi-ekkur í kút, haixn heyi'ir hrópað innan úr húsinu: — Etienne! Etienne, skepnan þín, hvar extu? Gilles Lalande er nú 42 ára. 1 þrjá daga hefur hann nú barizt þessari árlegu tvísýnu baráttu við mýrakölduna. Hann byltir sér í svitabaði fram og aftur undir moskitonetinu, kvalinn af angist rödd hans er andstæð umhyggj- unni, sem hann sýnir svörtum kettlingi, sem ligguf í rúminu hjá honum. Matsveinninn strýkur hon um blíðlega — kettlingurinn mal- ar. Sjúklingurinn byi'jar aftur að stynja: — Fjandinn hafi það, að ég geti gert að þessu! Þið ættuð að vita, hvernig þetta er.... — Rístu upp! Larsen skipstjóri reynir að hjá’pa sjúklingnum til þess að rísa upp. Dauðaþögn í'ík- ir í klefanum. Hásetai-nir hafa hætt að spila og þeir horfa með athygli og mikilli eftii'væntingu á skipstjórann. — Sýndu mér hvar þig verkj- ar. skipsins eru biluð. Olaf verðúr að nota eigin senditæki, segir Lar- sen. Litli skipstjóraklefinn er nýtt- ur til hins ýtrasta, en samt er hann vistlegur. Rúm, borð, nokkx'- ir skápar, nokkrar bækur, sigl- ingatæki, landabréf og nokkrir stórir stálkassar, sem hafa að geyma eina samband „Marie Sör- ensen" við umheimínn. Þetta eru loftskeytatæki skipsins. Larsen nemur staðar í dyra- gættinni. Sann virðir son sinn fyr ir sér alvai'legu augnaráði. Hann situr boginn yfir senditækinu. I vinstri hendi heldur Olaf um hljóðnemann, en með liægri hendi hreyfir hann bylgjustillinguna. Olaf Larsen kallar hægt með til- bi'eytingarlausri röddu á ensku í hljóðnemann: TKX kallar .... TKX kall- ar.....Við kölluni alla......Við köllunx alla.... Olaf situr og bíður svars. Hann breytir bylgjulengdinni. I hátalar anum suðar og brakar, ekkex't svar berst við óstyrku hrópi hans út í geiminn. Larsen stígur inn. — Hvað er að? Nú hefur þú kallað í margar stundir án þess að fá svar! Olaf hallar sér aftur í stólnum. Veðurbarið andlit hans er einbeitt á svip: — 1 fyrsta lagi er sendi- tæki skipsins í ólagi. Senditækið mitt er ekki jafnstórt og ekki jafn aflmikið. — En það er þó í lagi? — Já. — En hvers vegna heyrir þá enginn til okkar? Hvoi'ki skip né stöðvar í landi? — Við erum í svonefndu segul- óveðri. — Hvað er það? Svarið vefst fyrir Olaf. Hann er í vafa um að faðir hans skilji tæknilega útskýringu. Síðan segir hann stuttur í spuna: — Við ákveðin veðurskilyrði myndast einangruð, rafmögnuð belti. Við Honum finnst hann með öllu hjálparvana gagnvai't þessunx al- varlega sjúkdómi, sem svo skyndi lega hefur heltekið Erik — á dul- ai'fullan hátt. Skipstjórann fer aftur upp á þiljur. Um leið og hann stígur upp á þilfarið heyrir hann sjúklinginn stynja veikt. Matsveiminn strýk- ur kettinum róandi. Hinir byrja aftur að spila. Sonur minn gerir það, sem hann getur......Lai'sen hugleiðir þessi orð á leiðinni til klefa síns. Sagði

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.